-Çfarë do të bëjmë sonte?!
-Dashuri!
-A je i sigurt?
-Po sigurisht!
-Ok, atëherë do të zhvishem?!

-E pse do t’i heqësh rrobat?
-Për të bërë dashuri!
-Kush të tha që duhet të heqësh rrobat për të bërë dashuri?
-Une nuk e di…

-A mund të provojmë mënyra të tjera?
-Jam kurioz me thuaj…do te ndjek
-Vish sërish rrobat, hajde këtu pranë meje, të bisedojmë sa të lodhemi, të qeshim, të luajmë.
Po sikur të shikonim njëri-tjetrin derisa të mbetemi pa fjalë, dhe atje, në atë moment, kur shprehjet bëhen të pamjaftueshme për të shpjeguar atë që ndjejmë, në atë heshtje të pafundme mund të përpiqemi të prekim njëri-tjetrin.
– Të prekemi?
-Po, me butësi, një përkëdhelje që zgjerohet butësisht derisa shndërrohet në një përqafim.
-Oh, sa bukur, po!
-Më lejo të të mbaj për dorën? E dëgjon?
-Po.
-Ndjenja është një nga mënyrat për të bërë dashuri, kjo është çështja.
Le të shikojmë pak gojën, qerpikët, buzët dhe nëse puthja vjen pa kërkuar leje, atëherë të gjitha kujtimet tona do të bashkohen, derisa të zbulojmë sekretet tona më të papajtueshme.
– Më lër të shikoj shpirtin tënd edhe pak derisa të lodhesh, derisa sytë e tu të kërkojnë të mbyllen…
Por ne do t’i detyrojmë ata të qëndrojnë të hapur dhe a e di pse?
-Pse?
-Sepse ne do të vazhdojmë të bëjmë dashuri.