1

Vitet tetëdhjetë…

Një paradite e lagësht në Tiranë , unë kaloja nga trotuari i ambasadës kubane, Ai , në trotuarin e Kafe Florës , ecnim në vijë gati paralele , i gjatë , i brishtë ,simpatik , ajo që më tërhoqi më shumë vëmëndjen ishte një çadër e bukur , me ngjyra , që të mos hapej e kishte shtrënguar në pëllëmbën e mbledhur gati si grusht , nuk varej si ato tonat në qafë , nuk kishte pjesën për t’ u varur , e ndoqa deri tutje , shiu filloi përsëri , ai hapi çadrën dhe ajo tani shfaqi gjithë bukurinë e saj , megjithëse vranësirë ngjyrat dhe coha e çadrës hodhën bukurinë e tyre dhe mbi Kadarenë .

2 .

Isha student. Dikush më tha se në auditorin e madh do të mbahej një takim me shkrimtarin Ismail Kadare .Auditori ishte mbushur plot e përplot .Mbaj mënd që e shoqëronte piktori njohur Ismail Lulani , ndoshta dhe Fadil Kraja .

Dikush i tha :– Në romanin ” Dimri I vetmisë së madhe ” kini krahasuar lëndën e Gramatikës historike me pilaf me goxhda , është ndonjë përvojë personale me këtë lëndë? Salla u mbush me të qeshura , qeshi dhe Kadare .Nuk komentoi , atë që kishte për të thënë e tha me të qeshurën e vet .

3.

Greqi , Instituti Francez i Athinës. Nuk e di se për ç’ arsye , unë Thoma Naka dhe Alqi Dale arritëm pak me vonesë .Salla e madhe e Institutit gumëzhinte si koshere. Ec e gjej vënd tani , sikur i thamë me sy njeri – tjetrit, ne tre lexuesit e hershëm të Kadaresë nga Skorea .Por , kjo vonesë na dolli për mirë. Në koridorin para hyrjes për në auditor , na kapi syri Kadarenë, ai bashkëbisedonte me një të njohurin tonë të përbashkët , me shkrimtarin Pirro Loli nga Zagoria fqinje,ne morrëm guxim dhe u afruam , Kadare na buzëqeshi dhe na dha dorën . Pastaj hymë në sallë.Më pëlqeu që midis qindra të ardhurve kishte dhe shumë grekë , vëndas dhe nga minoriteti .Nga ai takim kam si kujtim romanin ” Spiritus ” .