Sipas Samorukovit, Vladimir Putin e sheh luftën në Ukrainë si një përballje ekzistenciale, ku fitorja është thelbësore për të ruajtur statusin e Rusisë si fuqi globale. Ndërsa për shoqërinë ruse, një “fitore” do të mjaftonte edhe me ruajtjen e territoreve të aneksuara, për Putinin synimi përfshin edhe instalimin e një regjimi pro-rus në Kiev dhe konfirmimin e dominimit rus në hapësirën post-sovjetike.

Samorukov thekson se përpjekja e administratës Trump për të ndarë Rusinë nga Kina nuk është realiste, pasi lidhjet dypalëshe janë bërë shumë të thella dhe të ndërlidhura, veçanërisht në aspektin ekonomik dhe politik. Pavarësisht sanksioneve perëndimore, Samorukov theksoi se ekonomia ruse ka qëndruar më mirë nga sa pritej, falë tregtisë me Kinën, Indinë dhe vendet e Jugut Global, si dhe rritjes së shpenzimeve shtetërore për sektorin ushtarak. Kjo ka ndikuar në një stabilitet të brendshëm dhe mbështetje relative të shoqërisë ruse për luftën, pavarësisht lodhjes nga konflikti.

Duke folur për të ardhmen pas dhjetë vitesh, Samorukov parashikoi një Rusi të margjinalizuar, gjithnjë e më e varur nga Kina, me sfida të thella demografike, sociale dhe ekonomike. Ndërkohë që regjimi rus mund të ketë fitore të përkohshme, ai beson se çmimi që do të paguajë në aspektin afatgjatë do të jetë i lartë.

Në një kritikë të drejtpërdrejtë ndaj BE-së, Samorukov u shpreh i habitur me qasjen pasive të vendeve europiane përballë konflikteve të ngrira në Ballkanin Perëndimor, duke theksuar se historia e luftës në Ukrainë tregon se konflikte të tilla mund të shpërthejnë papritur. Ai theksoi se për Kremlinin, përballja me Perëndimin është kthyer në një nevojë ekzistenciale që mban të gjallë legjitimitetin e brendshëm të regjimit.

Biseda solli një analizë të thelluar mbi motivet politike, ushtarake dhe historike të Rusisë dhe ndikimin që kjo luftë ka në arkitekturën e sigurisë europiane. bw