Lajm i hidhur ky i sotmi.
Iku dhe Edita Kolevica(Logoreci).
Nje jete ne pune si konstruktore.
Ne pune njohu dhe Petraqin.
Thote Petraqi te libri – Arkitektura dhe Diktatura:
Aty njoha dhe nje vajzê qe punonte si teknike e quajtur Edith Logoreci,
qe me deshi e bashkoi jeten e saj te qete me jeten time te trazuar,
prej se cilēs pati pak gezime e shume shqetesime dhe hidherime.
Ate vajze punetore shembullore, e ndiqte nga pas ne biografi nje vule e keqe per ate kohe,
vule qe zyra e kuadrit s’mungoi ta vinte edhe ne karakteristikat e mia:
Ështe martuar me Edita Logorecin , e cila e ka nenen me origjine gjermane.
Dikush thote sot se ‘ashtu ishte koha’. Por nuk eshte ashtu.
Me kete shenim mund te perfshiheshe te 2000 nenshkruasit e Kunderes.”
Se fundi me Petraqin takoheshim te kafeja afer shtepise tyre.
Më me vone e sillte me karrocë Edita, e akoma me vone Petraqi zuri shtratin.
Afrohej Edita me zerin e saj te embel.
Kujtonim kohe te shkuara te punes te jetes te rinise.
Shoke e miq te perbashket qe nuk jane me.
Ne telefon dilte gjithmone Edita.
Ja Petraqi po ta jap telefonin.
Nje jete me dashuri e dinjitet. Ja si ka shkruar Petraqi i Madh tek “KJO DASHURI”
Kjo dashuri s’mund te pershkruhet.
Ashtu si e ndjejme ne te dy.
Gjthçka pa fjale do te thuhet.
Nje çast veshtrimi sy ne sy
Kandili yne kur te shuhet.”