Tek udhëtoja me taksi për në universitet, e pyeta shoferin: – Si të ecën puna?

– Po mirë, çka! E kam punë të dytë këtë. Punoj edhe te zjarrfikëset, 24 orë , pastaj tri ditë pushim. Ato ditë punoj taksist. Nuk del ndryshe.

– Sa paguhesh si zjarrfikës?

– Ç’e pyet, 520 mijë lekë të vjetra.

– Po ti je thjesht shofer apo edhe zjarrfikës?,-e ngava bisedën.

– Unë i bëj të gjitha: shtroj zorrë dhe fik zjarrin.

– Qenka turp e faqe e zezë ,-i thashë

– Ore kemi qenë më keq. E kemi pasur 390 mijë. Kur erdhi austriaku, u habit.

– Nē javë merrni kaq??

– Jo ,-i thamë ,në muaj.

Ai na shpjegoi se në Austri , ky profesion, sa fillon punë, vlerësohet me pagë mujore 2500 euro, plus paga e 13 dhe sigurim të veçantë jete. Me vjetërsi, paga rritet. Nëse s’ke shtëpi, komuna të jep shtëpi ,me një qira fikse, 300 euro në muaj, derisa të kesh nevojë…, edhe kur del në pension.

Pashë dje zjarrin në plazhin e Durrësit dhe ndihmën e disa vullnetarëve ,që hiqnin veturat nga buzërruga.

Në Austri, – vijoi shoferi,-çdo vullnetar që ndihmon për fikjen e zjarrit, i jepet 100 euro për njê orë ndihmë të dhënë.

Stina e verës ka ardhur përvëluese. Zjarrfikësat do pērballen herët ose vonë me flakët, por me këtë pagesë mujore, nuk ecet më.

Edhe diçka: Jashtë vendit, në çdo trotuar, sheh tuba uji të kuq në pozicion vertikal. Në raste zjarri, tubat e pompave të zjarrfikëseve lidhen menjëherë atje. Tek ne,mbaron uji në mbajtës, makina zjarrfikëse duhet të shkojë të rimbushet…

Mjafton edhe kjo bisedë, për të kuptuar se në çfarë raporti jemi me zjarrin…!

P.Kabo. 30 qershor, 2025.