E përditshmja amerikane, “The New York Times”, ka publikuar një artikull të gjatë për Richard Grenellin. Gazeta ka biseduar me 40 persona, shumica nga ta Republikanë.

Artikulli flet për karrierën e Grenellit në kohën kur në pushtet ishte Donald Trump dhe kur ushtroi pozita të ndryshme në kabinetin e tij, nga i dërguar special për dialogun Kosovë-Serbi deri te ushtruesi i detyrës së Shefit të Agjencisë së Inteligjencës të ShBA-së.

Në një pjesë të këtij shkrimi flitet edhe për Kosovën.

Aty zbulohet një episod shumë interesant. Grenelli i kishte propozuar Trumpit që të vizitonte ish-presidentin e Kosovës, Hashim Thaçi në Hagë.

“Në një episod të pa raportuar më parë, zoti Grenell propozoi vitin e kaluar një ide për të nënvizuar ankesat e zotit Trump se aktakuzat e ngritura nga prokurori i posaçëm, Jack Smith, ishin politike. Zoti Grenell i propozoi zotit Trump t’i bashkohej atij në një vizitë te ish-presidenti dhe kryeministri i Kosovës, Hashim Thaçi, në burgun në Hagë, ku ai pret gjykimin për akuzat për krime lufte. Edhe z. Thaçi u padit nga z. Smith, i cili mbikëqyri ndjekjet penale të krimeve të luftës në Hagë përpara se të emërohej këshilltar special. Zoti Thaçi ka thënë se politika qëndron në themel të akuzave kundër tij”, shkruan NYT.

Megjithatë, sipas gazetës amerikane, Trumpi nuk e kishte pranuar këtë ide.

“Zoti Trump nuk e përqafoi idenë e zotit Grenell. Një person i afërt me z. Thaçi tha se i dukej argëtuese ideja e zotit Trump dhe një rrëmujë të zhurmshme mediatike përpara IEVP të Hagës – por vendosi se do të ishte më mirë të fokusohej në rastin e tij”.

“Zoti Grenell ka postuar pretendime në mediat sociale se aktakuza e z. Thaçi ishte një komplot i udhëhequr nga Departamenti i Drejtësisë”, ka shkruar më tej NYT në këtë artikull të gjatë.

Aty përmendet edhe koha kur Grenelli tentonte të arrinte paqe mes Kosovës dhe Serbisë, dhe si ideja e tij që Liqeni i Ujmanit të riemërtohej në “Liqeni Trump”.

“Në fund të vitit 2020, i etur për një grusht shteti diplomatik në ditët e fundit para zgjedhjeve presidenciale, zoti Trump e dërgoi z. Grenell në një mision që ka turbulluar diplomatët perëndimorë për një dekadë: Për të nxitur Serbinë që të njohë Kosovën, një ish-krahinë me shumicë shqiptare, si shtet i pavarur. Zoti Grenell u afrua me liderët rajonalë, duke injoruar kryesisht diplomatët amerikanë dhe të Bashkimit Evropian, të cilët kishin punuar për këtë çështje për vite me radhë”.

“I sigurt për një marrëveshje, z. Grenell propozoi riemërtimin e një rezervuari industrial që lidh Kosovën dhe Serbinë në ‘Liqeni Trump’ për të përkujtuar arritjen e tij. Por negociatat dështuan pasi gjykata e krimeve të luftës në Hagë njoftoi planet për të paditur zotin Thaçi, presidentin e Kosovës. Serbët dhe shqiptarët në Kosovë, gjithnjë e më të përçarë, ende e quajnë liqenin me dy emra të ndryshëm, asnjëri prej të cilëve nuk është Trump”, thuhet në shkrimin e NYT.bw

Gazetari Igli Çelmeta i pranishëm në rubrikën “Kjo Javë” në News24, duke komentuar operacionin e fundit të SPAK, tha se ai është iniciuar nga partnerët francezë, belgë e holandezë pas çkodimit të aplikacioneve SKY ECC.

Çelmeta tha se dyshimet se operacioni është dekonspiruar është fakti se të paktën dy funksionarët e policisë që ishin në listën e personave që duhej të arrestoheshin, nuk janë paraqitur në punë.

“Dekonspirimi i operacionit duket nga numri i personave që janë arrestuar, janë vetëm 8 persona, ndërkohë që nuk janë arrestuar personazhet kyçe”, tha Çelmeta.
Në vijim ai paraqiti edhe një detaj, kur gjatë operacionit, kur është shkuar në banesën e një prej personave që ishte në listë, oficerit të policisë që shoqëronte grupin që do të kryente arrestimin iu tha nga familjarët e atij që duhej të arrestohej “çkërkon këtu ti, ti ishte para ca ditësh dhe more lekët…”.

Ai tha se për shkak se nuk ka një marrëveshje ekstradimi me Emiratet e Bashkuara Arabe, personat e kërkuar në Shqipëri, shkojnë e strehohen në Dubai.

“Të paktën 7 personazhe të rëndësishme të botës së krimit janë strehuar pikërisht në Dubai”, tha Çelmeta.

Ai tha se bandat kanë një fuqi të madhe ekonomike, që sigurohej nga lojrat e fatit, por kemi edhe banda kriminale që siguronin të ardhura vetëm për shkak të vrasjeve, pra kemi vrasës me pagesë.

Referuar Vettingut në Polici, Çelmeta tha se ky proces të funksionojë duhet një bashkëpunim mes institucioneve.

“Duhet një bashkëpunim më i ngushtë mes SPAK dhe AMP-së, pasi SPAK është institucioni që ka të dhënat nga çkodimi i aplikacionit SKY”, tha Çelmeta.bw

Çfarë skandali moral dhe politik, njëkohësisht, po ndodh sot në Shqipërinë pluraliste!

Ju është mbushur mendja fëmijëve të ish-besnikëve të partisë e të shokut Enver, për të vendosur demokracinë dhe zgjedhjet e lira, demokratike në Shqipëri…(!!!)

Pikërisht ata që në prehrin e diktatorëve dhe në bankat e shkollës ku, për demokracinë, e cila, sipas programeve edukuese, ekzistonte vetëm në sistemin komunist, u edukuan se:

• Socializmi dhe shoku Enver ishin binjakë që i lindi historia;
• Se partizanët ishin dëshmorët e vetëm të kombit, që çliruan vendin nga okupatorët fashistë e nazistë, të tjerët nuk ekzistonin, ose ishin armiq, me devizën staliniste:
• Kush nuk u bashkua ose ishte kundra luftës partizane të udhëhequr nga serbët dhe komunistët shqiptarë, ishte armik i përjetshëm i popullit shqiptar;
• Se komunistët ishin të vetmit që mundën të ndërtonin shoqërinë përparimtare në Shqipëri. Pse jo, bijtë e e bijat e tyre, sot, të mos jenë, pikërisht ata, të vetmit, për të ndërtuar edhe shoqërinë kapitaliste?

Sepse,

THONË ATA: Ne, bijtë e bijat e ish diktatorëve të djeshëm, jemi më të ndershmit, më të diturit, më atdhetarët nga cilido tjetër në këtë tokë, që quhet Shqipëri, të cilën etërit tanë e çliruan nga okupatorët …Dhe, kjo tokë, na takon neve!

THONË ATA: Vetëm ne, bijtë e bijat e komunistëve dimë të qeverisim, të bëjmë demokraci apo të zhvillojmë zgjedhje të lira e demokratike.

THONË ATA: Çdo grup tjetër i shoqërisë, që s’i takon tarikatit tonë, nuk është i aftë dhe s’ka të drejtë të qeverisë vendin! Nuk ka të drejtë të gjykojë paraardhësit tanë! Nuk ka të drejtë të quhet demokrat, madje as me “ biografi”, për ta çuar Shqipërinë në Evropën e Bashkuar.

THONË ATA: Shqiptarët, o do të gëzojnë ato që dëshirojmë t’iu falim ne, lirinë dhe demokracinë, ama si ç’i dëshirojmë dhe pëlqejmë ne, ose ata do të vithisen në humnerë së bashku me europianët dhe imperializmin amerikan!

Prandaj: O ne në Shqipëri ose ndryshe, askush tjetër s’ka për ta gëzuar Evropën e lirë dhe Shtetin e së Drejtës, që po përpiqemi ta ndërtojnë ne, në Shqipëri!

• A nuk janë të gjitha këto simptomat e një të kaluare të hidhur për popullin shqiptar?
• A nuk është kjo sindroma e “Njeriut të ri”, që krijoi Enver Hoxha?

Prandaj, është bërë problem serioz e ardhmja e demokracisë në Shqipëri.
Kjo është dhe përgjegjësia e shumicës së djeshme në pushtet, e cila me veprimet dhe mos veprimet e saj, për dënimin e krimeve të sistemit komunist e katandisi Shqipërinë në mëshirën e sindromës së sotme komuniste.

Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiç , tha mbrëmë në Nju Jork se rezultati i votimit për rezolutën për Srebrenicën në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuar ishte një “surprizë e madhe, pothuajse një tronditje” për shumë njerëz në sallë dhe se nismëtarët e atij dokumenti “nuk do ta falin kurrë” për lobimin kundër miratimit të tij.

“Kam mbyllur karrierën time këtu sonte, ata nuk do të më falin kurrë për këtë. Shumë gjëra nuk do të më falin, por kjo ishte gozhda në arkivol. Ata bënë gjithçka për të na mundur dhe ne u ngritëm. Nuk mund të them se fituam, sepse këto janë procedurat, por të gjithë e dinë se cili është rezultati”, u tha Vuçiç gazetarëve pas seancës së Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së.

Vuçiçi tha se sot ishte hera e parë që Asambleja e Përgjithshme e OKB-së nuk miratoi unanimisht një rezolutë mbi temën e gjenocidit dhe se shumë nga 84 vendet që votuan “po” ishin të ekspozuara ndaj “presionit dhe kërcënimeve” nga sponsorët e atij dokumenti.bw

This how Serbia’s President @AVucic has reacted to the adoption of the resolution on the Srebrenica Genocide by the UN General Assembly: pic.twitter.com/BWGgKs737G

— Jakub Bielamowicz (@KubaBielamowicz) May 23, 2024

Gjatë ditës së djeshme, Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara miratoi rezolutën, sipas së cilës 11 Korriku shpallet Ditë Ndërkombëtare e Përkujtimit të Viktimave të Gjenocidit në Srebrenicë.

Gjatë kohës kur janë publikuar votat e shteteve që votuan për rezolutën, pamjet e presidentit serb Aleksandër Vuçiç janë bërë virale në rrjetin social “X”.

Ndërsa mban flamurin serb në duar, i skuqur e plot inat, ai ka shfaqur edhe njëherë mohimin e gjenocidit.bw

This how Serbia’s President @AVucic has reacted to the adoption of the resolution on the Srebrenica Genocide by the UN General Assembly: pic.twitter.com/BWGgKs737G

— Jakub Bielamowicz (@KubaBielamowicz) May 23, 2024

Analisti Fatos Lubonja në një lidhje Skype me emisionin “Open” në News24, tha se nga dosja Metamorfoza na del se grupet kriminale kanë pushtuar ekonominë, kanë futur paratë e drogës në Shqipëri, kanë qarkulluar këto para në ndërtime, blerje apartamentesh, nëpër kazinora, kanë blerë vota gjatë fushatës elektorale të PS-së.

“Problemi që kam unë është një lloj segmentizimi që SPAK i ka bërë krimit. Ky Rraja apo Ndoka na dalin si njerëz që hanë kumbulla pas shpinës së Edi Ramës dhe me këtë logjikë po pastrohet, duke arrestuar këto.

Por pyetja që kam unë është: me një Kryeministër të ndershëm do të kishte pasur mundësi krimi që të futej në ekonomi, do të mund të investoheshin paratë e krimit në ndërtime?

Do të kontrolloheshin paratë që do të përdoreshin për të ndërtuar resortin, apo atë kullën.

Por këtu nuk kemi asnjë hetim të SPAK-ut, kemi dokumente që kanë ardhur nga autoritetet franceze. Si ka mundësi nuk kemi asnjë hetim nga SPAK, ku është ky SHISH i famshëm, që nuk ka dhënë asnjë sinjal për të nisur një hetim këtu apo atje?

Këtu nuk bëhet fjalë për dy tre banditë të shpërndarë, por kemi një bandë të madhe që ka krijuar një sistem këtu”, tha Lubonja.

Analisti u shpreh industria e ndërtimit, referuar edhe deklaratave të kreut të SPAK Altin Dumani, është kryesorja për riciklimin e parave të krimit.

“Kemi një sistem të ndërtuar qëllimisht, një organizatë kriminale, një bashkëpunim të ndërtuar dhe të lidhur, me synim mbajtjen e pushtetit nga Edi Rama, dhe në anën tjetër lulëzimin e ekonomisë kriminale”, tha Lubonja.

Ai u shpreh se këtë bandën e madhe e ka krijuar Rilindja dhe më duket shumë e vogël fuqia e SPAK përballë kësaj bande kriminale, që mban me bukë edhe ata shqiptarët, për të cilët thuhet sot se duhet të ngrihen.

Ka një pa-arsyeshmëri të tërbuar në manifestimet me të cilët nga San Françisko në Paris mijra të rinj perëndimorë po pushtojnë universitetet e sheshet për të vërtetuar mbështetjen e tyre për çështjen palestineze. Është e njëjta që, pjesërisht, po shohim në “Intifadën studentore” edhe n’Itali. Është një pa-arsyeshmëri e vendosur të mos i japë as më të voglin kujdes arsyeve të Izraelit. Për ta bota fillon sot: ndodhitë historike – që nga protektorati britanik deri në vendimin e OKB të vitit 1947 mbi lindjen e dy Shteteve, nga refuzimi i menjëhershëm i këtij vendimi nga ana e arabëve deri në serinë e gjatë të luftërave të njëpasnjëshme – gjithshka është injoruar, gjykuar e parëndësishme mjaft që të shprehej vetëm e sidoqoftë ajo që është e ngutëshme në shpirtërat e atyre të rinjve: nevoja për të përbindëshuar Izraelin e për t’u vërsulur kundër tij duke e shënuar me gisht si një përqëndresë shpirtligësish.

Por nëse synimi i vërtetë mos të jetë në të vërtetë ai që çirret në kupë të qiellit, nëse nuk do t’ishte Izraeli, por një tjetër?

Lëvizjet e të rinjve gjithmonë, në fund janë të drejtuar kundër babait. Kundër komandës së tij që detyron bindjen ndaj normave e roleve të shoqërisë, që paraqitet detyrimisht si një lloj tredhjeje të dëshirës seksuale ose të plotfuqisë së bijve. 68-ta mëson. Por me përjashtim të pak grupeve, bijtë kryengritës të atëhershëm frymëzoheshin sigurisht nga ide, libra, miklime. Megjithëse vendoseshin në kundërshti të rendit qenësor, ishin pjesë integrale e pasurisë kulturore ideologjike të botës së etërve. Marksi, Frojdi, Marcuse, Foucault, Laing, Niçe, Lévi-Strauss mund të viheshin më së miri n’atë që mbas njëzetë vitesh Allan Bloom do t’a quante “Kanuni perëndimor”. E njëjta gjë, në një farë mënyre mund të thuhej edhe për Leninin, madje edhe për Stalinin.

Ndërsa ai që është e ri dhe i jashtzakonshëm është fakti – në mënyrë shëmbullore i dukshëm në universitetet amerikane – që kryengritja rinore kundërizraeliane e sotme jo vetëm nuk shkërben asnjë lloj norme kulturore, aq më pak perëndimore, asnjë tekst, asnjë libër, por prapatoka e saj qëndron e gjitha në një fushë programatikisht e rrënjësisht armiqësore ndaj Perëndimit si i tillë. Në thelb protagonistët e saj e përdorin Izraelin thjesht si një simbol, si një dash për kurban. Sulmojnë Izraelin për të shprehur mospranimin e tyre kundrejt Perëndimit, historisë së tij, vlerave të tij, themeleve të antropologjisë së tij – që nga rendi i dyshgjinisë tek prindëria e themeluar mbi praninë e një burri e të një gruaje.Për secilën nga këto gjëra vihet nën padi karakteri i pandehur gënjeshtar, shtypës.

Në të vërtetë, pra, ajo që lajmërojnë manifestimet e gjithë këtyre muajve, “Inttifada studentore” e afërt, mijra thirrjet “ Palestine will be free from the river to the sea”, është një ndarje e mundëshme e Perëndimit nga bijtë e tij.

Por nëse ata nuk arrij t’i njoh më, faji nuk është vetëm i tyre. Ndoshta është edhe i faktit se prej kohësh në një lloj dëshire vetëshkatërrimi, Perëndimi ka shkuar duke humbur kuptimin e historisë së tij, pra edhe identitetit të tij. Sepse Perëndimi ka arritur në një pikë në të cilën nuk qëndron më në asgjë. Të gjithë nyjet e lidhura në dhjetëvjeçarë të gjatë po ngecin në krëhër: arsimi dalëngadalë copë copë është tashmë pothuajse i paqënë, zhdukja pasuese e traditës kulturore, ngërdheshja që shoqëron çdo propozim konservator, i barazuar në dy këmbë si një propozim reaksionar; mënjanimi i bashkuar me dënimin e çdo trajte antropologjike të së shkuarës si “e kaluar” e anasjelltas përkrahjen e çdo gjëje të re sepse është e re, edhe se të papërdorur, të çuditëshme, ”eksperimentale”: pastaj fundi i çfarëdo edukimi sentimental të njerëzve, pakuptimësia thelbësore shoqërore e marrëdhënies burrë grua, brejtja e kuptimit të atësisë e të mëmësisë, shthurja e lidhjeve familjare e të bashkësisë, rënia e çfarëdo institucioni, ideje ose politike që synon të projektojë personin në një përmasë përmbi individuale. A nuk duket në këtë dritë sot Perëndimi? Sigurisht ; edhe shumë të drejta e një mirëqënie e mjaftueshme. Por çfarë tjetër përtej kësaj? E megjithatë përse Izraeli atëherë? Përse hebrejtë? Përse të kemi inatin me ta? Sepse në skutat më të fshehura të psikës njihet se si janë gjërat. Sepse hebraizmi rikujton menjëherë një zanafillë: zanafillën. Është prej aty që në një farë mënyre vijmë edhe ne, është aty në një farë mënyre edhe zanafilla e jonë, ajo e Perëndimit. “Shpirtërisht ne jemi semitë”: mund t’a përsërisim edhe neve atë që tha një papë, kur bëhej fjalë për t’i u kundërvënë zotërijve të kryqit të thyer, urrejtës të qytetërimit perëndimor të cilët, jo rastësisht, shihnin tek hebrejtë, pikërisht për këtë, armikun kryesor për të asgjësuar. Bijtë e Perëndimit që për fajet tona nuk duan të njihen më në të që nga çasti që shohin në të vetëm të keqen, e që rebelohen duke dshur t’a shkatërrojnë, edhe ata , megjithë mangësinë që i karakterizon e nuhasin si janë gjërat. Nuhasin se nëse duhet vërtetë të shpërbëhet Perëndimi, siç duan të bëjnë ata të rinj, duke larguar peshën e një atësie të gjykuar të padurueshme, atëherë ajo atësi duhet goditur në zemër, në burimin e saj. Pikërisht duke u çjerrur vdekje Izraelit, vdekje sionistëve…..

“Corriere della Sera”, 17 maj 2024 Përktheu Eugjen Merlika