Ti, që më 2 prill na erdhe
Ti, që më 3 prill na ike,
Më trishtove, keq ma zverdhe
Një këngë të bukur lirike.

Të thura këngë me refren
Tok me Shqiponjat e këngës
Se vjersha për Ramizenë
Të preku telat e zemrës.

Dhe si divë, zëdrithëruese
E këndove shpirtlënduar,
Në përmasa rrezatuese
Ramizenë yllzbukuruar.

Po sa herë ne biseduam
Ti me at’ zë si mjaltë i mallit,
S’mund ta fshij dot, jo, nuk dua
Numrin tënd të celularit…

Prilli i bukurisë tënde
Si Zonjë e Madhe, ikonë
Si Margaritar në mendje
Më vjen, po aq vesë e njomë…

Ti dje festove datëlindjen
“Nderi i kombit”, po thjesht fare,
Sot më shkasin lotët, s’binden
Për ty, Pishë e Bardhë krenare.

Lot me lule prilli janë
Që më dhembin, sa një plagë,
Rolet vijnë, më ulen pranë
I kam për shpirtin mëllagë.

Ti, që loze Ofelinë
Shpirtëmira engjëllore,
Je një tufë me trëndelinë
Qesh si rreze diellore…