Plaka ime
Çeli sytë edhe njëherë
Po na vjen
Penelopa me Odisenë.
Po vjen nga deti i Homerit
Me këndu me ne
A me na marrë me vete
Në këngën e përjetshme
Për jetë a për vdekje.
Penelopë,
Në sytë e trishtuar nga pritja
Kujtimi ndizet lehtë
Si yll që digjet vet
Sa here dëgjon një zë
A një fjalë që thërret.
Me sy e pashë
Penelopën dhe Odisenë
Mbështjellë me pëlhurë të hollë
Endur me ar
Po, po,
Penelopën dhe Odisenë
ballë për ballë
Në gjuhën e të parëve
Tek flisnin me mall.

Me mall fliste Penelopa
e kohës sime
E për çka nuk fliste
Si poeti për dhembjen e vet
Dhe aktronte në Olimp
Mbi një gur
Shndriste si nur.

Penelopë e durimit
Me fatin e shkruar vet
Prite një jetë,
Prite
Me lot të fshehtë
Pa e thanë një fjalë
Hedhur në det.

Penelopa me Odisenë
Bashkë u banë
Të gjitha i thanë.
Vëlla
Bekim i bekuar
Në mes-jetën tonë
U pamë
Nuk do të vdes
Pa e thënë një fjalë
Bota le ta di
Jam Irenë Leleku
Shqiptare jam
Si ti.