MINJTË EDHE MACET

Fabula nga HASAN BUÇPAPAJ

Që në kohët e para
Mezi mbahet mend
Minjtë edhe macet
U mblodhën në kuvend

U lidhën “trimat”
Në besën e Zotit
Mos tremben prej maces
As prej maçokit

Tani frikë mos kini
Mjaft qëndruat skutave
Dilni e bridhni
Maleve dhe fushave

Kudo vunë lajmërime
Kudo vunë shpallje
Minjtë me macet
Kanë bërë paqe

U projektua Rezuluta
E ndarë në pika
Të ju largohet tuta
Të ju hiqet frika

Fuqit e mëdha e marrin
Për të miratuar vendimin
Po thërrasim Luanin
Ariun edhe Tigrin

Ndërsa tek po flisnin
U ngrit nji mijushw plakë
Edhe kafshëve të tjera
T’u japim xhevap

Mendoj që kjo mbledhje
Ka rëndësi shumë
Mendoj që dhelpra me ujkun
Të jenë në presidium

U ngrit një Maçok
Me nji zë të hollë
Është gjë e kotë
Tek jemi neve boll.

Mos e bëni të madhe
Me konferenca në media
Ne macet prej të parëve
Nuk lëvizim nga “Besa”

U bashkuan gjithë minjtë
Nga nji shtëpi përdhese
I shtrënguan duart me macet
U lidhën një besë !

Minjët me rradhë
Tek po bënin apelin
Atij maçokut të bardhë
Prapë ja kishin tmerrin

Ja shikonin syrin
Si qeshnin nën mustaqe
Me sa duket kjo paqe
Ish për sy e faqe

U mbajtën kumtesa
Tema referate
Siç dukej “besa”
U ndërtue prej fjalëve

Mbledhja na zgjati
Në disa seanca
U mbarue takati
Dua bukë! – tha macja

Fjalën e merr një mi:
“Kam nji propozim
Me që kemi uri
Të bëjmë 10 minuta pushim”

Ndërsa minjëve të tjerë
Në bark u hyri tuta
Kur Maçoku i verdhë
Tha prisni edhe dy minuta

Të gjitha menjiherë
Filluan të lëpihen
Oh! Minjët e mjerë
Nuk kanë se ku të fshihen

Minjët e vegjël u ndalën
Po qanin me dënesë
Kemi thënë me macen
Kurr nuk vihet besë

Drejt minjëve vërsulen macet
Harruen “Paqen” edhe “Besën “
Kishin uri, buka u hahej
Minjëve ua vunë fshesën

Salla e kuvendit
Në gjak po notoka
I hëngrën pa luejt vëndit
Minjtë me gjithë kocka

Kështu pra ndodhë
Kur flet me të pabesin
Kur si ke mendt në kokë
Ata të ligjtë ta hedhin

Sikur të mos ishte
Një Mijushe topalle
Ajo rraca minjëve
Do ishte zhdukur fare!

DHELPRA DHE UJKU

-Fabul-

Kumbara ujk
Me ndrikulleshë dhelprën
Tek nji Lis, tek një bung
Në pyll u përpjekën

Me qëllim që ata të dy të duhen
Më shumë se të gjithë shokët
Çunit të dhelprës xhaxhi ujk
Ja paska prerë i pari flokët

Femijës ai që ja pren flokët
Në fillim sa i kanë dalë
Nga njerzit ma të moçëm
Është quajtun kumbarë

Ujku dhe Dhelpra
Kumbara, ndrikullesha
Dasmori, dasmoresha
Bashkë në gëzime e festa

Ujkun me Dhelprën e kanë gjetë
Plot nji qyp me mjaltë
Mjalti u ba sebep
Sa shpërthyen në shamatë

Nuk zgjodhën asgja me fjalë
Duhet përdorë forca
Ujku i fortë por budallë
Nukë ka çfarë i duhet gjëra të kota

Ujku e ndjek Dhelprën vrap
Nëpër male ndër kodra
Kot e ka se dot s’e kapë
Dhelpra fshihet tek strofulla

Dhelpra në një gropë u fut
Ujku e zën për këmbe
Kot e ke budallaj ujk
Se ke kapur një fije rrënje…

Dhelpra ujkun e gënjeu
Gjoja kish kap rrënjën
Në fakt këmbën kishte kapur
Por e hëngri rrenën

Tani dhelpra i shpëtoj
Ujku u mërzit shumë
Dhelpra vrap sa nuk fluturoj
Do ta zë thoshte unë

Dhelpra vrap, ujku vrap
Dhelpra humbi gjurmë
Më në fund ujku u lodh
Ndalon tek nji lumë

Afër lumit në breg
Ku fillonte burimi
Dhelpra ujkut prap ja hedh
Në grackë ujkun e shtini

Breg në breg lumit në kuvend
Dhelpra hiqet si meleq
Tek ky lum, në këtë vënd
Zuna gjitha këta peshq

Grumbull në peshq ujku i pau
Plot me Krap dhe trofta
Harroj me mjaltë se si ndau
Ujkut tash po i shkon koha

Çfar ke more lum kumbara
Si zihen peshqit ta tregoj stilin
Nuk ka nevojë fare për grep
Vetëm në uji me e fute bishtin

Dhelpra duke folë vet me veti
Ja pjeka këtë kulaç
Tani i ngrihet bishti, dimër fryn veri
O ujku budallaq

Dhelpra ujkut po i ban be
Për kokën e gjelit
Kumbara ujk ti nuk po i sheh
Sa janë të grumbulluar peshqit

Gjithë se si qëllimi i dhelprës ishte
Sa të ngrij mirë uji
Se pastaj bishti do ngrinte
Ujku nuk mund të luej

Ujku përpiqet pak të lëvizë
E dikton vehten se është rënduar
I përbëhet dhelpra në kokë të bagëtisë
Miliona peshqi të janë grumbulluar

Ujkun po i hyn vezë-vezja
Vallë ç’është gjithë kjo rixha
Po i lëkundet besimi tek Dhelpra
Diçka me mue ka

Dhelpra e pabesë dhe tinzare
I thotë ujkut kumbarë
Të betohem për kokën e nji pate
Nga unë sherr s’ke për të pare

Ujku me bisht në uji qëndroj
Gjersa bishti në uji krejt ngrini
Diku vonë e kuptoj
Po dot nuk e lëvizi

Në akull ujku i hap sytë
I lutet Zotit që ta ngroh diellin
Sa ik nata dhe bëhet dritë
Fshatarët e gjejnë ujkun dhe e mbytin

Kështu pra ja punoj dhelpra
Ujkut budalla
Në radhë të parë për mend i shkoj jeta
Dhe për qypin me mjaltë.