Bir, unë jam në vagonin e fundit

March 26, 2023

Çdo vit prindërit e Martinit

e morën me gjyshen për të kaluar pushimet verore dhe të nesërmen u kthyen në shtëpi me të njëjtin tren.

Një ditë djali u tha prindërve të tij: “Unë jam i madh tani

A mund të shkoj vetëm në shtëpinë e gjyshes?

Pas një diskutimi të shkurtër

prindërit pranuan.

Ata janë duke pritur për nisjen e trenit,

ata i thonë lamtumirë djalit të tyre duke i dhënë disa këshilla nga dritarja, ndërsa Martini u përsëriti atyre:

“E di! Më kanë thënë më shumë se një mijë herë.”

Treni është gati të niset

dhe babai i tij murmuriti në veshët e tij:

“Bir, nëse ndihesh keq apo i pasigurt, kjo është për ty!”. Dhe ai vuri diçka në xhep.

Tani Martin është i vetëm ulur në tren ashtu siç donte, pa prindërit për herë të parë.

Ai admiron peizazhin përmes dritares,

rreth tij disa të panjohur përleshen me njëri-tjetrin,

bëjnë shumë zhurmë

Ata hyjnë dhe dalin në vagon.

Mbikëqyrësi bën disa komente për të qenit vetëm.

Një person e shikoi me sy të trishtuar.

Martin tani ndihet keq çdo minutë që kalon

Dhe tani ai ka frikë.

Ai ul kokën …

ai ndihet i mbyllur dhe i vetëm,

me lot ne sy.

Pastaj kujtohet se babai i tij i kishte vënë diçka në xhep

Duke u dridhur, ai kërkon atë që i ka dhënë i ati. Duke gjetur copën e letrës, ai e lexoi atë,

mbi të shkruhet:

“Bir, unë jam në vagonin e fundit!”

Kjo është jeta,

Ne duhet t’i lëmë fëmijët tanë të shkojnë

ne duhet t’u besojmë atyre.

Por ne duhet të jemi gjithmonë

në vagonin e fundit, duke parë, në rast se kanë frikë ose në rast se gjejnë pengesa dhe nuk dinë çfarë të bëjnë.

Duhet të jemi pranë tyre

për sa kohë që ne jemi ende gjallë, djali do të ketë gjithmonë nevojë për prindërit e tij.

Përgjithmonë në vagonin e fundit.

(Histori të jetës)

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: