Një natë me hënë Nastradini shkoi tek pusi për të marrë ujë.

Kur uli kokën ai shikoi hënën të pasqyruar në ujë. “Duhet ta shpëtoj hënën,” i tha vetes. Dhe filloi me kovën e pusit të nxjerrë ujë nga pusi pa pushim.

Ndërsa vazhdonte punën, litari i kovës iu kap diku. Nastradini e tërhoqi me forcë, por duke e tërhequr, u përplas prapa me kurriz përtokë.

Ai u trondit shumë nga përplasja. Por, kur i kaluan dhimbjet, hapi sytë dhe pa në qiell hënën:

“Lavdi Zotit! Unë punova sa u dërmova, por hëna, më në fund, është atje ku duhet të jetë!”