Vetëm tashti, pak n’pension pa dalë,
Msova se jeta, pa stërhollime boshe,
U përmblidhka veç në katër fjalë,
Por tu’ iu ndrrue vendet, simbas moshe.

-Nji herë e nji kohë, dikur n’rini,
-m’u rrfye n’mirëbesim sot nji mike,
-shpesh me vete thoja me kreni:
“Në shtrat jam fantastike!

E tash n’fund t’ditës, prej moshës e mundit,
Vend që s’më dhemb nuk kam në shtat,
Shpesh veten gjej tu’ thanë para gjumit:
“Fantastike! Jam në shtrat!”