Bababi më thoshte: për të kuptuar se kush është një mik i mirë, organizo një festë, një festë të bukur, merr birra dhe verëra të mira mbi trembëdhjetë lloje, merr ushqim të mirë dhe sigurohu që muzika në sfond të jetë e këndshme, që mund t’i mirëpresë të gjithë, vendose me zë të lartë, por jo shumë, dialoget e tu le te mos mbulohen nga muzika, fto miq, fto shume, fto te gjithe shoket qe njeh dhe pastaj, sapo te mbaroje festa, le te marre te gjithe rrugen qe preferojne, mos detyro njeri te rrije, mos bind askënd, festat e kane origjine me te vjeter se ne, ato e dine vetë se kur duhet te mbarojne, pershendeti, uroju te gjitheve naten e mire dhe vezhgoni me kujdes se kush me vullnetin e tij te lire qendron per t’ju ndihmuar, kush do ju ndihmoje te lani enet, kush do te ndihmoj t’i rregullosh dhe sistemosh gjerat, keta do jene shoket e tu te mire, ata qe nuk do te jene prane kur muzika të pushojë dhe vera të mbarojë, shoqëri e mirë jane ata qe do te mbeten edhe kur jeta jote duhet të ofrojë vetëm thërrim; dhe në fund të çdo gjëje, më tha babai, mbaje mend, në fund të çdo feste të bukur në fund të çdo momenti epik të çdo suksesi të madh dhe çdo sipërmarrjeje të suksesshme, do të shohësh që atje do të mbeten gjithmonë shumë pak njerëz pranë teje, por mbaje mend gjithmonë ata shumë pak, ata vlejnë gjithçka.