Famulltari i një qyteti të vogël feston vitin e tij të 25-të të priftërisë. Filloni fjalimin tuaj:
– Të dashur bashkëqytetarë, është shumë e vështirë për një famulltar të mbajë një fjalim para besimtarëve. Ekzistojnë disa anekdota që mund t’ju tregoja, por ju gjithashtu e dini se ekziston një sekret rrëfimtar. Kështu që unë do të përpiqem t’ju them këtë: kur arrita në komunitetin tuaj, menjëherë e pyeta veten se ku isha. Në fakt, tashmë në rrëfimin tim të parë mbërriti një djalë i cili më rrëfeu se ai e kishte tradhtuar së pari gruan e tij me kunatën, pastaj me mbesën e tij dhe që ai kishte transmetuar tek të dyja një sëmundje veneriane, të cilën e kishte marrë nga sekretarja e tij. Shkurt, i martuar me marrëdhënie të rregullta jashtëmartesore me sekretaren. Fillova të shqetësohesha, nëse dita duket që në mëngjes, si do të shkonin hallet e komunitetit tonë! Por në fund të fundit, në gjithë këto vite, kuptova se vendi juaj nuk është aq i keq dhe se, me të vërtetë, ky rrëfim i parë ishte dhe mbeti përjashtimi i vetëm.
Fjalimi përfundon me duartrokitje dhe të gjithë kthehen për të kërkuar kryetarin e bashkisë i cili duhej të përfundonte ceremoninë. Por kryetari nuk është aty. Pas rreth dhjetë minutash, kryetari i bashkisë arrin. Ai kërkon falje për vonesën për shkak të angazhimeve të tjera, merr skenën dhe fillon fjalimin e tij:
– Mbaj mend shumë mirë kur mbërriti famulltari ynë, sepse atë ditë, pata nderin të isha i pari që u rrëfye!!!
Komentet