VOAL- Kriza rimon me arin. Në kohë pasigurie, ata që duan të shmangin mbajtjen e parave nën dyshek, vënë bast për metalin e verdhë dhe ata që tashmë janë të ekspozuar në treg, e blejnë atë për t’u diversifikuar, sepse ari ndjek rrugën e tij, pa u shpërqendruar nga produkte të tjera financiare. Dhe nëse ka ndonjë pasiguri, ai duhet të jetë ari i vërtetë, fizik, por 1000 tonët që tregtohen çdo ditë në Londër nuk mjaftojnë.

Christoph Wild, president i ASFCMP, Shoqatës Zvicerane të Prodhuesve dhe Tregtarëve të Metaleve të Çmuar, shpjegoi për RSI se në kohë si këto, me pasiguri të madhe, njerëzit duan të prekin fizikisht metalin që kanë blerë. Prandaj mosdisponueshmëria për të gjithë dhe rritja e kërkesës për rafineritë.

70% e arit në botë kalon përmes Zvicrës. Vetëm në janar, 193 tonë u eksportuan në Shtetet e Bashkuara, një rekord prej 13 vitesh. Të paktën gjysma e tij kalonte nga Mendrisiotto, ku janë vendosur tre nga kompanitë më të mëdha në këtë sektor. Të kontaktuar nga RSI, ata konfirmuan periudhën e punës së tepërt.

“Që nga dhjetori 2024, kërkesa për produkte për Shtetet e Bashkuara është rritur ndjeshëm. Ne kemi menaxhuar gjithashtu periudha me kërkesë veçanërisht intensive në të kaluarën dhe kompania është e organizuar për të trajtuar çdo lloj kërkese tregu, falë edhe proceseve të prodhimit me një shkallë të lartë automatizimi,” vëren Simone Knobloch, COO i Valcambi SA.

“Kulmi aktual i kërkesës ka zgjatur tre muaj, që është një periudhë jashtëzakonisht e gjatë,” bën jehonë Robin Kolvenbach, bashkë-CEO i Argor-Heraeus, i cili vë në dukje se megjithatë kjo nuk përkthehet drejtpërdrejt në të ardhura më të larta. “Midis mesit të dhjetorit dhe mesit të marsit, normat e qirasë së arit u rritën dhjetëfish për shkak të fluksit të madh të arit nga Londra në Nju Jork përmes rafinerive, gjë që ndikon drejtpërdrejt në kosto. Kompania nuk zotëron arin që përpunon, shumica e tij vjen nga qiratë me bankat.” RSI