Sa herë kaloj para shkollës së mesme në Bucimas ndjej një pezmatim të thellë zbarazëti në shpirt ..Edhe pse kanë kalur 14 vjet nga ajo ngjarie tragjike me 13 nxënës të shkollës së mesme dhe mësuesin e tyre ajo ngjarie e rëndë ka mbetur në memorien time e pashlyer dhe rreh çdo çast si një puls duke ma sjellë të gjallë atë tragjedi të pashembullt .Ndihem keq kur futesh në oborrin e shkollës dhe përbri derës në një lapidar janë emrat e 13 nxënësve maturantë dhe mësuesit të tyre kujdestar Edmond Mato .

Ndërkohë që ky tension rritet pasi buqetat me lule të freskëta nga ceremonia shkojnë pikërisht tek ajo klasë ku është gjithçka ashtu siç ka qënë atë ditë kur ata u nisën në eskursion

Vetëm 3 km larg qytetit të Pogradecit ,në hyrje të fshatit Buçimas (Starovë ) ndodhet shkolla e mesme “14 Engjejt “një emër krejt i veçantë dhe i pakuptimtë për dikë që nuk e di historinë sepse më datën 7 maji 1996 ,nga një nga tragjeditë më misterioze ku 13 nxënës maturantë të kësaj shkolle dhe mësuesi i tyre kujdestar e humbën jetën në mënyrën më tragjike në ujrat e liqenit të Prespës gjatë një eskursioni .

Ishte 7 maji i vitit 1996 nxënsit e vitit të katër të shkollës së mesme Buçimas u nisën në drejtim të Prespës sëbshku më mësuesin e tyre kujdestar Edmond Maton dhe mësuesë të tjerë të shkollës .Pas një udhëtimi prej më shumë se dy orë e gjysmë me autobus mes këngëve dhe shakave të pafund më njëri tjetrin ata mbritën në brigjet e bukura të dy liqeneve të Prespërs .

Liqeni shtrihej tej e ndanë me shkëlqim ,me ngjyra të buta dhe nuance të ndryshme që shëmbëllenin me një një qilim ujor dhe jo shumë larg bregut ndodhej një ishull ku ishte kisha .Alketa Molla një nga nxënset që do t`i ndodhte tragjedia vetëm pak minuta para se të futej në liqen në fletoren e saj do të shkruajë për këtë cast poetik të bukurive të liqenit :

-Para meje shtrihet liqeni i Prespës ,i lodhur prej dëfrimeve me diellin me sy të përskuqur prej lindjes që shtrihet indiferent para të dashuruarve ….

Pasi u çlodhën disa orë në breg dhe konsumuan ushqimet që kishin marrë me vete iu lindi dëshira për të bërë një shëtitje në liqen me disa varka që ndodheshin në breg .Pronari i varkës mori në një varkë të vogël plot 13 nxënës dhe mësuesin e tyre Edmond Maton .Nuk kishin lundruar më shumë se 50m larg nga bregu kur varka filloj të futi ujë dhe befasisht ajo përmbyset …Tragjedia ishte fatale e kanë humbur jetën në ujrat e liqenit plot 13 nxënës 18 vjeçarë Agron Yzellari nga fshati Gështenjas , 19 vjeçari Arti Latollari nga Gështenjasi 18 vjeçaria Lindita Capollari nga Gështenjasi ,19 vjeçari Geront Dumbo nga Rëmenji ,19 vjeçaria Alketa Molla nga Vërdova ,19 vjeçaria Mirela Berberi nga Buçimasi ,18 vjeçaria Greta Manellari Gështenjasi ,18 vjeçaria Lindita Xhemollari nga Gështenjasi ,Enkejleda Berberi Buçimasi Shpresa Dumbo Rëmenj ,Juliana Capollari Buçimas ,Vjollca Muçllari Gështenjas ,Manjola Shyti nga Gështenjasi dhe mësuesi i tyre i kimisë 46 vjeçari Edmond Mato nga Pogradeci …

Ata mbetën të gjithë poshtë ujrave të liqenit madje dy vajza nga Gështenjasi u gjetën me vonesë …Tragjedia ishte shumë e madhe .Mbaj mend ceremoninë mortore kur të gjitha vajzat ishin veshur me fustane te bardhe nuserie nderkohe qe djemte me kostume dhëndërrie Ata u përjetësua në atë pllakë përkujtimore në hyrje të shkollës me ëndrrat e tyre rinore të prera në mes …Në një hartim të Lindita Capollarit gjemë disa rrjeshta kuptim plote

-Tani botë më uro gjumë të ëmbël ,se do të fle e qetë e qetë larg njerzëve ziliqarë

Shkolla e mesme pas tragjedisë mori emrat e tyre të përmbledhur “ 14 Engjëjt “por kur futesh në klasën e tyre të dikurshme trupi të rënqethet .Ajo kalë ka mbetur si atherë me regjistrin e klasës ,çantat e librave ,fletoret e hartimit dhe blloqet e shënimeve ,ka vetëmnjë ndryshim se në bangat e tyre ka buketa me lule .Ajo klasë është këthyer në një muze të shkollës …Aty ndjen një pezmë dhe zbrazëti …

Shkëputëm disa vargje nga fletoret e tyre …-“E vogël jam unë në këtë univers të pafund mendimesh i këthehem asaj që shkoj dhe mendohem për atë që do të vijë …Ja dhe një fletore tjetër

“-Jam një gur që kërkoj të ngre një kala ,jam një notë që kërkon të shkruajë një simfoni ,jam një zog që kërkon të flutorojë përjetë në pafundësi ..

-Ja diçka tjetër interesante “ Jam më bujar se lumi ,më i uritur se deti ,kjo jetë kaq e shkurtër ka më shumë nevojë për dashuri se sa për urrejtje …

Një vajzë tjetër shkruan –

-“Përse nuk jam e lumtur ,pse kj pranverë që kaloj ishte e trishtueshme dhe monotone si një ditë e keqe vjeshte me shi …

Dhe duket se Greta në poezinë e saj e ka ndjerë tragjedinë .Ja si shkruan ajo në një bllok shënimesh që ndodhet në klasën muze ..

-Shoh shumë larg një dritë të zbetë ,një varkë të trishtuar që udhëton me mua lundron pabusull drejt fatit të rrymave …

Aty ka shumë ëndrra dhe shumë dëshira por që të gjtha u prenë në mes si jeta e tyre e brishtë …Ndonse kanë kaluar plot 29 vjet gjithësecili e ruan të gjallë atë tragjedi të madhe ,prindrit dhe mësuesit çdo 7 maji rifreskojnë lulet atje tek ajo klasë ku fëmijve të tyre iu prenë ëndrrat rinore në mes . Gazeta Pogradeci