Kjo stine qe ne vitin 1987 kur Albano erdhi per here te pare ne Shqiperi pak jave sapo kishte perfunduar Festivali i San Remos dhe Albano e Romina kishin fituar cmimin e Pare me kengen hit “Nostalgia Canaglia“ tingujt e se ciles gjemonin qe kur arriten ne Kakavije tek dilnin nga makina e tyre “Range Rover” …

Beja pjese ne grupin qe i pritem dhe shoqeruam gjate gjithe kohes prinderit e tij per te vizituar vendet ku ai akoma mbante mend me detaje ku ai kishte kaluar rinine gjate luftes, Vlore, Gjirokaster, Tepelene, Sarande ….

I jati Carmelo, babaxhan njeri , ndonese i renduar nga mosha dhe shikimi, kishte nje nostalgji te jashtezakoneshme per vendin tone , vecanerisht njerezit bujar qe i ra rasti te njihte.

Njeriu i thjeshte, popullor , fshatar me origjine nga jugu Italise qe porosiste gjithmone ne restorant “cozze crudo” qe kamarieri yne i pamesuar se duhej ti sherbente te gjalla cuditej dhe se kuptonte porosine dhe i sillte te ziera, por qe detyrohej ti kthente perseri.

Carmelo i hapte me maje thike e duar duke i perpire ashtu te gjalla plot kenaqesi duke shijuar me arome deti dhe kripen jodè .

Muhabetqar gjithe kohes , me tregonte copeza kujtimesh qe i mbante mend fare mire nga koha e rinise se tij pergjate asaj periudhe te shkurter qe i ra per pjese ta kalonte ne Shqiperi gjate luftes.

Njera nga keto rrefime me beri shume pershtypje dhe mu fiksua dhe mua per ta rrefyer.

…Fillim viti 1943.

Toga e tij ishte disllokuar buze lumit ne Tepelene. Aty kishin ngritur çadrat dhe prisnin urdhera per tu kthyer mbrapsh. Kishte jave qe kishte nisur çorientimi nga kapitullimit te tyre i pa shprese por dhe te trembur nga perspektiva e zymte qe sillte situata me gjermanet qe u ra rruga ne terheqje.

Carmelo atehere djale fare i ri , te rraskapitur e te çorientuar por me shume “dezertues” vendosi ti largohej dhe te arrinte sa me shpejt ne portin e Durresit per tu kthyer ne shtepi.

Nje aresye me shume, Jolanda , e shoqja imcake, zeshkane, ne muajt e fundit te shtatezanise priste per te lindur femijen e pare qe me pas mori emrin Albano.

Ushtari i kembesorise i quajtur Carmelo u “vodh” nga çadrat e kampingut ne mbremje dhe ne terrin e nates ne nje kohe te keqe me shi u detyrua te kalonte naten jashte fare prane disa shtepive perdhese prane ne hyrje te kalase ne Tepelene.

Trokiti ne nje nga shtepite e vecuara te saj qe u hap nga dy te moshuar tmerresisht te varfer qe ngroheshin te rreckosur prane nje vatre qe njekohesisht bente dhe drite atij mjedisi. E pranuan menjehere duke e futur brenda, ngrohur dhe thare rrobat dhe kepucet e qullosura te lagura nga lumi .

-Me ulen prane zjarrit, kujtonte Carmelo, isha i paarmatosur dhe pa kapele e rripa. Une flisja me gishta e shenja ato skuptonin asgje.

-Me afruan per te ngrene dicka qe ata i thonin “kaçamak” me buke te thekur misri mbi mashen e zjarrit.

Ishin dy pleq te mrekullueshem , bujare qe nuk dinin asnje fjale Italisht por qe kuptoheshin nga zemra e bardhe e tyre… me percollen qe ne mengjes heret dhe me dhane dhe buke me vehte….

Beme çmos per te rene ne gjurmet e ketij çifti plak, pyeten kur arriten ne Tepelene , por kishin kaluar gati 45 vite nga ajo kohe dhe sigurisht ato nuk jetonim me por dhe spaten mundesi te kishin lene ndonje gjurme trashegimtaresh. Te vetmen gje qe nuk ia realizuam dot babait te Albanos per ti takuar ndonjerin prej tyre dhe per ti shprehur mirnjohjen e tij te asaj nate te paharruar qe kaloi ne ate kohe te veshtire.…

U merzit shume i gjori qe smundi dot tua shprehte por edhe tua shperblente ketyre njerezve te mire qe ne ate “nate te shenjte fati” i hapen deren per ta kaluar ate nate qe ruante ne kujtese edhe ne vitet te pleqerise ndaj,

Ishte kthyer si nje amanet dhe deshire e zjarrte per te vizituar edhe njehere kete vend te bekuar dhe qe i kishte gdhendur thelle ne gji respektin dhe konsideraten e ketij vendi magjik si Shqiperia.

Dhe Albano , i biri ia realizoi per te vijuar te njejten deshire dhe konsiderate ndaj ketij vendi sic eshte Shqiperia !

Jemi takuar dhe here te tjera me kengetarin famoz italian me emer shqiptar Albano , por takimi i pare dhe i fundit per prinderit e tij ka qene i rralle dhe shume prekes e mbreselenes edhe per shume episode te tjere gjate kesaj vizite.