Çfarë skandali moral dhe politik, njëkohësisht, po ndodh sot në Shqipërinë pluraliste!

Ju është mbushur mendja fëmijëve të ish-besnikëve të partisë e të shokut Enver, për të vendosur demokracinë dhe zgjedhjet e lira, demokratike në Shqipëri…(!!!)

Pikërisht ata që në prehrin e diktatorëve dhe në bankat e shkollës ku, për demokracinë, e cila, sipas programeve edukuese, ekzistonte vetëm në sistemin komunist, u edukuan se:

• Socializmi dhe shoku Enver ishin binjakë që i lindi historia;
• Se partizanët ishin dëshmorët e vetëm të kombit, që çliruan vendin nga okupatorët fashistë e nazistë, të tjerët nuk ekzistonin, ose ishin armiq, me devizën staliniste:
• Kush nuk u bashkua ose ishte kundra luftës partizane të udhëhequr nga serbët dhe komunistët shqiptarë, ishte armik i përjetshëm i popullit shqiptar;
• Se komunistët ishin të vetmit që mundën të ndërtonin shoqërinë përparimtare në Shqipëri. Pse jo, bijtë e e bijat e tyre, sot, të mos jenë, pikërisht ata, të vetmit, për të ndërtuar edhe shoqërinë kapitaliste?

Sepse,

THONË ATA: Ne, bijtë e bijat e ish diktatorëve të djeshëm, jemi më të ndershmit, më të diturit, më atdhetarët nga cilido tjetër në këtë tokë, që quhet Shqipëri, të cilën etërit tanë e çliruan nga okupatorët …Dhe, kjo tokë, na takon neve!

THONË ATA: Vetëm ne, bijtë e bijat e komunistëve dimë të qeverisim, të bëjmë demokraci apo të zhvillojmë zgjedhje të lira e demokratike.

THONË ATA: Çdo grup tjetër i shoqërisë, që s’i takon tarikatit tonë, nuk është i aftë dhe s’ka të drejtë të qeverisë vendin! Nuk ka të drejtë të gjykojë paraardhësit tanë! Nuk ka të drejtë të quhet demokrat, madje as me “ biografi”, për ta çuar Shqipërinë në Evropën e Bashkuar.

THONË ATA: Shqiptarët, o do të gëzojnë ato që dëshirojmë t’iu falim ne, lirinë dhe demokracinë, ama si ç’i dëshirojmë dhe pëlqejmë ne, ose ata do të vithisen në humnerë së bashku me europianët dhe imperializmin amerikan!

Prandaj: O ne në Shqipëri ose ndryshe, askush tjetër s’ka për ta gëzuar Evropën e lirë dhe Shtetin e së Drejtës, që po përpiqemi ta ndërtojnë ne, në Shqipëri!

• A nuk janë të gjitha këto simptomat e një të kaluare të hidhur për popullin shqiptar?
• A nuk është kjo sindroma e “Njeriut të ri”, që krijoi Enver Hoxha?

Prandaj, është bërë problem serioz e ardhmja e demokracisë në Shqipëri.
Kjo është dhe përgjegjësia e shumicës së djeshme në pushtet, e cila me veprimet dhe mos veprimet e saj, për dënimin e krimeve të sistemit komunist e katandisi Shqipërinë në mëshirën e sindromës së sotme komuniste.

Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiç , tha mbrëmë në Nju Jork se rezultati i votimit për rezolutën për Srebrenicën në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuar ishte një “surprizë e madhe, pothuajse një tronditje” për shumë njerëz në sallë dhe se nismëtarët e atij dokumenti “nuk do ta falin kurrë” për lobimin kundër miratimit të tij.

“Kam mbyllur karrierën time këtu sonte, ata nuk do të më falin kurrë për këtë. Shumë gjëra nuk do të më falin, por kjo ishte gozhda në arkivol. Ata bënë gjithçka për të na mundur dhe ne u ngritëm. Nuk mund të them se fituam, sepse këto janë procedurat, por të gjithë e dinë se cili është rezultati”, u tha Vuçiç gazetarëve pas seancës së Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së.

Vuçiçi tha se sot ishte hera e parë që Asambleja e Përgjithshme e OKB-së nuk miratoi unanimisht një rezolutë mbi temën e gjenocidit dhe se shumë nga 84 vendet që votuan “po” ishin të ekspozuara ndaj “presionit dhe kërcënimeve” nga sponsorët e atij dokumenti.bw

This how Serbia’s President @AVucic has reacted to the adoption of the resolution on the Srebrenica Genocide by the UN General Assembly: pic.twitter.com/BWGgKs737G

— Jakub Bielamowicz (@KubaBielamowicz) May 23, 2024

Gjatë ditës së djeshme, Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara miratoi rezolutën, sipas së cilës 11 Korriku shpallet Ditë Ndërkombëtare e Përkujtimit të Viktimave të Gjenocidit në Srebrenicë.

Gjatë kohës kur janë publikuar votat e shteteve që votuan për rezolutën, pamjet e presidentit serb Aleksandër Vuçiç janë bërë virale në rrjetin social “X”.

Ndërsa mban flamurin serb në duar, i skuqur e plot inat, ai ka shfaqur edhe njëherë mohimin e gjenocidit.bw

This how Serbia’s President @AVucic has reacted to the adoption of the resolution on the Srebrenica Genocide by the UN General Assembly: pic.twitter.com/BWGgKs737G

— Jakub Bielamowicz (@KubaBielamowicz) May 23, 2024

Analisti Fatos Lubonja në një lidhje Skype me emisionin “Open” në News24, tha se nga dosja Metamorfoza na del se grupet kriminale kanë pushtuar ekonominë, kanë futur paratë e drogës në Shqipëri, kanë qarkulluar këto para në ndërtime, blerje apartamentesh, nëpër kazinora, kanë blerë vota gjatë fushatës elektorale të PS-së.

“Problemi që kam unë është një lloj segmentizimi që SPAK i ka bërë krimit. Ky Rraja apo Ndoka na dalin si njerëz që hanë kumbulla pas shpinës së Edi Ramës dhe me këtë logjikë po pastrohet, duke arrestuar këto.

Por pyetja që kam unë është: me një Kryeministër të ndershëm do të kishte pasur mundësi krimi që të futej në ekonomi, do të mund të investoheshin paratë e krimit në ndërtime?

Do të kontrolloheshin paratë që do të përdoreshin për të ndërtuar resortin, apo atë kullën.

Por këtu nuk kemi asnjë hetim të SPAK-ut, kemi dokumente që kanë ardhur nga autoritetet franceze. Si ka mundësi nuk kemi asnjë hetim nga SPAK, ku është ky SHISH i famshëm, që nuk ka dhënë asnjë sinjal për të nisur një hetim këtu apo atje?

Këtu nuk bëhet fjalë për dy tre banditë të shpërndarë, por kemi një bandë të madhe që ka krijuar një sistem këtu”, tha Lubonja.

Analisti u shpreh industria e ndërtimit, referuar edhe deklaratave të kreut të SPAK Altin Dumani, është kryesorja për riciklimin e parave të krimit.

“Kemi një sistem të ndërtuar qëllimisht, një organizatë kriminale, një bashkëpunim të ndërtuar dhe të lidhur, me synim mbajtjen e pushtetit nga Edi Rama, dhe në anën tjetër lulëzimin e ekonomisë kriminale”, tha Lubonja.

Ai u shpreh se këtë bandën e madhe e ka krijuar Rilindja dhe më duket shumë e vogël fuqia e SPAK përballë kësaj bande kriminale, që mban me bukë edhe ata shqiptarët, për të cilët thuhet sot se duhet të ngrihen.

Ka një pa-arsyeshmëri të tërbuar në manifestimet me të cilët nga San Françisko në Paris mijra të rinj perëndimorë po pushtojnë universitetet e sheshet për të vërtetuar mbështetjen e tyre për çështjen palestineze. Është e njëjta që, pjesërisht, po shohim në “Intifadën studentore” edhe n’Itali. Është një pa-arsyeshmëri e vendosur të mos i japë as më të voglin kujdes arsyeve të Izraelit. Për ta bota fillon sot: ndodhitë historike – që nga protektorati britanik deri në vendimin e OKB të vitit 1947 mbi lindjen e dy Shteteve, nga refuzimi i menjëhershëm i këtij vendimi nga ana e arabëve deri në serinë e gjatë të luftërave të njëpasnjëshme – gjithshka është injoruar, gjykuar e parëndësishme mjaft që të shprehej vetëm e sidoqoftë ajo që është e ngutëshme në shpirtërat e atyre të rinjve: nevoja për të përbindëshuar Izraelin e për t’u vërsulur kundër tij duke e shënuar me gisht si një përqëndresë shpirtligësish.

Por nëse synimi i vërtetë mos të jetë në të vërtetë ai që çirret në kupë të qiellit, nëse nuk do t’ishte Izraeli, por një tjetër?

Lëvizjet e të rinjve gjithmonë, në fund janë të drejtuar kundër babait. Kundër komandës së tij që detyron bindjen ndaj normave e roleve të shoqërisë, që paraqitet detyrimisht si një lloj tredhjeje të dëshirës seksuale ose të plotfuqisë së bijve. 68-ta mëson. Por me përjashtim të pak grupeve, bijtë kryengritës të atëhershëm frymëzoheshin sigurisht nga ide, libra, miklime. Megjithëse vendoseshin në kundërshti të rendit qenësor, ishin pjesë integrale e pasurisë kulturore ideologjike të botës së etërve. Marksi, Frojdi, Marcuse, Foucault, Laing, Niçe, Lévi-Strauss mund të viheshin më së miri n’atë që mbas njëzetë vitesh Allan Bloom do t’a quante “Kanuni perëndimor”. E njëjta gjë, në një farë mënyre mund të thuhej edhe për Leninin, madje edhe për Stalinin.

Ndërsa ai që është e ri dhe i jashtzakonshëm është fakti – në mënyrë shëmbullore i dukshëm në universitetet amerikane – që kryengritja rinore kundërizraeliane e sotme jo vetëm nuk shkërben asnjë lloj norme kulturore, aq më pak perëndimore, asnjë tekst, asnjë libër, por prapatoka e saj qëndron e gjitha në një fushë programatikisht e rrënjësisht armiqësore ndaj Perëndimit si i tillë. Në thelb protagonistët e saj e përdorin Izraelin thjesht si një simbol, si një dash për kurban. Sulmojnë Izraelin për të shprehur mospranimin e tyre kundrejt Perëndimit, historisë së tij, vlerave të tij, themeleve të antropologjisë së tij – që nga rendi i dyshgjinisë tek prindëria e themeluar mbi praninë e një burri e të një gruaje.Për secilën nga këto gjëra vihet nën padi karakteri i pandehur gënjeshtar, shtypës.

Në të vërtetë, pra, ajo që lajmërojnë manifestimet e gjithë këtyre muajve, “Inttifada studentore” e afërt, mijra thirrjet “ Palestine will be free from the river to the sea”, është një ndarje e mundëshme e Perëndimit nga bijtë e tij.

Por nëse ata nuk arrij t’i njoh më, faji nuk është vetëm i tyre. Ndoshta është edhe i faktit se prej kohësh në një lloj dëshire vetëshkatërrimi, Perëndimi ka shkuar duke humbur kuptimin e historisë së tij, pra edhe identitetit të tij. Sepse Perëndimi ka arritur në një pikë në të cilën nuk qëndron më në asgjë. Të gjithë nyjet e lidhura në dhjetëvjeçarë të gjatë po ngecin në krëhër: arsimi dalëngadalë copë copë është tashmë pothuajse i paqënë, zhdukja pasuese e traditës kulturore, ngërdheshja që shoqëron çdo propozim konservator, i barazuar në dy këmbë si një propozim reaksionar; mënjanimi i bashkuar me dënimin e çdo trajte antropologjike të së shkuarës si “e kaluar” e anasjelltas përkrahjen e çdo gjëje të re sepse është e re, edhe se të papërdorur, të çuditëshme, ”eksperimentale”: pastaj fundi i çfarëdo edukimi sentimental të njerëzve, pakuptimësia thelbësore shoqërore e marrëdhënies burrë grua, brejtja e kuptimit të atësisë e të mëmësisë, shthurja e lidhjeve familjare e të bashkësisë, rënia e çfarëdo institucioni, ideje ose politike që synon të projektojë personin në një përmasë përmbi individuale. A nuk duket në këtë dritë sot Perëndimi? Sigurisht ; edhe shumë të drejta e një mirëqënie e mjaftueshme. Por çfarë tjetër përtej kësaj? E megjithatë përse Izraeli atëherë? Përse hebrejtë? Përse të kemi inatin me ta? Sepse në skutat më të fshehura të psikës njihet se si janë gjërat. Sepse hebraizmi rikujton menjëherë një zanafillë: zanafillën. Është prej aty që në një farë mënyre vijmë edhe ne, është aty në një farë mënyre edhe zanafilla e jonë, ajo e Perëndimit. “Shpirtërisht ne jemi semitë”: mund t’a përsërisim edhe neve atë që tha një papë, kur bëhej fjalë për t’i u kundërvënë zotërijve të kryqit të thyer, urrejtës të qytetërimit perëndimor të cilët, jo rastësisht, shihnin tek hebrejtë, pikërisht për këtë, armikun kryesor për të asgjësuar. Bijtë e Perëndimit që për fajet tona nuk duan të njihen më në të që nga çasti që shohin në të vetëm të keqen, e që rebelohen duke dshur t’a shkatërrojnë, edhe ata , megjithë mangësinë që i karakterizon e nuhasin si janë gjërat. Nuhasin se nëse duhet vërtetë të shpërbëhet Perëndimi, siç duan të bëjnë ata të rinj, duke larguar peshën e një atësie të gjykuar të padurueshme, atëherë ajo atësi duhet goditur në zemër, në burimin e saj. Pikërisht duke u çjerrur vdekje Izraelit, vdekje sionistëve…..

“Corriere della Sera”, 17 maj 2024 Përktheu Eugjen Merlika

Prof.dr. Fatmir Sejdiu, ligjërues i rregullt i Historisë së shtetit dhe së drejtës, gjatë katër dekadave në Fakultetin Juridik të Universitetit të Kosovës, si dhe në atë të Tetovës, është njëri nga njohësit më të mirë të zhvillimeve në Ballkan.
Ai si ekspert i dëshmuar në fushën e Jurisprudencës disa herë ka qenë i ftuar edhe në Konferenca të ndryshme ndërkombëtare, që temë kanë pasur Kosovën dhe vendet e Evropës Juglindore.
Sejdiu si trashëgimtar i Presidentit të parë të Republikës së Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, nga viti 2006 e deri në vitin 2010,ka pasur takime të shpeshta me burrështetas të njohur të botës.
Patjetër duhet theksuar edhe bashkëpunimin e tij, tejet korrekt me zotin Martti Ahtisaari, i deleguar special i OKB- së, për zgjidhjen e statusit të Kosovës.
Konferenca Ndërkombëtare mbi Kosovën, e organizuar më 6 shkurt të vitit 1999, në Kështjellën Rambouillet të Francës, dihet që synim parësor pati ndërprerjen e Luftës dhe masakrave serbe mbi shqiptarët e pambrojtur.
Delegacioni i Kosovës me gjithë rezervat që kishte nënshkroi të gjitha marrëveshjet e dala nga kjo Konferencë.
Mirëpo, delegacioni serbë ishte ai që me refuzimin e çdo marrëveshje e përkeqësoi edhe më tepër situatën në Kosovë.
Gjatë kohës së punimeve të kësaj Konference në Kosovë, u vranë dhe masakruan mijëra shqiptarë.
Ato ditë ndodhi edhe eksodi biblik i tyre . Aleanca e Paktit NATO , që orë e çast njoftohej mbi masakrat dhe dhunimet që po kryenin ushtarë, policë e paramilitarë serbë në burra, gra e fëmijë të Kosovës, u detyrua që të fillojë bombardimin e bazave ushtarake të Serbisë.
Përkundër lëshimeve që bëri delegacioni ynë vullneti i popullit të Kosovës, i shprehur në Referendumin gjithëpupullor të shtatorit të vitit 1991,nuk u jetësua deri më 17 shkurt të vitit 2008.
Deri në njohjen e Pavarësisë së Kosovës u deshtë edhe shumë punë. Pas vdekjes së Presidentit, Dr.Ibrahim Rugova, kur po ofronte faza finale e përcaktimit të statusit të Kosovës, e gjithë barra do të bije mbi pasardhësin e tij, prof .dr. Fatmir Sejdiu.
Prof.dr. Fatmir Sejdiu, në takime të shpeshta pune me z. Martti Ahtisaari, diplomat i shquar dhe ish- President i Finlandës, gjatë viteve 1994- 2000, ia del që ta bind atë, që çdo status tjetër përveç Pavarësisë së Kosovës, çon në gjakderdhje të re.

Në të njëjtën kohë “ Le Matin ”një e përditshme e Zvicrës, frankofone më 3 shkurt të vitit 2007, përcjell një prononcim të shkurtër të Presidentit, Fatmir Sejdiu, në të cilin thuhet: ” Kosova drejt Pavarësisë”
Edhe pse kanë kaluar shumë vite nga dhënia e një Interviste e ish- Presidentit të Republikës së Kosovës, prof.dr.Fatmir Sejdiu, televizionit “ Klan” të Shqipërisë, gjithçka përputhet me ngjarjet e sotme, në Kosovë dhe implikimin e Rusisë, që zjarrin e luftës me Ukrainën, më çdo kusht po mundohet ta bart në Ballkanin, e trazuar nga bandat kriminale të Vuçiqit.
Në video- incizimin e më poshtëm do ta gjeni të plotë intervistën e z .Sejdiu ,dhënë më 22 tetor të vitit 2007, gazetarit dhe publicistit të njohur Blendi Fevziu.

Nëse intervista përcillet me vëmendje dhe paanime politike do të shihet qartë që prof.dr. Fatmir Sejdiu,ish- President i Republikës së Kosovës, ka bërë parashikime të sakta, që s’mund t’u hiqet as edhe një ashkël.

ARIF EJUPI

Evropianet edhe pse me hile,dhe Amerika më dialog po kërkojnë normalizim të marrdhënjeve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë.Kjo po bëhët që dy shtetet në dialog të pranohen ndërsjellazi.E nese është ky qëllim, pse kjo gjë nuk po arrihet ende?Nuk po ka përparime në dialog sepse Serbia po shërbëhet më opstrukcione politike.Jo që Vuqiq nuk po e pranon shtëtësinë e Kosovës, por ai në vend të kësaj po kërkon territore të reja , edhe pse kurrë nuk kan qenë të Serbisë, as që do të janë.Kosova ishte vend i okupuar gjatë, që lirinë dhe pavarësinë e arriti më luftë në vitin 1999.Në vend që të kemi normalizim të mardhënjëve duke e pranuar realitetin e ri të krijuar pas luftës, Serbia po dëshiron ti kthen vitet 1912 dhe 1918, apo nga ky i fundit deri të viti 1999 , e që nuk është gjë tjetër vëtem iluzion serbomadh.Duhet thëksuar këtu së shqiptarët kurrë nuk u integruan në shoqërinë jugosllave.Nuk e pranuan okupimin duke kërkuar rrugë për çlirim përfundimtar nga zgjedha serbe.Nuk u integruan në një shoqëri të huaj, së shqiptarët ishin në tokën e vet.Minoriteti serb në veri i cili po dëshiron organe të mvetëtishme paralele përmës Asociocionit famoz, kjo nuk përkon fare më realitetin, kur dihet së serbët janë minoritet me të drejta shumë të mëdha.Dhe, fakti tjetër madhor është së serbet e kolonizuan Kosovën, e kjo don të thotë së janë ardhacak .Edhe Millosheviqi kishte për qëllim spastrimin etnik më luftë të shqiptarëve nga trojet etnike.Ai pas suprimimit të organeve të Kosovës në ish-Jugosllavi filloj kolonizimin e Kosovës më serbe të Kroacisë dhe me disa kolonë më prejardhje serbe nga Shqipëria.Kosova u çlirua nga zgjedha shekulloore serbe më luftë nga shqiptarët dhe nga NATO.Kosova po funkcionin si shtet dhe si shoqëri multietnike nga plani i Ahtisarit që ishte kompromis në përbërje më shqiptarë, serb,turq, goran dhe të tjerë .Me logjikën pushtuese të Serbisë,nuk arrihet paqja dhe as stabiliteti në rajon, dhe nuk arrihet as normalizimi i marrdhënjeve Kosovë-Serbi.Dhe, mu për këtë po të kishte në Serbi një logjikë ndryshe , do të kishte mundësi që në këto bisedime të futura në qorrsokak të sigurohet paqja e ndërsjellë.Në Serbi në vend të demokracisë, po sundojnë ideologjitë fashiste në krye më klikën e kriminelëve të luftës në pushtet, siq janë, Vuqiq, Sheshel, Nikoliq, Daciq, Vulin etj.Në kohën kur kemi integrime evropiane , ku po zhduken edhe kufijtë shtetëror, Serbia po ushqehet më ultranacionalizma të shekullit 19-të, për ripushtim të Kosovës më luftë te re më shqiptarët.Këto ide për “botën serbe”, nuk do të lejohen të realizohen nga shqiptaret,nese ende po tolerohet Serbia nga bota demokratike, nga frika e Putinit dhe Vuqiqit .Presidenti serb lë të qanë gurmazin sa të dëshiron nëper foltore të ndryshme së këto do të mbesin zëra të qjerrura në ajër.Shqiptarët janë zot shtëpie në tokën e vetë stërgjyshore.

Ej njerëz….mos harroni të vlerësoni dhe sigurisht ti respektoni njerëzit e ndjeshëm!

Ej njerëz….mos harroni se ata janë një specie e rrallë në ditët e sotme,

pasi na tregojnë çdo ditë bujarisht se si duhet të duam,

si duhet të sillemi dhe si duhet të respektojmë.

Ata nuk janë të dobët, nuk janë të pafuqishëm, nuk janë inferiorë.

Ata thjesht kanë zgjedhur të jetojnë bukur jetën e tyre në harmoni të plotë me veten.

Ata janë besnikë, të sinqertë dhe të ndershëm.

Çfarëdo gjërash të thjeshta që t’u jepni, ata patjetër do ti vlerësojnë.

Ata nuk janë të interesuar të ndryshojnë dhe të bëhen më të ashpër (sepse edhe po të donin nuk do të mundnin).

Në fund të fundit, pastërtia e tyre i bën ata që janë.

Nuk ka rëndësi nëse janë artistë, punëtorë, të shkolluar, të pashkolluar, të pasur, të varfër, të rinj e të vjetër.

Është e rëndësishme të qëndrosh i pastër në një botë që thua se është krijuar për të të shkatërruar.

Pra, në një botë kaq të egër, disa zgjedhin të jenë ndryshe.

Ata zgjedhin thjesht, të jenë njerëz të bukur.