Biografia

Studioi për gjuhë e letërsi në Universitetin e Tiranës, punoi disa vjet si mësues në rrethin e Përmetit, në vendlindje, e më pas qe redaktor dhe kryeredaktor i gazetës letrare Drita. Në qershor 1992 u zgjodh kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Shqipërisë, në vend të Dritëro Agollit që kishte dalë në pension në janar të atij viti. Lirikat e Londos frymëzohen nga fakte konkrete: ato ndërtohen me imtësi e çaste nga përvoja e jetuar dhe e përjetuar intensivisht duke u shndërruar në poezi në një mënyrë të matur dhe erudite. Poezia e tij, e shkruar dhe me varg të rregullt e kryesisht me rimë, kumbon në mënyrë melodioze me traditat e pasura të poezisë toske, saqë kritiku Razi Brahimi e ka vendosur në mes të poetit klasik dhe mendimtarit rilindës Naim Frashëri dhe poetit të fuqishëm Dritëro Agolli.

Krijmtaria e tij letrare përfshin 8 vëllime me poezi si edhe disa romane. Është fitues i çmimit “Migjeni” më 1988 për vëllimin Si ta qetësoj detin si dhe çmimin kombëtar me vëllimin poetik Prill i hidhur.

Tituj të veprave

Krisma dhe trëndafila, Tiranë 1975;
Hapa në rrugë, 1981;
Emrin e ka dashuri, 1984;
Si ta qetësoj detin, 1988;
Vetëm Itaka, Prishtinë 1989;
Ditë njerëzore, Tiranë 1990;
Shën Shiu, 2010;
Jeta që na dhanë, 2013.

Referime

^ Elsie, Robert (1997) [1995]. Histori e Letërsisë Shqiptare (PDF). Përkthyer nga Abdurrahim Myftiu. Tirana, Peja: Dukagjini. fq. 294.
^ Veizi, Leonard (19 shkurt 2022). “Ikën Bardhyl Londo, vargjet treten në eter”. fjala.al. Marrë më 21 shkurt 2022.{{cite web}}: Mirëmbajtja CS1: Gjendja e adresës (lidhja)

Wikipedia