Kjo dhoma ime tepër e ngushtë,
e zhveshun mobiljesh,
e zhveshun stolish,
vetmi dhe errsi,
në derë s‘më troket askush.
Nga dritarja dielli kurrë s‘më hyn,
dritarja shikon drejt e në burg,
në qelinë e ftoht,
ku kam nji patriot.
Shpeshherë
gjumin e kam tremb
deri në mesnatë,
ndër libra t’ue vjel
ndonji mollë bukurije,
ndonji mjalt dashunije,