GHAZELI I ZEMRES

Fitó një Zëmër,  puth-e dhe rrëmbéj-e.

Dhe adhuró-e si Alltàr prej Feje:

Një qint Qabera s’vlejnë sa nje Zëmër;

Zëmër kërkó, Haxhí,  jo Gur Qabeje.

1. Noli: Rubairat.

Je ti intuitive njisi matjeje,

o zemër,

ushtë e sqyt për çdo ngadhënim orvatjeje,

o zemër.

Dridhen duart në lutje dhe, helianth i artë,

çel ti, shpres’e epët ndaj gurrës së zjarrtë,

o zemër.

Shtegtari ka mendjen tek pregatitja,

kur, krahë-hapët, me ty t’i bëhet pritja,

o zemër.

Psalmet e Fatihatë ia kanë tharë gjuhën,

nga gjakimi që e djeg, gris perden, flak zhgunën,

o zemër.

Largimi e ka shthurur, malli e ka shkrirë,

sa ngatërron teqe, taverna e manastirë,

o zemër.

Buzët mbi ikonën me të dashurin puqen,

si te gota e tavernës me të kuqen,

o zemër.

Keqaz, shumë keq e ka mbërthyer fati,

e të flasë për Të me ty përherë është gati,

o zemër.

Bota u lodh: <<Me translate, si gjithmonë,

kërkon të përçartemi si ti vetë>>, më thonë,

o zemër.

Pusho pra, Ferráz! Zemra (çështje e vjetër):

një muskël i zgavërt e asgjë tjetër.

Apo jo, o zemër !

FLUTURIMI

– Adieu dit, le renard. Voici mon secret.

Il est très simple: on ne voit bien qu’avec le cœur. L’essentiel est invisible pour les yeux.

– Lamtumirë, tha dhelpra. Ja sekreti im. Ai është shumë i thjeshtë: vetëm me zemër mund të shihet mirë. Për sytë thelbi është i padukshëm.

1. DE SAINT-EXUPÉRY: Le petit Prince.

Princi I vogël.

O ti që përqëndrohe

Dhe shtrydh mendjen

Për t’i krijuar flatrat poemës,

Si s’ke kuptuar

Që metrika, ritmi, rima,

Prozodia, e tjerë,

Janë sqima,

Stoli loje, qelqurina pa vlerë ?

Gjersa

S’ke derdhur xhevahirët e zemrës

Që të vezullojnë vargjet e zbeta,

Si mund të dridhëzohet shema

Që të labërgohen troketë

E të marrë fluturim poema ?

KALOVA PERTEJ

Sirati

Ura e Sirát-it është një shpatë që ka te-

hin më të hollë se një qime. Të këqijtë

do të bien majtas, në humnerën e Xhe-

hnemit plot flakë, si njerëz të dehur.

Sipas Traditës Muslimane.

Gëzohuni, o vëllazën…

Kalova përtej.

Mbi teh të shpatës

Kalova përtej!

Tehi (oh sa i mprehtë !)

Dhe poshtë përroi i zjarrtë !

Peshoja (oh sa i randë!)

Dhe nuk rashë në flakë !

Sa më mundonte majtas !

Smiri, urrejtja, hakmarrja…

Të gjitha më të majtë.

Më të djathtë : dashunija e nanës!

SEKRETI

Mon âme a son secret, ma vie a son mystère,

Un amour éternel en un moment conçu…

1. ARVERS: Sonnet.

Në shpirt kam një sekret, në jetën një mister,

Një dashuri pa funt, të kapur në një vrap…

Përkthim i NOLIT: Dashuria e fshehtë.

Sado mshehun thellë në zemër,

Sekreti im mbetet nji lojë fëmije.

Me të vërtetë,

Ç’sekret mund të jetë

Sekreti im

Derisa

Në çdo kuvendim,

Emni i saj

Më ban të skuqem

Si nji nxanës shkolle

I kapun në faj ?

VELLAI FAQEBARDHE

Çdo gjë ka dy vegjë, njëra që të lejon ta

    mbashë, tjetra që nuk të lejon…

EPIKTETI.

Stoik grek (Shek. I)

Çdo gjë ka dy faqe :

Një faqe të bardhë e një të zezë.

Vështro faqen e bardhë, dhe thuaj :

VËLLAI IM FAQEBARDHË :

SI KA FAQEN KA DHE ZEMRËN.

Në kopshtin e vëllait :

Lule dhe hidhëse.

Kënaqi sytë me lulet,

Mos e ngushto zemrën me hidhëset.

Ndihmoje vëllanë

Të spastrojë hidhëset, dhe thuaj :

PA SHIHENI KOPSHTIN E VËLLAIT :

KREJT LULISHTE ! GËZOHUNI !

Mos e vështro vëllanë nga pas,

As mos i kthe krahët.

Dili përpara dhe pasqyrohu në sytë e tij.

Oh, përqafoje vëllanë që të ndiesh

Si i refkëtin zzemra !, dhe thuaj :

VËLLAI IM, I RRITUR BASHKË ME MUA,

I MËRGUAR SI UNË.

SI MUND ?

Kur,

Duke ndihmuar njeri-tjetrin,

Patëm aq mundime

Për të kaluar përroin e verës,

Si mund ta kalosh vetëm,

O i shtrenjti vëlla lufte,

Ta kalosh vetëm

Lumin e vjeshtës ?

Dhe pas lumit të vjeshtës

Na pret lumi i dimrit,

Lumi vërshues i dimrit !

Si mund ta kalojmë,

O i shtrenjti vëlla mërgimi,

Si mund ta kalojmë vetëm

Lumin vërshues të dimrit,

Kur,

Duke ndihmuar njeri-tjetrin,

Për të kaluar përroin e verës

Patëm aq mundime ?

Ç’u bënë,

O i shtrenjti vëlla bese,

O i shtrenjti vëlla shprese,

Ç’u bënë ato premtime ?