.

Showbizz-i shqiptar si lavatriçe pushteti: Kur qeveria promovon artin e parasë së pistë.

.

Në një Shqipëri ku politika kontrollon gjithçka, përfshirë median, drejtësinë dhe vetë narrativën e suksesit, showbizz-i është kthyer në fasadën më të ndritur të një realiteti të kalbur. Pas luksit të klipave muzikorë, makinave superluksoze, klikimeve të blera dhe koncerteve “popullore”, fshihet një industri e tërë – e ngritur, ushqyer dhe mbrojtur nga pushteti politik për të larë paratë e pista të krimit dhe për të pastruar fytyrën e vet publike.

.

Këtu nuk jemi më përballë një fenomeni kulturor. Jemi përballë një skeme të mirëorganizuar të pastrimit të parasë dhe të kapjes së kulturës për qëllime politike dhe kriminale. Dhe kjo nuk ndodh në errësirë – ndodh në skenat e hapura, me ndriçim televiziv dhe mbështetje institucionale, ku qeveria bëhet sponsor i parë i këtij deformimi.

.

.

Në asnjë vend tjetër në rajon nuk sheh kaq shumë artistë të pasur me kaq pak krijimtari, show bizz kaq luksoz pa njê treg. Këngëtarë pa koncert, pa album, pa turne e pa kontrata ndërkombëtare, jetojnë në luks më të madh se çdo biznesmen i ndershëm.

.

Pse? Sepse në Shqipëri suksesi nuk matet me vlerë, por me lidhje: me lidhjet që kanë me rrjetet kriminale që i financojnë dhe me pushtetin që i mbron.

.

.

Klikimet në YouTube janë të blera në paketë. Koncertet janë “popullore”, por buxhetet e tyre janë oligarkike. Sponsorizimet vijnë nga kompani ndërtimi, kazino, kompani të huaja fiktive – të gjitha pjesë e të njëjtit zinxhir që përdor artin si kamuflazh për para të pista.

.

Ajo që e bën këtë fenomen më të rrezikshëm është bashkëpunimi aktiv i qeverisë me këtë sistem. Në vend të ndjekjes penale, kemi promovim institucional. Në vend të transparencës, kemi mbulim propagandistik. Artistët e financuar nga para të dyshimta shfaqen krah ministrave, përdoren në spotet qeveritare për turizmin, integrimin dhe fushatat elektorale.

.

Në shumë raste, pushteti lokal shpenzon dhjetëra mijëra euro për “koncerte verore” që në realitet janë fatura të mbushura për të pastruar fonde të paligjshme. Askush nuk kërkon llogari. Bashkitë, ministritë dhe institucionet publike janë kthyer në urat e pastrimit financiar, jo në mekanizma mbikëqyrës të kulturës.

.

Ndërkohë, vetë politikanët – nga kryeministri te kryetarët e bashkive – nuk e fshehin pëlqimin për këtë spektakël artificial. Ata janë të lumtur të pozojnë me artistë që ndihmojnë në shpërqendrimin e opinionit publik nga kriza ekonomike, papunësia, ikja e të rinjve dhe korrupsioni që po fundos vendin

.

.

Për të plotësuar këtë cikël të shëmtuar, media shqiptare – pjesërisht e blerë, pjesërisht e frikësuar – shërben si makinë amplifikimi. Portale të mbushura me lajme për klipet, klikimet dhe skandalet e fabrikuara për të ruajtur imazhin, e kanë zëvendësuar gazetarinë me reklamën. Gazetarët e pavarur që pyesin për burimin e këtyre parave – bllokohen, anashkalohen ose margjinalizohen.

.

Ndërsa drejtësia – që duhej të hetonte lidhjet mes artit dhe krimit – nuk ka ngritur asnjë aktakuzë serioze për pastrim parash në industrinë e argëtimit, pavarësisht të dhënave publike dhe dukshmërisë ekstreme të fenomenit. SPAK hesht. Tatimet nuk lëvizin. Asnjë kontroll financiar ndaj kompanive që xhirojnë miliona euro në klipe, por nuk deklarojnë asnjë punonjës apo të ardhur.

.

.

Ky nuk është më vetëm problem penal. Ky është problemi themelor i shoqërisë shqiptare sot: kultura është zëvendësuar me fasadë. Vlera është zëvendësuar me llum.

.

Kënga është zëvendësuar me banalitet. Dhe arti është kthyer në mjet manipulimi kolektiv, i dizajnuar për të larguar vëmendjen nga realiteti i trishtë dhe për të zbukuruar një pushtet që qeveris përmes spektaklit.

.

Kur qeveria mbështet artistë që nuk prodhojnë art, por thjesht konsumojnë para, ajo nuk mbështet kulturën – ajo mbështet mashtrimin.

.

Dhe kur nuk kontrollon burimin e këtyre fondeve, ajo nuk është thjesht e pakujdesshme – ajo është bashkëfajtore.

.

.

Nëse nuk ndalet ky deformim, në pak vite nuk do të kemi më art – por vetëm show politik të financuar nga para të pista. Nuk do të kemi më artistë – por figurina propagandistike që flasin sipas skenarit të partisë. Dhe nuk do të kemi më kulturë – por një spektakël të rrezikshëm të kalbëzimit shoqëror.

.

Prandaj, nuk është më çështje arti – është çështje drejtësie dhe politike.

.

Sepse në Shqipërinë e sotme, edhe një klip muzikor mund të jetë provë e një krimi. Mjafton të kesh guximin ta shohësh!