Muzë e poezisë, poezinë më fali për armë

më dha pasion dashurinë për  atdheun, që

jeta ime të rend përjetësisht  drejt  këngës

.

Pellazgë ilirët  e  kanë  thënë identitetin e

e tyre shqiptar, nuk ka gjuhë pa popull na

thoshte mësuesi i lëndës për gjuhën latine

.

Vetja ime, jepi jetë hapësirë-kohës, nxito

fryma e re është brenda vetes sonë, lëviz

hipi lundrës së kohës, lundro  dheut tënd

.

Ne që jemi në rendje të kësaj kohe epike

këtë Iliadë Atdheu do ta quaja koha jonë

ose imagjinata  e  brezit  tim për këtë art

.

Unë e di, kjo jetë nuk ka shenja treguese

më vjen keq, kur jetës muret i bëjnë roje

vetëm kohën e tashme e kemi për t´jetuar

.

Njeri, krijo veprat për brezin që po rritet

se librat tuaj vlerësohen njësoj si shpikjet

dashuroni të gjithë të shtohemi edhe pak!…

.

Atdhe Geci – Poezi nga dorëshkrimet, 2025