MARSHI BABËZISË – Poezi nga YMER NURKA

July 3, 2021

Nëpër turmë, nëpër zhurmë, i pa udhë,

po le gjurmë, me babëzi.

Herë i zi, herë i murrmë, zgjatet vargu,

e stërzgjatet, lukuni.

Me lëvdata, si shamata, me lëngata,

kaq të gjata, si mandata lemeri.

Ne të pritëm, porsi dritën e të ngritëm

dhe të ngjitëm, si të ishe perëndi.

Ja, ti erdhe dhe u derdhe dhe na shtrydhe

dhe na zverdhe, si limoni.

Ditë pas dite, nëpër vite u zvarrite,

ja u ngjite dhe u ngrite, për tek froni.

Si na shave dhe na vrave, ti na ndave

dhe përçave, si demoni.

Ja dhe gjyqet, ja dhe kryqet, ja dhe qyqet,

që na presin, ja dhe honi!

Si na ndrite e spërndrite, brohorite

dhe u shite, nga gjithë qëniet m’i rralli.

Si na ndrydhe, ti na ndyve dhe na rope

e na shtyve nëpër kurthe, porsi halli.

Pa na cyte, kacafyte, ti na mbyte

dhe na zhyte nëpër llucë, përsëgjalli.

Edhe jetën, si na vele, ti na nxive

dhe na shkele me këpucë, porsi djalli.

Si na thinje dhe na mardhe, ti na nginje

dhe na zbardhe, veç me shpresë.

Nuk u tkurre, veç u mburre dhe na rrejte

dhe u fryve me ca bejte, si këndes.

Ngado vajte, edhe shkove, na u ngjite,

porsi rrodhe dhe na vodhe ti çdo pjesë.

Na u turre dhe na ndoqe dhe na poqe

dhe na pshurre majë kresë.

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: Ymer Nurka