Mua asgjë, as e keqe, as e mirë,

nuk mund të më ndodhë. Kam mbetur thjesht

të numëroj ditët, si ushtar i thjeshtë, me një ndryshim

të vogël të kuptimit, dhe ashpërsisë. Duhet të kuptohet

kjo dhe të thuhet, më fund, qetë: vjen dhe

merr çdo gjë, duke marrë ashtin dhe mishin.

Është muaji qershor në botë, lulëzojnë manaferrat,

derdhen shirat, dhe rrufetë, kalon çasti, menjëherë,

kudo, në lartësi, fluturon dashuria dhe

është i mbushur ajri me polen, në polen vlon vuajtja e mashkullit,

edhe qielli prushet dashuri, se është muaji qershor

në botë, dhe piqet akacia.

Ajo do të vijë? Duke marrë ashtin dhe mishin, i merr të gjitha:

lapsin me zemër grafiti në tavolinë, mendjen dhe

shpirtin, në mur fotografia – muzikën nga e cila shkëlqen dhoma,

lotë dhe frikë, dhe ajrin plot plot polen. Pastaj:

errësirë, errësirë, errësirë, errësirë, errësirë.

Është muaji qershor në botë. Derdhen shirat,

dhe rrufetë. Dashuria digjet qiellit dhe nxijnë poetët

duart me kopjativet si fëmijët me manaferrat. Përplot polen

është ajri. Në polen vlon vuajtja e manaferrat.

Është muaji qershor në botë, dhe piqen manaferrat.

(Përktheu Fatime Imeraj – Zeqiri)