GUR I ÇMUAR
Me pluhur shekujsh mbuluar
Gur i çmuar është lavdia,
Kur me onur egoje qëlluar
Bëhet strall që nxjerr shkëndija.
Me erë dështimi s`mund t`ia mbledhësh
Xixat për të bërë zjarr,
Kështu asaj s`mund t`ia hedhësh
Për të mos qëlluar veten a të tjerët
Me këtë gur,e lë në vend
E drejt territ ia mbath…
Aq më pak mund të godasësh
Ata, që mbi supet e të tjerëve
Rritën dy herë shtatin
Dhe u bënë të lavdishëm prej gënjeshtrës…
KUR VJEN MBRËMJA
Kur vjen mbrëmja, ftohet saçi,
Në mungesë rrezesh të ikura,
Atëhere vemë dorën strehë balli,
Të shohim zemrat e uritura…
Me verën e një qeshje të gramshkundur
Ta ngjërojnë bukën e mëngjesit,
Ky saç bukën na la të qullur,
Nuk e kavurdisi dot nga nge e pangeshme…
NDROJTJE.
Kur portë e mendjes nuk hapet
E mbyllur nga një spazmë idilike,
Dhe ndrojtja në bunkerë guacke,
Dështon daljen e një fjale afrimi,
E ndjej sa vuan ti:
Edhe një bukuri që më deh,
Në thellësi të vetes e ndry.
Kështu ndrojtja ime vret
Përmes refuzimesh,sa dashuri…
PAH…
Më është bërë vetja skuta- skuta,
Kthesa dhe bërrylë të fshehtash,
Aq sa humb adresat e shënuara
Prej një pahu helmesh,
Që më ferementojnë pamundësitë
Dhe kërkojnë një zjerje e shpërthim,
Dhe kur të fshehta s`u çoj përditë,
Atëhere ngrihem, bëhem trim…
S`E BËJMË DOT NJERIUN
Ishe një perlë që nuk ta gjeta
Në kishe shkëlqim apo mashtrim.
Ti erdhe kur lundronte jeta
Pa asnjë hall e një pengim.
Dhe erdhe të më gjesh me nge.
Gënjyer nga një rrenë e çastit,
Si një rreze dielli që e shtyn një re
Të përqafojë malet.
Mbulesë e gabimeve të mia,
Zbuluese e tyre me takt e pa takt,
Gjëmon gjaku i dashurive
Në damarin si për parainfarkt.
Putrat goditëse të viteve
E sjellin nganjëherë te ne kafshën,
Sa më tepër jodashurisë i avitemi,
S`e bëjmë njeriun ,po fantazmën.
SHOH SI IKIN RETË E PAMBUKTA…
.
Shoh si ikin retë e pambukta
Dhe në maja thepash lënurin,
veten nga brinjët që u kruhen
Prej rrezesh që përpushen…
Dhe zgjasin fijet nëpër kryet
E maleve dhe kreshtave,
Pastaj me to ngatërrojnë pyjet
Dhe mjekrat e thepave…
Nga to do marr ca fije
Të vë në kokën time të zbathur,
Ndoshta si shenjë djalërie
Që s`ka për të ardhur….
Komentet