Shiptarit ( e jo shqiptarit) me i thënë qen, të vret me pushkë, ndërsa, me më thënë uk (ujk) i rritet mendja.

Pak “hajgare” (“muhalife”) nga e kaluara….

Ishte janari i vitit 1953… Titoja sapo kishte lënë Beogradin dhe ishte nisur në drejtim të Splitit (Kroaci)…

 Atje ishin bërë të gjitha përgatitjet e duhura për drekën speciale të cilën diktatori jugosllav po e shtronte për një mik të tij special. Fjala ishte për ministrin e punëve të jashtme të Turqisë, Mehmet Fuat Kopruly. Kopruly ishte pinjolli i fundit nga familja Kopruly, e cila gjatë shekujve 17 e 18 kishte arritur deri në majat më të larta të pushtetit osman. Kjo familje ishte me origjinë shqiptare por, duke qenë krejtësisht e asimiluar, njerëzit e saj nuk kishin bërë asgjë për atdheun e të parëve. Këshilltarët e Titos ia kishin tërhequr vërejtjen atij se origjina shqiptare e ministrit turk do të përbënte ndonjë pengesë eventuale për planet që kishte në mendje Titoja, por ai ua hoçi merakun shpejt :- Mos u shqetësoni, miku im është më turk se turqit. Dreka kaloi në mënyrë shumë miqësore. Tito, që kërcenohej nga një pushtim i mundshëm ruso-sovjetik, kërkonte gjithandej mbështetës, dhe Turqia ishte një shtet shumë i përshtatshëm për të qëndruar në anën e ish Jugosllavisë. Kështu lindi Pakti Jugosllavi- Turqi-Greqi.

Të dy bashkëbiseduesit ranë dakord rreth këtyre dy çështjeve. Në Kosovë do të sajohej shpejt një pakicë turke, e cila  nuk kishte ekzistuar kurrë, ndërsa të dy palët do të nisnin menjëherë punën që të rifillonte shpërngulja masive e shqiptarëve drejt Turqisë.

U muar vesh se pjesa tjetër e historisë, do përshkohët dhe karakterizohet me ngritjen ose fabrikimin e “popullit (narodit) të ri kosovar ose jugosllav” përmes “farës”(spermës) së përbashkët jugosllave në kuader të epruvetave ose laboratorëve të njohur mbi prodhimin ose fabrikimin e “popujve të ri” artificial ose johistorik të cilëve edhe sot e kësaj dite vazhdojnë t’ua shohin “hajrin” Kosova dhe shqiptarët.

U krijuan boshnjakët (serbosllavët e turqizuar ose muslimanizuar), goranët, tërbeshët dhe kështu me radhë.

Shumë pedagog ose intelektual të shquar shqiptar që kishin ardhur nga Shqipëria për t’i ngritur dhe pëgatitur gjeneratat e reja shqiptare në Kosovë, atëbotë u vranë (pushkatuan), internuan, u përndoçën ose dëbuan me dhunë dhe terror të egër ushtarako-policor nga “partizanët” serbo-malazias dhe ata shqipfolës e antishqiptar të Kosovës.

Çdo njeri normal dhe racional në këtë botë ose mbi këtë tokë, i cili i ka vetëm dy fije ose fara truri (jo fara kungulli ose pocerrke) në kokën e tij, dhe i ka lëxuar vetëm dy faqe libri ose gazete gjatë tërë jetës së tij, e dinë fortë mirë se nuk mund të pritët asgjë as nga njerëzitt e paditur, mediokrit, stupid, nebuloz, karaxhoz, bastard ose hibrid në Kosovë, apo dikund tjetër, që janë imponuar me ” vjersha (poezi), politologji, histori, badihavistikë dhe gjëra të tjera koti që nuk i hanë pazari (tregu) medial, letrarë, kulturorë, gazetsaresk ose publicistik.

Por, ja që disave me ua lypur (kërkuar) trutë dhe gjenët e pastërta të shqiptarit, edhe me qyski, tarrakop, laser, teleskop, mikroçip ose mikroskop, nuk ua gjeni dot. Nejse!

Pas “traktatit të fshehtë” ne mes Stalinit dhe Churchillit dikund në vlugun me të madh të Luftës së Dytë Botërore, asokohe ishte vendosur që t´i ipëshin ndihma dhe mbështetje të gjithëmbarshme qeverisë serbe në mërgim, ku, pos tjerash, atëbotë ( pas takimit të njohur Tito- Subashiç në Vis të Kroacisë në vitin 1944)-me mbështetjen dhe trysninë e përbashkët britaniko-sovjetike, do vendosej dhe propozohej edhe zgjedhja ose emrimi i dekretuar ( lëxo: me dekretin paraprak të Stalinit dhe Çurçiillit ) i Drazha Mihajlloviçit (kryeçetnikut dhe kriminelit të njohur serb që luftonte dhe angazhohej asokohe për Serbinë e Madhe dhe i cili i kishte prerë në fyt, vrarë dhe masakruar shqiptarët dhe popujt tjerë joserb!) në funksionin e ministrit të mbrotjes ose të luftës në qeverinë e atëhershme serbojugosllave gjatë kohës së Luftës së Dytë Botërore etj.

Gjithashtu, të njohura dhe shumë të freskëta janë edhe kujtimet e hidhura mbi dhunën dhe masakrat e egra të soldateskës serbe në Shqipëri gjatë tërheqjës së saj kapitulluese ose disfatiste nepër teritorin e njohur shqiptarë gjatë vitit gjatë vitit 1915 etj.

E dyta: Pas nënshkrimit të “traktatit të miqësisë dhe ndihmës reciproke” me ish Bashkimin Sovjetik gjatë vitit 1941 , takimit të njohur Tito- Churchill në Caserto me 12 gusht të vitit 1944; si dhe depërtimit të ushtrisë se kuqe ruso-sovjetike ne Hungari, Rumani si dhe në vende të tjera juglindore ose ballkanike gjatë vitit 1945: Shumica e çetnikëve ose kriminelëve të ndryshëm serb, i kishin zdeshur uniformat e tyre çetnike, për t´i ndërruar ose zëvendësuar ato me uniformat e partizanëve të Titos etj.

Për t´u futur dhe inkorporuar dikur me vonë në pothuajse të të gjitha poret ose nivelët e mundshme të pushtetit të atëhershëm serbojugosllav -menjëherë pas përfundimit të luftës së dytë botërore, si dh për t´i vrare, pushkatuar, masakruar, burgosur, përndjekur, arrestuar ose internuar shqiptarët, kroatët e tjerët që nuk mendonin askokohe si Titoja, Rankoviçi, Raif Dizdareviçi, Hakija dhe Hamdija Pozderaci dhe të tjerët.

E treta: Si është e mundur që “shqiptarët e Sanxhakut” e paskan harruar gjuhèn shqipe pèr me pak se 1OO vjet, kurse arbèreshèt e Italisè dhe arbanasit e Kroacisè, nuk i harruan gjuhèn, kulturèn dhe traditat e moçme iliroshqiptare, as me tepèr se 5OO vjet)?

Atje shqiptarèt e pastèr i numroni me gishtat e njerès dorè. N´Sanxhak pra!

Por, ja që “shqiptari trim, kapsoll, legjendarë e patriot”, gjithëmonë hane i shkreti me shumë djath se bukë”!

Popujt (kombet) dhe shtetët e ndrydhme, sipas filozofisë kristiane ose perëndimore dhe asaj arabe ose muslimane, ashtu sikurse yjet në qiellin ose universin e pafund, iu nënshtrohen eklipsëve ose procesëve të ndryshme evolutive ose ripërtrirëse në kuptimin e asaj se gjithëçka ripërtrihet, transformohet dhe merr jetë të re, sapo të rishfaqët (rikthehët) drita e bekuar e Zotit.

Edhe agu (agimi) dhe ringjallja, gjithënjë sipas filozofisë kristiane, janë shfaqje të larta hyjnore dhe sinomike në kuptimin e rishfaqjes së vazhdueshme të dritës së jetës, gjenialitetit ose gjenealogjisë së natyrës, dhe mbijetesës ose ekzistencës së shpirtit.

Na kanë lodhur by…disa “poet, historian, politolog, analist ose gjitholog gjerman ose helvetik” nga Mbasbjeshka, Lugina, molla e kuqe, guri i shpuar, Capraci, Xhylekarja, Muqibaba, Muqivërca etj….Me besoni!

E “shpojnë” edhe gurin, ( jo vetëm lakrën, bostonin ose kastravecin) për t´u dhënë ose shitur mendë.

Asnjëherë nuk duhet t’u zihet besë atyre që me flamurin e ngritur në gjysëmshtizë, i takojnë dështimit dhe dekadencës, dhe të cilët e paraqesin ose prazantojnë vetën në sytë e të tjerëve si “pengje” ose “viktima të lirisë shtetrore, nacionale, politike, ushtarake, historike, teritoriale, gjeografike, fetare, kulturore etj. E sidomos atyre që duan t’u ngjitën përpjetëzave ose lartësive të ndryshme karieriste, profiteriste dhe të tjera mbi fatkeqsitë e ndryshme objektive dhe subjektive të individit dhe kolektivitetit.

Kosova dhe shqiptarët në asnjë menyrë nuk bën ti ngjajnë mitit ose legjendës së njohur mbi urën ose kalanë (kështjellën) e Shkodrës mbi lumin Bunë, ku në emër të urës ose kështjellës, duhet dhënë ose sakrifikuar Rozafen!

Prish e shkatërro natën, për të ndërtuar ditën.

Disa si duket janë aq të “fortë” ne “dashuri”,”poezi” dhe budallaki, saqë e duan gruan të virgjër në shtrat, edhe nëse i ka pesë-gjashtë femijë ose kalamaj me tjetrin!

Haxhi Efendi Dashnimin, Noun, Lecin  etj…

Hëm….!!!

Edhe rastësia ne disa raste thonë se eshtë ‘sinonim femëror’ ose “pseudonim i lartë hyjnor ose profetik” të cilin Zoti (Hyji)-megjithatë, nuk deshti të nënshkruajë.

Aiiii.

Sidomos atëherë puçen ose bëhen bashkë krejt çaushët, fetahët, rrogtarët, poreznikët, dërmanët dhe arkadashet e turkut, serbit dhe boshnjakt që punojnë ose lehin përditë për ta edhe me gojë, edhe me dorë.

Vec thashë pa “lidhje…sa për “inati” ose “xhelozi” ndaj tyre helbete.

Jeta është një ‘numratore e madhe’ më shumë formula dhe ekuacione të panjohura dhe të papritura në sfond….Një ‘tabelë e madhe’ shumëzimi, pjesëtimi, zbritjeje dhe barazimi ku brenda saj futën ose përbirohen koha dhe vitët e ikura në pakthim, lëkura thahët, terët dhe bëhet e vrazhdë, sytë rrudhën dhe nuk shohin më si dikur, mendja vyshkët, vërbohet, tèrbohet.., trurit i mungon kimia ose biokimia e brendshme, shpirtit fizika dhe metafizika e dikurshme, trupit ose organizmit të njeriut i mungojnë gjaku i freskët, albuminët, kaloritë, forca (fuqia), enërgjia e dikushme, vitaminat ose lëngjët e preferuara dhe kështu me radhë. Njeriu fillon të xhindoset dhe bëhet i egër ose tepër i vrazhdë sipas natyrës dhe moshës së tij..Dhe, çdo gjë sikur ikën ose emigron nga ai (njeriu) me tendencën e natyrshme dhe të logjikshme për t´u kthyer përseri në fillim ose embrion….