Në qershor 1919, Traktati i Versajës hodhi themelet për lindjen e Lidhjes së Kombeve (SdN), me Gjenevën si seli e kësaj organizate të parë ndërkombëtare për mbrojtjen e paqes. Gjatë inaugurimit, pothuajse 1500 gazetarë filluan të përhapnin lajmet rreth organizatës nga qyteti zviceran në të gjithë botën.

Ndërsa bota po përjetonte një rend të ri ndërkombëtar në fund të Luftës së Parë Botërore, gjenevasi Gustave Ador, Presidenti i Konfederatës dhe Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq (ICRC), po bën gjithçka që të fitojë kandidatura e Gjenevës si seli e organizatës së parë ndërkombëtare paqeruajtës – Lidhja e Kombeve – gjatë konferencës së paqes që u hap në Paris më 18 janar 1919.

Gazetarët që ishin të pranishëm në Gjenevë tregojnë fillimin e marrëdhënieve ndërkombëtare në shekullin e 20-të, lindjen e multilateralizmit dhe historinë e organizatave ndërkombëtare. Këto artikuj janë shfaqur në shtypin ndërkombëtar dhe po ashtu janë botuar edhe në Zvicër.

Sipas Davide Rodognos, profesor i historisë ndërkombëtare në Institutin e Studimeve dhe Zhvillimit Ndërkombëtar, “këta gazetarë luajtën një rol themelor sepse ata legjitimuan dhe njohën një autoritet për të cilin organizata e re kishte nevojë absolutisht. Për më tepër, Departamenti i Marrëdhënieve me Publikun ishte një shpikje kapitale, pasi informacioni u kanalizua, menaxhohej dhe u përhap madje edhe në qarqet e gazetarëve më kritikë“.

Ndërsa krijimi i SdN, Lidhjes së Kombeve, i inkurajuar nga Presidenti amerikan Woodrow Wilson, mori formë, gazetarë të huaj mbërritën në Gjenevë. Në atë kohë, një udhëtim midis Japonisë dhe Gjenevës, për shembull, zgjaste një muaj. Por një gazetar japonez, Seigo Watanabe, menjëherë shkoi në vendin e ngjarjes. Watanabe shkroi në gazetën e madhe Asahi Shimbun të 6 gushtit 1919 se, megjithëse selia e SdN ishte “një ndërtesë e madhe e stilit gotik”, ai ishte i habitur që ishte “shumë e vogël për të qenë selia”.

Gazetarët e instaluar në Gjenevë merreshin kryesisht me politikën ndërkombëtare, politikën e paqes, drejtësinë sociale dhe përpjekjet ndërkombëtare në fushën e mbrojtjes së punëtorëve. Këto dy pika të fundit ishin përgjegjësi e Organizatës Ndërkombëtare të Punës, e krijuar gjithashtu nga Traktati i Versajës dhe i themeluar në Gjenevë. Me revolucionin rus dhe zgjerimin e mundshëm të tij, media i kushtoi vëmendje të madhe punës së ILO-s, Organizatës Ndërkombëtare të Punës.

Themelimi i Shoqatës Ndërkombëtare të Gazetarëve të Jashtëm të akredituar në Lidhjen e Kombeve daton në janar 1921, një vit pas fillimit zyrtar të SdN. Sipas arkivave, janë akredituar 1456 gazetarë nga 55 vende dhe rrethe. Disa gjithashtu erdhën nga vende jo SdN, si Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimi Sovjetik, apo Gjermania, Italia dhe Japonia, të cilët u tërhoqën nga Lidhja në periudhën e dy luftërave.

Disa gjithashtu erdhën nga qyteti i lirë i Gdanskit ose nga Saari, i cili ishte nën protektoratin e SdN në periudhën midis dy luftërave. Në vitin 1933, rreth 2,000 gazetarë u mblodhën për të marrë pjesë në takimet në Gjenevë, ndërsa tensionet ndërkombëtare u rishfaqën në fillim të viteve 1930. Ndonjëherë janë raportuar raporte për spiunazh nga disa gazetarë.

Një institucion për paqe. Lidhja e Kombeve lindi nga deshira per te mos rivitalizuar gjakderdhjen e Luftes se Pare Boterore. Është një pikë kthese e rëndësishme historike: Lidhja e Kombeve është organi i parë që diskutoi çështjet ndërkombëtare në një mënyrë institucionale. Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Woodrow Wilson, është nxitësi kryesor i këtij projekti. Fillimisht ishin hezitues, por në fund fuqitë evropiane përfundojnë duke e miratuar atë.