Zgjova një mjelmë për t’i thënë- Poezi nga FATBARDH AMURSI

October 10, 2025

Një mjelmë në breg të liqenit

me kokën e futur mes krahëve

flinte e përkëdhelur nga një rreze dielli.

Rosat e egra zhurmonin pas krahëve të mi,

ndërsa patat e egra morën fluturim

për t`u kthyer përsëri.

E zgjova se doja t’i mburresha,

se në jetë s’kam vrarë asnjë zog,

se nuk kam penguar askënd në fluturim,

Ia fsheha,

se zogjtë janë ende të trëmbur

dhe nuk i zënë besë njeriu

në vendin tim.

Se atje brohoriten vrasësit,

u thuhet të lumtë pushka,

se një vrasës me pagesë bën para me thasë,

Ndërsa poeti shkruan vargje falas

dhe dikur për ca vargjet ka ndodhur

jetën të humbasë.

Qytetërimet

s’dallohen vetëm nga veprat e artit,

sa xhentil je para një femre,

sa beson në zot.

Ato përherë testohen,

se ç’raporte ke ti me zogjtë.

Ndaj engjëjt shfaqen si pëllumba,

ne zogun e kemi mbi flamur,

sikurse përcillte mallin e kurbetlinjëve,

Edhe konstruktorët e avionëve

zogun morën si shembull

për t’u bërë zot i hapësirave,

sikurse orakujt zbulonin tek krahët e zogjve

mesazhet e hyjnive.

.

Fatbardh Amursi

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: Fatbardh Amursi