WASHINGTON – Duke dëshmuar në një seancë dëgjimore në Kongres të hënën, Sekretari amerikan i Shtetit Antony Blinken mbrojti me vendosmëri tërheqjen ushtarake amerikane muajin e kaluar nga Afganistani që përfundoi një luftë 20 vjeçare, më e gjata në historinë e Shteteve të Bashkuara.
Nëse Presidenti amerikan Joe Biden do të kishte vendosur të mbante forca të armatosura në Afganistan, kjo “do të kërkonte dërgimin e më shumë trupave amerikane në Afganistan për të mbrojtur veten dhe për të parandaluar një marrje të pushtetit nga talebanët, duke pësuar viktima – dhe në rastin më të mirë rivendosjen e një ngërçi dhe ngecjeje të pafund në Afganistan, nën kërcënimin e sulmeve”. tha sekretari Blinken përpara Komisionit për Marrëdhëniet me Jashtme të Dhomës së Përfaqësuesve.
“Nuk ka tregues se qëndrimi më i gjatë do t’i kishte bërë që forcat afgane të sigurisë ose qeveria afgane të ishin më elastike apo të qëndrueshme,” tha ai. “Nëse 20 vjet dhe qindra miliarda dollarë në mbështetje, pajisje dhe trajnime nuk do të mjaftonin, përse një vit tjetër, pesë apo 10, do të ishin ndryshe?”
Kryengritësit talebanë pushtuan vendin në mes të gushtit, ndërsa Presidenti afgan Ashraf Ghani iku në mërgim në Emiratet e Bashkuara Arabe. Shtetet e Bashkuara evakuuan 124,000 njerëz, shumica afganë, së bashku me rreth 5,500 amerikanë, nga aeroporti i Kabulit në ditët e fundit të gushtit, duke lënë pas rreth 100 amerikanë.
FILE – U.S. soldier holds a “Gate Closed” sign as hundreds of people gather near an evacuation checkpoint on the perimeter of Hamid Karzai International Airport, in Kabul, Afghanistan, Aug. 26, 2021.
Disa amerikanë kanë qenë në gjendje më pas të largohen nga vendi, përmes daljeve tokësore ose në pak fluturime ajrore të lejuara nga talebanët.
Sekretari Blinken tha se zyrtarët amerikanë nuk e kishin parashikuar rënien e qeverisë afgane aq shpejt, edhe ndërsa talebanët përparuan në të gjithë vendin.
“Edhe vlerësimet më pesimiste nuk parashikuan që forcat qeveritare në Kabul do të rrëzoheshin ndërsa forcat amerikane të ishin ende në vend”, tha ai.
Edhe pse evakuimi kryesor ka përfunduar, diplomati amerikan tha: “Ne po vazhdojmë përpjekjet tona të paepura për të ndihmuar amerikanët e mbetur, si dhe afganët dhe qytetarët e vendeve aleate dhe partnere, të largohen nga Afganistani nëse ata zgjedhin të bëjnë një gjë të tillë”.
“Ashtu siç kemi bërë gjatë gjithë historisë sonë, amerikanët tani po mirëpresin familjet nga Afganistani në komunitetet e tyre dhe po i ndihmojnë ata të zhvendosen ndërsa fillojnë jetën e tyre të re”, tha sekretari Blinken. “Kjo është gjithashtu diçka për të qenë krenarë”.
Pyetje nga paneli i Dhomës së Përfaqësuesve
Sekretari Blinken u përball me pyetje të vështira dhe vlerësime të ashpra për tërheqjen nga paneli i Dhomës së Përfaqësuesve dhe kjo pritet të ndodh përsëri të martën kur të dalë për të dëshmuar para Komisionit të Senatit për Marrëdhëniet me Jashtë.
Ligjvënësit republikanë të opozitës dhe disa kolegë demokratë kanë kritikuar strategjinë e presidentit për tërheqjen e trupave, qytetarëve amerikanë dhe mijëra afganëve që punuan për forcat amerikane si përkthyes dhe këshilltarë gjatë luftës.
Kryetari i komisionit të Dhomës së Përfaqësuesve, kongresmeni Gregory Meeks i Nju Jorkut, tha: “Shkëputja nga Afganistani nuk do të ishte kurrë e lehtë”.
Por ai shtoi, “Kjo luftë duhet të kishte përfunduar 19 vjet më parë”, pasi Shtetet e Bashkuara rrëzuan me sukses talebanët nga pushteti dhe shkatërruan terrenet e trajnimit për terroristët e Al-Kaidës që sulmuan Shtetet e Bashkuara në vitin 2001, duke vrarë gati 3,000 njerëz.
Ligjvënësi Michael McCaul i Teksasit, republikani kryesor i panelit të Dhomës së Përfaqësuesve, e karakterizoi tërheqjen e Shteteve të Bashkuara nga Afganistani si “një fatkeqësi me përmasa epike” dhe vuri në dukje se shumë zyrtarë të përkohshëm që tani kontrollojnë Afganistanin ishin dikur terroristë të Shteteve të Bashkuara të Amerikës në qendrën e burgimit të Guantanamos në Kubë.
Ligjvënësi republikan Steve Chabot i Ohajos tha se Afganistani është bërë “edhe një herë një strehë për terroristët”.
“Po, shumica e amerikanëve donin të largoheshin nga Afganistani, por jo në këtë mënyrë ” tha zoti Chabot.
Ligjvënësi demokrat, Brad Sherman i Kalifornisë, fajësoi ish-Presidentin Donald Trump që ra dakort vitin e kaluar për tërheqjen me 1 maj 2021, afati përfundimtar për dhënien fund të përfshirjes ushtarake amerikane në Afganistan pa planifikim të mjaftueshëm. Zoti Sherman pyeti sekretarin Blinken nëse administrata e mëparshme amerikane la detaje se si mund të ishte kryer tërheqja.
“Ne trashëguam një afat,” u përgjigj Blinken. “Ne nuk trashëguam një plan.”
Family members of U.S. Marine Sgt. Johanny Rosario Pichardo are grief stricken upon the arrival of his casket at Logan Airport in Boston.
Kritikat për tërheqjen nga Afganistani u shtuan veçanërisht pasi 13 pjesëtarë të shërbimit amerikan gjetën vdekjen në një sulm vetëvrasës në aeroportin e Kabulit në ditët e fundit të tërheqjes. Shteti Islamik-Khorasan, një degë afgane e grupit terrorist që vepron në Lindjen e Mesme, mori përgjegjësinë për sulmin.
Sondazhet kombëtare të votuesve amerikanë tregojnë mbështetje të gjerë për vendimin e Presidentit Biden për t’i dhënë fund asaj që ai e ka quajtur një “luftë të përhershme” në Afganistan, por jo mënyrën se si u bë tërheqja.
Dëshmia e ardhshme
Gjatë dy ditëve të dëshmisë, sekretari Blinken ka të ngjarë të pyetet përse SHBA nuk e filloi evakuimin e qytetarëve amerikanë më shpejt, veçanërisht pasi presidenti Biden njoftoi qëllimin e tij në prill për të nderuar marrëveshjen e Trumpit me talebanët për t’i dhënë fund luftës dhe për të tërhequr forcat amerikane.
Ligjvënësit kanë synuar gjithashtu të vënë në shënjestër informacionet e inteligjencës amerikane për dështimin në parashikimin e marrjes së shpejtë të pushtetit nga talebanët dhe rënien e qeverisë afgane.
Republikanët thonë se duan të përqëndrojnë pyetjen e tyre në performancën e presidentit Biden në javët dhe ditët e fundit të luftës, ndërsa demokratët shpresojnë të analizojnë të gjithë përpjekjen e luftës që u krye nën drejtimin e katër presidentëve – republikanëve George W. Bush dhe Trump, dhe demokratëve Barack Obama dhe Joe Biden.
George Bushi filloi luftën në fund të vitit 2001 për të zhdukur terrenet e stërvitjes së terroristëve të al-Kaidës, që kryen sulmet terroriste të 11 shtatorit 2001 kundër Shteteve të Bashkuara, me terroristët e al-Kaidës që urdhëruan aeroplanët amerikanë të rrëzoheshin në kullat binjake të Nju Jorkut, në Pentagon dhe jashtë Uashingtonit. 20 vjetori i sulmeve u përkujtua me ceremoni solemne të shtunën e kaluar.
Kërcënimet për SHBA
Në një takim të nivelit të lartë të inteligjencës dhe sigurisë kombëtare të hënën, Drejtoresha e Inteligjencës Kombëtare Avril Haines u tha të pranishmëve se kërcënimet më të mëdha për Shtetet e Bashkuara nuk po vinin më nga Afganistani.
“Ajo që ne shohim si kërcënim nga ISIS është Jemeni, Somalia, Siria dhe Iraku” tha zonja Haines. “Aty shohim kërcënimin më të madh”.
Ajo tha se tërheqja e trupave amerikane nga Afganistani ka ndikuar në aftësinë e agjencive të inteligjencës amerikane për të ditur se çfarë po ndodh në terren me grupet terroriste si al-Kaida dhe IS-Khorasan.
“Thjesht nuk ka asnjë dyshim se kur tërhiqesh, pa trupa në terren, pa infrastrukturën që kishim, pa qeverinë afgane në pozicionin që ishte, mbledhja e inteligjencës është zvogëluar,” tha ajo.
Ajo tha se komuniteti i inteligjencës amerikane, megjithatë, ishte duke u përgatitur për këtë eventualitet për “një kohë të gjatë”.
Presidenti Biden e ka quajtur tërheqjen nga Afganistani një “sukses të jashtëzakonshëm” dhe mbrojti vendimin për t’i dhënë fund luftës atje, duke thënë se ai nuk do t’ia kalojë përgjegjësinë e menaxhimit të përfshirjes ushtarake amerikane atje një udhëheqësi të pestë amerikan.
Zëdhënësi i Pentagonit John Kirby tha të hënën se një pauzë që ndikon në fluturimet e evakuimit të refugjatëve afganë për në Shtetet e Bashkuara do të zgjasë edhe një javë tjetër për shkak të shpërthimit të rasteve të fruthit. Ai tha se rastet e fruthit në mesin e afganëve u zbuluan në tre qendra të ndryshme në Shtetet e Bashkuara.
Pezullimi i fluturimeve e ndërlikon më tej procesin e evakuimit të afganëve në Shtetet e Bashkuara.
Presidenti i SHBA-ve, Donald Trump, njoftoi dje se do t’i drejtohet kombit nga Shtëpia e Bardhë të mërkurën (sot, 17 dhjetor), me një fjalim televiziv.
Ai e konfirmoi duke shkruar një mesazh në rrjetin e tij social “E Vërteta” (Truth), teksa shtoi shkurtimisht se viti që po mbyllet ka qenë “i jashtëzakonshëm” që kur ai u rikthye në pushtet në janar.
Fjalimi do të mbahet të mërkurën në orën 21:00 (ora lokale amerikane dhe 03:00 e mëngjesit të së enjtes në Evropë), Donald Trump nuk e përmendi temën e fjalimit të tij.
“Bashkëkombëtarët e mi amerikanë: Do t’i drejtohem kombit nesër në mbrëmje, drejtpërdrejt nga Shtëpia e Bardhë, në orën 21:00”, shkroi ai, duke shtuar:
“Ky ka qenë një vit i jashtëzakonshëm për vendin tonë dhe më e mira ende nuk ka ardhur!”.
Zyrtarët amerikanë dhe ata ukrainas kanë thënë se kanë arritur përparim të konsiderueshëm në ditën e dytë të bisedimeve të zhvilluara më 15 dhjetor, me qëllim të përfundimit të luftës së nisur nga Rusia në tokën ukrainase, teksa Uashingtoni raportohet t’i ketë ofruar Kievit garanci të sigurisë të modelit të Artikullit 5 të NATO-s.
Ndonëse ende ka pikëpyetje për çështje me rëndësi, përfshirë fatin e territorit që Kievi vazhdon ta kontrollojë në rajonin lindor Donjeck, presidenti amerikan, Donald Trump ka thënë se duket që një marrëveshje për t’i dhënë fund konfliktit më të madh dhe më vdekjeprurës në Evropë prej Luftës së Dytë Botërore është më afër se kurrë.
“Po përpiqemi ta finalizojmë, besoj se jemi më afër tani”, u ka thënë Trump gazetarëve në Zyrën Ovale më 15 dhjetor pasi delegacionet amerikane, evropiane dhe ukrainase kanë zhvilluar disa ditë negociata në Berlin.
“Kemi zhvilluar disa biseda me presidentin [rus, Vladimir] Putin të Rusisë dhe besoj se jemi më afër se kurrë dhe të shohim se çfarë mund të bëjmë”.
Trump e ka përmendur se ka biseduar së fundmi me presidentin rus, por nuk ka dhënë më shumë hollësi.
Presidenti ukrainas, Volodymyr Zelenky ka thënë se bisedimet kanë qenë të vështira, por të dobishme dhe që shefi i tij negociator, Rustem Umerov ka thënë se ka pasur “përparim real” në Berlin me të dërguarin e posaçëm të Shtëpisë së Bardhë, Steve Witkoff dhe Jared Kushnerin, dhëndrin e presidentit amerikan Donald Trump, që kanë qenë pjesë e delegacionit amerikan.
“Këto biseda nuk janë gjithmonë të lehta, do të jem i sinqertë me ju. Por ka qenë bisedë produktive, me shumë hollësi, me të vërtetë shumë”, ka thënë Zelensky në një forum bizensor gjermano-ukrainas që është mbajtur pas takimit SHBA-Ukrainë.
Në një konferencë për media të zhvilluar më vonë nga kancelari gjerman, Friedrich Merz, Zelensky ka thënë se palët “kanë dallime” sa u përket territoreve, dhe që çështja “nuk është mbyllur”.
“Çështja territoriale është e dhimbshme. Ne e dimë 100 për qind çfarë dëshiron Rusia, dhe është shumë me rëndësi që amerikanët më kanë dëgjuar në këtë drejtim”, ka thënë Zelensky.
“Unë besoj që amerikanët, si ndërmjetësues, do të analizojnë mënyra të ndryshme si t’i zgjidhin këto çështje”, përfshirë territorin dhe ndarjen e fondeve për rindërtim të Ukrainës.
Zelensky i ka refuzuar propozimet që kërkojnë nga Kievi të heqë dorë nga një pjesë e rajonit të Donjeckut, që ende e ka nën kontroll. Dhe ai ka sugjeruar që nëse Ukraina duhet të largohet nga vija e frontit në Donbas, atëherë edhe forcat ruse duhet të veprojnë njëjtë.
Rusia, në anën tjetër, insiston në koncesione territoriale, duke kërkuar gjithë rajonin ukrainas të Donbasit. Nëse nuk ndodh ashtu, Putini ka thënë se rusët do ta marrin atë rajon me forcë.
Kancelari Merz ka thënë se tani është shansi më i madh për proces të paqes prej nisjes së luftës në shkurt të vitit 2022 dhe që Shtetet e Bashkuara kanë bërë kontribut të madh për garanci të sigurisë për Ukrainën.
Një grup prej shtatë shteteve të Bashkimit Evropian, liderët e BE-së dhe Zelensky e kanë publikuar një deklaratë të përbashkët duke thënë se mbështesin një ushtri ukrainase prej 800.000 trupash, një forcë multikombëtare të udhëhequr nga evropianët dhe një mekanizëm të udhëhequr nga amerikanët për monitorim dhe verifikim për të zbatuar një armëpushim eventual.
Ndërkohë, shumë agjenci të lajmeve i kanë cituar zyrtarët amerikanë të kenë thënë se propozimet e diskutuara në Berlin i ngjasojnë Artikullit 5 të NATO-s.
Ky artikull parasheh që sulmi ndaj një vendi anëtar konsiderohet sulm ndaj të gjitha vendeve anëtare të aleancës.
Uashingtoni nuk ka dhënë hollësi se si do t’i ofrojë garancitë e sigurisë, ndonëse ka pasur zyrtarë që kanë thënë se një ofertë e tillë nuk do të jetë përgjithmonë në tavolinë.
Zëdhënësi i Putinit, Dmitry Peskov ka thënë më 15 dhjetor se heqja dorë e Ukrainës nga anëtarësimi në NATO është “gurthemel” për një marrëveshje për paqe në sytë e Kremlinit, dhe që Rusia prej të dëgjojë nga zyrtarët amerikanë se çfarë është diskutuar në Berlin, pasi Moska nuk ka qenë e përfshirë.
Lufta në Ukrainë ka nisur më 24 shkurt të vitit 2022.
Presidenti rus, Vladimir Putin e quan luftën “operacion special ushtarak” për të çmilitarizuar Ukrainën.
Perëndimi është përgjigjur ndaj Rusisë, duke goditur ekonominë e këtij shteti me sanksione të ashpra.
Si pasojë e luftës kanë vdekur mijëra persona dhe miliona të tjerë janë zhvendosur nga shtëpitë e tyre.
Në LinkedIn Vladimir Kara-Murza lajmëron intervistën e tij tek FRANCE 24 dhe shkruan :“Putini nuk është vetëm një diktator dhe një uzurpator i paligjshëm – ai është gjithashtu një vrasës, në një kuptim shumë të drejtpërdrejtë dhe të mirëfilltë të këtij termi”.
Në FRANCE 24 për të diskutuar luftën në Ukrainë, represionin në Rusi dhe përgjigjen e Perëndimit.”
Vladimir Vladimirovich Kara-Murza është një gazetar, politikan, aktivist dhe regjisor rus me shtetësi britanike, një figurë e shquar e opozitës politike ndaj Vladimir Putinit dhe një ish-i burgosur politik. Në vitet 2015 dhe 2017, ai ishte viktimë e dy atentateve me helmim me kimikate të paidentifikuara, për të cilat ai fajësoi Putinin.Në prill 2023, ai u dënua me 25 vjet burg (dënimi më i lartë politik për një krim jo të dhunshëm që nga BRSS) me akuza për tradhti, pjesëmarrje në një “organizatë të padëshirueshme” dhe “lajme të rreme ushtarake” sipas ligjit të censurës për kritikat e tij ndaj pushtimit të Ukrainës nga Rusia në vitin 2022 dhe u deportua në një burg të sigurisë maksimale në Siberi.Procedurat penale kundër Kara-Murzës konsiderohen nga kundërshtarët e regjimit, vëzhguesit ndërkombëtarë, Bashkimi Evropian dhe Këshilli i Evropës si një gjyq shfaqjeje, dhe ai i ka krahasuar ato me ato të epokës staliniste.Amnesty International e ka shpallur atë të burgosur të ndërgjegjes. Në vitin 2024, ai u vlerësua me Çmimin Pulitzer për komentim për artikujt që vazhdoi të shkruante nga qelia e tij e burgut.Kara-Murza u lirua më 1 gusht 2024, si pjesë e një shkëmbimi të burgosurish me Shtetet e Bashkuara, Gjermaninë dhe vendet perëndimore.Ai vazhdoi aktivitetin e tij politik në mërgim, duke u vendosur në një listë të kërkuar nga Rusia.Ai ishte nënkryetar i Open Russia dhe aktualisht është nënkryetar i Free Russia Foundation, dy organizata të themeluara nga Mikhail Khodorkovsky.Ai është gjithashtu konsulent i Human Rights First dhe studiues në Qendrën Raoul Wallenberg për të Drejtat e Njeriut. Ai ishte gjithashtu një president themelues i Fondacionit Boris Nemtsov për Liri, dhe është ndër themeluesit e Komitetit Rus Kundër Luftës dhe një nga iniciatorët e Platformës së Forcave Demokratike Ruse në Asamblenë Parlamentare të Këshillit të Evropës.Lideri kryesor i opozitës ruse së bashku me Yulia Navalnaya, në vitin 2025 roli i tij si një president i mundshëm i qeverisë në mërgim u deklarua nga forcat e opozitës.[
Negociatat mbi garancitë e sigurisë që Ukraina kërkon të marrë nga SHBA dhe Evropa kanë bërë përparim të konsiderueshëm, raporton media amerikane Axios.
Një zyrtar i lartë amerikan ka deklaruar se administrata e Donald Trump është e gatshme t’i ofrojë Ukrainës një garanci bazuar në nenin 5 të NATO-s, i cili do të miratohet nga Kongresi dhe do të jetë ligjërisht i detyrueshëm.
“Ne duam t’u japim ukrainasve një garanci sigurie që nuk është një çek i bardhë nga njëra anë, por që është mjaftueshëm e fortë nga ana tjetër. Ne jemi të gatshëm ta hedhim në votim në Kongres”, tha zyrtari amerikan për Axios.
Më herët, presidenti i SHBA theksoi se është bërë shumë përparim drejt zgjidhjes së konfliktit midis Rusisë dhe Ukrainës.
Në frontin diplomatik, i dërguari amerikan Steve Witkoff pritet të takohet me udhëheqësit evropianë dhe Volodymyr Zelensky në Berlin këtë fundjavë. Ky vendim për të dërguar Witkoff nënvizon përshpejtimin e përpjekjeve të SHBA-së për të arritur një marrëveshje paqeje para fundit të vitit.
Çfarë parashikon neni 5 i NATO-s?
Neni 5 i NATO-s parashikon që nëse një aleat i NATO-s është viktimë e një sulmi të armatosur, çdo anëtar tjetër i Aleancës do ta konsiderojë këtë akt dhune si një sulm të armatosur kundër të gjithë anëtarëve dhe do të ndërmarrë veprimet që i konsideron të nevojshme për të ndihmuar aleatin e sulmuar. Panorama
Sot shënohet 76-vjetori i Shërbimit Ukrainas të Zërit të Amerikës. Për dekada të tëra, përmes errësirës së pushtimit sovjetik dhe sundimit komunist, rilindjes së Ukrainës si një komb i pavarur dhe luftës së saj të vazhdueshme për të ndërtuar një të ardhme demokratike, Zëri i Amerikës ishte një zë i besueshëm për popullin ukrainas – duke ofruar lajme dhe informacione të pacensuruara dhe duke ofruar një dritare mbi Amerikën. Ai projektoi vlerat e Amerikës, përparoi interesat strategjike të SHBA-së dhe kundërshtoi propagandën dhe dezinformimin antiamerikan.
Tani, ndërsa Rusia përdor fuqinë e saj për të shtypur një komb që përpiqet të jetojë në paqe, liri dhe dinjitet, zëri i Amerikës është heshtur. Çmontimi i Zërit të Amerikës ka krijuar një boshllëk pikërisht në momentin kur Amerika duhet të dëgjohet dhe kur ukrainasit – dhe kombet e tjera që kërkojnë liri në të gjithë botën – kanë nevojë për raportim të vërtetë nga Shtetet e Bashkuara. Kjo heshtje ka minuar interesat kombëtare të SHBA-së, ka zvogëluar fuqinë e butë të Amerikës dhe ka dobësuar aftësinë për të komunikuar dhe mbrojtur objektivat e politikës së jashtme të SHBA-së në një rajon ku lufta e informacionit është qendrore për konfliktin. Ukrainasit kanë nevojë për llojin e përmbajtjes që ofron VOA: raportim i bazuar në fakte, qasje e drejtpërdrejtë në zërin dhe debatet e Uashingtonit dhe një burim i besueshëm qartësie mes dezinformimit.
Është e domosdoshme që Administrata të anulojë çmontimin e VOA-s dhe të rivendosë programacionin e saj jetësor. Dhe Kongresi duhet të miratojë fondet e nevojshme për ta mbajtur VOA-n në transmetim – plotësisht, fuqishëm dhe pa vonesë.
Rivendosja e VOA-s është thelbësore për besueshmërinë dhe interesat kombëtare të Amerikës. Është gjithashtu një litar shpëtimi për të gjithë ata që besojnë në atë që përfaqëson Amerika dhe për miliona njerëz që ende mbështeten në raportimin e vërtetë.
Presidenti amerikan Donald Trump përsëriti para gazetarëve në Shtëpinë e Bardhë të enjten se forcat e armatosura të vendit së shpejti do të fillojnë të nisin sulme në tokën venezueliane për të parandaluar dërgesat e drogës të arrijnë në Shtetet e Bashkuara, mes krizës së vazhdueshme midis dy vendeve.
Presidenti republikan e ka bërë vazhdimisht paralajmërimin në javët e fundit.
Qeveria amerikane njoftoi të enjten sanksione të reja kundër Venezuelës, duke vendosur kufizime për tre nipërit e Presidentit Nicolas Maduro dhe gjashtë cisterna nafte dhe kompanitë e transportit detar që i operojnë ato.
Vendimi erdhi ndërsa SHBA-të kanë vendosur forca ushtarake në Karaibe, me Presidentin Donald Trump që përsëriti në një intervistë të kohëve të fundit me Politico se ai beson se ditët e Maduros në pushtet janë “të numëruara”.
Të mërkurën, Trump njoftoi se forcat amerikane kishin sekuestruar një cisternë nafte në brigjet e Venezuelës.
Departamenti i Thesarit i SHBA-së njoftoi sanksione ndaj gjashtë cisternave naftëmbajtëse që transportonin naftë nga Venezuela dhe një numri të barabartë kompanish transporti detar të lidhura me to. Katër nga cisternat – përfshirë H. Constance dhe Lattafa – janë me flamur panamez. Të tjerët janë me flamur të Ishujve Kuk dhe me flamur të Hong Kongut.
Të gjithë janë supercisterna që kishin ngarkuar së fundmi naftë bruto nga Venezuela, sipas dokumenteve të brendshme nga kompania shtetërore e naftës PDVSA.
Lista e sanksioneve të SHBA-së përfshin gjithashtu Franky Francisco Flores de Freitas, Efren Antonio Campo Flores dhe Carlos Eric Malpica Flores, nipër të gruas së Presidentit Venezuelian Maduro.
Dy të parët u arrestuan në vitin 2015 në një operacion të Administratës Amerikane për Zbatimin e Ligjit kundër Drogës në Haiti. Ata u dënuan me 18 vjet burg për trafik droge, por u liruan në vitin 2022 si pjesë e një marrëveshjeje shkëmbimi të të burgosurve me Venezuelën.
Departamenti Amerikan i Sigurisë Kombëtare (DHS) ka publikuar një listë me emrat e kriminelëve të huaj më të rrezikshëm, të arrestuar nga Shërbimi i Imigracionit dhe Doganave të SHBA-së (ICE).
“Nën drejtimin e nënsekretares Noem, burrat dhe gratë punëtore të DHS dhe ICE po përmbushin premtimin e Presidentit Trump dhe po zbatojnë deportime masive – duke filluar me më të këqijtë e më të këqijve – përfshirë emigrantët e paligjshëm që shihni këtu”, thuhet në njoftim.
Në listë rezultojnë edhe katër shqiptarë.
Ata janë:
Vasil Vukaj, i dënuar për vrasje, i arrestuar në Kaliforni.
Florjan Delija, i dënuar për sulm, i arrestuar në Nju Jork.
Adush Muçaj, i dënuar për sulm, i arrestuar në Jutah.
Marian Makai, i dënuar për vjedhje, sjellje të parregullt, kërcënime terroriste, i arrestuar në Kaliforni.
Qëndrimet e Amerikës me interes për Kosovë të Kodifikuara me Ligjin NDAA 2026!
Një ndër ligjet më të rëndësishme në SHBA është NDAA – National Defense Authorization Act (Ligji mbi Autorizimet e Mbrojtjes Kombëtare) që është në fazën finale të aprovimit nga Kongresi i SHBA, pasi që ka marrë dritën jeshile të Senatit, dhe pas aprovimit edhe nga Dhoma e Përfaqësuesëve, NDAA për vitin fiskal 2026 do jetë në tavolinën e Zyrës Ovale për dekretim nga Presidneti Trump.
Në tekstin e draft ligjit NDAA të publikuar para pak orëve (mbi 3000 faqe), që përcaktojnë thuajse gjithëçka që ka të bëjë me sigurinë kombëtare të SHBA-ve — që nga pajisjet ushtarake e prokurimi i tyre, pagat e ushtarëve, e deri tek strategjitë mbrojtëse e buxheti i mbrojtjes — është përfshirë edhe një seksion që kodifikon me ligj politikën amerikane ndaj Ballkanit Perëndimor dhe Kosovës.
Jam i lumtur të ndaj me ju vetëm një pjesë të vogël, por vlerëmadhe të Ligjit në fjalë — sipas NDAA 2026:
— SHBA-të përkrahin Kosovën dhe vendet tjera të rajonit në rrugën drejt integrimit në NATO dhe BE;
— SHBA-të përkrahin dialogun Kosovë-Serbi të bazuar në njohje reciproke;
— SHBA-të nuk përkrahin ndryshim kufijsh, ndarje, apo shkëmbim territoresh sipas vijave etnike për zgjidhjet e mosmarrëveshjeve ndërmjet shteteve në Ballkan!
Ky është një lajm fantastik!
Jam më shumë se krenar të shoh që mundi i shumë organizatave të komunitetit tonë në SHBA dhe përpjekjet tona të parreshtura për të ndihmuar Kosovën po japin rezultate çdo ditë e më shumë.
Kosova asnjë s’ka humbë krah Amerikës.
Sot më shumë se kurrë, angazhimi im vazhdon edhe më fuqishëm, bashkë me miq e dashamirë në DC e kudo në Amerikë për ta bërë Kosovën ashtu siç kanë ëndërruar shumë gjenerata para nesh — të fuqishme, demokratike, të zhvilluar, e në miqësi permanente me SHBA-të. Kosova mbi të gjitha — Kosova e Para!
Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Donald Trump, ka deklaruar se është “disi i zhgënjyer” nga homologu ukrainas Volodymyr Zelensky, pasi ky i fundit nuk ka lexuar ende propozimin për planin e paqes mes Ukrainës dhe Rusisë.
Komentet Trump i bëri në tapetin e kuq të Kennedy Center Honors, ku gazetarët e pyetën për zhvillimet më të fundit të negociatave.
“Po flasim me Putinin dhe me udhëheqësit ukrainas, përfshirë Zelensky-n. Duhet të them se jam pak i zhgënjyer që ai nuk e ka lexuar ende propozimin,” u shpreh Trump. “Besoj se Rusia është dakord. Nuk jam i sigurt për Zelensky-n, megjithëse njerëzve të tij u pëlqen,” shtoi ai.
Nga ana tjetër, Zelensky bëri të ditur në një postim se kishte folur me Stephen Witkoff dhe Jared Kushner për ecurinë e bisedimeve.
“Përfaqësuesit amerikanë e njohin mirë pozicionin bazë të Ukrainës. Ishte një bisedë konstruktive, edhe pse jo e lehtë. Ne po vazhdojmë punën,” tha presidenti ukrainas. Panorama
Bombardimi i Pearl Harbor ishte një sulm i befasishëm ndaj një baze detare amerikane nga Perandoria e Japonisë gjatë Luftës së Dytë Botërore. Sulmi ndodhi të dielën e 7 dhjetorit 1941. Avionët e Marinës Perandorake Japoneze goditën anijet dhe instalimet e Flotës amerikane të Paqësorit në Pearl Harbor, në ishujt Hauai.Sulmi i papritur ajror e shkatërroi fuqinë detare amerikane në Paqësor, dhe nxiti hyrjen e SHBA-së në Luftën e Dytë Botërore. Të nesërmen, gjatë një fjalimi në Kongres presidenti Frenklin Ruzvelt e quajti 7 dhjetorin “një datë turpi”. Përfshirja e Amerikës në Luftën e Dytë Botërore shihet si një pikë kthese e madhe në konfliktin kundër fuqive të Boshtit të Gjermanisë naziste, Italisë dhe Japonisë Perandorake.Sulmi mbi Pearl Harbor pasoi disa muaj negociatash midis qeverive japoneze dhe amerikane, të cilat dështuan. Gjatë dekadës së mëparshme, Japonia kishte synuar të zgjeronte territorin e saj në Paqësor dhe në kontinentin aziatik për të siguruar tokë dhe burime natyrore.Japonia kishte qenë në luftë me Kinën që nga viti 1937, gjë që ndikoi në marrëdhëniet e SHBA-së me të dyja vendet. Në vitin 1940, forcat japoneze pushtuan Indokinën franceze (Vietnamin e sotëm), ndërsa SHBA-ja, Britania dhe aleatët e saj u përgjigjën duke vendosur një embargo tregtare ndaj Japonisë. Kjo i shkaktoi dëme të mëdha ekonomisë japoneze.
Rezervat e pakta të naftës, nënkuptonin se Japonia duhej të vepronte përpara se Marina Perandorake të gjymtohej nga mungesa e karburantit. Në këto kushte japonezët zgjodhën të dyfishonin agresionin.
Në verën e vitit 1941, SHBA vendosi një sërë sanksionesh të mëtejshme ekonomike, dhe i vendosi Japonisë një ultimatum për të tërhequr trupat e saj nga Indokina franceze. Ky akt bëri që qeveria japoneze të arrinte në përfundimin se lufta me SHBA-në ishte e vetmja mundësi që kishte në dispozicion.
Sulmi mbi Pearl Harbor ishte planifikuar nga admirali Isoroku Jamamoto, komandanti i përgjithshëm i flotës japoneze. Jamamoto kishte qenë një aviator i marinës dhe kishte studiuar në Universitetin e Harvardit.Po ashtu gjatë viteve 1920, ai kishte shërbyer si atashe ushtarak në ambasadën japoneze në Uashington.
Më 26 nëntor 1941, duke shmangur komunikimet në radio, 6 aeroplanmbajtëset e Flotës së Parë Ajrore Japoneze – Akagi, Kaga, Soryu, Hiryu, Shokaku dhe Zuikaku – u nisën nga ujërat e tyre. Ata u shoqëruan nga 31 luftanije të tjera dhe mjete mbështetëse.
Sulmi ishte planifikuar në 2 valë, me 353 avionë luftarakë në total. Ata do të synonin të shkatërronin 6 luftanije të mëdha marinës amerikane të ankoruara në skajin lindor të ishullit Ford. Ato ishin “USS Oklahoma”, “Maryland”, “West Virginia”, “Tennessee”, “Arizona &Nevada” dhe“USS California”.
Niveli i gatishmërisë së SHBA-së ishte i pamjaftueshëm. Arsyet ishin të shumta, por kryesorja ishte mungesa e të kuptuarit mbi atë që ishte e aftë të bënte Marina Perandorake Japoneze. Sulmi mbi Pearl Harbor filloi rreth orës 7:55 të mëngjesit me kohën lokale, kur grupi i parë i avionëve japonezë arriti mbi objektivat e tyre.
Pesë nga anijet e mëdha u dëmtuan rëndë gjatë valës së parë të sulmit, përfshirë “USS Arizona”që u mbyt brenda pak minutash, duke i marrë jetën mbi 1.100 anëtarëve të ekuipazhit. Pavarësisht disa paralajmërimeve, forcat amerikane në Hauai, të drejtuara nga admirali Hazbënd Kimel dhe gjeneralit Uollter Short, ishin të papërgatitura për sulmin.
Ata kishin injoruar pamjet e hershme të nëndetëseve në zonën përreth Pearl Harbor, por edhe zbulimin me radar të valës së parë të avionëve japoneze. Një paralajmërim me shkrim nga Uashingtoni u mor shumë vonë. Grupi i dytë prej 167 avionësh u nis nga aeroplanmbajtëset në orën 7:25 të mëngjesit me orën lokale.
Të gjitha luftanijet në port, si dhe disa kryqëzorë dhe destrojerë amerikanë u dëmtuan rëndë. Në atë sulm gjetën vdekjen 2.403 amerikanë, ndërsa japonezët humbën 29 avionë dhe pesë nëndetëse. Përveç sulmit mbi Pearl Harbor, japonezët i shkaktuan dëme të rënda bazave të tjera detare amerikane në rajon.
Në përgjithësi, sulmi japonez ishte shumë i suksesshëm, por ekspertët gjykojnë se ai dështoi të dëmtojë objektiva të rëndësishme infrastrukturore,si për shembull rezervat e naftës dhe objektiva të tjerë të ngjashme.
Ndërkohë aeroplanmbajtëset “USS Lexington”, “Enterprise” dhe “Saratoga”, ishin në det të hapur në momentin e sulmit, ndaj mbetën të padëmtuara. Ato u bënë guri i themelit i rimëkëmbjes dhe i hakmarrjes së Marinës së SHBA-së ndaj Japonisë.
Ndërkohë, sulmi mbi Pearl Harbor e tronditi publikun amerikan dhe shkaktoi një rritje të mbështetjes për luftën. Vetëm gjashtë muaj pas sulmit, marina amerikane i shkaktoi një disfatë të tmerrshme Jamamotos dhe flotës japoneze në Betejën e Miduejit, që ishte një pikë kthese gjatë Luftës së Dytë Botërore në zonën e Paqësorit.
Sulmi japonez ndaj Pearl Harbor më 7 dhjetor 1941, të cilin Presidenti i SHBA-së Franklin Delano Roosevelt e quajti “një datë që do të jetojë në turp”, çoi në hyrjen e Shteteve të Bashkuara në Luftën e Dytë Botërore dhe shkaktoi frikë dhe mosbesim, duke kulmuar me Urdhrin Ekzekutiv 9066, të lëshuar më vonë nga Roosevelt.
Sulmi shkatërroi Flotën Amerikane të Paqësorit dhe alarmoi kombin, i cili më parë kishte ndjekur një kurs kryesisht neutral.
Më 8 dhjetor 1941, Roosevelt i kërkoi Kongresit të shpallte luftë ndaj Japonisë, e cila u miratua me shumicë dërrmuese.
“Dita e Turpit”: Në fjalimin e tij të famshëm drejtuar Kongresit, Roosevelt shpiku këtë frazë për të dënuar brutalitetin e sulmit dhe për të bashkuar kombin.
Vendimi për luftë: Sulmi i dha fund neutralitetit amerikan dhe e tërhoqi vendin plotësisht në luftë në Evropë dhe Paqësor.
Burgosja e amerikanëve japonezë: Në përgjigje të frikës për sigurinë kombëtare, Roosevelt lëshoi Urdhrin Ekzekutiv 9066 në shkurt të vitit 1942, i cili çoi në rekrutimin dhe burgosjen me forcë të amerikanëve japonezë në “kampe zhvendosjeje”.
Viktimat e sulmit në Pearl Harbor më 7 dhjetor 1941 ishin kryesisht personel ushtarak amerikan, me një total prej gati 2,400 amerikanësh të vrarë, përfshirë rreth 2,341 anëtarë të shërbimit dhe 68 civilë, me gati gjysmën që vdiqën në USS Arizona;viktimat japoneze ishin shumë më të ulëta, me rreth 64 të vrarë.Shumë familje pësuan humbje të mëdha, me shumë vëllezër që shërbenin së bashku në anije si Arizona dhe Oklahoma, dhe civilë, përfshirë fëmijë, gjithashtu humbën jetën për shkak të sulmit dhe zjarrit miqësor.
Komiteti për Evropën i Komisionit për Punë të Jashtme të Dhomës së Përfaqësuesve në SHBA mbajti të martën një seancë dëgjimore me temën ‘Pika e nxehtë: rruga drejt stabilitetit në Ballkanin Perëndimor’.
Në një analizë të publikuar në Peacefare.net, profesori amerikan Daniel Serwer vlerësoi se, ndonëse rajoni ende nuk është ‘pikë e nxehtë’, ai shumë lehtë mund të kthehet në të tillë.
Sipas tij, problemi kryesor nuk është mungesa e stabilitetit, por mungesa e ndryshimit politik demokratik, pasi ‘stabiliteti aktual mbahet përmes korrupsionit, tensioneve etnike dhe autokracisë’.
Gjatë seancës, dëshmitarët dhe anëtarët e Kongresit amerikan u pajtuan se Serbia mbetet një prej faktorëve më të mëdhenj destabilizues në Ballkan, për shkak të korrupsionit të përhapur, qeverisjes gjithnjë e më autokratike, lidhjeve të ngushta ushtarake e tregtare me Kinën si dhe marrëdhënieve të forta politike e ekonomike me Rusinë.
Serwer shtoi se përpjekjet e viteve të fundit për ta orientuar Serbinë drejt Perëndimit kanë dështuar.
Sipas tij, presidenti serb Aleksandar Vuçiq nuk ka asnjë interes të frenojë korrupsionin, të distancohet nga Moska dhe Pekini, apo të garantojë më shumë liri mediatike dhe pavarësi të sistemit të drejtësisë.
Duke folur për situatën në Kosovë, Serwer theksoi se vendi ka nevojë për më shumë sovranitet, jo më pak.
Ai paralajmëroi se statusi i paqartë i Kosovës krijon hapësirë për ndikim rus dhe kinez.
‘Mbështetja e pakushtëzuar për Kosovën duhet të jetë prioritet, sidomos përballë presionit serb’, deklaron ai.
Presidenti i SHBA-së, Donald Trump, beson se konflikti ukrainas do të zgjidhet përfundimisht dhe Shtetet e Bashkuara po punojnë “shumë fort për këtë”.
“Po bëjmë paqe në të gjithë botën”, tha Trump para ceremonisë së ndezjes së dritave të Pemës Kombëtare të Krishtlindjeve në Shtëpinë e Bardhë në Uashington DC.
“Po i zgjidhim luftërat në nivele që askush nuk i ka parë më parë. Tetë të tilla. Po kërkojmë edhe një. Kjo është Rusi-Ukrainë, nëse kjo është e mundur dhe mendoj se do ta arrijmë përfundimisht. Duhet ta ndalojmë këtë, po punojmë shumë për këtë”, shtoi ai.
Uashingtoni kishte propozuar më parë një plan prej 28 pikash për zgjidhjen e konfliktit në Ukrainë. Dokumenti shkaktoi pakënaqësi midis Kievit dhe partnerëve të tij evropianë, të cilët u përpoqën ta rishikonin atë në mënyrë të konsiderueshme. Më 23 nëntor, SHBA-të dhe Ukraina zhvilluan konsultime në Gjenevë.
Më vonë, Presidenti i SHBA-së Trump tha se plani fillestar për një zgjidhje paqësore ishte rishikuar për të marrë në konsideratë qëndrimet e Moskës dhe Kievit, duke lënë vetëm disa çështje të diskutueshme. Ai gjithashtu vuri në dukje se numri i pikave ishte reduktuar në 22.
Më 30 nëntor, përfaqësuesit e SHBA-së dhe Ukrainës u takuan në Florida për të diskutuar mënyrat për t’i dhënë fund konfliktit, zgjidhjet afatgjata për çështjet ekonomike dhe të sigurisë, perspektivat për zgjedhjet në Ukrainë dhe çështjen territoriale.
Më 2 dhjetor, Presidenti rus Vladimir Putin u takua në Kremlin me të dërguarin special presidencial të SHBA-së, Steve Witkoff, dhe dhëndrin e Trump, biznesmenin Jared Kushner. Tema kryesore ishte zgjidhja e çështjes në Ukrainë. Biseda zgjati rreth pesë orë. Sipas ndihmësit të Kremlinit, Yury Ushakov, palët diskutuan thelbin e propozimeve nga katër dokumentet mbi planin e paqes të SHBA-së. bw
Komentet