Ministria e Jashtme e Kosovës tha të shtunën se ka hapur edhe zyrtarisht ambasadën në Jerusalem, duke e bërë Kosovën vendin e tretë që hap misionin e saj diplomatik në atë qytet.

Në një njoftim të ministrisë së Jashtme të Kosovës të publikuar në rrjetet sociale thuhet se “bazuar në Marrëveshjen e Uashingtonit të 4 shtatorit 2020, ku zyrtarizohet njohja e ndërsjellë mes Republikës së Kosovës dhe Shtetit të Izraelit dhe zotimit të Qeverisë së Kosovës ndaj Qeverisë izraelite dhe Administratës amerikane dhe veprimet që janë̈ ndërmarrë nga 1 shkurti, Ministria e Punëve të Jashtme dhe Diasporës ju njofton se tashmë është hapur edhe zyrtarisht Ambasada e Kosovës në Shtetin e Izraelit, me seli në Jerusalem”.

Me 1 shkurt Kosova dhe Izraeli vendosën marrëdhënie diplomatike, pasi që më 4 shtator në Shtëpinë e Bardhë, në kuadër të një dakordimi për normalizimin ekonomik ndërmjet Kosovës dhe Serbisë në praninë e ish presidentit amerikan Donald Trump, pjesë e të cilit ishte edhe pajtimi i Izraelit për njohjen e Kosovës dhe vendosjen e marrëdhënieve diplomatike.

Ministria e Jashtme tha të shtunën se “në pamundësi për të qenë prezentë̈ në Jeruzalem përfaqësuesit e shtetit të Kosovës, për shkak të situatës pandemike, Ministria e Punëve të Jashtme ka udhëzuar të Ngarkuarën me Punë në Izrael që Pllakën e zbuluar nga Ministri Ashkenazi, bashkë me flamurin shtetëror, ta vendosë në objektin e Ambasadës së Kosovës në Jeruzalem”.

Kosova ka emëruar zonjën Ines Demiri të ngarkuar me punë ndërsa emërimi i ambasadorit do të bëhet më vonë.

“Vendosja e pllakës dhe flamurit shtetëror në Ambasadën e Kosovës në Izrael reflekton përkushtimin e Qeverisë së Kosovës për të përmbushur zotimin e dhënë për vendosjen e misionit diplomatik në Jeruzalem. Ambasada e Republikës së Kosovës në Jeruzalem do të përkushtohet fuqimisht për të rritur bashkëpunimin bilateral dhe për forcimin e subjektivitetit ndërkombëtar të shtetit të Kosovës”, thuhet në njoftimin e ministrisë së Jashtme të Kosovës.

Njoftimi i sotëm u dha fund debateve që ishin nxitur në Kosovë për shkak të reagimeve të vendeve që kundërshtojnë vendosjen e ambasadave në Jerusalem, përfshirë Turqinë e cila e cilësoi “zhgënjyes” faktin që “një hap i tillë, që do të përbënte shkelje të qartë të ligjit ndërkombëtar, po shqyrtohet nga autoritetet e Kosovës”.

Menjëherë pas marrëveshjes së 4 shtatorit në Shtëpinë e Bardhë, Bashkimi Evropian ishte shprehur i shqetësuar me zotimin e Kosovës për vendosjen e ambasadës në Jerusalem.

Në fund të vitit 2017, ish presidenti amerikan Donald Trump, shpalli vendimin e qeverisë së tij për të njohur Jerusalemin si kryeqytet të Izraeli dhe në maj të viti 2018 hapi ambasadën në atë qytet. Guatemala është vendi i dytë që zhvendosi ambasadën nga Tel Avivi në Jerusalem.

Të enjten në 11 mars Republika Çeke hapi përfaqësinë e saj diplomatike në Jerusalem.

Në përpjekje për të siguruar sa më shumë mbrojtje nga Covid-19, përveç vaksinave po bëhen përpjekje për të zbuluar edhe trajtime të reja.

Një trajtim i ri që po zhvillohet në Qendrën Mjekësore Ichilov të Tel Avivit ka përfunduar me sukses provat e fazës 1 dhe duket se ka ndihmuar shumë raste të rënda të COVID-19, që të shërohen shpejt nga sëmundja.

EXO-CD24 e krijuar nga Prof. Nadir Arber, deri tani është provuar në 30 pacientë, kushtet e të cilëve ishin mesatare ose më të këqija dhe të gjithë 30 pacientët arritën të rikuperoheshin, 29 prej tyre brenda tre deri në pesë ditë.

Drejtori i Ichilov, Roni Gamzu, tha se kërkimi ‘është i përparuar dhe i sofistikuar dhe mund të shpëtojë pacientë me koronavirus. Rezultatet e provës së fazës 1 janë të shkëlqyera dhe na japin të gjithëve besim në metodën që Arber ka hulumtuar në laboratorin e tij për shumë vite. ‘

Ilaçi lufton citokinën – një reagim imun i mundshëm vdekjeprurës ndaj infeksionit të koronavirusit që besohet të jetë përgjegjës për pjesën më të madhe të vdekjeve të lidhura me sëmundjen.

Arber ka shpjeguar se kur dikush infektohet me koronavirus, ai mund të kalojë në dy faza. Në fazën e parë, simptomat janë të ngjashme me gripin dhe nuk kanë nevojë për trajtim.

Por 5% deri në 7% të popullsisë, pas pesë deri në shtatë ditë, gjendja e tyre përkeqësohet papritur  dhe më pas personat e infektuar fillojnë të kenë probleme të frymëmarrjes për shkak të asaj që mjekët e quajnë ‘stuhi citokine’.

‘Kjo është pikërisht aty ku ne duam të ndërhyjmë për të parandaluar përkeqësimin e gjendjes së pacientëve’, – tha Arber.

Ai përdor ekzosome – qese të vogla transportuese që transferojnë materiale midis qelizave – për të dhënë një proteinë të quajtur CD24 në mushkëri, të cilën dr. Arberi, ka kaluar dekada duke kërkuar.

Rezultatet optimiste i shtynë ata të vazhdonin  fazat 2 dhe 3 të provave klinike, gjatë të cilave më shumë njerëz do të marrin ilaçin, ndërsa disa prej tyre janë nën diskutime për tu kryer në Greqi.

Trajtimi ka elemente të tjerë pozitivë. Fillimisht, administrohet lehtë dhe mund të përdoret edhe në shtëpi dhe mbi të gjitha kushton shumë pak.

R. SH. -Vatikan

“Ta ndjejmë veten më të bashkuar, më pranë njeriut që vuan, vëllezër, që të mund ta kapërcejmë krizën botërore shkaktuar nga pandemia”. Në fillim të intervistës dhënë TG5, Françesku ripohon se “nga kriza nuk mund të dalim kurrë si më parë, kurrë! Mund të dalim më të mirë, ose më të këqij”. Për Papën “duhet rishikuar gjithçka”. Vlerat e mëdha janë gjithnjë të pranishme në jetë, por këto vlera duhet të gjejnë shprehjen e vet në jetën e këtij çasti”. Numëron, më pas, një sërë situatash dramatike, duke nisur nga fëmijët që vuajnë nga uria e nuk mund të shkojnë në shkollë, për të vijuar me luftërat, që trondisin shumë zona të planetit. “Statistikat e Kombeve të Bashkuara lidhur me këtë – nënvizon – janë të frikshme”. Kujton se po të dalim nga kriza “pa i shikuar mirë këto gjëra, dalja  do të jetë një disfatë e re”. E do të jetë edhe më e keqe. T’i shikojmë – kujton – vetem këto dy probleme: fëmijët e luftërat.

Vaksinimi është aksion etik, jo opcion

Papa i përgjigjet, pastaj, pyetjes së gazetarit Fabio Marchese- lidhur me vaksinat. “Unë – pohon – besoj se etikisht të gjithë duhet ta bëjnë vaksinën. Nuk është opcion, është aksion etik. Sepse ti luan me  shëndetin tënd, luan me jetën tënde, por luan edhe me jetën e të tjerëve”. Këtë mendim jep Papa për vaksinat, për të shpjeguar, më pas, se ditët e ardhshme në Vatikan do të nisë vaksinimi e edhe se është regjistruar për këtë. “Po, duhet bërë” – përsërit – “nëse mjekët e paraqesin si një gjë që mund të bëjë mirë e që nuk ka asnjë rrezik të veçantë, pse të mos e bëjmë. Vërehet një mohim vrasës lidhur me këtë, e unë nuk arrijë ta shpjegoj psenë”. Për Papën , kjo  është kohë “kur duhet menduar për ne e kur duhet shlyer për një farë kohe fjala unë, që duhet vënë ndër kllapa. O do të shpëtojmë të gjithë “ne”, ose nuk do të shpëtoj as unë e askush! Mbi këtë argument Papa foli gjërë e gjatë, duke u ndaluar posaçërsisht tek reflektimi, që i pëlqen aq shumë: ai mbi vëllazërimin. “Kjo – vërejti – është sfida: të bëhem i afërt me tjetrin, i afërm me situatat, i afërt me probelemet, të bëhem i afërt me njerëzit”. Armike e afërsisë është  “kultura e indiferencës”. Flitet – konstaton – “për një menefregizëm të drejtë ndaj problemeve, por menefregizmi nuk është asapak e asnjëherë i drejtë. Kultura e indiferencës është shkarrimtare, sepse më largon nga tjetri”

Është “koha e fjalës ne”, për  ta kaluar krizën

“Indiferenca – vijon – vret, sepse largon. Ndërsa fjala kyçe, kur mendojmë për rrugëdaljet nga kriza, është “afërsi”. Nëse nuk ka unitet, afërsia – kujton qortueshëm Papa – “mund të kriojojë tensione shoqërore edhe brenda Shteteve”. Flet, kështu, për klasën drejtuese “në Kishë, ashtu si në jetën politike”. Në këtë çast krize – nxit – edhe e gjithë klasa drejtuese nuk ka të drejtë të thotë unë, duhet të thotë ne e të kërkojë unitetin përballë krizës. Në këtë çast – ripohon me forcë, “politikani, pastori, i krishteri, katoliku, edhe ipeshkvi e meshtari, që nuk ka aftësi të thotë “ne”, në vend të “unë”, nuk është në naltësinë e duhur të situatës”. E shton se “konfliktet në jetë janë të nevojshme, por në këtë kohë kaq të shqetë, duhet të shkojnë “me pushime” për t’i lëshuar rrugë unitetit “të vendit, të Kishës, të shoqërisë”.

Aborti, para se të jetë çështje fetare, është njerëzore

Françesku nënvizoi përsëri se kriza, pasojë e pandemisë, po e nxjerr edhe më në pah “kulturën e hedhurinës”, në dëm të njerëzve të ligshtë, qofshin të varfër, migrantë a pleq. E më pas u ndalua tek drama e abortit, që i flak fëmijët e padëshiruar. “Aborti – nënvizoi – është problem njerëzor, para se fetar, problem i etikës njerëzore, e pastaj edhe fetare. “Është problem, të cilin edhe ateisti duhet ta zgjidhë në ndërgjgjen e vet. A është e drejtë – pyeti Papa – ta shkatërrosh jetën njerëzore, për të zgjidhur një problem, çfarëdolloj problemi qoftë? A është e drejtë të paguash një vrasës për ta zgjidhur këtë problem?”.

Capitol Hill, të mësohet nga historia: kurrë dhunë!

Papa kujtoi edhe faktet dramatike të 6 janarit të kaluar në Capitol Hill. Pohoi se mbeti i habitur, duke pasur parasysh disiplinën e popullit të SHBA-ve dhe pjekurinë e demokracisë së tyre. Gjithsesi – vijoi – edhe në realitetet që kanë arritur kulmin e pjekurisë, ka gjithnjë diçka që nuk shkon, ka njerëz që marrin rrugën e cila të çon kundër bashkësisë, kundër demokracisë, kundër së mirës së përbashkët. Tani që shpërtheu revolta, vijoi, u bë e mundur të “shihet mirë” fenomeni e edhe mundësia për zgjidhjen e tij. Françesku e dënon dhunën: “Duhet të reflektojmë e ta kuptojmë mirë e, për të mos u përsëritur, ta nxëmë mirë edhe mësimin e  historisë”. Këto grupe të parregullta, që nuk e kanë gjetur ende vendin  e tyre  në gjirin e shoqërisë, heret a vonë do t’i krijojnë këto situata dhune” – pohoi.

Feja, dhuratë për t’u kërkuar nga Zoti

Papa kujtoi, në fund, se edhe ai po i jeton personalisht shtrëngimet e shkaktuara nga pandemia. Pohoi se e ndjen veten “si në kafaz”, kujtoi shtegtimet e anuluara për të shmangur grumbullimin e turmave,  shprehu besimin se do ta vizitojë Irakun. Në këto kushte pohoi se i  kushton më shumë kohë lutjes dhe bisedave telefonike, për të kujtuar, më pas, sa të rëndësishme ishin për të disa  çaste, si Statio Orbis, në Shën Pjetër, më 27 marsin e kaluar, parë si “shprehje e dashurisë për gjithë njerëzit”, që të bën “të shikosh rrugë të reja për të ndihmuar njëri-tjetrin”. Reflektoi, kështu, për  besimin në Zotin që – kujtoi –  është mbi të gjitha, dhuratë. Për mua – nënvizoi – feja  është dhuratë. “As ti, as unë e asnjëri nuk mund ta ketë fenë me forcat e veta: është dhuratë, që na e fal vetë Zoti” e që nuk mund të shitet as të blihet. E, duke kujtuar një fragment nga Libri i Ligjit të Përtërirë, Papa i nxiti të gjithë të kërkojnë “afërsinë e Zotit”. Kjo afërsi në fe, është dhuratë, të cilën duhet ta kërkojmë!

Intervista përfundon me urimin që në vitin 2021 “të mos ketë hedhurina, të mos ketë as sjellje egoiste e uniteti të ketë epërsi mbi konfliktet”./RSH Vatikan