“Përshëndetje, zemra e babit, jam unë, a është mamaja atje?”
“Jo, ajo është lart në dhomë me xha Takun”
“Ah, por ti nuk ke një xha Taku…”
“Po e kam. Ai është lart në dhomë me nënën time”
“Oh ne rregull. Dëgjo çfarë duhet të bësh: ngjitu lart, dil nga dera e dhomës së mamasë dhe shikoje makinën e babait që u kthye herët në shtëpi nga puna, mirë?”
“Unë bëra atë që më the, babi”
“Dhe çfarë ndodhi?”
“Mami u hodh nga shtrati lakuriq dhe po vraponte përreth duke bërtitur. Më pas ajo u pengua në tapet, ra nga shkallët dhe mendoj se vdiq.”
“Bobo! Dhe ku është xha Taku?
“Ai gjithashtu u hodh nga shtrati i zhveshur dhe duke bërtitur. Pastaj hapi dritaren në kopsht dhe u hodh në pishinë, por harroi që e kishe tharë dhe vdiq edhe ai”.
“Vilë, pishinë? Oh, kam marrë numrin e gabuar!”