“Seriali ‘Rrushe’ ka qenë i titruar edhe gjatë transmetimit në Kosovë dhe është bërë në nderim të shurdhmemecëve”, vjen reagimi i Gjirafës.

E njëjta përmes rrjetit social Facebook sqaroi se titrimi i serialit është bërë edhe gjatë transmetimit të tij të para dy viteve në platformën Gjirafa, në dedikim të komunitetit të shurdhmemecëve, të cilët kanë mundësi që përmes titrave ta kuptojnë ngjarjen.

Por e gjithë kjo “dramë e kthyer në temën më të diskutuar të momentit, ka shkaktuar edhe një valë reagimesh qesharake me meme nga më të ndryshmet, që kanë pushtuar faqet zyrtare të shumë mediave në rrjetet sociale.

Për fat të keq shumica e tyre kishin gjuhë përçarëse dhe derdhnin vrer.

Siç vërehet nga shembujt e mësipërm, ka gjuhë përçarëse dhe vrer.

E theksoj edhe një herë debati ka vlerë atëherë dhe vetëm atëherë kur ruhen disa raporte.

Por që të dalësh e të thuash se po sulmohet një variant i gegërishtes, këtu duhet të ndalemi e ta shohim çështjen më imtësisht. Edhe varianti i të folurës së zonës sime ka fjalë që është e vështirë të kuptohen nga lexuesi, ndaj dhe në fund të shkrimit shoqërohen me një fjalorth gjë e cila ngre lartë vlerat e variantit dialektor porse dhe njeh lexuesin me këtë pasuri.

Dy dialektet e shqipes janë pasuri dhe bartin vlera të cilat duhen ruajtur pasi e bëjnë të veçantë gjuhën shqipe krah gjuhëve të tjera.

Deri këtu debati mund të thuhet se ka vlera dhe mund të shprehen mendime dhe sugjerime nga specialistë të fushës, por kur ka shkrime si ai i publicistit dhe poetit Halil Matoshi:

Vetëm kjo fjali hyrëse e komentit është përçarëse. Është e pavend dhe jam i bindur se nuk gjen mbështetje tek shqiptarët e Kosovës. Po ç’janë këto zëra more aman?! Gegët dhe toskët shkojnë më së miri me njëri-tjetrin, e këto deklarata nuk duhet të jepen vend e pavend. Të thuash në sot në shekullin e XXI që fajet i ka toskërishtja ose standardi dhe ku a di unë gjithfarë mendimesh është çmenduri.

Një përgjigje është dhënë nga Gjirafa e cila thekson: ” ka qenë i titruar edhe gjatë transmetimit në Kosovë dhe është bërë në nderim të shurdhmemecëve” . Ndaj para se të shprehemi publikisht duhet ta analizojmë thellë çështjen e më pas të dalim në një përfundim të saktë.

Këtij mendimi i janë bashkangjitur edhe shumë shqiptarë të tjerë, dhe rasti i titrave nuk është se për herë të parë doli tek ne edhe në vende të ndryshme të botës ndeshet ky fenomen.

Përsa i përket çështjes se gegërishtes, i është hyrë në hak dhe standardi u vendos në diktimin e udhëheqjes së asaj kohe, do të sjell veç rastin e zanafillës së këtij projekti, Konsultën e Prishtinës:

Konsulta e Prishtinës ishte mbajtur më 27 dhe 28 prillit të vitit 1968, organizuar nga Institutin Albanologjik dhe Katedra e Gjuhës dhe e Letërsisë shqipe në Fakultetin e atëhershëm të Filologjisë në kuadër të Universitetit të Prishtinës.

Në të morën pjesë rreth 150 intelektualë të fushave të ndryshme dhe konsulta kishte për qëllim që të merrte vendim në lidhje me fatin e gjuhës shqipe në Kosovë dhe në shtete të tjera pjesë të Jugosllavisë së atëhershme. Pas mbajtjes së kësaj K onsulte u aprovuan përfundimet e nxjerra, ku u miratua vendimi që edhe shqiptarët e këtyre anëve të shkruanin e ta flisnin shqipen letrare kombëtare që flitej e shkruhej në Shqipëri dhe kjo u kurorëzua në Tiranë, më 1972.

Ndaj nuk dua të ndalem në zhvillimet e kësaj ngjarjeje madhore të kombit shqiptar, por si përfundim dua të theksoj se duhet të lëmë mënjanë gjuhën e urrejtjes dhe përçarjes dhe të shohim se ç’mund të ofrojmë për kombin tonë. Jemi shqiptarë dhe duhet të bëhemi bashkë më shumë se kurrë. Kjo frymë përçarëse e diktuar nga dashakeqës dhe ata që nuk duan që shqiptarët të jenë tok. Ëndrra e të rënëve për lirinë e Kosovës nuk qe për komb kosovar por për një Shqipëri dhe një flamur.