Dukej sikur ish-senatori nga Florida, i lënë në hije nga të dërguarit specialë të zgjedhur nga presidenti Donald Trump, ishte pajtuar me një rol dytësor, pavarësisht postit të rëndësishëm në kabinet.

Por çdo dyshim për fuqinë dhe rëndësinë e Rubios tani duket qesharak, pasi ai jo vetëm që merr pjesë në negociatat diplomatike të nivelit më të lartë jashtë vendit, por po luan gjithashtu një rol gjithnjë e më të madh edhe në politikën e brendshme.

Rubio është burri i parë i shtetit pas Henry Kissinger-it që mban njëkohësisht detyrën e sekretarit të shtetit dhe këshilltarit të përkohshëm për sigurinë kombëtare. Ai po mbikëqyr ristrukturimin e Agjencisë Amerikane për Zhvillim Ndërkombëtar (USAID) dhe po zemëron universitetet duke premtuar se do të “anulojë agresivisht” vizat për studentët e lidhur me Partinë Komuniste Kineze.

Madje, pranoi me kënaqësi të marrë përgjegjësinë për dëbimin e emigrantëve të paligjshëm, pasi senatori Chris Van Hollen (D-MD) e kritikoi për rastin e Kilmar Abrego Garcia-s, “ai tipi është pjesëtar bandash,” u përgjigj Rubio pa u menduar dy herë.

Po bëhet gjithnjë e më e vështirë të gjesh një fushë të politikës kombëtare ku Rubio nuk është i përfshirë.

Zgjedhja e sigurt

Kur Trump u rikthye në Shtëpinë e Bardhë më herët këtë vit, dukej sikur çdo kandidat i mundshëm për kabinetin do të përballej me një proces të lodhshëm konfirmimi.

Ish-përfaqësuesi Matt Gaetz u rrëzua menjëherë si kandidat për Prokuror të Përgjithshëm. Sekretari i Mbrojtjes, Pete Hegseth, u analizua në çdo detaj, nga zakonet e tij të alkoolit deri te tatuazhet, përpara se të konfirmohej me një shumicë të ngushtë. Robert F. Kennedy Jr. u përqesh si një i çmendur dhe teoricien konspiracioni përpara se të konfirmohej si sekretar për shëndetësi dhe shërbime njerëzore.

Arsyeja ishte e qartë: Trump kishte kaluar katër vitet pas humbjes në vitin 2020 duke planifikuar qeverinë e re, duke u përqendruar te besnikëria më shumë se te aprovimi nga elita politike. Emërimet e tij ishin njerëz të jashtëm që lëndonin ndjeshmërinë e kongresistëve të karrierës.

“Nuk jemi në një cikël të zakonshëm presidencial. Zakonisht kemi presidentë që zgjidhen për mandatin e parë dhe ndoshta edhe për një të dytë, pastaj i bie të tërhiqen,” tha Steve Yates, studiues i lartë në Heritage Foundation. “Në shumë aspekte, kemi një president në vitin e nëntë të mandatit të tij.”

Yates shtoi: “Nën një president të vitit të nëntë, shumë gjëra i drejton vetë presidenti: ka një drejtim strategjik shumë të qartë dhe ai preferon një qeverisje të udhëhequr nga kabineti, më shumë sesa një qasje ‘think tank’-u të Shtëpisë së Bardhë për hartimin e politikave.”

Rubio ishte përjashtimi në kabinetin e të jashtmëve. Senatori nga Florida për 14 vjet mori një votim unanim 99–0 nga kolegët e tij, me seancat e ashpra të pyetjeve që kishin përfshirë kandidatët e tjerë që u kthyen në një festim të karrierës së tij në Senat.

Anashkalimi i sekretarit të shtetit?

Në fillim të mandatit të tij si sekretar shteti, Rubio dukej në rrezik të anashkalohej.

Trump emëroi Steve Witkoff-in, një mik i afërt pa përvojë diplomatike, si të dërguarin e tij special për të trajtuar luftën e Izraelit me Hamasin dhe pushtimin rus të Ukrainës.

Witkoff, që sipas të gjitha raporteve vepron vetëm si zëdhënës i presidentit, ishte zyrtari amerikan që u fotografua në Doha, Paris, Moskë dhe Stamboll, ndërsa përpiqej të realizonte premtimet elektorale të Trump-it për paqe.

“Mendoj se është e rëndësishme të kuptohet që Steve Witkoff nuk duket se merr vendime vetë në këto negociata. Ai merr udhëzime nga Uashingtoni ndërsa udhëton,” tha Jonathan Schanzer, drejtor ekzekutiv i Fondacionit për Mbrojtjen e Demokracive për Washington Examiner.

“E shoh atë si zbatues të dëshirave të presidentit për marrëveshje specifike që ai dëshiron të arrijë,” shtoi ai. “Armëpushimi në Gaza, negociatat për pengjet, negociatat me Iranin, Rusia, Ukraina. Kjo është fusha e Witkoff-it. Këto janë transaksione.”

Roli i ish-ndërtuesit të pasurive të paluajtshme si zëvendës i Trump-it në skenën ndërkombëtare dukej se po e linte Departamentin e Shtetit në plan të dytë.

Raportet tregonin se Rubio po merrej kryesisht me ristrukturimin e departamentit të tij dhe rinegocimin e marrëdhënieve në Amerikën Latine.

“Për mua, mesazhi ishte që po vëmë në rregull hemisferën tonë para se Rubio të përqendrohej në sfida të tjera,” tha Schanzer. “Kështu që mendoj se këto ishin dy gjëra të rëndësishme që ndodhën në fillim, ku Rubio kishte një rol të rëndësishëm, por që nuk tërhiqte shumë vëmendje mediatike.”

Zgjerimi i detyrave

Me 1 maj, Shtëpia e Bardhë njoftoi se këshilltari për sigurinë kombëtare, Mike Waltz, do të largohej nga posti i tij.

Ishte një largim i pakëndshëm, pas raportimeve se Waltz kishte përfshirë pa dashje një gazetar të njohur në një bisedë në Signal ku planifikoheshin sulme ndaj Jemenit. Trump tha se do ta emëronte Waltz-in ambasador në Kombet e Bashkuara.

Rubio e zëvendësoi atë si zyrtari më i lartë për sigurinë kombëtare në vend, ndërkohë që vazhdon të mbajë postin e sekretarit të shtetit.

Thuajse brenda natës, Rubio u shfaq në tituj kombëtarë dhe ndërkombëtarë.

Ai bashkëpunoi me zëvendëspresidentin JD Vance për të zbutur konfliktin në rritje mes Indisë dhe Pakistanit, i cili kërcënonte të përshkallëzohej në luftë mes dy shteteve me armë bërthamore.

Filloi të jepte përditësime për bisedimet e paqes mes Rusisë dhe Ukrainës gjatë konferencave për shtyp dhe dënoi agjencinë e inteligjencës gjermane pasi kjo e shpalli partinë “Alternativa për Gjermaninë”, që mbështet Trump-in, si një “grup ekstremist”.

U shfaq në Fox News gjatë turneut të Trump-it në Lindjen e Mesme për të shpjeguar për Sean Hannity-n pse Irani “nuk do të ketë kurrë armë bërthamore” dhe kërcënoi të “kthejë prapa pasurimin bërthamor në një mënyrë a tjetër.”

Rubio dhe Vance udhëtuan bashkë për në Vatikan për të përshëndetur Papa Leonin XIV pas zgjedhjes së tij, duke formuar një dyshe të katolikëve MAGA që kërkojnë ta mbajnë administratën në marrëdhënie të mira me Kishën Katolike.

Roli i ri i Marco Rubios në Këshillin e Sigurisë Kombëtare duket se ka zgjeruar rëndësinë e tij edhe në fusha që tradicionalisht nuk lidhen me këtë agjenci.

“Mendoj se tani po shohim një kthesë edhe më të madhe, sepse duket se Këshilli i Sigurisë Kombëtare, që drejtohet nga Marco Rubio, po zvogëlohet ndjeshëm,” deklaroi Schanzer. “Dhe kjo do të thotë se ka shumë gjasë që do të shohim më shumë fuqi në duart e sekretarit vetë.”

Kritikët e quajnë shkurtesën e fundit të gjerë të stafit në Këshillin e Sigurisë Kombëtare një reduktim të rrezikshëm. Rubio e quajti atë “përshtatje të duhur”.

“NSC-ja është Shteti i Thellë. Është Marco kundër Shtetit të Thellë,” i tha një zyrtar i Shtëpisë së Bardhë Axios-it. “Ne po e pastrojmë Shtetin e Thellë.”

Përqafimi i plotë i Rubios ndaj agjendës MAGA ka prishur një pjesë të mbështetjes bipartizane që e ndihmoi të merrte postin, por ai duket se nuk shqetësohet shumë për këtë.

Kur Van Hollen i tha Rubios se “pendohet” që votoi për konfirmimin e tij si sekretar shteti, ish-senatori vetëm qeshi.

“Pendesa jote për votën për mua më tregon se po bëj një punë të mirë, duke u bazuar në atë që di për rekordin tënd,” u përgjigj Rubio, duke shkaktuar akuza se nuk po i merr seriozisht detyrat e tij.

Asnjë pengesë tjetër

Tani, i pajisur me mbështetjen e plotë të presidentit, Rubio po drejton burimet e Departamentit të Shtetit drejt çështjeve të brendshme me dimensione të huaja, i gatshëm të veprojë si portier për jo-shtetasit që konsiderohen si përçarës apo nënçmues ndaj interesave kombëtare.

Departamenti i Shtetit filloi një nismë me hetime mbi statusin e vizave të studentëve në Universitetin Columbia që dyshoheshin se kishin marrë pjesë në protesta anti-Izrael në bibliotekën e kampusit.

Kjo betejë u zgjerua në një shtypje mbarëkombëtare ndaj ndikimit kinez në arsimin e lartë amerikan, duke kulmuar me luftën aktuale të administratës kundër Universitetit Harvard.

“Nën drejtimin e presidentit Trump, Departamenti i Shtetit i SHBA do të punojë me Departamentin e Sigurisë Kombëtare për të revokuar agresivisht vizat për studentët kinezë, përfshirë ata me lidhje me Partinë Komuniste Kineze ose që studiojnë në fusha kritike,” njoftoi Rubio javën e kaluar.

Në të njëjtën kohë, Rubio po ofron burimet dhe autoritetin e Departamentit të Shtetit për të plotësuar agjenci të tilla si Siguria Kombëtare dhe Imigracioni e Doganat për dëbime masive të emigrantëve të paligjshëm.

Prioritetet e reja u zyrtarizuan në një njoftim të premten nga Departamenti i Shtetit, i atribuuar Rubios, ku shpallej një plan për zhvillimin e mëtejshëm të një “Departamenti më të shkathët, më të pajisur për të promovuar interesat e Amerikës dhe për të mbajtur amerikanët të sigurt në të gjithë botën.”

“Gjatë çerekshekullit të fundit, operacionet e brendshme të Departamentit të Shtetit janë rritur në mënyrë të jashtëzakonshme, duke sjellë më shumë burokraci, kosto më të larta dhe më pak rezultate për popullin amerikan,” shkroi Rubio. “Që në ditën time të parë si Sekretar, kam thënë se ky Departament duhet të lëvizë me shpejtësinë e rëndësisë dhe, në prill, shpalla një riorganizim të gjerë të Departamentit për ta arritur më mirë këtë qëllim.”

Rubio tha se ristrukturimi i tij është koordinuar me reagimet nga “ligjvënësit, zyrat dhe punonjësit me përvojë të gjatë” për t’i shërbyer më mirë shqetësimeve moderne.

Sipas Axios, plani do të krijojë një Zyrë të Re të Rimigrimit për të lehtësuar dëbimet më të mëdha dhe më efikase përmes Byrosë së Popullsisë, Refugjatëve dhe Migracionit.

“Mendoj se ai ka qenë i qartë se politikat që po trajton janë, në fakt, brenda juridiksionit që ka një sekretar shteti,” i tha Yates gazetës Washington Examiner. “Ai ka theksuar se vizat janë në kompetencën e Departamentit të Shtetit. Kjo është thjesht e vërtetë. Dhe kur është fjala për kufijtë dhe çështje të tjera, mendoj se ai në mënyrë të ngjashme ka theksuar juridiksionin e tij.”

Rubio është tani fytyra e filozofisë politike udhëheqëse të administratës Trump, duke thyer secilën pjesë të pushtetit ekzekutiv nga ndarjet e ngurta dhe duke koordinuar veprimin përtej sektorëve pa u shqetësuar nëse shkel mbi territorin e tjetrit.

Në fund të fundit, nëse çdo anëtar i kabinetit është pjesë e Ekipit Trump, ku është problemi që ndajnë punën?

“Nëse duam të jemi efektivë, të gjithë përfaqësuesit kryesorë të presidentit duhet të ndajnë juridiksionin mbi këtë,” tha Yates. “Nuk mund të trajtosh ndikimet dashakeqe të Partisë Komuniste Kineze duke e konsideruar atë vetëm si një sfidë të politikës së jashtme, apo çështjet në arsim vetëm si një sfidë të Departamentit të Arsimit.”

“Duhet të përfshihen të gjithë,” vazhdoi ai. “Dhe në të vërtetë, është në dorën e presidentit të vendosë me kë ndihet më rehat për t’i trajtuar këto gjëra.”

Trump duket se është dakord, dhe nuk ka askënd me të cilin ndihet më rehat sesa me Rubion.

“Marco Rubio, i jashtëzakonshëm, i jashtëzakonshëm. Marco, kur kam një problem, e marr në telefon Marco-n,” tha Trump për sekretarin e tij të shtetit në të njëjtën ditë që e emëroi edhe në krye të NSC-së.

sn