A mos gjithmonë jemi të dënuar ta nisim nga e para?

Gjithkush në këtë botë ka të drejtën të ndryshojë, por duket më shumë se absurde situata jonë. Bota jonë është e vogël, më e vogël se e mendojme ne.

Pushtetarët kur marrin pushtet u duket vetja të mëdhenj dhe edhe vendi ku drejtojnë i madh. Kjo është drama.

Por këtu të gjithë dinë kush me kë bëri trafik, ngriti trarin në doganë, bleu një vend pune, fshehu një korrupsion, kush me kë bëri e ben…etj…etj

Ndaj ndershmëria është neni i parë i kushtetutës së moralit tonë politik. Prekja e njerzve me dorë, begenisja e tyre, shikimi sy për sy, kushtimi i dy minutave kohë secilit dhe degjimi i çdo fjale… me pak fjalë të vihesh në vendin e tij. Kaq pak do ndershmëria.

Nuk është shqiptari i dikurshëm që të sheh me sy të jeshilta dhe shtrin duart e mpita për një copë bukë. Jo! Shqiptari i sotëm do vlerësim, sherbim, konsiderim, respekt prej deputetit, zyrtarit, nëpunësit, partiakut…

Duke besuar se opozita është kolona pa të cilën nuk rri dot në këmbë një shtet demokratik apo edhe që thirret demokratik apo synon të bëhet i tillë, u uroj deputetëve të opozitës punë të mbarë e fat në misionin e tyre në përfaqësimin e gjithë qytetarëve, e sidomos atyre më të pamundur e më pa përkrahje.

Partia Demokratike dhe Deputetët e saj, pavarësisht luftës së pandershme të fjalëve e gjuajtjeve të pabesa nën brez, janë e do të mbeten opozita e vetme e ligjshme dhe e moralshme e vendit dhe sfida e saj është si të jenë sa më seriozë, sa më të besueshëm dhe të ngjallin besim e shpresë.

Zhvillimet që ndodhën, fitorja e pabesueshme e të majtës në zgjedhjet e fundit, me hile e pa hile, me lekë e me drogë, na venë para një situate të vështirë e të çuditshme.

Konfigurimi i parlamentit, nxjerrja në krye të tij e eksponentëve ndaj të cilëve u ngrit në këmbë vendi para rreth tre dekadave dhe kërkoi ti rrëzonte nga pushteti, njeriun e thjeshtë e bën të pyesë: ku jemi?

Une besoj se rruga e vetme që e sjell Partinë Demokratike në pushtet me votë është rritja e besimit të ndërsjelltë mes eksponentëve të PD dhe qytetarëve, është përfaqësimi dinjitoz që u bëhët nga opozita qytetarëve, është ndershmëria e sjelljes dhe marrëdhënieve të ndërsjellta.

Njerezit do ta durojnë ende thikën sepse frika sillet rrotull kokave të njerzve, njëmijë frika, frikë për rrogën, frikë për fëmijën, për prindin, frikë nga frika…

Por një ditë do të bëhët mjaft, do të bëhët boll dhe kur të bëhet boll, kemi aftësinë t’i nxjerrim gjerat jashtë kontrolli siç ndodh fillim i ri me figura të vjetra dhe ne të jemi gjuhëkafshuar se këtu kemi qenë të tërë prej tri dekadash dhe kemi vallëzuar bashkë.

Partia Demokratike nuk ka kohë të zhgënjejë më askënd, nuk ka më tolerancë. Duhet të bëhet detyrimisht diga e qëndresës që mbron sistemin pa u shembur plotësisht.

Hekurudha e sigurtë është ajo e moralit. Mënyra e vetme është me folë sy më sy me njerzit e jo të bëjmë sikur flasim me to. Çdo shpërfillje e secilit na është kthyer e do na kthehet gjithmone.

Ne si Parti Demokratike dhe deputetët e saj mund ta ushtrojnë me sukses maksimal një pushtet, pushtetin e moralit, pushtet që fiton mbi çdo pushtet tjetër.

———————

(*Flamur Hoxha është biznesmen i njohur në Shqipëri në prodhimin e veshjeve, kandidat për deputet i Partisë Demokratike në Tiranë, cilësohet si fytyra e re e Partisë Demokratike, humanist i njohur, ndër të vetmit biznesmenë të mëdhej që mbështet botimin e librave me vlerë të Klubi i Poezisë, sponsorizon printimin e revistës më serioze letarare ballkanike e më gjërë në gjuhën shqipe, Illz – revistë letrare e Tiranës, periodike dy mujore që ka mbërri në 16 numra.)