Duke lexuar vëllimin poetik “Lisat e mi të diellit” të poetit Sami Mula, të kthen mendja tek letërsia që është krijue në Shqipërinë post komuniste,nadje edhe jashtë kufijve të shtetit amë.Ndoshta për të parën herë poeti prek idenë se atëherë gjetën shprehje figurat stilistike që mund të krijosh romane, drama apo edhe deri të poezia. A ka arsye të qëndroj ky mendim i poetit Mulaj, unë e them po, sepse ishte frika deri në shpirt ,e vetëm duke qenë bashkudhëtar i figurave letrare ke mundur të krijosh dhe të ngritësh në krijues të zhanreve të ndryshme në letërsi. Sot kur s’e ke ma atë frikën, që të përcillte si hije hienash në çdo hap, dhe i ke vetëm disa lisa të rrëzuar të kohës, dhe a na kanë zënë rrugën pyet poeti, a duhet t’i falim pse s’kanë mundur të bëjnë ma shumë për atë kohë sa kanë mundur të krijojnë.

Andaj në shqetësimin e kohës se poetit Mulaj është poezia si bashkëudhëtare ,e cila pasqyron një botë të mbushur me realitet të qenësishëm dhe kurrë nuk fle, por rri zgjuar në vetëdijen e poetit, që vepra e tij të jetë gjithnjë e kohës dhe të jetojë më gjatë se koha e poetit dhe bashkëkohësve të tij.Në përpjekjet për të njohur veten dhe botën që e rrethon, sidomos për të kuptuar të ardhmen e tij, gjenia njerëzore ka shpikur artin. Në këtë kontekst lidhur me këtë lind pytja: A është poezia e sotme e vetëdijshme për të pasqyruar kohën, problemet që e shqetësojnë dhe i japin vetë fytyrën, nervin dhe pulsin kësaj kohe? Sa pra e realizon poezia jonë e kohëve të fundit dhe në ç’cilësi.

Andaj poeti Sami Mulaj ndihet i lehtë dhe i gëzuar,ka dëshirë dhe kërkon më ngulm,që mendimet e tij t`i mbjellë në arat e letrës për t`i bërë dhe pjesë të dhjetëra,qindra apo mijëra lexuesve.Kur i lexon vargjet e përmbledhjes poetike, “Lisat e mi të diellit”’ të Mulajt,natyrshëm ndjen tek vlojnë brënda tyre vlerësimet krijuese për peshen e fjalës së thjeshtë,në dukje,por me figuracion të pasur dhe të dëshiruar,ku sjellë një varg i shpirtëruar si ndjeshmëri poetike,forca dhe karakteri i vet poetit,zemra e mbushur me kurajo,dritë dhe besim në vetvete, ku vargjet e bukura nxisin lexuesin për të marrë pjesë në bashkëbisedim të ngohtë me poetin,si me një person që ke njohur kohë më parë,që ka të njëjtat halle,vështërsi,ëndrra për jetën,ku përmes vargëzimit të tij ,ai të merr miqësisht përdore dhe të fton në kopshtin e tij poetik duke zbuluar para teje përftyrime dhe ndjenja të bukura të shpirtit të tij fisnik.

Prill 2023 Agim Desku