Arberesha Mushani, o njeriu ma ‘ i bukur qe kam taku…

Me thirrje moter te vogel e ndanim çdo gje bashke.

Njeriu bujar, i paster ne shpirt, me humorin pamuk, me te qeshunen zanalte e fytyren e bardhe si bora e pashkelun prej pafajsie…

Asgja nuk ishte per ty ma e randesishem se integriteti etik dhe moral…

Paraja ishte per ty gjaja e fundit pse te kishin mbrumose me pasunu shpirtin.

Njerezit qe ti i doje, i doje me zemer, u besoje pse veç besimi dhe ndershmeria te karakterizonin dhe vriteshe e therrmoheshe çdo here kur te shperdorohej.

Qytetaria nuk do thote te kesh lindur me breza ne qytet,

do thote te jesh fisnike dhe me dinjitet,

me vetedije te larte per me vepru bukur e mire dhe atehere kur nuk te sheh njeri.

E ti keto vyrtyte i kishe me bollek…

Zoti te shperblefte me parajse Besha e dashur!

Zoti na bashkofte serisht…

Jam e thyeme sot dhe mbas sodit per humbjen aksidentalisht te njeriut te bukur ne kete jete, i miri vuan por Zoti e do afer tij me e mbrojte…