VOAL- Paqja nuk është mungesë lufte, është një virtyt, një gjendje mendore, një prirje për mirëdashësi, besim, drejtësi.

Nëse doni që e tashmja të jetë ndryshe nga e kaluara, studioni të kaluarën.

Lumturia është një virtyt, jo shpërblimi i saj.

Ambicia është dëshira e tepruar për pushtet.

Zoti është banuesi dhe jo shkaku kalimtar i të gjitha gjërave.

Çdo gjë që është në kundërshtim me natyrën është në kundërshtim me arsyen, dhe çdo gjë që është në kundërshtim me arsyen është absurde.

Asgjë në univers nuk është e kushtëzuar, por të gjitha gjërat janë të kushtëzuara të ekzistojnë dhe të veprojnë në një mënyrë të veçantë nga domosdoshmëria e natyrës hyjnore.

Vullneti dhe intelekti janë një dhe e njëjta gjë.

Mos u habitni nga idetë e reja; sepse është e njohur mirë për ju se një gjë nuk pushon së qeni e vërtetë për shkak se nuk pranohet nga shumë njerëz.

Vetëm ajo gjë është e lirë që ekziston nga domosdoshmëritë e natyrës së vet dhe përcaktohet në veprimet e saj vetëm nga vetja.

Vetëkënaqësia është kënaqësi e shoqëruar nga ideja e vetes si shkak.

Dëshira është thelbi i një njeriu.

Çfarëdo që është, është në Zot, dhe pa Zot asgjë nuk mund të jetë, ose të konceptohet.

Unë nuk di si të mësoj filozofi pa u bërë shqetësues i fesë së vendosur.

Të gjitha gjërat e shkëlqyera janë aq të vështira sa janë edhe të rralla.

Mund të ndodhë lehtësisht që një njeri i kotë të bëhet krenar dhe ta imagjinojë veten të kënaqshëm për të gjithë, kur në realitet është një bezdi universale.

E gjithë lumturia ose pakënaqësia varet vetëm nga cilësia e objektit me të cilin jemi të lidhur nga dashuria.

Bekimi nuk është shpërblimi i virtytit, por vetë virtyti.

Kam bërë një përpjekje të pandërprerë për të mos tallur, për të mos vajtuar, për të mos përçmuar veprimet njerëzore, por për t’i kuptuar ato.

Ata që besohet se janë më të përulur dhe më të përkorë zakonisht janë më ambiciozë dhe ziliqarë.

Përpjekja për të kuptuar është baza e parë dhe e vetme e virtytit.

Sepse paqja nuk është thjesht mungesë lufte, por është një virtyt që buron nga një gjendje mendore, një prirje për mirëdashësi, besim, drejtësi.

Aktiviteti më i lartë që një qenie njerëzore mund të arrijë është të mësuarit për të kuptuar, sepse të kuptosh do të thotë të jesh i lirë.

Fama ka edhe këtë pengesë të madhe, se nëse e ndjekim atë, duhet të drejtojmë jetën tonë në mënyrë që të kënaqim imagjinatën e njerëzve.

Njerëzit nuk qeverisin asgjë me më shumë vështirësi sesa gjuhët e tyre dhe mund t’i moderojnë dëshirat e tyre më shumë sesa fjalët e tyre.

Nëse njerëzit do të lindnin të lirë, ata, për sa kohë që do të mbeteshin të lirë, nuk do të formonin asnjë koncept të së mirës dhe të keqes.

E njëjta gjë mund të jetë në të njëjtën kohë e mirë, e keqe dhe indiferente, p.sh., muzika është e mirë për melankolikët, e keqe për ata që vajtojnë dhe as e mirë as e keqe për të shurdhërit.

Vetëm ai është i lirë që jeton me pëlqim të lirë nën udhëheqjen e plotë të arsyes.

Dëshira është vetë thelbi i njeriut.

Për sa kohë që një njeri imagjinon se nuk mund ta bëjë këtë apo atë, për sa kohë që është i vendosur të mos e bëjë; dhe si pasojë, për sa kohë që është e pamundur për të që ta bëjë këtë.

Virtyti i vërtetë është jeta nën drejtimin e arsyes.

Unë jam përpjekur të mos qesh me veprimet njerëzore, të mos qaj me to, as t’i urrej, por t’i kuptoj ato.

Krenaria më e madhe, ose dëshpërimi më i madh, është injoranca më e madhe e vetes.

Mos qani; mos u indinjoni. Kuptoni.

Bota do të ishte më e lumtur nëse njerëzit do të kishin të njëjtën aftësi për të heshtur sa për të folur.

Frika nuk mund të jetë pa shpresë, as shpresa pa frikë.

Të ndihmosh çdo të varfër është shumë përtej mundësive dhe fuqisë së çdo njeriu. Kujdesi për të varfrit është detyrë e shoqërisë në tërësi.

Do t’ju paralajmëroja se unë nuk i atribuoj natyrës as bukurinë, as deformimin, as rregullin, as konfuzionin. Vetëm në lidhje me imagjinatën tonë gjërat mund të quhen të bukura ose të shëmtuara, të rregulluara mirë ose të ngatërruara.

Liria është absolutisht e nevojshme për përparimin në shkencë dhe artet liberale. Askush nuk është më i mashtruar nga lajkat sesa krenarët, të cilët dëshirojnë të jenë të parët dhe nuk janë.

Paqja nuk është mungesa e luftës, por një virtyt i bazuar në forcën e karakterit.

Nuk ekziston asgjë nga natyra prej së cilës nuk rrjedh ndonjë pasojë.

Ne ndiejmë dhe e dimë se jemi të përjetshëm.

Unë e quaj të lirë atë që udhëhiqet vetëm nga arsyeja.

Krenaria është kënaqësi që rrjedh nga mendimi tepër i lartë i një njeriu për veten.

Mëkati nuk mund të konceptohet në një gjendje natyrore, por vetëm në një gjendje civile, ku vendoset me pëlqim të përbashkët se çfarë është e mirë ose e keqe./Elida Buçpapaj