BABA, NE IKËM… – Poezi nga PETRIT RUKA

July 6, 2021

Baba, ne ikëm, shtëpinë e braktisëm…

Një kohë arixhinjsh jeton gjithë bota,

Dhe foton tënde nga muret e zbritëm,

Si dryn një palë lot vendosëm tek porta…

.

Ikëm, or ikëm, vendlindjen e vramë,

Në metropole që mblidhen si punë e iriqve,

(E ke parasysh kur e vjelin një pemë

Dhe mblidhet e ngjishet si në vargjet e fiqve?!)

.

U ngjeshëm këtej nëpër halle të reja,

E humbëm dhe barin, dhe gjumin, dhe këngën,

Gjithçka e gatshme në dyqane luksoze,..

Dyqan psikologu, që të kallais dhe zemrën…

.

Ne ikëm dhe varrin ta kyçëm në një video,

Të dielën të takojmë në xhamin vizual,

Me mend i vemë lulet, dy lotë, një cigare,

Jetojmë me simbole,…në një botë me manual.

.

Në fshat nuk shkojmë, e kemi me vete,

Tani ne gjithçka e mbajmë në një kuti,

Kjo kutia baba e ka emrin kompjuter,

Në xhamin e tij takon çdo njeri..

.

Në xhamin e tij gjen nuse, bën dasëm,

Puth djemtë e vëllait në tjetër kontinent,

Dhe nënën e qan nga mijra kilometra

Kur e fusin në varr, me video koferencë.

.

Ne bashkë do bëhemi kur të vijmë aty poshtë,

Këtu lart u ndamë për jetë e për mot,

S’të shkruaj më shumë, se ti e di mirë,

Qëllova i dobët dhe mbytem në lot.

.

Nuk dimë ku shkojmë, s’ka kohë të mendohesh,

Nxitojmë nga që thjesht është në modë nxitimi,

Një kohë arixhinjsh jeton sot gjithë bota,

Ik edhe thur kanistra pikëllimi…

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: PETRIT RUKA