….Dy femije me nga nje qenush pellushi n’doret i kishin identike njelloj. Te dy qenushet ishin te vegjel, te dy ishin me kaçurrela , te dy me sy te shkruar ndaj, per ti dallu vendosne me i vu nga nji shenje.

Moren boje dhe u bane boll shenja ne kurriz, prape ato ishin njelloj , pastaj filluan ti zhgaravisin ne koke por ato perseri mbeten njesoj.

Moren gersheret dhe fap e fap u prene kaçurrelat, por prep metën njelloj. Menduan tua prejne bishtin, dhe ashtu bene. Prep metne njelloj se ato banin te dy te njajtë gja .

I shndruan dhe i sakatuan simos me keq. U bene qenushet prej pellushi , te shemtuar e nuk shiheshin me sy.

Zune me kja me te madhe e tane lot fillune me u zane me njani tjetrin e bane goxha shamatë.

Te idhnume fort e syte plot lot u kthyen neper shtepiat e tyne te idhnuem sa ska. Sejcili mori te vetin.

Njani mori t’verdhin e tjetri mori t’bardhin….

Kjo me erdhi ndermend nga femijeria ime nga takimet e para me Tonin Harapin tek na e tregonte aq bukur ne Pallatin e Pionereve me ate shkodranishten e tij te bute e plot dashamiresi sikur e ledhatonte fjalen ne fillim te viteve 60.

Tonini sapo ishte kthyer nga Moska me studimet e lena pergjysem si kompozitor.

Une isha krej i vogel dhe frekuentues i apasionuar i Seksionit te artit qe drejtonte Zotni Tonini….

Me vone ai ishte nje nga petagoget dhe “mentoret” e mij qe pasuan qindra kujtime te tjera.

I paharruar Prof. Tonin Harapi. Njeriu i bute , i embel, i durueshem dhe mjaft i pregatitur si drejtues, e petagog. Idhulli i tij ishte Prenk Jakova. Pranonte se ai ishte nje nder “mentoret” e tij qe i dha bazat me te rendesishme te kultures dhe edukates krijimtarise muzikore. Shpesh konsultohesha me te gjate studimeve ne Akademine e Arteve ishte i gatshem dhe mjaft i predispozuar ne cdo kohe. Serioz, dhe model i rralle i humorit te holle alla shkodranishte. Asnjehere nuk paraqiste kengen qofte edhe ajo me e thjeshta per femije per te cilen zhaner kishte predispozite dhe debolese te vecante pa tekstin perkates dhe shoqerimin e saj me fakturen pianistike si dhe harmonizimin pianistik .

Punonte vazhdimisht , i etshem per te prodhuar muzike plot seriozitet. Kantilena ishte e preferuara e tij.

“Muzika thoshte , duhet te kendohet ose fershellehet ndryshe, veshtire eshte te quhet muzike “

Ndaj Tonini vazhdimisht “nxitonte” , te krijonte, te udhezonte, te drejtonte. Punonte shume , shkroi per nje periudhe fare te shkurter vepra nga gjinite me te medha muzikore. Koncerte instrumentalo-sinfonike , vepra skenike Opera dhe opereta , si dhe zhanrin e muzikes se dhomes qe e kishte fort per zemer sidomos ato vokale korale!

Me mbetet e pashkyer ne mendje shprehja e tij :

“Kompozitor nuk eshte ai qe shkruan muzike , por ai qe nuk rrin dot pa shkruar muzike”

Per mua mbetet i nderuar dhe respektuar pambarimisht sa te kem jete!

I paharruar .

Nderim dhe mirnjohje !