Më 7 tetor 2024, Partia Demokratike e Degës Vlorë bëri kallëzim penal në Prokurorinë e rrethit Vlorë, për përgjegjësitë e rënda te bashkë-shkaktimit të përmbytjeve shkatërruese në qytetin bregdetar, me rastin e shirave të 4 tetorit 2024. Këto përgjegjësi nga bashkia, OSHEE dhe drejtuesit e hidrovorit të qytetit janë konkrete, lehtësisht të verifikueshme në terren dhe krejtësisht të dukshme.

Vlora pati përmbytje masive për dy ditë, për shkak kryesor që nuk funksioi asnjë kanal kullues, ndërsa kanali i ujërave të larta që çonte ujin në hidrovorin e Vlorës, u bllokua nga mos pastrimi!

Përmbytjet penguan dhe paralizuan aktivitetin njerëzor dhe ekonomik të mijëra qytetarëve dhe qindra bizneseve, duke shkaktuar dëme të mëdha ekonomike, të nivelit të miliona eurove, në familjet dhe bizneset vlonjate.

Vlora, në krizë të pashembullt ekonomike dhe sociale

Vlora nuk ka qenë kurrë më parë në një krizë të tillë ekonomike, shoqërore dhe sociale, sa e ka zhytur sot sekti në qeverisje, edhe pse drejtuesi i tij mburret se ka bërë shumë për Vlorën  e deliron për futjen e tij në historinë e qytetit dhe krahinës!

Mes rretheve të tjera, të dhëna kokëforta e rendisin Vlorën në vendet e para të papunësisë, largimit të familjeve nga emigracioni galopant, si dhe rënies së konsumit dhe fuqisë blerëse të familjeve vlonjate.

Bashkia e Vlorës është pothuajse inekzistente, pa projekte konkrete, me administratë të tejfryrë me militantë partiakë dhe me nivele shumë të ulta të realizimit të të ardhurave dhe investimeve.

Raportet e bankave të nivelit të dytë që operojnë në Vlorë flasin për rritjen e kredive të këqija dhe pamundësinë e dhjetra firmave dhe bizneseve në prag falimentimi, për shkak se nuk kanë mundësi të shlyejnë kreditë.

Porti i Vlorës, mushkëria kryesore e biznesit të qytetit, pritet të zhvendoset në zonën e Triportit, ndërkohë që në vend të tij do të ndërtohet një port jahtesh, me 22 objekte banimi dhe hotelerie për oligarkët e Ramës.

Shëndetësia e Vlorës rrezikon të mbetet pa mjekë e infermierë, të cilët po largohen dita ditës për jashtë vendit.

Universitetit publik të Vlorës i mungojnë çdo vit me dhjetra studente, ndërkohë që janë mbyllur disa degë dhe priten të mbyllen të tjera.

Institucionet me varësi nga ministritë janë pothujase inekzistente në Vlorë, ku në shumicën e tyre drejtuesit janë militantë partie. Pjesa më madhe e tyre janë të përfolur për abuzime me fondet publike.

Shkollat e mesme dhe nëndëvjeçare të Vlorës janë në masën 90 përqind pa ngrohje, me problematika të shumta në cilësinë e mësimdhënies dhe të disiplinës, ndërkohë që drejtuesit e shkollave janë emëruar jashtë çdo kriteri profesional. Janë thjesht dhe vetëm militantë partiakë, pa formimin dhe përvojën e duhur. Nga shumë shkolla nëntëvjeçare e të mesme raportohen përditë mungesa të nxënësve, të cilët largohen nga shkolla, si pasojë e largimit të familjeve të tyre jashtë shtetit.

Vlora, e mashtruar nga premtimet dhe e braktisur në problematikat e saj

Pak vite më parë, gjatë vizitës në portin e Vlorës, në skelën e famshme, Rama prezantoi dy projektet: “Zgjerimi i Terminalit të Pasagjerëve” dhe “Rehabilitimi i Portit Detar Vlorë”. U zotua atë ditë edhe për të futur një linjë të re tragetesh me Italinë. Ku shkuan të gjitha këto projekte, zotime e deklarata?!

Rama dhe sekti i tij vetëm se janë tallur me Vlorën dhe vlonjatët. Vlora nuk është vetëm shëtitorja bregdetare dhe bulevardi Vlorë-Skelë, të cilat, për të thënë të vërtetën, janë kthyer në ngushtica dhe makth për qytetarët që duhet t’i përshkruajnë përditë.

Nga një vëzhgim i shkurtër dhe i drejtpërdrejtë, shikon se e gjithë infrastruktura në të gjitha lagjet e qytetit është e shkatërruar. Në këto lagje, rruget nuk janë më rrugë, por gropa e baltë, ndërkohë që sheshet janë kthyer në moçale!

Premtimi gjoja solemn se Vlora do të furnizohej 24 orë me ujë të pijshëm rezultoi një mashtrim i madh elektoral. Angazhimi se gjoja ujërat e zeza të qytetit dhe rrethinave nuk do të derdhen më në det rezultoi po ashtu një mashtrim i madh.

Pas problematikave të shfaqura me biznesin përgjatë Lungomares, ato po shfaqen dhe në bizneset në të dyja anët e Bulevardit Vlorë-Skelë , ku zhvillojnë aktivitet më shumë se  200 sipërmarrje, që nga kancelaritë e deri tek bankat, duke punësuar me mijëra familje.

Mungesa e parkimeve krijon probleme tek këto biznese. Për këtë arsye, shumë prej tyre kanë filluar të kërkojnë ambiente të reja, ose po mbyllin aktivitetet.

Qyteti bregdetar në degradim e shkatërrim, jo rinovim!

Shumë rrugë, sheshe e blloqe banimi në qytet janë të amortizuara në një masë të konsiderueshme, duke filluar që nga lagjet në qendër si “Lef Sallata” e “28 nëntori”, e deri në periferi, si në lagjet “11 janari”, “Kushtrimi” e Zona Industriale.

Lagjia “Partizani”, zona e e njohur me emrin “Llonxhë”, vetëm 200 metra larg godinës së Bashkisë së qytetit, jeton prej vitesh të tëra në mjerim të plotë, pa asnjë investim. Në të  mungojnë kushtet më elementare të jetës në komunitet.

Impianti i përpunimit të ujërave të zeza në Vlorë, investim i qeverisë Berisha, nuk funksionon normalisht. Kjo sjell si pasojë mosmenaxhimin dhe derdhjen e ujërave të ndotura në Gjirin e mrekullueshëm të Vlorës.

Në zanafillë, projekti synonte uljen e ndotjes së ujit, përmirësimin e kushteve të jetesës dhe të shëndetit të qytetarëve. Asgjë e tillë nuk ka ndodhur këto 11 vite të (keq)menaxhimit të Vlorës nga sekti Rama.

Vlora është një ndër qarqet me një industri turizmi mjaft të fuqishme për kushtet e vendit tonë, e lidhur fort me detin. Nëse nuk arrihet të frenohet ndotja e ujërave që derdhen në det, atëherë kjo industri dhe për pasojë, të ardhurat prej saj dhe për familjet vlonjate, marrin një goditje mjaft të rëndë.

Ujësjellësi i qytetit, tashmë në duart e Ministrisë së Infrastrukturës dhe Energjisë, ndodhet krejtësisht jashtë kontrollit, për fondet që harxhon, me një skandal në pikun e sezonit turistik, kohë kur qyteti I Vlorës qëndroi 3-4 ditë pa ujë të pijshëm.

Sot Vlora është qyteti me zona të shumta që nuk furnizohen me ujë të pijshem ose furnizohen më pak se 30 minuta në ditë!

Ndërkohë, Ujësjellësi i Vlorës është kthyer në hapësirë punësimi, për qoka e shërbime ndaj partisë-shtet.

Vendgrumbullimet e mbetjeve në Vlorë dhe në Orikum janë dy gangrena, që u shpërfaqën dhimbshëm edhe në këtë sezon turistik veror. Në kulmin e sezonit, mbetjet u dogjën për 5 ditë rresht, duke shkaktuar një ndotje të madhe dhe tërësisht të dëmshme për shëndetin e qytetarëve vlonjatë dhe turistëve.

Në njësinë administrative Orikum, vërehet e njëjta situatë me vendgrumbullimin dhe trajtimin e mbetjeve. Kjo, përveç shëmtisë vizuale, përbën një katastrofë të mirëfilltë mjedisore.

Periferia e qytetit është në kaos të plotë ndërtimesh e mungesa hapësirash publike, ku mungojnë rrugë, kanalizime, ndriçim, etj.

Në njësitë administrative, që deri dje ishin komuna, mungojnë gjërat më jetësore për një banor fermer, i cili jeton me bujqësi dhe blegtori.

Rama tani po grabit dhe malet e Vlorës!

Nuk mjaftoi grabitja e pronave të vlonjatëve në bregdet me ligjin famëkeq Nr. 20/20 “Për përfundimin e proceseve kalimtare të pronësisë” dhe me ligjin “Per Investitorin Strategjik”. I fundit është Vendimi i Këshillit të Ministrave i datës 10 tetor 2024 për ndryshimin e destinacionit të 21.979 m2 pyje dhe kullota të Malit të Çikës, në dobi të kompanisë së një oligarku të Ramës, për ndërtim hotelesh luksoze.

Ky Vendim i Këshillit të Ministrave merret në dhunim të plotë të Marrëveshjes së Stabilizim Asocimit që Shqipëria ka nënshkruar me Bashkimin Evropian, e cila kërkon garë të hapur në dhënien e aseteve shteterore privatit.

Gara e hapur të lejon të kesh oferta më të mira për komunitetin e zonës dhe banorët vendas, për nxitjen e ekonomisë dhe turizmit, si dhe për projekte më miqësore me mjedisin. Po Rama dhe sekti i tij as që kanë ndërmend ndonjëherë të zhvillojnë garë. Ata duan vetëm të grabisin dhe Vlora me pasuritë e saj natyrore dhe vendndodhjen strategjike, është bërë kryezona e plaçkitjes së sektit Rama, me çfarë i ka mbetur akoma për t’u vjedhur, malet e saj.

xxx

Qeveria dhe bashkia e qytetit Vlorë kanë detyrim publik dhe ligjor të menjëhershëm të dëmshpërblejnë familjet dhe bizneset e dëmtuara nga përmbytja e 4 tetorit 2024 në Vlorë, e shkaktuar në rradhë të parë nga paaftësia dhe papërgjegjshmëria skandaloze e tyre, dhe jo vetëm nga rënia e shirave të rrëmbyeshëm.

Këto janë “kryeveprat” e zeza të sektit Rama në Vlorë. Prandaj dhe vlonjatët protestuan fort më 7 tetor në Tiranë dhe nuk do t’i ndalin protestat, derisa bajlozi Rama t’i qërrohet detit dhe tokës së Vlorës, si dhe të gjithë Shqipërisë!

Nënpresidentja amerikane, Kamala Harris gëzon “shëndet të shkëlqyer”, dhe “ka qëndrueshmëri fizike dhe mendore” për të shërbyer si president, ka thënë mjeku i saj në një letër të publikuar të shtunën, duke përmbledhur historikun për shëndetin e saj.

Doktor Joshua Simmons, kolonel i ushtrisë amerikane dhe mjek i nënpresidentes, ka shkruar se Harris, 59-vjeçare, gëzon shëndet të plotë, jetë aktive dhe që kontrollet e saj të fundit, të kryera në prill, tregojnë që gjithçka është në rregull.

Këshilltarët e Harrisit shpresojnë të përdorin këtë moment për të bërë dallimin me republikanin, Donald Trump, i cili ka publikuar informacion të kufizuar për shëndetin e tij, ndër vite, dhe ka rritur dilemat për gjendjen që ka, sipas një ndihmësi të fushatës së Harrisit, që ka folur në kushte anonime.

Trump ka publikuar informacione të kufizuara edhe pas atentatit kundër tij në korrik, kur ka pësuar gërvishtje në vesh.

Trump, 78-vjeçar, e ka përmendur shumë shpesh gjendjen shëndetësore të presidentit aktual, Joe Biden, 81-vjeçar, kur ky i fundit pati vendosur të rikandidonte për një mandat të ri.

Prej kur Biden është zëvendësuar nga Harris, gjendja shëndetësore e Trumpit ka marrë më shumë vëmendje.

Në nëntor të vitit të kaluar, Trump e ka festuar ditëlindjen, duke e publikuar një letër të dërguar nga mjeku i tij, që ish-presidenti është në gjendje të “shkëlqyer” fizike dhe mendore.

Në letrën e postuar nga Trumpi nuk ka pasur hollësi që kanë mbështetur pretendimet e tij.

Harris, demokrate, dhe Trump, republikan, do të përballen në zgjedhjet presidenciale të 5 nëntorit në SHBA.

Gara aktualisht është shumë e ngushtë mes dy palëve. REL

Nga Eduard Shehi, BIRN

Qyteti i Durrësit, qendra më e madhe arkeologjike e Shqipërisë, aktualisht paraqet një mangësi të madhe në ekspozimin e monumenteve arkeologjiko-historike të zbuluara në të ndër dekada. Me përjashtim të një pjesë të amfiteatrit, linjës jugperëndimore të fortifikimeve antike të vona, dhe forumit bizantin, në qytet nuk janë lirishëm të vizitueshëm monumente të tjera. Edhe më shumë ndihet kjo mungesë përsa i takon një grupi të veçantë monumentesh: mozaikëve. Aktualisht, ndër 12 mozaikët e qytetit vetëm mozaiku i kapelës së amfiteatrit është i shikueshëm nga vizitorët. Asnjë mozaik tjetër në qytet nuk mund të vizitohet.

Ndër të gjithë mozaikët e zbuluar në qytetin e Durrësit bën dallim për nga cilësia e lartë e realizimit mozaiku i Orfeut. Ai është shpalluar Monument Kulture i kategorisë së parë me urdhër nr. 22, dt. 18/01/2010 të Ministrit të Kulturës.

Ky mozaik polikrom, pjesërisht i gërmuar, gjendet në bodrumin e një banese njëkatëshe. Bëhet fjalë për tre sipërfaqe mozaiku (dy pranë njëri-tjetrit, i treti paksa më larg), të zbuluara në thellësinë 0,86 m, pjesë dyshemesh të një banese antike.

Dy sipërfaqet e para kanë ngjashmëri motivesh, që i bën pjesë të një koncepti dekorues. Tapeti qendror ishte i rrethuar nga një brez i gjerë anësor, krijuar me ndërthurje motivesh të ndryshme. Motivi i gërshetit me dy shirita, mbi sfond te zi, gjarpëronte në të gjithë brezin, duke kufizuar disa hapësira në formë gjashtëkëndëshi apo trapezoidi. Brenda këtyre formave gjeometrike, në një sfond të bardhë, krijohen të tjera figura gjeometrike dhe floreale, si yje të formuar nga dy trekëndësha, alternuar me rombe dhe trekëndësha dhe në brendësi motive vegjetale.

Pjesa qendrore e mozaikut është një kompozim kompleks motivesh gjeometrike dhe floreale, mbi një sfond të bardhë. Motivi bazë është në formën e një ylli të krijuar nga tetë rombe të bashkuar në një pikë qendrore. Në hapësirat që krijoheshin janë kompozuar motive floreale me linja të harkuara, si përdredhëse rrushi që dilnin nga një trup hardhie.

Pjesa tjetër e mozaikut paraqet imazhe figurative, dëshmi se i takonte një ambjenti të ndryshëm nga mozaiku i mësipërm. Skena e zbuluar ka përmasa 90×57 cm. Kompozimi i mozaikut kufizohet nga një brez anësor krijuar me pesë rreshta, të zbukuruar me motive të ndryshme gjeometrike. Pjesa qendrore e mozaikut paraqet një kompozim me disa figura. Imazhi kryesor është një figurë njerëzore paraqitur si një djalosh i ri, tek qëndron i ulur. Qëndrimi i tij jepet ëndërrimtar, me trupin e kthyer djathtas në tre-të-katërtat, ndërsa kokën e rrotulluar në krah të kundërt, të mbështetur në dorën e djathtë, me pamje të ngritur lart dhe të përhumbur në mendime. Ka fytyrë të rrumbullakët, flokë të gjatë që i varen nga pas, dhe mban një kapele të tipit frigjian. Pas tij zhvillohet një skenë bukolike, e krijuar me disa figura. Pranë një peme qëndrojnë dy viça, njëri i shtrirë, kurse tjetri nga pas në ecje. Një cjap me dy gjymtyrët e para të mbështetura tek trungu i pemës përpiqet të ushqehet me gjethe. Në degët e pemës qëndron një zog.

Datimet e dhëna për këto skena ndryshojnë nga një botim tek tjetri. Sipas studiuesve motivet me rombe të alternuara me kuadrate janë marrë si koncepte nga zbukurimet në stuko dhe gur, duke u përdorur që nga shek. I e.s. në Itali dhe më pas u përhapën në provinca. Moikom Zeqo e ka datuar fillimisht në fundin e shek. III – fillimi shek. IV e.s., e më pas në shek. IV-V e.s. Të tjerë studiues, bazuar tek korniza e gjerë me motive gjeometrike dhe floreale e polikromia e mozaikut, e datojnë në shek. III e.s., që duket më bindëse.

Mozaiku është zbuluar në bodrumin e një banese njëkatëshe, në lagjen nr. 9. Rrotull ka banesa të tjera, kryesisht njëkatëshe, ku duhet hamendësuar se vazhdon ndërtesa antike. Megjithatë, deri më sot nuk ka pasur njoftime për gjetje të tjera, që mund të konsiderohet normale për Durrësin.

Ndër vite arkeologët dhe konservatorët kanë kërkuar publikisht apo brenda institucioneve pjesë e të cilave ishin e janë, që të realizohej blerja e banesës nga shteti shqiptar. Më pas, me shtetëzimin e banesës të fillonte gërmimi arkeologjik për të nxjerrë të gjithë mozaikun që ruhet aty. Do të kishim kështu një monument të ri dhe jashtëzakonisht të rëndësishëm për trashëgiminë shqiptare, e cila do të ishte e vizitueshme për publikun e gjerë.

Deri më sot nuk ka pasur asnjë përçapje reale nga asnjë institucion shtetëror. Për këto arsye, ndërmorëm një tjetër përpjekje së fundmi, duke propozuar blerjen e kësaj banese. Në mungesë të ndonjë reagimi, menduam se mund të gjenim ndihmën e diasporës shqiptare në botë, veçanërisht asaj në ShBA. Çuditërisht, as edhe një reagim nuk kemi pasur deri më tani. Mbetet e çuditshme sesi bashkëpatriotët tanë harxhojnë shifra jo të pakta, për të parë ndeshje futbolli nëpër botë, të stolisur me flamuj, por tuten kur vjen fjala për t’u bërë bashkë me një qëllim edhe më të rëndësishëm, siç është nxjerrja në pah e vlerave të rëndësishme të trashëgimisë sonë të përbashkët historike. Ndoshta, pas botimit të këtij shkrimi të shkurtër, mund edhe të ketë lëvizje, të institucioneve shtetërore apo edhe të shoqatave e organizatave shqiptare. Deri më atëherë, uroj e shpresoj që mozaiku të jetë ‘gjall e shnosh’.

Artikulli i gazetës ‘Seattle Tribune’ përmbante gjithçka, Presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky, Adolf Hitlerin dhe një automjet me vlerë 15 milionë dollarë. Nuk ishte për t’u çuditur që ai u përhap me shpejtësi në të gjitha mediat shtetërore të Rusisë dhe atyre pro-Kremlinit.

Përzgjedhja e temës ishte e çuditshme për një gazetë të vogël të një qyteti amerikan, që zakonisht mbulon vetëm zhvillimet lokale.

Në fakt, artikulli me titullin “Makina e paradës së Hitlerit blihet nga Zelensky i Ukrainës” ishte një tjetër lajm i rremë i përhapur nga propaganda ruse.

‘Seattle Tribune’ nuk ekziston si media. Ajo është një faqe interneti e maskuar si një organizatë mediatike. Vetë artikulli ishte një përmbledhje e temave më të njohura të dezinformatave të Rusisë për Ukrainën: ‘nazizmi’, ‘korrupsioni pa kufi’ dhe ‘shpërdorimi i ndihmës amerikane’.

Sipas artikullit, Presidenti Zelensky u pa në Kiev duke dalë nga një makinë e llojit ‘Mercedes-Benz 770K Grosser Offener Tourenwagen’, automjeti i paradës së Adolf Hitlerit. Kjo supozohet se ka ndodhur vetëm disa ditë pasi udhëheqësi i Ukrainës u kthye nga Uashingtoni, ku qeveria amerikane kishte ndarë një ndihmë prej 8 miliardë dollarësh për vendin e tij.

Artikulli përfshinte fotografinë, me gjasë, të një publikimi në kanalin ukrainas ‘Realna Viyna’ në aplikacionin ‘Telegram’. Ai shfaq një foto të automjetit të parkuar përpara ndërtesës së administratës presidenciale të Ukrainës, në Kiev.

Sidoqoftë, përtej faktit se faqja e lajmeve ‘Seattle Tribune’ nuk ekziston në të vërtetë, artikulli kishte disa probleme të tjera të dukshme.

Së pari, kanali ‘Realna Viyna’, që në gjuhën ukrainase do të thotë ‘Lufta e Vërtetë’, nuk ka publikuar atë që shihet në fotografi. Së dyti, fotografia e “automjetit të Hitlerit” gjendet lehtësisht në internet. Fotografia e ndërtesës presidenciale të Ukrainës, është manipuluar duke i shtuar makinën e Hitlerit.

Zëri i Amerikës arriti të konfirmojë se fotografia e makinës ishte ajo që gjendet me lehtësi në internet. Zëri i Amerikës e bëri këtë duke parë njollën e zezë në asfalt, nën automjet dhe reflektimin që shihet në xhamin e përparmë që përputhen plotësisht me imazhin e ‘Mercedes-Benz 770K’ të gjetur në internet.

Së treti, faqja e internetit ‘Seattle Tribune’ u regjistrua më 3 tetor të këtij viti, vetëm gjashtë ditë përpara se të publikohej artikulli i rremë. Regjistrimi u bë me një afat për vetëm një vit.

‘Seattle Tribune’ duket se i përket një rrjeti faqesh interneti dezinformuese të kontrolluara nga John Mark Dougan, amerikan që jeton në Rusi, sipas Shayan Sardarizadeh-ut, gazetar që merret me dezinformatat në rrjetin ‘BBC’.

Ai vuri në dukje në rrjetin social X se krijimi i faqeve të rreme lokale të lajmeve amerikane është qasja standarde e zotit Dougan. Ky përfundim përputhet me vëzhgimet e Zërit të Amerikës për rrjetin e amerikanit Dougan.

John Mark Dougan, ish-zëvendës sherif në Florida, u akuzua për zhvatje dhe përgjim në Shtetet e Bashkuara. Në vitin 2016, ai u arratis në Rusi dhe më vonë mori azil politik atje.

Ai tani operon të paktën 167 faqe dezinformimi që shpesh publikojnë artikuj që u shërbejnë interesave ruse, sipas një hetimi të majit të këtij viti nga ‘NewsGuard’.

Faqet e zotit Dougan më parë tërhoqën vëmendjen për përhapjen e një historie të rreme duke pretenduar se zonja e parë e Ukrainës, Olena Zelenska, kishte blerë një makinë Bugatti prej 4.8 milionë dollarësh gjatë një vizite në Francë, për përkujtimin e zbarkimit të aleatëve në Normandi.

Artikull dukej se synonte audiencën perëndimore. Historia e rreme e “makinës së Hitlerit”, megjithatë, po përhapet më së shumti brenda audiencës ruse. Në një mesazh në ‘Telegram’, zoti Dougan i tha Zërit të Amerikës se nuk ishte në dijeni për faqen e internetit ‘Seattle Tribune’.

“Nuk kam dëgjuar kurrë për të. Por e kërkova në internet dhe e pashë, dhe vura re se ka shumë informacione të shkëlqyera atje. Një shtyllë e vërtetë integriteti gazetaresk, në të njëjtin nivel me ‘Nju Jork Tajms’, CNN dhe MSNBC”, shkroi ai, duke iu referuar gazetës së njohur dhe dy rrjeteve të mëdha televizive në Shtetet e Bashkuara.

Siç ndodh shpesh me falsifikimet që kryhen me cilësi të lartë, historia e rreme rreth automjetit të paradës së Hitlerit kombinon një tregim fiktiv rreth Presidentit Zelensky me fakte reale rreth shitjes së një makine të paradës së ish-nazistëve në Shtetet e Bashkuara.

Informacioni i vërtetë vjen nga një artikull në një gazetë të vërtetë amerikane: ‘The Seattle Times’, e cila në shkurt të vitit 2018 njoftoi se automjeti ‘Mercedes-Benz 770K’ ishte shfaqur për një kohë të shkurtër në Seattle, pasi ishte vënë në ankand në Scottsdale të Arizonës, para një muaji.

Pasi automjeti nuk u shit në ankand, shpejt gjeti një blerës. Pas shitjes, ‘makina e Hitlerit” u shkarkua për pak kohë nga një kamion në lagjen e pasur Medina, në periferi të qytetit Seattle. Aty tërhoqi vëmendjen e një banori vendas, i cili i dha një intervistë për këtë gazetës “The Seattle Times”. Më vonë, automjeti ka të ngjarë të jetë ngarkuar përsëri në kamion dhe të jetë largur nga aty.

Drejtori i kompanisë së ankandeve ‘Worldwide Auctioneers’, Rod Egan (emri i tij u përmend gjithashtu në artikullin e rremë të ‘Seattle Tribune’), nuk pranoi t’i tregonte ‘The Seattle Times’ blerësin e aitomjetit, duke përmendur një marrëveshje që nuk lejonte zbulimin e identitetit.

Megjithatë, zoti Egan tha se destinacioni përfundimtar i makinës ishte ‘shumë, shumë larg’ përtej kufijve të Shteteve të Bashkuara.

Artikulli i ‘Seattle Times’ citoi gjithashtu një raport të medias gjermane se gjashtë makina të tilla ishin blerë nga një miliarder rus në vitin 2009. Midis tyre ishte edhe automjeti i përmendur në artikullin e rremë.

Artikulli i rremë rreth Presidentit Zelensky dhe “automjetit të Hitlerit” kujtoi gjithashtu një skenë nga filmi amerikan i vitit 2001 ‘Rat Race’. Aty, aktori Jon Lovitz vjedh makinën e paradës së Hitlerit nga një muze imagjinar i oficerit nazist Klaus Barbie dhe më pas e përplas atë në një takim të veteranëve amerikanë të Luftës së Dytë Botërore.

I pyetur nëse ishte i njohur me filmin dhe skenën, ziti Dougan u përgjigj duke e vlerësuar filmin si ‘flori të komedisë’.

Italia ka hapur zyrtarisht dy qendra në Shqipëri, ku planifikon të mbajë emigrantë të paligjshëm që do të kapen në ujërat ndërkombëtare, ndërsa përpiqen të kalojnë nga Afrika në Evropë.

Ambasadori italian në Shqipëri, Fabrizio Bucci, tha se qendrat ishin gati për të akomoduar personat ndërkohë që kërkesat e tyre për azil shqyrtoheshin, por nuk mund të thoshte se kur do të mbërrinin të parat. “Që nga sot, dy qendrat janë gati dhe funksionale”, u tha Bucci gazetarëve në portin e Shëngjinit në bregdetin e Shqipërisë në Adriatik, ku do të zbarkojnë personat e marrë.

Sipas kushteve të një marrëveshjeje të diskutueshme që është kritikuar nga grupet e të drejtave të njeriut, por e miratuar në heshtje nga BE, deri në 3000 emigrantë në muaj do të dërgohen në qendra, ndërsa kërkesat e tyre për azil përpunohen në Itali. Fëmijët, gratë dhe individët vulnerabël do të dërgohen në Itali.

Marrëveshja u nënshkrua nëntorin e kaluar nga kryeministrja italiane, Giorgia Meloni, dhe homologu i saj shqiptar, Edi Rama. Meloni tha në atë kohë se në këmbim të mbështetjes së Ramës për qendrat, ajo do të bënte gjithçka që ishte e mundur për të mbështetur anëtarësimin e Shqipërisë në BE.

Meloni, e cila dikur tha se Italia duhet t’i riatdhesojë njerëzit dhe më pas të “fundosë varkat që i shpëtuan”, ka argumentuar se plani është i nevojshëm për të reduktuar mbërritjet nga deti.

“Elementi më i dobishëm i këtij projekti është se ai mund të përfaqësojë një mjet të jashtëzakonshëm parandalues ​​për migrantët e paligjshëm të destinuar të arrijnë Evropën”, tha Meloni në qershor, duke shtuar se “marrëveshja mund të përsëritet në shumë vende dhe të bëhet pjesë e strukturës së BE-së, për zgjidhjen e krizës së migracionit.

Dy qendrat në Shqipëri i kanë kushtuar Italisë 670 milionë euro (564 milionë funte). Ato drejtohen nga Italia dhe janë nën juridiksionin italian. Gardianët shqiptarë do të ofrojnë siguri të jashtme.

Një qendër është krijuar në Shëngjin, rreth 45 milje (75 km) në veri të kryeqytetit, Tiranës. Tjetra është rreth 15 milje në jug të Shëngjinit, pranë një ish-aeroporti ushtarak në Gjadër.

Meloni ka thënë se zyrtarët do të përpiqen të përpunojnë kërkesat për azil brenda 28 ditëve, shumë më shpejt se muajt që duhen aktualisht në Itali.

Shqipëria do të përpunojë vetëm aplikimet e njerëzve nga vendet e përcaktuara si të sigurta nga Italia, një listë që së fundmi është zgjeruar nga 15 vende në 21. Lista e përditësuar përfshin Bangladeshin, Egjiptin, Bregun e Fildishtë dhe Tunizinë ndër të tjera. Një vit më parë, 56588 persona nga këto vende morën rrugën për në Itali.

Shumica dërrmuese e kërkesave pritet të refuzohen, sepse vendet nga vijnë aplikantët konsiderohen të sigurta, gjë që kufizon automatikisht hapësirën për dhënien e azilit. Ata, kërkesat e të cilëve refuzohen, do të ndalohen përpara riatdhesimit të tyre eventual.

Kujtdo që i pranohet kërkesa do të çohet në Itali.

Meloni dhe aleatët e saj të djathtë kanë kërkuar prej kohësh që vendet evropiane të ndajnë më shumë barrën e migracionit.

Punonjësit e ndihmës kanë kritikuar ashpër marrëveshjen, duke thënë se kanë frikë se qendrat do të mbushen me shpejtësi me njerëz që presin të kthehen në shtëpi.

Médecins Sans Frontières ka thënë se marrëveshja shkon “një hap përtej” marrëveshjeve të mëparshme midis vendeve të BE-së dhe shteteve joanëtare, si Turqia, Libia dhe Tunizia. “Qëllimi nuk është të dekurajohen largimet, por të parandalohen në mënyrë aktive njerëzit që të ikin dhe ata që shpëtohen në det të kenë akses të sigurt dhe të shpejtë në territorin evropian”, tha MSF në një deklaratë./ oranews/

Riccardo Magi, presidenti i partisë së majtë “Më shumë Evropë” tha se “ata po krijojnë një lloj Guantanamo italiane, jashtë çdo standardi ndërkombëtar, jashtë BE-së, pa mundësinë e monitorimit të statusit të paraburgimit të njerëzve të mbyllur në këto qendra. Italia nuk mund të transportojë njerëz të shpëtuar në det në një vend jashtë BE-së sikur të ishin pako apo mallra”.

Më 14 gusht, agjencia e OKB-së për refugjatët, e cila ka shprehur shqetësime serioze rreth marrëveshjes, ra dakord të monitorojë tre muajt e parë të veprimit të marrëveshjes.

UNHCR tha se nuk ishte palë në marrëveshje dhe mbajti rezerva për të, duke kërkuar sqarime se si do të zbatohej marrëveshja. Megjithatë, agjencia tha se kishte rënë dakord të ishte një monitoruese për të ndihmuar në “mbrojtjen e të drejtave dhe dinjitetit të atyre që i nënshtrohen”.

Disa zyrtarë shqiptarë kanë thënë se marrëveshja është një mënyrë për të falënderuar Italinë që pranoi mijëra njerëz që ikën nga varfëria në Shqipëri pas rënies së komunizmit në 1991.

Komisioneri i Këshillit të Evropës për të drejtat e njeriut tha se marrëveshja mund të krijojë një precedent të rrezikshëm. “Zhvendosja e përgjegjësisë përtej kufijve nga disa shtete, gjithashtu nxit të tjerët të bëjnë të njëjtën gjë, gjë që rrezikon të krijojë një efekt domino që mund të dëmtojë sistemin evropian dhe global të mbrojtjes ndërkombëtare”, tha ai.sn

Dimri po vjen, forcat ruse po çajnë përpara, dhe e ardhmja e mbështetjes nga përkrahësi më i fuqishëm i Kievit është e pasigurt, sepse Shtetet e Bashkuara janë buzë mbajtjes së zgjedhjeve presidenciale muajin e ardhshëm, ku gara është shumë e nxehtë.

Ukraina është duke luftuar për mbijetese dhe sovranitet, prandaj çdo ditë, çdo javë, dhe madje çdo muaj është mbase vendimtar për fatin e vendit.

Por një grumbull faktorësh e bëjnë këtë kohë tejet vendimtare: Ukraina është duke u përballur me trysni në shumë fronte, për më tepër në vijën e vërtetë të frontit të luftës, i cili shtrihet përgjatë vendit, nga verilindja deri në jug.

Trupat ruse janë duke carë përpara në rajonin lindor, të njohur si Donbas, ku e pushtuan qytetin e rëndësishëm Vuhledar javën e kaluar.

Në prag të dimrit, bombardime e pareshtura ruse e kanë kufizuar dukshëm prodhimin e rrymës nga Ukraina, duke ngjallur frikë për një krizë energjetike.

Këtë javë, madje edhe moti matanë gjysmës së botës duket se doli kundër Kievit: presidenti amerikan, Joe Biden, e anuloi një vizitë në Gjermani, pasi një uragan e goditi Floridën, duke e nxitur anulimin e një takimi të nivelit të lartë më 12 tetor të shteteve të mëdha perëndimore, që e furnizojnë Kievin me armë, me presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky.

Nuk është caktuar ndonjë datë e re për takimin e Grupit të Kontaktit për Mbrojtjen e Ukrainës, i cili do të ishte i pari ndonjëherë në nivelin e krerëve të shteteve. Me gjasë, ky do të kishte qenë takimi i fundit ballë për ballë midis Bidenit dhe Zelenskyt para zgjedhjeve në SHBA më 5 nëntor, rezultati i të cilave mund të ketë ndikim të madh në rrjedhën e luftës, e cila nuk është ndalur prej se Rusia e nisi pushtimin e plotë të Ukrainës në shkurt 2022.

Takimi do të kishte qenë një mundësi për Zelenskyn t’ua paraqiste shteteve perëndimore “planin e tij të fitores” për luftën.

Meqë planet për një takim të Grupit të Kontaktit janë pasigurta, Zelensky e nisi një turne nëpër Evropë duke paraqitur “planin e tij të fitores” për luftën në bisedime me liderët e Britanisë, Francës, Gjermanisë dhe vendeve të tjera. Në një vizitë në SHBA muajin e kaluar, ai e paraqiti planin para Bidenit si dhe kandidatëve rivalë presidencialë, ish-presidentin republikan Donald Trump dhe nënpresidenten demokrate Kamala Harris.

Përgjigjja nuk ishte aq e fuqishme, dhe Zelensky u kthye në shtëpi pa një nga gjërat kryesore që Kievi kërkon: lejen për t’i përdorur raketat amerikane për t’i goditur caqet ushtarake thellë brenda Rusisë.

Dita e zgjedhjeve

Gara e ngushtë për Shtëpinë e Bardhë shton pasigurinë mbi mundësitë për të marrë lejen për ato armë, si dhe mbi furnizimet me armë nga SHBA-ja dhe politikën e SHBA-ja karshi Kievit dhe luftës.

Një fitore e Harris shihet si e mundshme për të sjellë vazhdimësi, por nuk është e qartë nëse ajo mund të ndërmarrë hapa më të shpejtë ose më të mëdhenj për ta mbështetur Ukrainën.

Trump ka thënë në mënyrë të përsëritur se do t’i jepte fund luftës shumë shpejt, gjë që ka shkaktuar shqetësime në Ukrainë se Kievi mund të detyrohet të bëjë lëshime të mëdha.

Ndërkohë, në fushëbetejë, fitoret e Rusisë i kanë kushtuar asaj me humbjen e ushtarëve dhe pajisjeve të saj ushtarake, dhe analistët theksojnë se të dyja vendet po luftojnë për të dërguar më shumë ushtarë në vijën e frontit.

Megjithatë, përveç një inkursioni të papritur në rajonin Kursk të Rusisë, Ukraina ka bërë pak përparime prej kur i rimori nën kontroll pjesë të mëdha territori në lindje dhe jug, në vitin 2022.

Këto fakte nga terreni shërbejnë për t’i kthyer me këmbë në tokë Ukrainën dhe mbështetësit e saj jashtë vendit, duke lënë të kuptohet se qëllimi i Kievit për t’i rimarrë të gjithë territorin e veta nga një pushtues që zë rreth një të pestën e vendit, është jashtë mundësive në rrethanat e tanishme.

Kjo llogaritje po kontribuon në rritjen e trysnisë ndaj Zelenskyt, që ai të heqë dorë për tani për tani nga synimi i integritetit territorial dhe të mendojë kërkimin e një marrëveshjeje që do t’i jepte fund luftimet dhe do të vendoste garanci sigurie nga Perëndimi, por që do të linte pjesë të vendit në duart e Rusisë — jo formalisht, por fizikisht.

Disa nga bisedat për një ndryshim të tillë të synimeve kanë ardhur nga figura të rëndësishme që kanë qenë ndër mbështetësit më të zëshëm të Kievit.

“Finlanda bëri luftë të guximshme kundër Bashkimit Sovjetik në vitin ’39. Ata i shkaktuan Ushtrisë së Kuqe dëme shumë më të mëdha se sa pritej”, tha për Financial Times Jens Stoltenberg, deri këtë muaj sekretari i përgjithshëm i NATO-s.

“Lufta përfundoi pasi ata e dorëzuan 10 për qind të territorit të vet. Por, ata e fituan një kufi të sigurt”, shtoi ai.

Presidenti çek, Petr Pavel, i tha The New York Times në fund të shtatorit se Ukraina do të duhet të jetë “realiste” dhe se “rezultati më i mundshëm i luftës… do të jetë që një pjesë e territorit ukrainas do të jetë nën pushtimin rus, përkohësisht”, duke shtuar se kjo situatë e përkohshme mund të zgjasë me vite.

“Garantimi i Sigurisë së Ukrainës”

Këto komente ngjallën reagime të ashpra në Ukrainë, ku shumica e qytetarëve kundërshtojnë bërjen e ndonjë lëshimi territorial ndaj Rusisë. Por, derisa lufta vazhdon, numri i ukrainasve të gatshëm të dorëzojnë territor për hir të paqes dhe pavarësisë është rritur – nga 10 për qind ose më pak deri në maj 2023, në 32 për qind në maj 2024, sipas një sondazhi nga Instituti Ndërkombëtar i Sociologjisë në Kiev (KIIS).

Ky numër ka mbetur pothuajse i njëjti në sondazhet më të fundit, tha për Radion Evropa e Lirë (REL) Anton Hrushetskiy, drejtori ekzekutiv i KIIS. Ukrainasit “janë të gatshëm të shtyjnë më tej çështjen territoriale”, tha ai – por vetëm nëse janë të sigurt për sigurinë e vendit.

“Çështja kryesore është formati i garantimit të sigurisë së Ukrainës në të ardhmen, si do të duket ajo”, tha Hrushetskiy. “Sepse, nëse nuk ka shpjegime se si Ukraina mund të mbrohet në të ardhmen, si anëtare e NATO-s, apo në ndonjë mënyrë tjetër, ukrainasit do të jenë kundër çdo marrëveshjeje.”

Zelensky, i vetëdijshëm për dëshirat ndonjëherë konkurruese të qytetarëve të Ukrainës dhe mbështetësve të saj jashtë vendit, pa përmendur luftën e vazhdueshme ruse, duket se po përpiqet ta gjejë një rrugë të mesme; të ecë përpara në lidhje me çështjet e bisedimeve për paqe dhe kontrollin territorial, në një litar të hollë, fundi i të cilit nuk shihet.

Në një artikull të publikuar më 1 tetor me titullin “Ukraina përballet me orën e saj më të errët”, Financial Times citoi një zyrtar të lartë perëndimor, i cili preferoi të mbetej anonim, se “toka për anëtarësim në [NATO] është e vetmja lojë në qytet, të gjithë e dinë këtë…. Askush nuk do ta thotë me zë të lartë…por është e vetmja strategji në tavolinë”.

Zelensky reagoi duke thënë se çdo “pazar” për sovranitetin ose territorin është i papranueshëm. Kjo është në përputhje me qëllimin që ai ka përsëritur vazhdimisht dhe që James Nixey, kreu i Programit për Rusinë dhe Euroazinë në Chatham House, e përshkroi për REL-in si “synim maksimalist, gjithçka që dëshironi për Krishtlindje” – pra tërheqja e forcave ruse nga e gjithë Ukraina, përfshirë nga Krimea, të cilën Moska e aneksoi në vitin 2014.

Megjithatë, në të njëjtën kohë, Zelensky po e paraqet “planin e fitores” si një plan për të sjellë Rusinë në tryezën e negociatave.

Ai dhe administrata e tij “nuk po flasin për lëshime territoriale, apo diçka të tillë në planin e tyre të fitores”, tha për REL-in Olga Onuch, profesoreshë e politikave për Ukrainën në Universitetin e Mançesterit. “Ata po thonë ‘na jepni mjetet që na duhen për ta vendosur veten në një situatë më të mirë për të bërë negociata në kohën kur ato do të duhet të ndodhin'”.

Fjalori i vrazhdë i Kremlinit [përmes mediave]

“Ajo që po diskutohet në të vërtetë në Uashington dhe gjetkë nuk është ajo që disa e quajnë një marrëveshja ‘tokë për paqe’, por më tepër një marrëveshje ku Ukrainës mund t’i ofrohen garanci të qëndrueshme sigurie, duke përfshirë potencialisht integrimin në NATO dhe BE, madje edhe përpara se ta rimarrë kontrollin e plotë mbi territorin e saj”, shkroi Sam Greene, një profesor në Institutin rus King’s College, më 6 shtator.

“Por, më shumë se e vërteta, ajo që ka rëndësi është se si shihet historia, dhe kjo bërë që Ukraina të përballur me ankth të shtuar se Perëndimi po përgatitet ta braktisë atë përballë një Rusie gjithnjë e më agresive, pavarësisht [ose ndoshta pikërisht për shkak] të faktit se Rusia po bëhet edhe më agresive”, shkroi Greene.

Ky koment prek një pyetje që nganjëherë merr pak vëmendje në diskutimet jashtë Ukrainës për mundësinë e një armëpushimi, ose marrëveshjeje paqeje: Kur, nëse ndonjëherë, Moska mund të jetë gati për bisedime mbi diçka më pak se kushtet e saj, të cilat, ndër të tjera, përfshijnë njohjen e sovranitetit të saj mbi pesë rajonet ukrainase që ajo pretendon në mënyrë të pabazuar se i përkasin Rusisë.

Një artikull më 3 tetor në median në gjuhën ruse, Poyasnitelnaya Zapiska, i cili citonte ato që thoshte se ishin disa burime të nivelit të lartë pranë presidentit Vladimir Putin dhe njerëz të informuar për “proceset e negociatave” midis Rusisë dhe Ukrainës, dukej se donte të tregonte se Kremlini dëshiron të paraqesë qëndrime të ashpra ndaj Ukrainës.

Pasi Ukraina dërgoi trupa në rajonin e Kurskut, ku ata janë të pranishëm dy muaj pas sulmit matanë kufirit, “Kremlini arriti në një përfundim: Ne do ta shkatërrojmë shtetin e Ukrainës”, citohet të ketë thënë në këtë artikull një bashkëpunëtor i Putinit.

Burimi shtoi se nuk ka shpresa për bisedime për paqe tani për tani, sipas artikullit.REL

Gazetarja ukrainase, Victoria Roshchyna, e cila ishte zhdukur në territoret e uzurpuara nga Rusia, ka vdekur gjatë kohës sa ishte në robërinë ruse, njoftuan autoritetet ukrainase më 10 tetor.

Lajmi u konfirmua nga Petro Yatsenko, përfaqësuesi i Shtabit të Koordinimit të Ukrainës për Trajtimin e të Burgosurve të Luftës, pas një hetimi të brendshëm mbi zhdukjen e saj.

“Ne e kemi kryer një hetim të brendshëm dhe, për fat të keq, informacioni për vdekjen e Victorias është konfirmuar”, tha Yatsenko. Megjithatë, rrethanat rreth vdekjes së saj mbeten të paqarta dhe po hetohen, shtoi ai.

Roshchyna, një gazetare e pavarur që kishte punuar më parë për Radion Evropa e Lirë dhe media të tjera të shquara ukrainase, u zhduk në fillim të gushtit 2023.

Ajo kishte udhëtuar nga Ukraina për në Poloni më 27 korrik të vitit të kaluar, para se shkonte drejt territoreve të pushtuara nga Rusia në Ukrainën lindore, sipas babait të saj, Volodymyr Roshchyn. Komunikimi i saj i fundit ishte më 3 gusht 2023.

Yatsenko zbuloi se ishin bërë përpjekje për të siguruar lirimin e Roshchynes nga robëria ruse, ku ajo po mbahej së bashku me të paktën 25 gazetarë të tjerë ukrainas. Këta gazetarë janë ose të arrestuar, ose të zhdukur në zonat e kontrolluara nga Rusia.

Andriy Yusov nga inteligjenca ushtarake e Ukrainës konfirmoi se ishte planifikuar që Roshchyna të ishte pjesë e një marrëveshjeje për këmbimin e të burgosurve dhe, sipas përditësimeve më të fundit, ajo po transferohej nga Taganrog, një qytet rus afër kufirit ukrainas, në qendrën e paraburgimit Lefortovo në Moskë, para se të lirohej.

Autoritetet ukrainase tani po përpiqen të kuptojnë se çfarë ka ndodhur gjatë këtij transferimi.

Rasti i Roshchynes nxjerr në pah rreziqet me të cilat përballen gazetarët që raportojnë në zona lufte. Sipas Reporterëve pa Kufij (RSF), më shumë se 100 gazetarë ukrainas dhe të huaj janë prekur drejtpërdrejt nga pushtimi rus i Ukrainës, i cili filloi në shkurt 2022.

Disa gazetarë ukrainas vazhdojnë të jenë të arrestuar ose të zhdukur në territoret e pushtuara nga Rusia në Ukrainë, ndërsa vdekja e Roshchynes nënvizon rreziqet e vazhdueshme me të cilat përballen gazetarët në zonat e konfliktit. REL

I dërguari i Shteteve të Bashkuara për Ballkanin Perëndimor, Alexander “Sasha” Kasanof, është duke qëndruar në Prishtinë të enjten, për takime me liderët e Kosovës.

Kasanof po e viziton Kosovën për herë të parë si i dërguar amerikan për Ballkanin Perëndimor – pasi e pasoi Gabriel Escobarin – ku pritet të zhvillojë konsultime të rregullta me zyrtarë të Qeverisë, liderë të opozitës, shoqërinë civile dhe bizneset.

Ai u prit në një takim në kryeqytet nga presidentja e vendit, Vjosa Osmani, dhe më vonë pritet të takohet edhe me kryeministrin Albin Kurti.

Ambasadori amerikan në Prishtinë, Jeffrey Hovenier, tha se “presim vizitë frytdhënëse, që nënvzon mbështetjen tonë afatgjate për popullin, adresimin e shqetësimeve të përbashëta, dhe synimin për të arritur përparim për rrugën evropiane të Kosovës, si shtet i pavarur, sovran dhe shumetnik”.

Kasanof erdhi në Prishtinë pas një vizite në Serbi dhe në Bosnje e Hercegovinë gjatë kësaj jave.

Në Serbi, ai u takua me presidentin serb, Aleksandar Vuçiq, me të cilin bisedoi edhe për Kosovën, sipas liderit serb.

“Para së gjithash, kam theksuar situatën jashtëzakonisht të vështirë dhe të ndërlikuar në Kosovë dhe Metohi dhe kam treguar për kushtet pothuajse të pamundura në të cilat jeton populli serb”, ka shkruar Vuçiq më 9 tetor në Instagram.

Ai shtoi se për një dialog konstruktiv nevojiten dy palë dhe se Serbia mbetet e përkushtuar për zgjidhjen paqësore të problemeve, “pavarësisht përshkallëzimeve të panevojshme të tensioneve nga njëra anë”.

Kjo është vizita e parë e Kasanofit në rajon në cilësinë e të dërguarit amerikan për Ballkanin Perëndimor.

Kosova dhe Serbia janë në negociata për normalizimin e marrëdhënieve qysh në vitin 2011.

Por, takim mes udhëheqësve të lartë nuk ka pasur për më shumë se një vit.

Të dyja palët akuzojnë njëra-tjetrën për moszbatimin e marrëveshjeve të arritura deri më tash.

Tensionet mes tyre i kanë rritur edhe sulmi i vitit të kaluar në Banjskë dhe mbyllja e institucioneve paralele serbe në Kosovë.

Ndërkohë, në Bosnje, Kasanof pati bisedimeve me Presidencën e Bosnje e Hercegovinës dhe Ministrinë e Punëve të Jashtme, ku përsëriti se SHBA-ja “mbështet fuqishëm integritetin territorial, sovranitetin dhe karakterin multietnik të Bosnje e Hercegovinës”.

Ai theksoi se Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të vazhdojnë të përdorin të gjitha instrumentet në dispozicion, përfshirë sanksionet, në rast të minimit të shtetit të Bosnje e Hercegovinës.

Ai akuzoi presidentin e Republikës Serbe (RS), Millorad Dodik, për sulmet ndaj Bosnje e Hercegovinës dhe u bëri thirrje autoriteteve të këtij entiteti të emërojnë gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese nga Republika Sërpska dhe t’i zbatojnë vendimet e saj.REL

Gati trefish më shumë është rritur mbjellja e bimëve kanabis në Shqipëri e mbi 164% plantacione me marijuanë janë dokumentuar më shumë se një vit më parë.

Kartelat kolumbiane zgjedhin mafian shqiptare re si ndërmjetësit më të besuar në narkotrafikun botëror, bashkë me kartelat meksikane dhe ato braziliane të PÇ. Narkotrafiku shqiptar në Itali është një nga organizimet kriminale të huaja më të fuqishme në Itali, i aftë të lëviz sasi të mëdha kokaine e heroine.

Rreth 1600 shqiptarë janë vënë nën proces gjyqësor për trafik droge në Itali, 19 prej të cilëve minorenë, e mbi 9000 të tjerë janë denoncuar pranë autoriteteve gjyqësore.

Këto janë disa nga konkluzionet e analizës së raportit vjetor të publikuar së fundmi nga Drejtoria e Përgjithshme e Antidrogës Italiane mbi trafikun e lëndëve narkotike.

Aktiviteti i Guardia di Finanza Italiane për mbikëqyrjen ajrore të platancioneve me drogë në Shqipëri ka vërtetuar një rritje me 164,61% të mbjelljes së saj përgjatë 2023 në krahasim me 2022.

Janë dokumentuar 108.282 bimë kanabis të mbjella në territorin shqiptar kundrerjt 49.201 bimëve të kapura një vit më parë.

Sipas raportit në trafikun e kokainës shqiptarët, menaxhojnë çdo fazë të tij, që nga blerja në vendet e prodhimit, transporti, magazinimi, lëvizja në portet hollandeze e belge e deri mbërritja në Itali dhe Europë e më pas tregtimi në tregjet ilegale.

Shqiptarët anë ndërmjetësit më të besuar në trafikun e kokës me mafien kalabreze, pulieze e siciliane por dhe me grupet e tjera kriminale.

Ndërsa në trafikun e heroinës shqiptarët menaxhojnë si padronë të vetëm segmentin e fundit të trafikut të saj në rrugën ballkanike që nga Turqia transporton heroinën afgane drejt tregjeve të Europës.

E në trafikun e marijuanës, Shqipëria është vendi kryesor i kultivimit të kanabisit e trafikut të saj në Europë. Trafiku i marijuanës së kultivuar në Shqipëri, në Itali është nën kontrollin e grupeve kriminale shqiptare e që e bëjnë shpesh në bashkëpunim me mafien pulieze. Shqiptarët mbajnë lidhje të drejtpërdrejta për furnizimin me marijuanë dhe të vendeve në tranzit të trafikut si dhe për furnizimin e mafias kalabreze Ndrangheta dhe Camorra.

Drejtoria e Përgjithshme e Antidrogës Italiane në raportin vjetor mbi trafikun e lëndëve narkotike në Itali bazohet në të dhëna e statistika nga aktiviteti i Forcave Italiane të Policisë dhe të Agjencive Ndërkombëtare antidrogë që kooperojnë në bashkëpunim me ta.

Ky relacion thekson dëmin që trafiku i drogës dhe ekonomia ilegale e lidhur me të, shkakton në destabilizimin social dhe shkatërrimin ambiental. Të dhënat përmbledhin aktivitetin antidrogë përgjatë vitit 2023 e kanë evidentuar dy fenomene në rritje; përdorimin e një teknologjie të kriptuar për komunikimin mes grupeve të narkotrafikut si dhe shtimin e pranisë së tyre në zonat portuale për të favorizuar ngarkim shkarkimin e kontejnerëve me drogë.

Raporti vjetor i Antidrogës italiane evidenton se kriminaliteti shqiptar në trafikun e drogës në Itali është ndër organizimet më të fuqishme të huaja, më aktivet në skenarin e trafikut kombëtar e ndërkombëtar të narkotrafikut.

‘Kanë arritur të kontakton në rrjetin kriminal të këtij sektori duke u klasifikuar si organizimet më të fuqishme e më të egra në trafikun e drogës’, shkruan raporti, siç e dokumentojnë të dhënat e tij.

Gjatë vitit të fundit në Itali numri i shqiptarëve të arrestuar për trafik droge është më i lartë se i çdo kombësie tjetër të huaj; 171 shqiptarë janë arrestuar me akuzën e organizimit të narkotrafikut, 1432 për trafik droge.

1263 shqiptarë janë sinjalizuar nga autoriteteve gjyqësore për trafik kokaine e rreth 20 mijë kg kokainë janë kapur gjatë një viti në territorin italian.

Aktiviteti operacional ka çuar në kapjen e rreth 260 kg heroinë, mbi 40 mijë kg marijuanë, mbi 27 mijë kg hashash e mbi 136 kg drogë sintetike.