VOAL

VOAL

365 ditë autistë – Ata heshtin që t’i shohim, që t’i dëgjojmë dhe që t’i kuptojmë ne Nga Mirela Duka Xoxi

September 23, 2022

Komentet

PËRTEJ KUJTIMIT: NJË ELEGJI KUSHTUAR NËNËS NGA ELIDA BUÇPAPAJ Esse nga: NEXHMIJE MEHMETAJ

Gazetarja, poetja dhe publicistja e mirënjohur Elida Buçpapaj jeton në Zvicër, është vajza dhe fëmija i vetëm i shkrimtarit të shquar Vehbi Skënderi, një prej emrave të rëndësishëm të letërsisë shqiptare, tani më i ndjerë. E lindur dhe rritur në një familje me traditë të pasur letrare dhe intelektuale, ajo e ka trashëguar dashurinë për artin e fjalës dhe gazetarinë, duke e kthyer atë në një mision për të vërtetën, drejtësinë dhe kujtesën historike.

Në krijimtarinë e saj, Buçpapaj ka sjellë poezi të fuqishme, të mbushura me ndjenjë, filozofi dhe reflektim mbi jetën, atdheun, dashurinë dhe humbjen. Njëra nder veprat e saj më të veçanta është poezia prekëse “Nënës time”, një elegji e shkruar me dhimbje të thellë dhe dashuri të pakufishme, kushtuar nënës së saj, Lili Skënderit. Në këtë poezi, autorja shpreh dhembjen e humbjes së një figure aq të shtrenjtë, por njëkohësisht i dhuron asaj një pavdekësi poetike, duke e ruajtur të gjallë nëpër vargje dhe kujtime.

Lili Skënderi, bashkëshortja e shkrimtarit Vehbi Skënderi dhe nëna e përkushtuar e Elida Buçpapajt, ka qenë një figurë qendrore në jetën dhe formimin e autores. Përmes poezisë, Elida sjell pamje të ndjera të jetës së përditshme me të ëmën, duke na dhënë një portret të gjallë të një gruaje fisnike, të mençur dhe të dashur, e cila ka lënë një boshllëk të pamatshëm pas largimit të saj nga jeta.

Poezia “Nënës time” e Elida Buçpapajt është një elegji madhështore, një testament i dashurisë së pakufishme mes një nëne dhe një bije, i cili tejkalon kufijtë e kohës dhe të botës fizike. Përmes vargjeve, poetja na rrëfen me një ndjeshmëri të pashoqe humbjen e nënës së saj, Lili Skënderit, duke e kthyer dhimbjen në një himn përjetësie.

Në poezi gjithçka është e gjallë dhe e prekshme: detajet e jetës së përditshme, telefonatat e shpeshta, shënimet e vogla për blerjet, dritaret nga ku ajo shikonte rrugën, përzgjedhja e kujdesshme e ushqimeve për drekë—të gjitha këto krijojnë një portret të paharrueshëm të një nëne të dashur dhe të përkushtuar. Poezia sjell ndjesinë e një pranie që, megjithëse fizikisht mungon, vazhdon të mbetet në çdo cep të shtëpisë dhe në çdo kujtim.

Në secilin varg ndjehet mungesa si një peshë e rëndë që rëndon mbi shpirtin e poetes, një peshë që nuk e zbeh as koha, as përpjekja për të mbushur boshllëkun që la pas nëna. Ajo kërkon praninë e saj në çdo detaj të përditshmërisë – në një telefonatë të munguar, në një copë letër me shënime, në aromën e ushqimeve të përgatitura nga duart e saj. Gjurmët e së ëmës janë kudo, por ajo vetë mungon, dhe ky paradoks e bën dhimbjen edhe më të thellë.

Lirikë e përshkuar nga një thellësi shpirtërore, poezia është një rrëfim i humbjes, por edhe i një dashurie që nuk mposhtet as nga vdekja. Poezia kthehet në një dialog të vazhdueshëm me nënën e ndjerë, një përpjekje për ta mbajtur të pranishme në kujtesë, në zemër, në çdo frymëmarrje.

Shkurti, muaji i ndarjes, bëhet një simbol i dhimbjes së pashuar, një prag i dhimbshëm që poetja kërkon ta sfidojë duke e përjashtuar nga kalendari, duke refuzuar ta pranojë si një realitet të pakthyeshëm. Në këtë luftë me kohën dhe fatin, ndjejmë një rebelim të brendshëm kundër rregullave të ekzistencës, një dëshirë për ta përmbysur ligjin e pashmangshëm të jetës dhe vdekjes.

Momenti më i fuqishëm është përshkrimi i sëmundjes dhe shpresës që lufton me realitetin e pamëshirshëm të humbjes. Dashuria dhe kujdesi i pafund i vajzës për nënën e saj ndihen në çdo varg, sidomos në përkëdheljet e ëmbla dhe në besimin e ndërsjellë për të jetuar gjatë, për të shijuar jetën dhe për të parë brezat e ardhshëm.

Kjo poezi është një përmendore e pavdekshme dashurie dhe dhimbjeje, një rrëfim i thellë dhe i sinqertë kushtuar nënës nga bija e saj. Çdo varg është i mbushur me ndjenja të fuqishme, duke ndërtuar një portret të një nëne që nuk është vetëm prind, por edhe vajza, motra, shoqja e munguar, bashkudhëtarja e jetës.

Struktura e përsëritur e “e dashur” në fillim të vargjeve krijon një ritëm të butë dhe lutës, një përqafim poetik që kërkon të prekë edhe një herë shpirtin e nënës, edhe pse ajo ka kaluar në një botë tjetër. “Lulka ime, lule që nuk njeh vyshkje” është një metaforë e bukur që përshkruan përjetësinë e dashurisë dhe kujtimit për të.

Poezia reflekton mbi sfidat e përbashkëta të jetës, që nuk përshkruhen si momente heroizmi të jashtëm, por si “triumfe të gjërave të thjeshta dhe të rëndësishme të jetës”, ato që i japin kuptim dhe thellësi jetës njerëzore. Nëna paraqitet si një “pyll i gjelbër që nuk njohe as plakje dhe as tharje”, një burim i pashtershëm dashurie dhe jete, një figurë që nuk është konsumuar nga koha dhe vështirësitë.

Një nga momentet më të fuqishme të poezisë është “nga 8 shkurti 2016 dhe në çdo shkurt që vjen, shpirtin tim e shkundin pa prehje uraganët e dhimbjes”. Këtu, dhimbja për humbjen nuk është e heshtur apo e qetë, por një stuhi e pashtershme, një vullkan që kërkon të eksplodojë, duke përçuar një ndjesi tronditjeje dhe revolte kundër fatit.

Në fund, “jam vazhdimi yt dhe i tim eti” është një deklaratë e fuqishme e identitetit dhe trashëgimisë shpirtërore. Rebelimi kundër vdekjes, dëshira për të fshirë nga kalendari datat e dhimbshme dhe për të mbushur jetën e së ëmës me kujtimet e lumtura, tregon një përpjekje të bukur për të ndryshuar realitetin me anë të kujtesës dhe dashurisë.

Poezia përmbyllet me një skenë të fuqishme, “kur fryma e lë trupin dhe ngjitet lart, lart, lart…”, një përshkrim i ndarjes së shpirtit nga trupi që është po aq i butë sa i dhimbshëm. Ky varg e lë poezinë të hapur, si një ftesë për të menduar për përjetësinë dhe për mënyrën se si dashuria mund të mbijetojë përtej jetës fizike.

Një poezi e ndjerë, e fuqishme dhe e paharrueshme, që sjell një elegji të thellë për një nënë të paharruar, por edhe një dëshmi të pathyeshmërisë së dashurisë dhe kujtimit.

Poezia ndërthur një përshkrim të detajuar dhe të dhimbshëm të momenteve të fundit të nënës me një ndjenjë të thellë pafuqie dhe habie. “Ti po flije sikur e keqja ishte larguar”, por vdekja, ajo “akullnajë e ftohtë”, qëndron pranë dhe nuk largohet. Kontrasti mes shpresës dhe realitetit është i fortë dhe prekës, sidomos në përshkrimin e frymëmarrjes së nënës, që duket aq e ngrohtë dhe e rregullt, në kundërshtim me ftohtësinë e pashmangshme të vdekjes.

Simbolika e sytë e Shën Mërisë që duken artificialë, në një spital ku gjithçka është e panjohur dhe ku nëna lufton për të mos u dorëzuar, është e fuqishme. “Ti luftoje me mish e me shpirt të ktheheshe në shtëpinë tonë” – një varg që thekson lidhjen e fortë mes jetës dhe shtëpisë si një vend i ngrohtë, i dashur, i mbushur me dritë dhe jetë. “Dielli që ngroh njerëzinë” është një metaforë e bukur e kësaj dashurie, që e bën edhe diellin të duket si një kokërr portokalli, një imazh i thjeshtë, por i mbushur me ndjenja.

Kulmi emocional i poezisë është momenti kur nëna shqipton emrin e poetes nën tuba, nën jerm, nën morfinë, por nuk arrin t’i thotë ato fjalë që do të dëshironte. “Si nuk mundëm të flisnim, Mam, si nuk mundëm Mam” – një thirrje e dhimbshme që pasqyron dëshirën për të kapur ato fjalë të fundit që mbetën të pathëna, ato ndjenja që ndoshta mund të ishin shprehur nëse koha do të kishte qenë më e mëshirshme.

Përshkrimi i bukurisë së nënës, “si një skulpturë e bardhë e Rodenit”, është një mënyrë për të ruajtur përjetësisht imazhin e saj, për ta bërë atë të pavdekshme në kujtesë. “Ti po flije aq qetshëm, aq rrejshëm” – një varg që shpreh iluzionin e fundit të shpresës, atë moment të fundit ku mendja refuzon ta pranojë realitetin.

Përmbyllja e poezisë sjell një ndjenjë të thellë revolte kundër fatit: “E urrej 8 shkurtin… e urrej edhe 29 tetorin” – dy data që shënojnë fillimin dhe fundin e kësaj lamtumire. Por vargu i fundit, “ti ishe kryeministrja e shtëpisë fuqiplotë, ne demokracia më e bukur e planetit tokë”, sjell një buzëqeshje mes lotëve, një përshkrim të një nëne që mbante gjithçka në ekuilibër, një figurë e fortë, e dashur dhe e pazëvendësueshme.

Struktura dhe ritmi i poezisë janë të ndërtuar me mjeshtëri, ku renditja e sekondave, minutave, orëve, ditëve, javëve, muajve krijon ndjesinë e një kohe që rrjedh pandalur, por që për shpirtin e pikëlluar çdo moment mbetet i rëndë dhe i pashlyeshëm. “Ditëlindja jote pa ty në maj, gjithë lot e vaj” është një varg i thjeshtë, por i mprehtë, që përmbledh dhimbjen e thellë të mungesës.

Detajet e objekteve të lëna pas – dhoma e heshtur, mbulesa e palëvizur, çanta, pasqyrka, librat e preferuar – e bëjnë mungesën edhe më të prekshme. Këto nuk janë thjesht sende, por dëshmitarë të heshtur të një jete që ka qenë dhe nuk është më, që mbajnë brenda aromën, kujtimet dhe gjurmët e saj. Simbolika e syzeve dhe letrave të bixhozit, të cilat i mori me vete, është veçanërisht prekëse – sikur edhe në botën tjetër nëna të dëshironte të lexonte ose të kërkonte fatin e saj.

Vargjet për pallton, pantallonat dhe këpucët mungojnë jo vetëm si objekte fizike, por si shenja të një lëvizjeje të ndalur përgjithmonë, një jetë që nuk ecën më në tokë, por që për poeten mbetet ende e pranishme. Kontrasti mes dimrit kur nëna iku dhe idesë se në Parajsë është gjithmonë pranverë krijon një përplasje emocionale të fuqishme: realiteti i ftohtë i vdekjes kundër ëndrrës për një botë ku nuk ka ndarje.

Por forca më e madhe e poezisë qëndron në refuzimin e saj për ta pranuar vdekjen si një të vërtetë të plotë:

“Unë nuk i bindem arsyes se vdekja ekziston” këtu qëndron zemra e poezisë – një sfidë e hapur ndaj fatit, një mospranim i logjikës në emër të një dashurie që është më e fuqishme se çdo ligj i natyrës. Përfundimi, me vargun “sepse dashuria jonë ishte dhe është fund e fillim një përjashtim”, është kulmi i gjithë poezisë – një pohim i fuqishëm i përjetësisë së dashurisë mes një nëne dhe bijës, që nuk i nënshtrohet ligjeve të zakonshme të jetës dhe vdekjes.

Një poezi e thellë, e dhimbshme dhe e bukur, që e kthen humbjen në art dhe dashurinë në një përjashtim nga çdo rregull i jetës.

Në fund, mes dhimbjes dhe mungesës, poezia mbetet një testament i madhështisë së dashurisë së pastër, asaj lidhjeje të shenjtë që as koha, as vdekja nuk mund ta humbasin. Nëna jeton përmes kujtimit, përmes vargjeve, përmes dashurisë që nuk shuhet kurrë.

Gjenevë, 02.2025 Nexhmije Mehmetaj

 

twitter

Ky do të jetë kampionati i fundit i Taulant Xhakës

Vëllai i madh i Granitit ka veshur fanellën e Bazelit për 13 sezone

VOAL- Taulant Xhaka do t’i japë fund karrierës së tij profesionale pas këtij sezoni. 33-vjeçari, vëllai i madh i Granitit, ka përfaqësuar BaZelin në pjesën më të madhe të karrierës së tij. Pasi iu bashkua ekipit të të rinjve të bazelit në vitin 2003, ai debutoi me ekipin e parë në vitin 2010 dhe që atëherë, përveç një viti e gjysmë huazimi në GC, ai ka veshur fanellën kuqeblu për 13 sezone, në gjithsej 406 ndeshje (deri sot). Karriera e tij është një listë mbresëlënëse e ndereve: gjashtë herë kampion zviceran dhe katër herë (njëra prej të cilave me GC) fitues i Kupës së Zvicrës.

Taulant Xhaka (lindur më 28 Mars 1991 në Basel) është një futbollist shqiptar i cili luan me klubin zviceran Basel në Superligën Zvicerane dhe me kombëtaren shqiptare si mesfushor.

Taulanti e nisi karrierën e tij ne moshën 6-vjeçare te FC Concordianë vitin 2000 deri në vitin 2002. Pozicioni i tij në fushë është mbrojtës si dhe mesfushor. Ai shkëlqeu me këtë skuader duke u transferuar tek të rinjt e Baselit dhe nga viti 2008 u be antar i rregullt i ekipit U-21 për 2 vjet në Ligën e parë zviceriane.Në fillim të sezonit 2010-2011 Taulanti u zhvendos tek skuadra e ekipit te parë të FC Baselit.Ai bëri debutimin e tij të parë me Baselin më 19 shtator 2010 në fitoren 5-0 te Baselit kundër FC Mendrisio-Stabio në kupën e Zvicres.Ndërsa debutimin e tij te parë në Super League e beri me 27 shkurt 2011 ku skuadra e tij fitoi me rezultatin 1-0 kundër FC Luzern.Në fund të sezonit 2010-2011 Taulant Xhaka fitoi titullin e Super League Championship me FC Basel.Në debutimin e tij në Champions League Taulanti hyri si zëvëndesues më 27 shtator 2011 ku ekipi i tij Basel barazoi me rezultatin 3-3 kundër Manchester United.Më 18 janar 2012 u njoftua se Xhaka do te jetë i huazuar tek skuadra e Grasshopers për të fituar më shumë përvojë në ekipin e parë.Pas një viti e gjysëm u rikthye sërish tek Basel.Taulanti fitoi titujt kampion të super liges zviceriane në sezonet 2010-2011,2013-2014 me FC Basel dhe sezonin 2012-2013 me Grasshopers.Ai gjithashtu fitoi Uhren cup në vitet 2011,2013 me FC Basel dhe Kupën zviceriane në sezonin 2012-2013 me Grasshopers.Aktualisht Taulanti me ekipin e tij Basel ndodhen në krye të renditjes së super ligës zviceriane dhe ekipi i tij ka arritur te kalojë fazën e grupeve të champions league ku ishte i shortuar me ekipe si:Real Madrit,Liverpul apo edhe me modestet e Ludogores.Pas kësaj faze ku Taulanti ishte ndër me të mirët, uefa e shpalli një ndër pesë talentet e Champions League.Pas një viti të sukseshëm me skuadren e Baselit,Taulant Xhaka ishte në formacionin më të mirë të vitit 2014 në Super Ligën Zviceriane.

Pasi u aktivizua me të gjithë grupmoshat e kombëtares zviceriane,

Mediat raportuan se në maj 2013 Taulant Xhaka do të mirëpres një thirrje nga kombëtarja e Shqipërise. Këtë lajm Taulanti e konfirmoi në një intervistë ku tha se zgjedhja e tij ishte definitive,ai do luante për kombëtaren e Shqipërise.Me 18 dhjetor 2013 Xhaka mori shtetësine Shqipëtare dhe do të ishte në gjendje për të luajtur me Shqipërine por përpara kësaj duhet të merrte leje nga Fifa.Thirrjen e parë nga tranjeri Gianni De Biasi ,Taulanti e mori me 5 mars 2014 per një ndeshje miqësore kundër Maltës por për shkak të një dëmtimi u zëvendësua nga Renato Arapi.Taulant Xhaka e mori thirrjen e dytë për një treshe miqësore kundër Rumanisë,Hungarisë dhe San Marinos respektivisht me 31 maj,4 dhe 8 qershor.Disa ditë më vone ai deklaroi se u tërhoq për shkak të një demtimi. Me 25 qershor Xhaka u pranua nga Fifa per të luajtur për Shqipërine edhe në ndeshjet zyrtare ndërkomtare.Thirrjen e tretë Taulanti e mori për ndeshjen kundër Portugalisë me 7 shtator 2014 e vlefshme për fillimin e Uefa] Euro 2016 kualifikuese.Ai bëri debutimin e tij po në atë ndeshje duke luajtur përplote 90 minuta e ku Shqipëria fitoi me rezultatin 0-1 kundër Portugalisë.Ai bëri një përformancë të mirë në debutimin e tij të parë dhe u perfshi në 11-shen më të mirë nga ndeshjet e raundit të parë të Uefa Euro 2016 kualifikuese.Në ndeshjen e rradhës të Shqipërisë  Xhaka sërish luajti si titullar në ndeshjen kundër Danimarkës në Elbasan arena me 11 tetor 2014 ku Shqipëria barazoi me rezultatin 1-1.Me 14 tetor 2014 ishte ndeshja kundër Serbisë ku Xhaka ishte sërish si titullar.Kjo ndeshje u ndërpre për shkak të hedhjes së fishekëzjarreve nga tifozët serb në fushë dhe kjo situa të degradoi me keq kur një banderolë me simbolet kombVtare tV Shqipërisë zbriti në fushë. Lojtari serb Mitroviq e tërhoqi për ta grisur kur në atë moment Taulant Xhaka bashkëme shokun e tij të skuadrës Andi Lila vrapuan për ta mbrojtur,e ku tifozët serbë hynë në fushë duke goditur lojtarët shqiptarë.Ajo ndeshje nuk rinisi më dhe vendimin për të do ta jepte UEFA.

Taulant Xhaka vjen nga një familje patriotike nga Prishtina e Kosovës e ku për shkak të luftës me Serbinë u desh të emigronin në Zvicër ku edhe sot jeton me familjen e tij.Babai i tij njëkohesisht dhe menaxheri i tij Ragip Xhaka  thotë që është shumë krenar që djemtë e tij kanë arritur të bëhen atë që ai aq shumë dëshironte gjithmonë.Vellai i tij Granit Xhaka që gjithashtu është një futbollist profesionist që luan me skuadrën gjermane dhe ndryshe nga vëllai i tij ai luan për kombëtaren zviceriane.Taulanti shkollën e tij e kreu në Basel të Zvicrës në shkollën “Vollta Shule Haus” per 12 vite dhe më pas 2 vite ishte në shkollën e sportit . (Wikipedia)

Fushata zgjedhore në Kosovë u karakterizua nga premtime boshe dhe moskulturë elementare të sjelljes ndaj njëri-tjetrit- Nga ARIF EJUPI

 

Edhe kësaj radhe fushata zgjedhore në Republikën e Kosovës u karakterizua me premtime boshe dhe gjuhë ofenduese ndaj njëri -tjetrit.
Asnjëri nga liderët partiakë nuk u mor me zgjidhjen e problemeve aktuale por u dhanë premtime që vështirë mund t’i realizojnë edhe shtetet me ekonomi të zhvilluar si Zvicra, Gjermania, Britania e Madhe etj.
Asnjëri nga liderët partiakë nuk u mor me problemet esenciale të qytetarëve të Kosovës.
Asnjëri nga liderët partiakë nuk foli për ajrin e ndotur e as shkatërrimin e lumenjve dhe liqeneve.
Askush nuk ofroi program konkret mbi furnizimin e tregjeve me prodhime vendore, dhe shmangien e importimit të prodhimeve të skaduara nga vendet e rajonit.
Askush nuk foli për themelimin e ndonjë enti për mbështetjen e fëmijëve jetimë.
Askush nuk foli për hapjen e qendrave mjekësore dedikuar personave të moshuar që u mungon përkujdesja e familjes.
Tuberkulozi bën kërdinë e askush nuk e pati në program ndërtimin e një spitali të sëmundjeve të Kraharorit, apo rinovimin dhe shtimin e kapaciteteve të atij ekzistues në Pejë.
Askush nuk foli për mbrojtjen e shëndetit oral të nxënëseve në shkollat 9-vjeçare dhe të Mesme.
Askush nuk foli për përmirësimin e kushteve të personave me sëmundje mendore në strehimoren e Shtimes, që më tepër ngjanë në Kamp nazist të përqendrimit sesa në strehimore.
Askush nuk foli për personat me aftësi të kufizuara dhe angazhimin e tyre në ndonjë aktivitet.
Asnjëri nga liderët nuk tha që Kosovës i nevojitet një fabrikë farmaceutike, me çfarë do të ndërpritej kontrabanda dhe furnizimi me barëra të skaduara nga vendet fqinje.
Askush nuk tha do të rritet cilësia e shërbimeve në spitalet tona dhe do të ndërpriten shkuarjet për shërim jashtë vendit.
Askush nuk foli për sigurinë e qytetareve dhe luftën kundër krimit të organizuar.
Askush nuk foli për ndërtimin e çezmave e tualeteve publike, e as të trotuareve për këmbësorët në qytetet tona.
Askush nuk e pati në planprogram ndërtimin e qendrave për riciklimin e mbeturinave.
Askush nuk e diskutoi pyllëzimin e sipërfaqeve të zhveshura e lëre më ndërtimin e parqeve. Askush nuk foli për globalizmin dhe sfidat e tij.
Askush nuk i zuri në gojë ata që i kanë bojkotuar institucionet e dhunshme të Serbisë, dhe vite të tëra kanë punuar vullnetarisht, e sot janë nëpërkëmbur dhe fyer me 120(njëqindenjëzet) euro pension moshe.
Askush nuk paraqiti program konkret për mbrojtjen e pyjeve . Askush nuk e tha as edhe një fjalë të vetme për fshatrat e braktisura e mbipopullimin e qyteteve.
Askush nuk foli për nevojën e kultivimit të bimëve industriale dhe të atyre foragjere.
Askush nuk foli për vendosjen e pompave të ujitjes në arat e kullosat e vendit.
Askush nuk foli për ndërtimet e egra dhe shëmtimin e pamjeve të bukura të zonave kodrinore-malore.
Askush nuk tha se tash e tutje rreth këtyre problemeve do të vendoset nëpërmjet organizimit të referendumeve popullore.
Askush nuk paraqiti program mbi zonat industriale dhe mbrojtjen e tyre.
Askush nuk foli për kaosin urbanistik dhe shtëpitë e ngritura paleje, deri në mbylljen e dritareve fqinjëve.
Askush nuk foli për gjetjen e alternativave dhe debllokimin e rrugëve nga veturat e panumërta në rrugët e Kosovës
Koorporatat industriale Trepça dhe Kek-u, nuk u zunë fare -fare në gojë, sikur na ka zënë mallkimi që ato të shfrytëzohen pafundësisht nga të tjerët.
Askush nuk foli për ekuilibrimin e çmimeve në treg. Askush nuk foli për monopolet dhe konkurrencën.
Të gjithë përmenden ndërtimin e çerdheve e askush reformat që ndryshojnë gjendjen e mjerë në shkollat fillore dhe të mesme të vendit.
Askush nuk e pa të udhës të thotë që Kosovës i duhet patjetër një Task-forcë operacionale dhe e specializuar për luftimin e krimeve ekonomike dhe ndalimin e zhvatjes së pasurisë së popullit.
Askush nuk foli për fshehjen e pasurisë dhe shmangien e tatimit nga individë të përgjegjshëm.
Arsimi terciar apo universitar as që u përmend . Askush nuk tha se do t’i përkrah dhe do t’i bëjë me strehë novatorët apo shpikësit e rinj.
Askush nuk tha se do ta ndihmojë avancimin e Mësimit Plotësues të Gjuhës Shqipe në Diasporë.
Askush nuk tha se në vend të filialeve partiake duhet të bëhen projekte të përbashkëta kulturore me Shqipërinë, Maqedoninë e Veriut, Ulqinin e Krajën, Medvegjën, Preshevën e Bujanocin.
Askush nuk tha se mërgimtarëve do t’u krijojë lehtësi doganore. Askush nuk tha se në krye të Ministrisë së Shëndetësisë do ta sjellë ndonjë mjekë shqiptar të formuar dhe me rezultate evidente nga Zvicra apo Gjermania.
Askush nuk e përmendi krijimin e një Fondi të veçantë në rast fatkeqësish natyrore e as të atij të rezervave ushqimore.
U premtua ndërtimi i magjistrales Shalë e Bajgores -Podujevë, u harrua që ende s’është përfunduar rruga Podujevë-Prishtinë.
U tha që do të nisë ndërtimi i hekurudhës Prishtinë -Durrës e nuk u përmenden fare hekurudhat jashtë përdorimit në Kosovë.
Askush nuk tha që Kanuni i Lekë Dukagjinit relikt shekujsh duhet të hiqet nga përdorimi dhe në vend të tij, duhet të fuqizohen Prokurorit dhe Gjykatat.
U përmend ndërtimi i një fabrike të municionit pa u thënë; që së pari duhet të krijohet Akademia Ushtarake e Kosovës, e pastaj të mendohet ndërtimi i fabrikës.
Askush nuk tha që Kosova duhet ta aplikojë shërbimin e rregullt ushtarak sikurse të gjitha vendet e tjera të botës.
Më herët është folur për pranimin e të burgosurve nga Danimarka, ne kemi nevojë për shkëmbim përvojash në fusha të tjera ,se burgjet i kemi përplot me të burgosur.
Askush nuk theksoi ikjen masive të të rinjve nga Kosova, sikur të gjithë janë pajtuar me boshatisjen e saj.
Askush nuk foli mbi shkaqet e papunësisë. Askush nuk ceku diskriminimin në tregun e punës dhe dallimin e madh në paga.
Askush nuk i zuri në gojë normat e larta të kamatave. Askush nuk foli për luftimin e korrupsionit dhe nepotizmit.
Askush nuk e përmendi papërgjegjësinë e punëdhënësve ndaj punëtorëve, që punojnë më gjatë se orari i plotë i punës, ku janë të diskriminuar të rinj e të reja të punësuar, sidomos ata në sektorin e shitjes dhe të gastronomisë.
Askush nuk foli për çmimet e tokës dhe qirasë. Askush nuk u mor me analizimin e krimit ekonomik. Askush nuk e tha qoftë edhe një fjalë të vetme rreth raporteve të Ekonomisë dhe Drejtësisë.
Askush nuk tha se kush qeverisë me tregun individët apo shteti . Askush nuk përmendi mbështetjen e zejeve tradicionale.
Askush nuk foli për shkaqet dhe llojet e inflacionit. Askush nuk i zuri në gojë shkeljet e rënda të të drejtave të punëtorëve nga punëdhënësit, e as vdekjet tragjike të dhjetëra personave në sektorin e ndërtimtarisë.
Askujt s’i shkoi mendja tek mohimi i të drejtave elementare të shqiptarëve të Medvegjës, Preshevës e Bujanocit, nga ana e Serbisë.
Askush nuk u mor me mbrojtjen e pronave të shqiptarëve në ish-republikat jugosllave.
U premtuan pishina të shumta e u harrua që s’kemi uji të mjaftueshëm të pijes.
Të gjithë thanë do të ketë rritje të pensioneve prej 120(njëqindenjëzet ) eurosh në 500(pesëqind) euro. Vërtetë kjo është e pakapshme për trurin. Premtim qesharak dhe i pambulesë.
Nuk është thënë rastësisht se aty ku thuhet ka dredhëza shumë merreni shportën sa më të vogël.
Kudo u përdor gjuhë ofenduese dhe denigrim i kundërshtarit me çfarë u vërtetua se ende jemi larg të dëshiruarës dhe njerëzores.
Demokracia na i largoi prangat e robërisë, por jo edhe mendësinë e mykur titisto-enveriste të eliminimit të kundërshtarëve me metodat më të ndyta.

ARIF EJUPI

Lidhja e Mjekëve Shqiptare në Zvicër, zhvilloi një Leksion dhe “debat” Universitar në “Vatrën Shqiptare” në Gjenevë Nga Nexhmije Mehmetaj

 

Lidhja e Mjekëve Shqiptarë në Zvicër organizoi një leksion dhe “debat” Universitar me shumë rëndësi në “vatrën shqiptare” në Gjenevë. Ky aktivitet u mbajt të dielën, më 26 janar 2025, dhe shënoi një ngjarje të veçantë për komunitetin shqiptar në diasporë. Mjekët dhe intelektualët e rinj të komunitetit organizuan këtë veprimtari për të ngritur ndërgjegjësimin mbi ruajtjen e shëndetit dhe parandalimin e sëmundjeve që rrezikojnë jetën e njerëzve. Leksioni dhe diskutimi u zhvilluan në Sallën Universitare pranë Spitalit të Gjenevës, duke i dhënë aktivitetit një dimension të veçantë akademik dhe profesional.

Është e domosdoshme të theksohet kontributi i vyer i mjekëve shqiptarë që punojnë dhe veprojnë në Zvicër. Mjekësia, ndryshe nga shumë fusha të tjera, kërkon jo vetëm njohuri të thelluara teorike, por edhe një përkushtim të jashtëzakonshëm shpirtëror dhe emocional. Ky profesion i shërbimit ndaj njerëzimit kërkon që mjekët të kenë jo vetëm aftësinë për të trajtuar dhimbjen, por edhe guximin për të përballuar vështirësitë emocionale që sjell profesioni. Si një fushë e zhvilluar në vende si Zvicra e vende tjera mjekësia synon të ofrojë një ndihmë sa më të sofistikuar dhe të avancuar për njerëzimin.

Në këtë organizim të pasur, mjekët dhe intelektualët e diasporës paraqitën një program me tema shumë të rëndësishme nga fusha e mjekësisë, duke ofruar një ndihmesë të çmuar për bashkatdhetarët e tyre. Ligjëratat ishin të përgatitura me profesionalizëm të lartë dhe prekën tema me rëndësi kyçe për shëndetin publik.

Mjekët që ligjëruan ishin:

 

Prof. dr. med. Alban Y. Neziri, i cili mbajti një ligjëratë mbi faktorët e rrezikut dhe rëndësinë e zbatimit të hershëm në trajtimin e kancerit të gjirit, duke ndriçuar çështje të rëndësishme për parandalimin dhe menaxhimin e kësaj sëmundjeje.
Dr. med. Granit Molliqaj, që trajtoi temën e parandalimit dhe trajtimit të faktorëve osteoartikularë të boshtit kurrizor, duke sjellë perspektiva të reja për menaxhimin e këtyre sëmundjeve.
Dr. med. Dursim Ramadani, me temën Kanceri i prostatës, duke ofruar njohuri mbi parandalimin dhe trajtimin e kësaj sëmundjeje.
Dr. med. Mentor Bilalli, i cili prezantoi rëndësinë e koloskopisë parandaluese për parandalimin e kancerit të zorrës së trashë, duke theksuar rëndësinë e kontrolleve të rregullta mjekësore.
Dr. Adelina Ameti, që foli mbi parandalimin e diabetit dhe sëmundjeve metabolike, një temë me rëndësi të veçantë për shëndetin e komunitetit.
Msc. med. dent. Gazmend Haliti, i cili trajtoi temën e parodontitit: armikut të heshtur të dhëmbëve, duke ndriçuar rëndësinë e kujdesit për shëndetin oral.
Secila nga këto ligjërata u mirëprit dhe u vlerësua nga të pranishmit, të cilët shprehën kënaqësinë e tyre për nivelin profesional dhe përmbajtjen informuese të prezantimeve.

Ketë eveniment e nderoj me pranin e saj Konsull znj Floreta Kabashi, nga Konsullata e Republikës së Kosovës në Gjenevë.

Megjithatë, organizimi u përball me një sfidë të vogël: numri i pjesëmarrësve nuk ishte aq i madh sa pritej. Mungesa e informacionit dhe shpërndarja e tij e pamjaftueshme në shoqatat shqiptare që veprojnë në Gjenevë ndikoi negativisht në përfshirjen më të gjerë të komunitetit. Nëse ky informacion do të ishte shpërndarë më gjerë dhe me kohë, pjesëmarrja e bashkatdhetarëve do të kishte qenë padyshim më gjithëpërfshirëse.

Pavarësisht kësaj, aktiviteti ishte një hap i rëndësishëm për forcimin e lidhjeve mes profesionistëve shqiptarë dhe komunitetit të tyre, duke dëshmuar edhe një herë përkushtimin e mjekëve shqiptarë për të ndihmuar dhe kontribuar në përmirësimin e shëndetit publik. Kjo veprimtari mbetet një shembull frymëzues i bashkëpunimit dhe përkushtimit të diasporës shqiptare në Zvicër.

 

 

Gjenevë, 28.01.2025                        Nexhmije Mehmetaj

Ti ishe fati ynë!- Nga ARIF EJUPI

Bill Clintonit

Emrin Tënd e kam skalitur në mendje, zemër e asht.
Atë do ta mbajë derisa të bëhem hi e pluhur, o i miri i gjithë njerëzimit.
O shpëtimtari i popullit tim!
O ringjallësi i Dardanisë dhe Iliridës!
O fitimtari i shumë betejave!
O ndriçuesi i netëve të errëta!
O rikthyesi i shpresave tona të fashitura!
O zëri protestues i nënave dhe motrave tona të përdhunuara!
O qetësuesi i vajeve të fëmijëve jetimë!
O idhulli im!
Në këtë natë Kërshëndellash të gjithë lutemi për shëndetin Tënd!
Të gjithë kujtojmë goditjet e grushtit Tënd, çlirues dhe kthimin në shtëpitë dhe sofrat tona.
Qofsh i bekuar nga Zoti, o mbrojtësi ynë dhe i gjithë njerëzimit paqedashës!

ARIF EJUPI

MOSNDËSHKIMI I AKTIT TERRORIST NË BANJSKA TË ZVEÇANIT, MOTIVON LISTËN SRBE PËR REBELIM DHE KRIME TË REJA- Nga ARIF EJUPI

Botërisht dihet se krimi i kryer serbë më 24 shtator të vitit 2023, nga Manastiri Banjska i Zveçanit të Republikës së Kosovës, është vepër e bandave kriminale serbe të udhëhequra nga Millan Radojçiq.
Në këtë sulm të klasifikuar me të drejtë si akt terrorist në krye të detyrës pati humbur jetën z. Afrim Bunjaku, rreshter i Policisë së Kosovës. Po ashtu plagë të rënda pati marrë edhe kolegu i tij, Alban Rashiti.
Me skenar të ngjashëm të këtyre bandave të krimit të organizuar më 26 korrik 2011, është vrarë edhe polici tjetër i Republikës së Kosovës z. Enver Zymberi.
Ky krim i udhëhequr nga ata që janë bërë milionerë nga kontrabanda dhe mënyra të tjera të pista, përveç që është i dënueshëm është edhe i pashembullt.
Lista Serbe, me urdhërdhënës në Beograd e plaçkë e krim në Kosovë, që nga themelimi i saj e deri me sot mision të vetëm e ka rrënimin e shtetësisë së Kosovës.
Millan Radojçiq, tash 25- vjet, kryekapo i bandave të krimit i papenguar nga askush e ka shndërruar Mitrovicën e Veriut në Colorado të dytë, mbase edhe më keq.
Tërbimin e tij në këtë shkallë me tolerancën e tyre të pashpjegueshme e kanë ushqyer ndërkombëtarët dhe disa karrieristë vendorë të etshëm për kolltuk.
Të gjithëve na është e njohur dhuna e grupeve të tij, banditeske ndaj forcave paqeruajtëse të Hungarisë dhe Italisë.
Pas këtij akti të shëmtuar automatikisht këtij grupimi politik me veprime terroriste është dashur t’i ndalohet veprimtaria në Kosovë.
Lista Serbe edhe pse e cilësuar si organizatë terroriste po përfiton pandërprerë nga taksapaguesit shqiptarë të Republikës së Kosovës.
Madje, ajo ka konkurruar edhe për certifikim për zgjedhjet e ardhme në Kosovë, të parapara më 9 shkurt të vitit 2025 . Skandal apo mahi ?!..
Cili vend në botë do të lejonte certifikimin e një grupimi të tillë politikë që program të veçantë i ka vrasjet, plaçkën dhe destabilizimin e rajonit?..
Pakicat serbe të grupuara në disa qytete të Kosovës, nëse i duanë të mirën vetvetes dhe fëmijëve të tyre, duhet të tregohen më vigjilente dhe të përfaqësohen në Parlamentin e Republikës së Kosovës, nga njerëz të duhur e vullnetmirë e jo nga hajdutë e kriminelë të papërmirësuar.

Në Gjenevë të Zvicrës u varros Aktori ynë i njohur Adem Muji- Nga ARIF EJUPI

Më 16 dhjetor të këtij viti pas keqësimit të papritur të gjendjes shëndetësore në Spitalin Universitar të Gjenevës, ka ndërruar jetë aktori ynë i njohur Adem Muji. Ademi ka lindur më 25 prill të vitit 1958 në fshatin Bresalc të komunës së Gjilanit. Sikurse shumë moshatarë të tij, ashtu edhe ai u ballafaqua me vështirësi të shumta ekonomike.
Mirëpo, dëshira e madhe për shkollim bëri që Ademi të mos bije preh e zakoneve dhe paragjykimeve të mbrapshta të asaj kohe të pakohë. Talentin e tij në fushën e aktrimit e shfaqi qysh si nxënës i shkollës 8-vjeçare “Zenel Hajdini“ të Bresalcit.
Ky fshat me artdashës të shumtë qysh në vitet e 80-ta, e kishte Shtëpinë e Kulturës, dhe Shoqërinë Kulturore dhe Artistike me emrin“ Afërdita”
Ademi aktrimin e vazhdon me të njëjtin elan edhe si nxënës i gjimnazit ‘’Zenel Hajdini ‘’ tani ‘’Xhavit Ahmeti ‘’të Gjilanit.
Ai, pas kryerjes së Shkollës së Mesme më 1977, regjistrohet në Shkollën e Lartë të Arteve të bukura në Prishtinë, të cilën e përfundon me sukses.
Muji së bashku me kolegët e tij, Ramadan Kurti, Shemsi Syla, Ejup,Uruqi dhe Bujar Haziri,etj, para një numri të madh shikuesish gjatë viteve 90-të, shfaqën dramën ”Logu i gjarpërinjve” . Në këtë dramë Ademi e pati luajtur rolin kryesor. Ai me lojën e tij të bukur i pati rrëmbyer zemrat e shikuesve.
Muji ka luajtur edhe në shumë drama të tjera të organizuara nga teatri i Gjilanit, i cili pas atij të Prishtinës, ka mbledhur artistët më të mirë të Kosovës, dhe e ka pasur statusin e teatrit profesionist.
Ademi tek artdashësit shqiptarë do të mbetet i paharruar me njërin nga rolet kryesore në serialin filmik me diku 26 episode ‘’Qyteti pa lumë‘’ të regjisorit Ilir Kabashi.
Rrugën e realizimit edhe të shumë projekteve të tjera atij, ia ndërpreu migrimi i detyruar. Ademi së bashku me familjen e tij, u vendos në verën e vitit 1994,në Gjenevë të Zvicrës.
Në tubimin e sotëm mortor të organizuar n딓Chapelle Johon Camoletti”nga të pesë fëmijët e Ademit mbi jetën dhe veprën e tij, në Kosovë e posaçërisht në mërgim foli zonja,Mirishahe Limani- Hiler, poete dhe mike e ngushtë e të ndjerit.
Ajo duke njohur natyrën e tubimeve të tilla ku dominon dhembja e pikëllimi nga jeta e aktorit, Adem Muji, ka shkëputur vetëm të dhënat më elementare. Zonja, Limani- Hiler ka thënë:‘’ Ademi jetën pa artin e kishte të pamundur’’ Ai edhe pas migrimit të detyruar për asnjë moment nuk hoqi dorë nga aktrimi.
Në vitet e para të migrimit Ademi ,sikurse shumë bashkëkombës të tij, punoi çdo punë që iu ofrua.
Mirëpo, atë pak kohë të lirë që e kishte në dispozicion e kalonte në shoqatën kulturore dhe artistike ‘’Ikballe Prishtina‘’të Gjenevës. Ai së bashku me shumë bashkatdhetarë të trojeve tona bënte përpjekje për ruajtjen e kulturës dhe traditave tona.
E, nga 14 maji i vitit 1996, komunitetin shqiptar me strehë dukshëm më të përshtatshme e bëri z. Ueli Leuenberger, mik i madh i çështjes shqiptare.
Ai në zemër të Gjenevës ,hapi Universitetin Popullor Shqiptar, në të cilin mërgata jonë u organizua për mrekulli , duke u shndërrua në promotore të vërtetë të ruajtjes së gjuhës dhe kulturës sonë.
Ademi në këtë çerdhe ku tuboheshin të gjithë mërgimtarët shqiptarë gjatë viteve 90- të, me rastin e promovimit të ndonjë libri apo romani me zërin e tij, të ëmbël së bashku me zonjushën, Arta Kryeziu, lexonin vargje dhe fragmente nga autorë të ndryshëm.

Fytyra e tij serioze me atë buzëqeshjen e rrallë por, tërheqëse na shfaqet përherë, sidomos në Festat e 2 Korrikut, të cilat organizoheshin nga Lidhja Demokratike e Kosovës, nëndega në Gjenevë, në nderim të Kushtetutës së Kaçanikut, dhe vënies së themeleve të shtetësisë së Kosovës.
Ademi në cilësinë e moderatorit të programit festiv dhe solistja e njohur Fatime Jashanica –Mustafa, me këngëtarë e këngëtare nga mbarë Zvicra, krijonin atmosferë të jashtëzakonshme.
Njëra prej fushave afër stadiumit FC.Meyrin të Gjenevës, mbushej përplot me mërgimtarë dhe miq të tyre zviceranë. Këto momente mbresëlënëse që s’do të harrohen asnjëherë i pati xhiruar z. Lufti Kelmendi,pronar i portalit ‘’Kosova info ‘’në Gjenevë të Zvicrës.
Ademi pas përvetësimit të gjuhës frënge u kualifikua në “ Haute ecole de travail social de Geneve”
Pastaj, ai krijoji marrëdhënie pune në cilësinë e asistentit social, në një nga qendrat e Azilit të kantonit të Gjenevës. Këtë detyrë e kreu me mjaft sukses, por i lënduar shpirtërisht sepse çdo ditë takonte grupe të shumta shqiptarësh që i braktisnin shtëpitë e tyre nga dhuna dhe terrori serbë e maqedonas.
Ademi pas çlirimit të Kosovës kishte planifikuar kthimin definitiv në Atdhe, ku me kolegë dhe miq mendonte realizimin e shumë projekteve filmike të lëna përgjysmë.
Kjo dëshirë e tij, nuk u realizua ngase nuk mundi t’i linte vetëm fëmijët që ishin në vlugun e
studimeve, e po ashtu edhe shëndetin nuk e kishte aq të mirë.
Fëmijët e Ademit si fëmijë të mbarë dhe të edukuar mirë, kanë kryer studime të larta në Universitetin shtetëror të Gjenevës . Afërdita është mjeke e specializuar e sëmundjeve të brendshme dhe punon në Kantonin Vaud të Zvicrës. Kurse, Iliri ka bërë Master në të Drejtën Penale dhe punon në Cyrih. Edhe tre fëmijët e tjerë më të vegjël të Ademit, janë mjaft të suksesshëm në studime.
Në fjalën e saj përmbyllëse zonja Limani-Hiler, duke e ditur përkushtimin e aktorit Muji ,ndaj trojeve tona, lexoi poezinë ‘’Atdheu ‘’të At ‘Gjergj-Fishtës, të cilin Ademi e kishte idol.
Kujtime nga jeta me babin e tyre Ademin, me shpirtin e lënduar nga dhembja kanë rrëfyer edhe dy fëmijët e tij të mëdhenj Iliri dhe Afërdita. Këto kujtime kanë qenë të shoqëruara edhe me pamje të shumta në ekran, nga mosha rinore e aktorit Muji, dhe ndejat dhe udhëtimet me fëmijët e tij.
Në këtë ndarje të hershme dhe të papritur s’kanë munguar as fjalët mjaft emocionuese të Nolit,Andit dhe Adeas, kushtuar gjyshit të tyre Adem Muji.
Me të përfunduar ceremonia e varrimit të aktorit Adem Muji, fëmijët e tij, për të gjithë pjesëmarrësit në “Cafe Brasserie de St.Georges” kanë ofruar meze dhe pije.
Ky njeri i mirë dhe i urtë që çdo bisedë e niste me Kosovën dhe hallet e saj, e pastë shpërblim nga Zoti parajsën!

ARIF EJUPI

Në Lëbushë të Deçanit me nderime të larta varroset Mr.Sc. Rexhë Sadriaj, edukator i shumë brezave në shkollat e Kosovës- Nga ARIF EJUPI

Në Lëbushë të Deçanit me nderime të larta varroset Mr.Sc. Rexhë Sadriaj, edukator i shumë brezave në shkollat e Kosovës

Sot, në varrezat e fshatit Lëbushë të komunës së Deçanit, me nderime të larta është varrosur Mr.Sc.Rexhë Sadriaj, edukator i shumë brezave në shkollat e Prishtinës, Pejës dhe Deçanit.
Në nderim të jetës dhe veprës së tij në Amfiteatrin e Kuvendit Komunal të Deçanit, është organizuar mbledhje komemorative.
Me këtë rast familjarëve, kolegëve, nxënësve dhe miqve të shumtë të tij, me pikëllim e dhembje u është drejtuar z. Bashkim Ramosaj, kryetar i komunës së Deçanit.
Ai ka dhënë se Mr.Sc. Rexhë Sadriaj, profesor shumëvjeçar i lëndës së biologjisë dhe ish-drejtor në vitet më të vështira i Gjimnazit “Vëllezërit Frashëri” të Deçanit, do të kujtohet si njëri nga mësimdhënësit më të përgatitur dhe më të përkushtuar, jo vetëm në Dukagjin, por edhe më gjerë.

Rexhë Sadriaj, pas përfundimit të studimeve me sukses të shkëlqyeshëm në FSHMN, dega Biologji të Universitetit të Kosovës, regjistrohet në shkallën e tretë të studimeve në Zagreb të Kroacisë.
Ai në këtë Universitet specializohet në afatin e paraparë dhe merr gradën shkencore Magjistër i mikrobiologjisë.
Rexha punën prej edukatori dhe pedagogu e kreu me shumë dashuri. Andaj, lajmin mbi vdekjen e tij, të papritur përveç familjarëve dhe farefisit e kanë pritur me dhembje e lot, ish- kolegë e nxënës të shkollave në Deçan, Prishtinë e Pejë.
Familja Sadriaj gjatë ditës së sotme ka pranuar qindra telegrame ngushëllimi nga mbarë Kosova dhe Diaspora.
Telegrame ngushëllimi familjes Sadriaj, i kanë ardhur edhe nga Berati e Tirana, ku Rexha ka pasur miq të shumtë të të vëllait Ymer Sadriaj, i cili pas zullumit të madh serbë herët pati ikur në Shqipëri.

ARIF EJUPI

Albin Kurti: Zvicra është një pikëtakim i veçantë me mërgatën tonë të shkëlqyeshme

Zvicra është një pikëtakim i veçantë me mërgatën tonë të shkëlqyeshme. Puna dhe dedikimi i bashkatdhetarëve në këtë vend i ka dhënë një peshë të rëndësishme si rrugëtimit tonë drejt shtetndërtimit dhe zhvillimit, ashtu edhe lidhjes së Kosovës me Zvicrën. Në tubim mbrëmë, shpreha mirënjohje të thellë për kontributin që jep mërgata në forcimin e ekonomisë, kulturës dhe identitetit tonë kombëtar. Duke sjellë me vete aftësi profesionale, resurse dhe ide të reja, bashkatdhetarët tanë jashtë kufijve mbeten një vlerë e shtuar për zhvillimin e Kosovës. I inkurajova që, ashtu siç po bëjnë tashmë shumë të tjerë, të kthehen dhe të jenë pjesë e transformimeve pozitive që po ndodhin. Gjithashtu, rikujtuam rëndësinë e regjistrimit për të votuar, me afatin që përfundon më 26 dhjetor. Bashkë, me përkushtim dhe vizion të qartë, do të vazhdojmë të punojmë për Kosovën që e duam.

Evoto

Donika Gërvalla: Me guxim të pakompromis, partneritet të sinqertë dhe duar të pastra, e ndërtojmë të ardhmen së bashku!

Me guxim të pakompromis, partneritet të sinqertë dhe duar të pastra, e ndërtojmë të ardhmen së bashku!
Sot, bashkë me Kryeministrin Kurti, deputetë të Kuvendit të Kosovës, nënkryetarë e anëtarë të kryesisë së partisë, kryetarë të degëve në mërgatë, aktivistë, veprimtarë, dhe komunitetin shqiptar në Zvicër, festuam dhe bashkëbiseduam në Kreuzlingen të Zvicrës, nën frymën e unitetit dhe krenarisë kombëtare, organizuar nga dega e Partia GUXO në Zvicër.
Kosova është e bekuar me mërgatën e saj, një mërgatë unike në të gjithë botën, një mërgatë që asnjëherë nuk ka reshtur së punuari dhe kontribuari për Kosovën.
Pa mërgatën nuk do të mund ta organizonim rezistencën, pa të nuk do të mund ta mbanim arsimin, pa të nuk do të ishte çliruar Kosova, pa të nuk do të rindërtohej Kosova, pa të nuk do të vinte ndryshimi i madh i vitit 2021, e në fund të fundit, pa të, do të shndërroheshim të gjithë në diasporë.
Faleminderit guximtarë!

 

 

Evoto

 

NË GJENEVË TË ZVICRËS U MBAJT MBRËMJE FESTIVE NË NDERIM TË TRI NGJARJEVE MADHORE- Nga ARIF EJUPI

 

 

Komuniteti Shqiptar i Gjenevës, që nga ekzistimi i tij e deri në ditët e sotme në mesin e shumë ngjarjeve dhe festave tona kombëtare, pikë të veçantë të programit e ka pasur dhe do ta ketë shënimin e Përvjetorëve të Shtetit Shqiptar dhe Ditën e Flamurit.
Këtyre dy jubileve të mbarë popullit shqiptar u është shtuar edhe ditëlindja e Komandantit të papërsëritshëm të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Adem Jashari, që ka rastisur të jetë pikërisht në Ditën e Flamurit dhe të Pavarësisë së Shqipërisë.
Mërgimtarët tanë me punë dhe banim në Gjenevë të Zvicrës, pavarësisht bindjeve të tyre politike dhe fetare me rastin e këtyre festave tona të veçanta përherë kanë qenë dhe janë tok me njëri- tjetrin.
Ata të veshur kuq e zi dhe si gjithmonë të hareshëm edhe kësaj radhe kanë festuar deri në orët e vona të natës. Kjo festë që pritet me padurim nga të moshuar dhe të rinj, është mbajtur në sallën e koncerteve të komunës Onex të Republikës dhe Kantonit të Gjenevës, dhe ka filluar me intonimin e himnit të Flamurit tonë kombëtar.
Kurse pjesën protokollare të këtij Manifestimi e ka hapur zonja, Rrezarta Sejdiu -Shatri, anëtare e Kryesisë së shoqatës “Komuniteti Shqiptar i Gjenevës “
Ajo nëpërmjet një studimi të përmbledhur në pika të shkurtra të pranishmit i ka njoftuar me rrjedhën e zhvillimeve historike, si dhe me aktet kryesore që kanë çuar në Pavarësinë e Shqipërisë, edhe pse të përgjysmuar.
Mbi përpjekjet shekullore të kombit tonë për Liri dhe Pavarësi ka folur edhe zonja, Floreta Kabashi, konsulle e përgjithshme e Republikës së Kosovës, në Gjenevë.
Ajo,diskutimin e saj e ka bërë edhe në gjuhën frënge me ç’ rast ka falënderuar deputet e personalitete të shumta të Gjenevës, që sonte festuan së bashku me komunitetin tonë.
Fjalë rasti kanë mbajtur edhe zonjat, Maryam Yunus Ebener dhe Carole – Anne Kast, aktiviste të njohura politike të Republikës dhe Kantonit të Gjenevës . Ato me fjalët më të ngrohta kanë uruar të gjithë shqiptarët . Zonja, MaryamYunus Ebener, aktualisht kyetare e Bashkisë Onex, të gjithë të pranishmëve u është drejtuar edhe me fjalë në gjuhën shqipe, duke thënë: Urime, urime Festa juaj kombëtare! Me Ju,ishte edhe shteti im i origjinës Afganistani, që në mesin e vendeve të para të botës njohu Pavarësinë e Kosovës .
Në këtë Festë që të gjithëve na bënë krenarë ishte prezent edhe Z. Ueli Leuenberger, mik i madh i çështjes shqiptare . Leuenberger 50-vjet rresht luftoi për
Mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive të shqiptarëve të robëruar të Kosovës. Andaj, ai nga çdo familjeje e komunitetit shqiptar të Zvicrës, gëzon përkrahje dhe respekt.
Nxënës e nxënëse të Shkollës së Mësimit Plotësues në Gjuhën Shqipe, në Gjenevë, të shoqëruar nga mësueset e tyre si; Brikena Osmani, Lumnije Emini, Hana Bilalli, Hyrije Kurteshi, Fatime Bllaca dhe Antigona Haxhiu, kanë deklamuar vargje dhe kanë interpretuar këngë të ndryshme kushtuar figurave më të ndritura të kombit tonë.
Mësuese, nxënës e prindër për angazhimin dhe pjesëmarrjen në këtë program festiv i ka falënderuar z. Liburn Mehmetaj, kryetar i LAPSH-it, në Gjenevë dhe Zvicër. Mehmetaj, po ashtu në Gjykatën e Apelit të Republikës dhe Kantonit të Gjenevës, e kryen detyrën e Gjykatësit.
Gjeneva e njohur me numrin e madh të mërgimtarëve shqiptar shquhet me talent të shumtë dhe shoqëri muzikore . Ansambli “Gëzuar “i Gjenevës, herë me ngritje e herë me rënie, vazhdon të jetë në qendër të vëmendjes së adhuruesve të këngëve dhe valleve tona burimore.
Ky Ansambël me suksese të shumta në të kaluarën së bashku me simotrën e tij “ Rinia Contact”po ashtu të Gjenevës, sonte kanë prezantuar përpara një numri prej diku njëmijë mërgimtarësh valle të bukura të të gjitha trojeve tona.
Si rëndom me repertorin e pasur të këngëve me temë Atdhetare, këtë festë e kanë madhëruar bashkëshortët,Shpejtim dhe Afërditë Krasniqi, të plotësuar edhe nga çuni i tyre, Elion Krasniqi, një talent i rrallë në fushën e këndimit në gjuhën shqipe dhe frënge.
Kurse të ftuarit special të kësaj mbrëmje; Egzon Pireci, Ejona Bytyçi, Florentina Statovci, Bardh Ramadani,Loik Beka dhe instrumentisti Alban Bislimi, e kanë ndezur atmosferën me interpretim të këngëve patriotike, duke filluar nga epoka e Kryeheroit tonë kombëtar Gjergj Kastrioti- Skënderbeu, e deri tek komandantët legjendarë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Adem Jashari, Zahir Pajaziti , Hakif Zejnullahu,Edmond Hoxha, Luan Haradinaj, Ilir Konushevci, Fehmi e Xhevë Lladrovci, Ismet Kumanova, Indrit Cara-Kavaja, Abedin Rexha, Agim Ramadani , Sali Çeku etj.
Po ashtu me afsh e dashuri i është kënduar edhe Flamurit kuq e zi, për të cilin u flijuan Fazli Grajçevci, Shaban Shala, Metush Krasniqi,Jusuf e Bardhosh Gërvalla, Kadri Zeka,Ukshin Hoti dhe plejada e organizatorëve të demonstratave të vitit 1968, në krye me të pathyeshmin Adem Demaçi,fitues i çmimit “Saharov” më 4 dhjetor të vitit 1991.
E, shtatë vjet më vonë me këtë çmim prestigjioz nga Parlamenti Evropian, është nderuar edhe Dr.Ibrahim Rugova, lider shpirtëror i shqiptarëve të Kosovës.
Programin e kësaj mbrëmje festive e ka begatuar edhe Grupi muzikor “ Hareja” i krijuar së voni në Gjenevë, i cili është paraqitur me këngë korale.
Këtë festë që do të kujtohet gjatë e ka bërë edhe më të pasur prania e disa studentëve me origjinë shqiptare, të porsadiplomuar në shkallën Master, në Fakultete të ndryshme të Universitetit shtetëror të Gjenevës, gjegjësisht të atij të Lozanës.
Në fakt gjatë vitit akademik 2023- 2024 në disiplina të ndryshme në Universitetet e sipërpërmendura kanë diplomuar 41 veta . Mirëpo, për shkak të angazhimeve dhe zënies me punë rreth 30 veta kanë munguar. Duhet theksuar që të gjithë jetojnë në Gjenevë dhe janë të lindur në fund të viteve 90- të.
Këta të rinj që nga viti në vit po na bëjnë krenarë me arritjet e tyre akademike, motivim edhe për gjeneratat e ardhshme, janë nderuar me mirënjohje nga shoqata jofitimprurëse Komuniteti Shqiptar i Gjenevës.
Këto mirënjohje janë ndarë nga inxh.Ali.Sh.Mehmeti , i cili më 13 prill të vitit 2013, inicio krijimin e shoqatës joqeveritare “ Komuniteti Shqiptar i Gjenevës “

Me këtë rast kanë rënë në sy vëlla e motër Albin dhe Jeta Mehmeti,të diplomuar me nota të larta në Arkitekturë, përkatësisht Farmaci.
Një arritje tjetër që është për t’u vlerësuar është edhe ajo e z.Granit Molliqaj, i cili kohë më parë në Universitetin e Gjenevës, e ka mbrojtur temën e doktoratës në fushën e neurokirurgjisë.
Para përfundimit të këtij solemniteti kemi marrë edhe mendimin e zotit, Nasuf Nuhiu, kryetar i tanishëm i shoqatës “Komuniteti Shqiptar i Gjenevës”
Z.Nuhiu, punëtor i dalluar sindikal dhe organizator i shkëlqyeshëm, që asnjëherë nuk imponohet nga zemra ka falënderuar Klube dhe Shoqata të Gjenevës, që pahezituar kanë ndihmuar realizimin e këtyre tri festave tona kombëtare.
Moderatorë apo drejtues të këtij Jubileu të rëndësishëm kanë qenë të rinjtë Artina Fejzullahu dhe Mal Bislimi.
Manifestimi ka përfunduar pa eksesin më të vogël, gjë që dëshmon edukimin e mirë dhe disiplinën në rritje të të rinjve tanë.
ARIF EJUPI

SERBIA SPASTRIMIN E PËRSHPEJTUAR ETNIK TË KOSOVËS LINDORE, PO E BËN E PAPENGUAR NGA BASHKËSIA NDËRKOMBËTARE- Nga ARIF EJUPI

Serbia e papenduar për krimet e kryera ndaj shqiptarëve edhe sot po vazhdon me format më të turpshme të diskriminimit të tyre.
Medvegja, Presheva dhe Bujanoci, me diku 1 250m² dhe 65 fshatra të banuara nëpër shekuj me shqiptarë, kanë ngecur në zhvillim në të gjitha fushat.
Këto vendbanime edhe pse në periudhën e Perandorisë Otomane i takonin Vilajetit të Kosovës, padrejtësisht nga Superfuqitë e asaj kohe iu bënë dhuratë Serbisë. Zullumi ndaj shqiptarëve të këtyre trojeve s’ka të ndalur as sot.
Serbia në përpjekje të vazhdueshme për ta spastruar njëherë e përgjithmonë Medvegjën, Preshevën dhe Bujanocin, nga shqiptarët autokton po mohon paturpshëm çdo të drejtë të tyre.
Pas demonstratave studentore të vitit 1981,të organizuara në qytete të ndryshme të Kosovës, të gjithëve na kujtohet shumë mirë që Serbia, akuzoi pa kurrfarë provash shqiptarët e këtyre trevave për pjesëmarrjeje në to.
Me këto akuza të shpifura u dënuan dhe u përjashtuan nga puna mbi njëqind mësues e arsimtarë. Kurse ata që u shpëtuan këtyre masave ndëshkuese u lanë jashtë çdo mbështetje institucionale.
Po ashtu mësimi në shkolla u zhvillua sipas planprogrameve të Serbisë. Mbi 100 mijë shqiptarë edhe pse në tokën e tyre të mileniumeve nuk gëzuan të drejtën e një Gazete apo Radioje në Gjuhën shqipe.
Administrata e udhëhequr nga serbët për të krijuar huti në opinionin ndërkombëtar rreth etnogjenezës së shqiptarëve, me rastin e regjistrimeve në Zyrat e Gjendjes Civile, deformonte emra e mbiemra, të tyre me atë prapashtesën sllave viçi.

Kurse të gjitha ata që me dhunë e metoda të tjera bizare u ndoqën nga shtëpitë e veta, i ka shlyer nga regjistrat dhe ua ka shuar adresat e banimit
Edhe pse në një atmosferë të tensionuar dhe me rrezik për jetën, kësaj stuhie shovene është munduar dhe po mundohet t’ia ndalë turrin z. Shaip Kamberi, përfaqësues i denjë i shqiptarëve të Kosovës Lindore, në Parlamentin e Serbisë.
Ky elaborat i Qeverisë së Serbisë me pasoja të rënda për shqiptarët na kujton kohën e monstruozve, Vasa Çubrilloviq, Ivo Andriq dhe Aleksandër Rankoviq, kur shqiptarët, sipas projekteve të tyre dërgoheshin nën tytat e armëve dhe me dajak në djerrinat e Anadollit.
Bashkësia Ndërkombëtare nëse dëshiron qetësi dhe stabilitet në Evropë, urgjentisht duhet ta ndalojë këtë praktikë të çmendur të neofashistëve serbë.
ARIF EJUPI


Send this to a friend