Në vitin 2025, gratë që luftojnë kancerin trajtohen kështu: të ulura në karrige të zakonshme, pa poltronë, pa privatësi, pa kushte minimale dinjiteti.

Asnjë shiringë elektrike.
Asnjë pompë infuzioni.
Kimioterapia jepet me gravitet, një praktikë e viteve ’80, me rrezik mbidoze, nën-doze, bllokimi, reaksione alergjike pa asnjë alarm. Jetë në rrezik për shkak të varfërisë teknike.

Asnjë port-cat.
Pacientët shpojnë venat çdo herë, me dhimbje, me rrezik ekstravazimi, me indet që digjen e shkatërrohen. Ndërkohë që në çdo vend normal porti vendoset që në fillim të trajtimit, për siguri, dinjitet dhe jetë.

Këto gra nuk po marrin trajtim.
Këto gra po durojnë një sistem që është dorëzuar.

Ky është realiteti i Onkologjikut sot.
Dhe çdo ditë që heshtet, pacientët trajtohet në kushte të papranueshme për një vend që pretendon të jetë europian.

Kjo nuk është historia e tyre.
Kjo është përgjegjësia e shtetit.