Një shtet popullformues dhe kulturëformues, i cili pos tjerash e ka ngritur ose krijuar “popullin e ri kosovar” së bashku me shumë koncepte dhe modalitete të tjera proletare, multikulturore, multietnike, internacionaliste etj.

Ç’është e vërteta, kosovarët edhe sot e kësaj dite, me tepër i përdorin, aplikojnë dhe zbatojnë inercionet, hipotekat, anomalitë dhe patalogjitë e njohura reaksionare dhe anakronike të ish sistemit, shtetit dhe pushtetit jugosllavë, se sa idetë, teoritë, konceptët, vizionët, idealet, formulat dhe sintezat e njohura panshqiptare mbi ngritjen dhe krijimin e Shqipërisë Natyrale dhe Etnike.

Kjo për faktin se atje sikur janë mbledhur, gërshetuar, sfonduar dhe bërë bashk interesat e ndryshme meskine, pseudoshtetrore, antikombtare, pornopatriotike ose folkloristike për pushtet, karierë dhe pasuri të pamerituar mbi palcën dhe kurrizin e thyer ose lakuar të kombit dhe atdheut, së bashku me tipet dhe modelët e ndryshme monarkiste, absolutiste, skllavopronare, borxheze, feudaliste, kameraliste, republikane, tiranike, despotike, autokratike, diktatoriale, oligarkiste, klerikaliste, bolshevike dhe te tjera të sundimit me popullin dhe shtetin.

Se këndejmi, që nga Sokrati, Platoni dhe Aristoteli deri tek Makiaveli, Loku, Rusoi, Hobsi, Hegeli, Poperi, Oppenheimeri, Düringu (Dyringu), Grumpllovici dhe të tjerë, nuk kanë pushuar se rreshturi (shfaquri) teoritë e veçanta ose specifike mbi prejardhjen ose origjinën e shtetit si koncept, definicion, ide, teori, fuqi, organizim dhe perkufizim i njohur historik, politik, teritorial (gjeografik) ligjor, adfministrativ, juridik etj.

Teoria parohijale dhe patrirkale e Aristotelit, e ngritur dhe projektuar mbi bazën e marëdhënieve ose raportëve të njohura në mes burrit dhe gruas, në mes prindërve dhe femijëve, si dhe në mes robit (skllavit) dhe zotëriut ose pronarit etj.

Teoria bio-organike sipas Hobsit, Darvinit, Malthusit, Sprenserit, Rosenbergut, Haldunit etj…, sipas të të cilëve: Sheti i ngjanë organizmit të njeriut, në të cilin të gjitha organët i kanë rolet, detyrat, funksionet dhe obligimët e veta, ashtu sic i kanë gjymtyrët dhe organët e ndryshme në trupin ose organizmin e përbashkët të njeriut.

Teoria e kontratës shoqërore ose sociale sipas Tomas Hobsit, Gjon Lokut, Zhan Zhak Rusosë etj….Tomas Hobsi e shquan dhe fokuson të drejtën natyrore, ligjore, sovrane dhe absolute të udhëheqësit ose sundimtarit mbi popullin dhe shtetin, Gjon Loku i bën të qarta dallimët, diferencat, ingerencat dhe kompetencat e ndryshme në mes popullit  shtetit dhe auotoritetëve të shtetit dhe pushtetit, përderisa Zhan Zhak Ruso: Autoritetin, legjitimitetin dhe sovranitetin e shtetit, i ka vëndosur mbi bazat e kontratës sociale, si dhe mbi të drejtat dhe sovranitetin e përgjithëshem të popullit (sovranit).

Teoria e forcës ose fuqisë shtetërore, nacionale dhe politike, e cila sipas Grumplloviçit, Oppenhiemerit dhe të tjerëve, kanë lindur nga luftërat ose konfliktët e racave, si dhe nga luftërat fitimitare ose triumfaliste të atyre që janë me të zgjuar dhe me të fortë-kundër ayre që janë të paditur, të pazgjuar, pa kurriz, jointelegjent dhe me të dobët.

Teoria funksionale ose funksionaliste, e cila pos tjerash nënkupton autoritetin dhe alokimin suprem dhe absolut të vlerave, virtytëve, idealëve dhe traditave të njohura nacionale, kulturore, historike, gjeografike, ushtarake (luftarake), politike dhe të tjera në kryerjen ose përmbushjen e detyrave dhe obligimëve të larta morale, shtetrore, qeveritare (institucionale), konstitucionale dhe politike.

Dhe, mëqe sipas Platonit, Aristotelit dhe Hegeli: Shteti në radhë të parë është një prodhim i mrekullueshëm i shpirtit çudibërës,: Kosova ka fatin që ndodhet nen mbrojtjen, protekorimin dhe monitorimin e SHBA-së, Natos ose Perëndimit.

 Ndihmat dhe investimet finansiare, luftarake (ushtarake), teknike, logjistike etj…te SHBA-s, Natos ose Perendimit gjatë dhe pas luftës së fundit në Kosovë janë enorme dhe astronimike ndaj Kosovës së vogël me atë armatë të madhe oligarkësh, politokratësh, burokratësh, teknokratësh, cinikesh dhe injorantesh të ndryshëm nga pozita (pushteti) dhe opozita e atjeshme.

Ndaj, artikullshkruesi, opinionisti ose kronisti i përditshëm ditorë ose periodik, duhet patur kujdes opitmal ose maksimal në infografinë, etimologjinë, terminologjinë, sintaksën, drejtshkrimin dhe morfologjinë e tesktit dhe përmbajtjes së tij.

“Polisi” (shteti) i dikurshëm i Athinës ra ose u shkatërrua asokohe nga dallimët si dhe nga rivalitetët e brendshme dhe te jashtme.

Kështu që Athina ishte e lirë për të gjithë, edhe për opinionbërësit e ditur dhe ekselent, edhe  per opinionshitësit më të dobët, stupid, nebuloz dhe mediokritë…

Nocione të çmendura fetare, kulturore, politike dhe ushtarake, në dukje të ëmbla, por të rrezikshme, reaksionare dhe anakronike si ide dhe teori që thithën entuziazmmin e masës dhe çuan Athinën drejt një qeverisjeje katastrofike, si dhe në luftëra të gabuara, si për shembull në sulmin fatal ose katastrofal ndaj Spartës etj.

Edhe Aristoteli, i cili ishte mendimtari dhe filozofi më i madh dhe më i shquar në Antikë dhe njeri prej filozofëve më të mëdhenj të njerëzimit ose civilizimit tonë, u bë i shquar ( i famshëm) dhe i pavdekshëm me veprat e tij në fushën e politikës, metafizikës, skolastikës, retorikës, logjikës, psikologjisë etj.

Aristoteli ishte pra një filozof materialisto-idealist, sepse e pranonte idenë e materies jashtë ndërgjegjes dhe logjikës së njeriut, dhe e merrte atë si një lëndë dytësore ose sporadike ku mund të ndërtohen dhe ndryshohe gjërat. Dhe,  kjo sipas Aristotelit bëhet e mundur vetëm me anë të logjikës dhe intelektit të njohur njerëzor i cili është burimi dhe fillimi i çdo gjëje që lëvizë duke u transformuar në formë evolutive ose empirike, qëllimi i gjithçkaje ose çdo gjëje që ekziston.