VOAL

VOAL

U shua në Lion të Francës Mark Dodani, një nga figurat e ish-Sigurimit të Shtetit

May 7, 2017
19 Comments
  • author avatar
    Pajtimi 7 years ago Reply

    Nora Malaj e ka vellain e babes.

    • author avatar
      Anonymous 7 years ago Reply

      E ka vellain e nenes

  • author avatar
    SKENDER ZOGU 7 years ago Reply

    Ka shkue ke Enveri né xhehenem.

    • author avatar
      Komisar katani 7 years ago Reply

      Skender skishe burni tia thoje ne sy.Si gjithmobe mbas shpine.

  • author avatar
    Fatos Mucha 7 years ago Reply

    Baca Markun e njoh qysh kur memory fillon te rregjistroi.
    Humbja e tij fizike eshte e thelle. Keshillat, motivimi, pozitiviteti I tij do jete I perjetshem. Zeri i tij kumbues e autoritar do mbetet ne memorjen time gjith jeten. Ishte I domosdoshem per tre breza. Per ata qe jetuan dhe punuan me te, per ne qe na rriten dhe per femijet tane si simbol frymezimi.
    Mostakimi me Markun momentet e fundit te jetes se tij, do te mbetet nga keqardhjet e rralla te jetes sime. I paharuar kujtimi I tij

  • author avatar
    leke 7 years ago Reply

    Ky tradhtari i kombit qe pata rastin me takue ne vitin 1994-en ne Tirane mbasiqe baba im e ka takue nje vit ma pare kur ka dashte me pare shqipni te cliruem nga regjimi gjakprires te Enver Hoxhes. Nesje ne ate takim midis baba im dhe ish – oficeri te nalte te sigurimit te shtetit komunist shqiptare mark Dodanit u ndodhe ne mes kryeqytetin e Tiranes ne shtepine e Z. Gjonit nga mati. Nesje, Mark Dodani u mundue me u bind baba im Qenan G. Zhupanit qe komunistat e paten vra baben e tij qe me kallezue se ai nuk ishte vertete komuniste se ne ate koha Z. Mark Dodani si njeri dhelper dhe teper dinake tue mendue se era e drejtesise dhe demokratise ishte tue ardh dhe tue dit se baba im ishte Zogist/ Legalistet ka dashte me u lidh me njeriun qe mund me fillue nje fare miqesi qe me pas nje fare siguri nga akuzat dhe denime gjykesore qe ishte flitun ne ata koha etj. Po Qenan G. Zhupani i cili ka luftue 6 vjet neper malet e sharrit nen udheheqjen e Xheme Gostivarit edhe gjate kohes ne mergim me burrat te dheut si me me Kol Fiqir Dine, Kol Hysni Dema, Kol Muharrem Bajraktari, Prof. Miftar Spahija, Dr. Fuat Myftija, e shume te tjere qe ne kampin e Greqise ne Lavrio per afer 10 vjet Qenan G . Zhupani jo vetem se u ba perkthyesi mes perfaqueseve greke dhe palen shqiptare qe permbante Kol Fiqir Dine, Kol. Muharrem Bajrkatri dhe Prof. Miftar Sphaije thaci i Lumes, qe kane pas besue vetem me djali i shkathet nga pollogu Qenan G. Zhupanit i cili u ba mbrenda nje koha te shkurte mbasi qe ka krye disa operacione ushtrake nga stervitjen amerikane qe grupi i xheme Gostivarit ishin te hedhun me parashuktat ne malen e sharrit nga vitin 1948-en jo nje here po tre here. po mbasandej Ky djale i shkathet filloj me punue ne fabrike ushtarke greke qe prodhojshin dinamite, qe mbrenda nje vit e gjysme drejtori i fabrikes e ka emnue Qenan G. Zhupani manaxheri i fabrikes. Bile shpesh here Kol. Muharrem Bjraktari e pat marre nga krahu tue shetit bashke me Qenani tue thane se , ” Kur do te kthehena ti o djali im do te themelojsh farike a armartimeve qe neve mos me lyp kurre prej te huajave..” Po baba im ka pergjigj Z. Mark Dodanit keshtu, ” Mos kujto se neve nga mergimi e hajme barit… Jo Marku, po rrene se Komunistat nuk kane vra baba yt as vellane tuaj po ti e ke vra vet..” Sepse per me tregue besnikerine dhe bindjen absolute ndaj komunistat e ke pranue me plote vullnetit e lire qe komunistat te vrasin gjakun tend si besnikerin tuaj bindes ndaj komunistat se perndryshe nuk do te ju kishin besue, por vetem tue tradhtue familjen tuaj me vrasjen e tyne e paten besue se je njeriu i tyne. Po mbas kete tregim Z. Mark Dodani mbeti me goje te hapun dhe as se ka qit za as pata mundesi me shikue baba im ne ftyre dhe ashtu mbeten ne heshtje per disa minuate e mandej Z. Mark Dodani ka thane se, ” me vjen cudi se pata njoftue me njeri si ju Zotni Qenan, dhe atehere kerkoj leje per me dale.

    • author avatar
      Komisar katani 7 years ago Reply

      Ti LEKE dhe askush tjeter si ty,nuk ka goje me fole per kete burre,Se sa ishte gjelle i moret te keqen.Si zakonishte shqiptari gjithmone mbas vdekjes e shan shqiptarin.

  • author avatar

    kriminel i pague prej pushtetit……….

  • author avatar
    Anonymous 7 years ago Reply

    NGUSHELLIMET familjes ZOTI U DHANTE kivet

  • author avatar
    lili 7 years ago Reply

    Po pse u tremb ky’trim’ nga demokracia edhe erdhi ne France ku jetoj me ndihma?
    Pfff per keso ‘komunista’ qe shkojne e Stephen ne vend et kapitaliste qe gjithe jet en i shajten!

  • author avatar
    Anonymous 7 years ago Reply

    Eshte shume qesharake se kur kumunizmi existonte te gjithe ishin komunista e sikur te kishin shoqeri me Mark Dodanin do te mburreshin
    Mos te harrojme se Dritero Agolli shkrujti “ku ti kerkoj rrenjet e tua Parti”e eshte shquar si mike i ngushte i Enverit po vdic si hero i demokracise
    Sikure te ishte gjalle Marku kurr nuk do ta mohonte pune e tij ne organet e sigurimit te shtetit se ai ka punuar eshte pagur e jo ka spijunuar pa pagese si shume kush qe sot shquhen si “demokrat”te flaket
    Shpirti i tij pushofte ne paqe prane familjes e vajzes se tije qe e adhuronte
    Rest in peace
    FAMILJA DEDA
    NEW YORK

  • author avatar
    Jorgo 7 years ago Reply

    Nje ish-kriminel me pak . Punoj me zell per diktaturen si oficer i armes se urryer te Sigurimit te Shtetit. Edhe ne pension vazhdoi te shperndaje helmin e Sigurimit duke himnizuar ate tufe injorantesh te pashpirt qe masakruan popullin e tyre per shkak te bindjeve te ndryshme. I lehte qofte zjarri i ferrit per te dhe per te gjithe koleget e tij te Sigurimit.

  • author avatar
    Andrea . C. 7 years ago Reply

    Ç’janë këto lajme të politizuara… ?!.. që janë gati të derdhim helmin gjithë trashëgimtarët e ish kriminelëve.. shpresoj që gjithë figurat e ish sigurimit të shtetit ta kenë nekrologjinë në këtë “Web”, me po këtë titull..

  • author avatar
    Perparim Lesi 7 years ago Reply

    Njerëz si i madhi Mark Dodani, përjetësohen patjetër në kujtesën e popullit. Vepra e tij është udhërrëfyesi më i mirë për gjeneratat. Ajo është dhuratë e çmueshme për ne nga shoku Mark dhe bashkëvepruesit e tij besnik, nga ku mësuam-mësojmë se për t’u dashtë dhe ruajtur të paprekshme nga askush, interesat e popullit dhe At’mëmëdheut tonë, duhet ta duam me shpirt, deri edhe në vetëmohim dhe, se për diçka të tillë duhet guximi, trimëria, mençuria dhe zemërbardhësia !
    Ngushëllime familjes dhe shokëve të armës!
    I qoftë i lehtë dheu i Tokës Nënë, të cilës ia kushtoj vitet më të mira të jetës!

  • author avatar
    Bedri Çoku 7 years ago Reply

    Isha ushtar, sapo mbusha 8 muaj, Mark Dodani me Agron Çoben me arrestuan…si armik te pushtetit popullor. Atij pushteti kriminal…Edhe ne hetuesi me kerkoi disa te thosha ato qe deshironte partia e dhe pushteti i tij antikombtar dhe kriminal…Ishte tinzar dhe i pabese.. Me me shpirt katran…Ia kam thene ne sy edhe pasi u lirova pas 23 vjtesh ne burg Mos lindshin nenat shqiptar monstra si Mark Dodani e njerezit e Sigurimit si ai!

    • author avatar
      Anonymous 7 years ago Reply

      Ky eshte opinioni me i sakte i dhene deri tani!

  • author avatar
    alban 7 years ago Reply

    cilat do te kene qene aftesite dhe pergatitja e tij, sherbimi per te mbajtur ne kembe nje rregjim qe u mohoi lirine, besimin, pronen dhe u perdhosi dinjitetin shqiptareve dhe i perçau ata si mos më keq, mjafton si cv e zezë në biografinë e këtij njeriu.

  • author avatar
    anonymous 7 years ago Reply

    Ngushellime familjes . Gjykimet nuk jane ne dore te njerzve por te zotit ! Personalisht edhe pse jo ne te njetin ideal dhe ne krahe te ndryshme totalisht , kemi patur ndihmen e tije kur kemi patur probleme me sistemin .

  • author avatar
    turpi 6 years ago Reply

    se kisha imagjinuar qe tropojan te pershkruajne nje ish-sigurims me fjalet:
    “u shua”

    turp!

    Mahmut Daci i Bucpapajve shkoi ne lufte kunder okupatorve edhe kurr s’u shperblye sepse rezultoi se luftoi kunder partise komuniste qe sundoi shqiperine.

Komentet

Leave a Reply to Anonymous Cancel reply

In memoriam: Universi është hologramë, gravitacioni informacion dhe energjia e errët forcë entropike Akad. Artan Boriçi, CERN, Zvicër

 

Sot, në trevjetorin e ndarjes nga jeta të anëtarit të Asamblesë së Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, në nderim të kujtimit dhe të veprës shkencore që la, botojmë këtë artikull të tij – nga më të fundmit – duke falënderuar familjen për dhënien e tij për botim

– Teza “Verlinde”* është një nga risitë shkencore dhe zhvillim shumë i rëndësishëm në fizikën teorike bashkëkohëse dhe të ardhmerisë së saj. Pas përpjekjeve të shumta që shkencëtarët bënë gjatë shekullit XX për të bashkuar gravitetin me mekanikën kuantike, në vitin e fundit të dhjetëvjeçarit të parë të shekullit XXI vjen teza e teoricienit Erik Verlinde sipas të cilës graviteti nuk është forcë themelore, por rrjedhojë e kontabilizimit të informacionit në ekrane holografike.

Ky përfundim, i parashtruar në një artikull me formula të thjeshta që të kujtojnë artikujt e Ajnshtajnit të vitit 1905 mbi teorinë e relativitetit, si për nga thjeshtësia, ashtu edhe për idetë përmbysëse, është objekt bërë diskutimi i qarqeve shkencore në Europë, përtej oqeanit dhe më gjerë**. Dr. Erik Verlinde e paraqiti tezën e tij edhe së fundi në konferencën e kordave “Geneziss” e organizuar në Shkollën Federale Politeknike të Lozanës (Zvicër), më 26 nëntor 2010. Konferenca u la hapësirë të pakufizuar pyetjeve dhe komenteve të të pranishmëve, të cilët debatuan gjatë me dr. Verlinden.

I. Parimi holografik nuk është i ri (t Hooft 1993) dhe as entropia e vrimave të zeza (Hoking 1971). Por ajo që Verlinde vëren është se duke përdorur parimin holografik (shih shtojcën A: Vrimat e zeza dhe parimi holografik) mund të derivohet forca gravitacionale. Verlinde pohon se risia e teorisë së tij është origjina entropike e gravitetit. Në këtë mënyrë ai shpjegon origjinën e parimit të njëvlefshmërisë së gravitetit me inercinë: dukuri të njëjta që rrjedhin prej së njëjtës forcë entropike, duke këmbëngulur “Për mua graviteti nuk ekziston si forcë themelore”***. Për më tepër, edhe forcat e tjera nuk janë themelore, por të derivueshme prej kryqëzimit të gjendjeve kuantike të makrobotës.

Në rast se kjo teori është e verifikueshme, atëherë, së pari, duhen vrojtuar efektet entropike të daljes prej barazpeshës termike në pjesë të ndryshme të Universit dhe së dyti, teoria duhet të ketë fuqi parashikuese. Në fakt, autorë të tjerë, përpara disa kohësh, parimin holografik e kanë përdorur për të shpjeguar origjinën e energjisë së errët. Me llogaritje elementare mund të nxirret se konstanta kozomlogjike ka vlerën e parashikuar prej vlerësimeve të mbështetura në sfondin kozmik të mikrovalëve. Në këtë mënyrë zgjidhet dilema e energjisë së errët: Universi zgjerohet në mënyrë osmotike duke shtyrë horizontin e vet, përtej të cilit hapësira nuk është formuar ende. Energjia e errët rezulton të jetë një “super vrimë e zezë” e cila “tërheq” dhe zgjeron Universin për një arsye të thejshtë: zmadhimin e entropisë së vet.

Edhe sikur teoria e Verlindes të jetë e vërtetë, ajo mbetet, ashtu si edhe është, një teori makroskopike. Me gjithë dekurajimin e madh që u bëhet teorive mikroskopike të gravitetit, do jetë shumë e vështirë të ndalohen përpjekjet për t’u thelluar në teorinë e kordave që gravitetin e përmban si forcë themelore të unifikuar me forcat e tjera (shih shtojcën B: Teoria e kordave dhe unifikimi i forcave).

Një ndër eksperimentet më të mëdha të të gjitha kohrave, Goditësi i Madh i Hadroneve (Large Hadron Collider), pritet të ngacmojë shkallë energjitike të panjohura më parë. Një gjë është shumë e qartë: nëse LHC arrin të prodhojë vrima të zeza, atëhere do jetë shumë e vështirë të hedhësh poshtë teorinë e kordave. Në të kundërt, graviteti do vazhdojë të mbetet jashtë teorive mikroskopike dhe origjina e masës së leptoneve (elektronet, myonet, tauonet) do të mbetet një mister i përjetshëm.

II. Shtojca A : Teoria e kordave dhe unifikimi i forcave

Ngritja e parimit holografik në piedestalin e parimeve themelore nuk do të ishte e mundur pa rolin e jashtëzakonshëm që ka luajtur teoria e kordave. Kjo teori bashkon të gjitha forcat, ato gravitacionale, elektromagnetike, bërthamore dhe ato të rrezatimeve radioaktive. Por e le enigmatike origjinën e kordave si shkallë lirie. Ajo e sheh gravitonin si një korde të mbyllur, që leviz edhe përtej hapësirës së dukshme me tri permasa; ndërsa grimcat e tjera elementare janë produktet e lëkundjes se kordave të hapura.

Një nga rezultatet më spektakolare të teorisë së kordave janë ekranet holografike mbi të cilat mbështeten kordat e hapura. Sidoqoftë, kjo teori, e quajtuar edhe teoria e shekullit XXI, që ka qenë në gjendje të shpjegojë më së miri edhe vrimat e zeza, mund të bëhet e panevojshme në prani të forcës entropike.

Deri me sot vetëm teoria kuantike e fushës ka mundur të bashkojë të gjitha forcat perveç gravitetit. Ajo është një godinë tepër e ndërlikuar brenda së cilës bashkëjetojnë teoria speciale e relativitetit dhe teoria kuantike. Ajnshtajni ka refuzuar gjithnjë teorinë kuantike dhe besonte në gjeometrizimin e fizikës. Si për ironi të fatit, teoria e gravitetit e Ajnshajnit ka qenë e pamundur të kuantizohet për shkak të jolinearitetit thelbësor të saj.

III. Shtojca B: Vrimat e zeza dhe parimi holografik

Fakti se vrima e zezë përpin rrezatimet dhe trupat që i afrohen asaj çon në uljen e entropisë së Universit dhe si rrjedhim bie në kundërshtim me parimin e dytë të termodinamikës. Bekenshtajn arriti të shpjegojë më 1973 këtë paradoks duke përfunduar se informacioni për gjendjen vëllimore të vrimës së zezë ruhet në sipërfaqen e saj .

Në këtë rast sipërfaqja e vrimës së zezë shërben si hologramë për të ruajtur informacionin.

Kur një trup gjendet shumë pranë vrimës së zezë në distanca një gjatësi vale të Komptonit, λ=ħ/mc, (ku ħ=h/2π është konstanta e reduktuar e Plankut, m masa që i shtohet vrimës së zezë dhe c shpejtësia e dritës), atëhere ai mund të quhet pjesë e vrimës së zezë. Ky supozim zgjidh paradoksin ngaqë në këtë rast kemi rritje të entropisë së vrimës së zezë sipas formulës:

ΔS = k Δx/λ,

ku k është konstanta e Bolcmanit. Prej termodinamikës dihet se forca entropike, si p.sh. ajo e osmozës etj., jepet me anë të barzimit:

F = TΔS/Δx

Mirëpo sipas Njutonit forca e rëndesës është F=GmM/R2, ku G konstanta gravitacionale e Njutonit, M masa e vrimës së zezë, R rrezja e vrimës së zezë. Duke shfrytëzuar barazimet e mësipërme (detyrë për të gjithë lexuesit që kanë mbaruar shkollën 9-veçare!) del se GM/R2 = kT c/ħ:

Nga termodinamika dimë se energjia e vrimës së zezë për shkallë lirie është:

E/N = kT/2,

ku N është numri i shkallëve të lirisë ose njësive të informacionit që nevojiten për të përshkruar vrimën e zezë;

Nga relativiteti dihet se E=Mc2. Duke zëvendësuar marrim përfundimisht:

4πR2/N = Gh/c3.

Meqë ana e djathtë përbëhet prej madhësish konstante, del se numri i njësive të informacionit për të përshkruar vrimën e zezë është në përpjestim të drejtë me sipërfaqen e vrimës së zezë. Kjo do të thotë se informacioni për gjendjen vëllimore të vrimës së zezë ruhet në sipërfaqen e saj. Në këtë rast sipërfaqja e vrimës së zezë shërben si hologramë për të ruajtur informacionin. Ky është përfundimi i njohur i Bekenshtajnit.
_____________________________
* Dr. Erik Petër Verlinde është një nga shkencëtarët, teoricien që i është përkushtuar teorisë së kordave. Ka lindur më 21 janar 1962 në Woudenberg. Prej shumë vitesh punon në Institutin e Fizikës Teorike të Universitetit Amsterdam të Hollandës.
** Verlinde për here të parë e parashtroi tezën tij më 8 dhjetor 2009 në një konferencë shkencore, organizuar nga Instituti holandez Spinoza; më 6 janar 2010 detë e kësaj teze i pasqyroi në media nën titullin “Në origjina të gavitetit dhe ligjet e Njutonit”dhe më pas në një intervistë, dhënë gazetës “De Volskrant”. Gjatë ditëve të qëndrimit në Nju Jork, kur i ishte përkushtuar takimeve të organizuara me fizikanë e teoricienë të kësaj fushe, gazeta “New York Times” e 12 korrikut 2010 në rubriken “Lajme shkencore” tërhiqte vëmendjen e qarqeve shkencore me një shkrim me idenë: Dr. Enrik Verlinde thotë: “Për mua graviteti nuk ekziston”, çka u parapriu 261 komenteve.
*** Gazeta “New York Times”, 12 korrik 2010.
Nga Akademia e Shkencave të Shqipërisë

Nji fisnik si Nexhmi Bushati (1 Maj 1930- 24 Mars 2024) krenari e qytetit u nda nga jeta- Nga Denata Rroji

Nji fisnik si Nexhmi Bushati (1 Maj 1930- 24 Mars 2024) krenari e qytetit u nda nga jeta.
I jemi mirënjohës me brezni për gjithë kontributin e tij intelektual përmes botimeve “Shkodra në mote”. Ndërsa vyrtytet e rralla si njeri do ia shprehni ju përmes ngushëllimeve tê thella dhe të ndjera.
Biografi e shkurtër
Nexhmi Bushati, ndër të rrallat histori artistësh, shkenctarësh, në rastin tonë studiuesish, që trashegon “rrjedhën” e të parëve në të punuarit me ndershmëri dhe vërtetësi si dhe në të synuarin shterrues e të thuktë të nji hulumtimi.
Ashtu si baba i tij Hamdi Bushati, studiues, historian, përkthyes dhe i nderuar me titullin “Mësues i popullit”, ashtu dhe Nexhmiu ishte nji bibliograf, studiues, përkthyes dhe i nderuar po si i jati, Hamdiu, me titullin “Mësues i Popullit”.
“Shkodra në Mote” asht referenca e parë ku historianët mund të hulumtojnë për qytetin e Shkodrës për periudhën gjatë shekullit XVII-XVII e më gjanë.
Përveç si vazhdues i veprimatarisë së të jatit, punoi gjatë dhe me përkushtim për sjelljen në kohë të “Ditarit” të nji prej penave ma të talentueme të modernitetit shqiptar, shkrimtarin Qemal Draçini.
Ndërsa në planin njerëzor, Bushati ishte i njohun prej të shumtëve që kanë pasë fatin të jenë nxanës tij, ose gjatë takimeve për të marrë libra nga biblioteka personale e admirueshme duke marrë me vete dije, qytetari, kulturë, mbresa e kujtime të pashlyeshme.
Denata Rroji

Gazmend Mullahi: Te gjithe pa perjashtim do i mbeten borxhlij per jete Gjergj Suliotit, “Mjeshtër i Madh” e “Nderi i Kombit”

Kompozitori i mirënjohur Gazmend Mullahi me rastin e ndarjes nga jeta të këngëtarit lirik e tenorit Gjergj Sulioti shkruan në rrjetin social:

“Artist dhe njeri i mrekullueshem.

Gjithshka e arritur me zotesi, talent, perpjekje e vullnet ne terrenin e veshtire sic eshte arti me njerez artiste te vertete.

“Ka dhënë me shume se sa i jane dhënë” por e kane kompesuar fisnikerisht nga admirimi dhe mirnjohja e publikut .

Te gjithe pa perjashtim kush me shume e kush me pak i jane dhe do i mbeten borxhlij perjete !

Gjergj Sulioti – “Mjeshter i Madh” e “Nder i Kombit” !

I paharruar !”

Zhuliana Jorganxhi për Jorgo Papingjin: Ti je i ndrituri Jorgo Papingji për mua!

 

Poetesha Zhuliana Jorganxhi shpreh dhimbjen për ndarjen nga jeta të autorit të mijra teksteve të këngëve të muzikës së lehtë shqiptare si më poshtë:

“Nuk desha te vinte kjo dite keshtu! Te shkruaja keto fjale , qe pikojne lot dhimbje per nje mik te shtrenjte, siç ishe ti i shtrenjti, I Ndrituri Jorgo Papingji per mua! Na njohu kenga ne vitin 1980! Kur ti erdhe ne Festivalin e kenges ne RTVSH me tekstin “Kur jemi bashke te dy” me muzike te mikut tone te perbashket, Te Ndriturit Aleksander Lalo dhe qe ne fillim te njohjes sone u ndje qe kjo do te kthehej shpejt ne nje miqesi te sinqerte dhe miqesi poetesh! Ti ishe shpirtmadh, ishe njeri i ditur, pasaionant, poet i lindur per kengen, se tekstin e kenges nuk mund ta beje çdo poet, se ka rregullat e veta, te cilat ti i dije dhe i ndjeje qe ne degjimin e pare te kenges! Biseda jone e fundit dhe urimi im per ty, ka qene per 80 vjetorin tend! Dikur shkrova per ty nje poezi, me te cilen dua te te percjell ne Driten e Zotit ne Parajse!

SHKËNDIJA ZEMRE

Poetit të këngës, mikut tim të shtrenjte e të kahershëm Jorgo Papingji
Mirëmëngjes Jorgo, mirëmëngjes!
Hapur portat t’i mban kënga…
Në çdo tingull fjalën ndez
me shkëndijat dalë nga zemra.

Mirëdita Jorgo, mirëdita!
Fjaln’ e mirë gjithmonë ma the.
Mbete ti dhe larg kur ika,
mik i vjetër, zemër e re!
2005

Aleksandrino Ikonomidhi Sulioti: Hapi krahët lart në qell dhe pushto panteonin e Artit

Të lidhur shumë bashkë, nipi i tenorit të shquar Gjergj Sulioti, Aleksandrino Ikonomidhi Sulioti shpreh dhimbjen për ndarjen nga jeta të dajës së tij dhe artistit të madh në rrjetin social:

“Fillimisht dua të të kërkoj një falje të madhe që nuk u bëra dot këngëtar lirik por dhe për të gjitha gabimet që ndoshta bëra dhe të mërzita.
Dua ta dish që askush nuk mund të zërë vendin tënd në zemrën time.
Tashmë do më mungosh shumë. Do më mungosh në çdo moment të jetës sime, të trishtë apo të lumtur që ti duhet të ishe atje.
Nuk mund ta besoj që nuk do të shoh më…por do të ndjej dhe do të të dua përgjithmonë Xhockë, pasi ne të dy kishim një lidhje aq të veçantë dhe të rallë…
Dhe nëse do më jepeshe mundësia edhe njëherë për të zgjedhur dajë, ty do të zgjidhja serisht pa as një hezitim.
Hapi krahët lart në qell dhe pushto panteonin e Artit.

Arti në zi: Është ndarë nga jeta tenori i shquar Gjergj Sulioti

Është ndarë nga jeta artisti i shquar, tenori Gjergj Sulioti. Ai ka mbyllur sytë përgjithmonë në moshën 74-vjeçare.

Gjergji Sulioti u lind në Korçë në 29 gusht 1950 në një familje me tradita në kulturën muzikore. Sujoti njihet si këngëtar i dhjetëra roleve në Teatrin e Operas dhe Baletit. Ai ka qenë këngëtari i Korit Lirat dhe ansamblit “Skenderbeu” i serenatave korçare.

Gjergji Sulioti ka qenë një nga Tenorët kryesorë të TOB ku ka interpretuar rolet kryesore në opera si: Karmen, Maleve për liri, Pagliaç i, Tosca, Rigoletto, Il trovatore, Aida, Paja, Otello, Nëna e trimave, Celula e kuqe, Karnavalet, Lulja e kujtimet, Berberi i Seviljes, Goca e Kaçanikut, Vjosa, Toka Jonë, Skenderbeu, Traviata, Borana, Zgjimi , Liceistët, Nëna e trimave etj.

Ka bashkëpunuar në skenë si dhe i kanë shkruar këngë emrat më të mëdhenj në artin shqiptar si: Çesk Zadeja, Tish Daija, Lefter Çipa, Avni Mula, Ramiz Kovaçi, Xhoni Athanas, Vaçe Zela, Agim Krajka, Dritero Agolli, Ismail Kadare, Pjetër Gaci, Ferdinand Deda, Agim Prodani, Luan Zhegu, Zhuliana Jorganxhi, Spartak Tili etj.

Për ndarjen nga jeta të Gjergj Suliotit ka reaguar edhe Teatri i Operas dhe Baletit.

Të trishtë për ndarjen nga jeta e tenorit Gjergj Suljoti! I lindur në një familje intelektualësh dhe muzikantësh korçarë, Suljoti vazhdoi rrugën e muzikës, duke u diplomuar në Institutin e Lartë të Arteve. Më 1978 u emërua solist në TKOB.

Krahas punës si solist në Opera dhe Ansambël, ai nuk u shkëput kurrë nga muzika e lehtë, duke marrë pjesë në shumë Festivale, si ato të fundvitit, por edhe Koncertet e Majit.

Por në karrierën e tij operistike ai ka luajtur personazhet më të rëndësishëm të historisë sonë, si roli i Trimorit nga opera “Goca e Kaçanikut e vitit 1979 dhe roli i Mujit nga opera ‘’Vjosa’’ e Tish Daisë, e vitit 1980, që i shkonin aq mire natyres se tij. Ne 1982, mori pjesë në operën ‘’Skenderbeu’’, në të cilën interpretoi rolin e Lekë Dukagjinit.

Për ne, dhe miqtë e bashkëpunëtorët e tij në TKOB, ai mbeti përherë “Loni” nga opereta “Karnavalet e Korçës” një rol që Gjergji i dha maksimumin, për ta krhyer në një personazh të dashur për publikun.

Lamtumirë Gjergj Suljoti, ngushëllime familjes dhe miqve!”-thuhet në reagimin e ndjerë të TOKB.

***

Gjergj Sulioti u lind në Korçë në 29 gusht 1950 në një familje me tradita në kulturën muzikore. Babai i tij, Piro Sulioti ishte këngëtar lirik dhe solist në operetën “Agimi”[1] të Kristo Konos, e cila është opereta e parë shqiptare dhe u vendos në skenë në 1954. Nëna e tij ishte aktore amatore pranë teatrit “A. Z. Çajupi”, ndërsa motra eshte këngëtare dhe profesore muzike.

Jeta

Mbasi mbaron shkollën e mesme të përgjithshme “Raqi Qirinxhi” në Korçë, meqë zotëronte të dhëna dhe talent për muzikën, si dhe ishte i aktivizuar në grupin e shkollës, në vitin 1966 merr pjesë në festivalin e këngës të Radio Korca. Pikërisht në këtë festival fiton cmimin e parë me një kengë të Sotiraq Vangjelit, duke i lënë babait të tij çmimin e dytë me nje këngë të Pavllo Shollës.

Në vitin 1973 vazhdon studimet e larta në degën e kantos në Akademine e Arteve (ish ILA) dhe në 1978 emerohet solist ne TOB. Kur ishte ende student debuton në festivalin e 14-te[2] të kengës në RTSH me këngën “Rini, flamur i zjarrtë” me muzikë të Ferdinand Dedes dhe tekst të Luan Qafzezi të dubluar nga Vaskë Qirinxhi, si dhe me kengën “Zëri i nënave” me muzikë të Kastriot Gjinit dhe tekst të Shaban Muratit, e dubluar nga Arta Babaramo. Ne festivalin e 15-të, Gjergji do të bëhej i njohur gjerësisht me këngën e Mark Kaftallit “Përherë me këngë” dhe tekst të Betim Muços, e kënduar ne duet me Bardha Hoxhën dhe e dubluar nga Vaçe Zela. Një vit më vonë, në festivalin e 16-të, do të interpretonte këngën kushtuar “Veteranëve”, me muzikë të Enver Shëngjergjit dhe tekst të Petro Çekrezit,e dubluar nga Muharrem Herri, si dhe këngën “Grusht bashkuar rreth Partisë” me muzikë të Pjeter Gacit dhe tekst të Llambro Ruçit , e kenduar ne duet me Agim Duron dhe e dubluar nga dueti i Kastriot Ago-Petrit Lulo. Në festivalin e 17-të interpreton këngën “Të fortë e kemi Shqiperine”, me muzikë sërisht të Pjeter Gacit dhe tekst të Sali Manit, e cila u fitoi cmimin e trete dhe u dublua nga Ramiz Kovaçi.

Njëkohësisht, debuton me sukses me operetën “Celula e kuqe” në Shkodër. Në vitin 1978, ne operetën ‘’Karnavalet’’ e shfaqur ne Teatrin e Operas debutoi me rolin e Lonit, në të cilën tregoi aftësi të mira skenike dhe vokale. Pas premierës së saj, realizoi edhe rolin e komandantit nga opera “Lulja e kujtimit’’. Në vitin 1979, në operën “Berberi i Seviljes” të Rosinit (1979) i besohet roli i kontit Almavira, të cilin u përpoq ta realizonte me seriozitet. Ndëkohë, roli i Trimorit nga opera “Goca e Kaçanikut e vitit 1979 dhe roli i Mujit nga opera ‘’Vjosa’’ e Tish Daisë e vitit 1980 i shkon mire natyres se tij. Gastoni në operën “Traviata” (1983) ishte edhe ky një rol i përshtatshëm për cilësitë vokale e skenike. Ne 1982, mori pjesë në operën ‘’Skenderbeu’’, në të cilën interpretoi rolin e Lekë Dukagjinit.

Në fundin e viteve 70, Gjergji shkëlqen edhe me disa këngë në koncertet e majit dhe në anketat e Radio Tiranës, që në shumicën e rasteve u vlerësuan me çmime. Disa nga keto këngë ishin: ‘’Këngët e trimërisë” me tekstë të Ζhuliana Jorganxhi dhe muzikë të Agim Prodanit e kenduar sëbashku me Petrika Rrembecin; “Bashkë dolëm partizane”, me muzikë të Aleksandër Peçit, tekst të Zhuliana Jorganxhit e kënduar në duet me Luan Zhegun; “Këngë për Asim Vokshin” me muzikë të Avni Mulës, tekst të Hysni Milloshit; “Në rininë e tij babai” me muzikë të Luan Zhegut, tekst të Zhuliana Jorganxhit, “Nënë e dashur” me muzikë dhe tekst të Vangjo Nova, e kënduar në duet me Petrika Rembecin; “Mesuesi i parë” me muzikë të Luan Zhegut, tekst të Tonin Milotit; “Pema e brezave’’ përsëri me tekst të Zhuliana Jorganxhiut që fitoi çmimin e parë, etj. etj.

Në Festivalin e 18-të, interpretoi këngën “Ideali na bashkon” me muzikë të Lejla Agollit dhe tekst të Basir Bushkashit, e kënduar në duet me Petrika Rembecin, ndërsa kënga u dublua nga dueti Kastriot Ago dhe Bahri Rusja. Në Festivalin e 19-të, i besohen dy këngë. Kënga “Për jetën tonë të re” e kompozitor Vladimir Kotanit, me tekst të Valdete Andonit e kënduar ne duet me Liljana Kondakçi dhe e dubluar nga dueti Elida Shehu dhe Telemak Papapano, si dhe kënga “Përpara ecim me partinë’’ me muzikë dhe tekst të Pjeter Gacit, e kënduar në duet me Petrika Rembecin, e dubluar nga Ylli Muco dhe Agim Duro. Në Festivalin e 22-të, interpretoi këngën “Rritesh nëpër vite” sërisht e Pjeter Gacit me tekst të Hysni Milloshit e dubluar nga Shpresa Ranxha. Kënga me të cilën u prezantua në këtë festival fitoi çmimin e tretë.

Gjatë viteve ’80, Gjergj Sulioti interpretoi role të operave të ndryshme, që u shfaqën në TOB. Në operën e vitit 1984, Gjergj Sulioti interpretoi Golan Lugapari nga opera “Borana” e Avni Mules. Në vitin 1986 mori pjesë në operën ‘’Zgjimi’’ duke interpretuar rolin e Skënderit. Ndërkohë, në operën “Nëna e trimave” përsëri e Avni Mulës realizoi rolin e Shnajderit. Ndërkohë, në aktin e tretë të operes “Toska” realizoi rolin e policit Spaleta. Në vitin 1988, në qytetin e lindjes realizoi rolin e Ilirit në operën “Liceistet”. Në vitin 1989, në shfaqje me skena operash të ndryshme, realizoi rolin e Otellos në aktin e katert te operes “Otelo” te Verdit. Po në këtë vit shfaqet edhe ne rolin e Kolës ne operen komike “Paja” të Nikolla Zoraqit.[6] Në vitin 1990, intepretoi rolin e Kanios nga opera “Palaçot” e Leonkovalos, si dhe rolin e don Hozes nga opera “Karmen” e Bizesë.

Me rënien e regjimit Gjergj Sulioti largohet prej skenave vendase drejt Greqisë. Ai rikthehet dhe në vitin 1993 realizoi rolin e Luizit nga opera “Trovatore”. Në vitin 1994 interpretoi rolin e Borsës në operën “Rigoleto” te Verdit (1994), ndërkohë në vitin 1995 iu besua roli i Karavadosit në operën “Toska” (1995) etj. etj.

Ai ka qënë aktiv në disa aktivitete të tjera muzikore si koncerte, recitale, anketa brenda dhe jashtë vendit. Është aktivizuar me Ansamblin Popullor duke zhvilluar disa koncerte në Finlandë, Danimarkë, Suedi, Greqi, Turqi, Itali etj. Gjatë vitit 1995 ka marrë pjesë me trupën e operas “Toska” në një Festival Ballkanik në Greqi dhe më pas në Itali me operën “Rigoleto” ku është dalluar me çmimin e parë. Në vitin 1999 kthehet atje ku e filloi në “Spektaklin e serenatës” në qytetin e Korçës me një këngë të kantautorit Avni Mula. Kënga “Serenata Korçare, mandolinë e kitarë” e kantautorit Avni Mula u interpretua nga të dy. Në vitin 2000 po në të njëjtin spektakël, Gjergji fitoi çmimin e dytë me këngën “Djemtë e serenatës” sërisht e kompozitorit Avni Mula. Në vitin 2001 realizoi koncerte me babanë dhe motrën e tij brenda dhe jashtë vendit. Në vitin 2002, Gjergj Sulioti largohet përkohësisht nga skena për në Francë, ndërsa ne vitin 2008 do të rikthehej për të zëvëndësuar solistin më të vjeter (babanë e tij) Piro Suliotin në grupin karakteristik të Korçës “Lyra”[7]. Aktivitetet e tij nuk mbarojnë me kaq, pasi Gjergji u angazhua në qendrën kulturore të fëmijëve dhe përgatiti talente të reja për skenat vendase dhe të huaja. Gjatë kësaj periudhe, ai incizoi këngë karakteristike korçare dhe serenata si këngët: “Korça qyteti që nuk vdes”; “O Korçë e dashur” e kompozitorit korçar Nonda Kajno; “Vashë ëngjëllore” e kompozitorit Muharrem Xhediku; “Jorgjica” e Piro Suliotit; “Këngë për nënë Terezën” e Sotiraq Vangjelit etj. Duhet permendur që në vitin 2015 bashke me motrën e tij Zhanin, realizuan 2 duete të reja “Dashuria është magji” e Avni Mulës, si dhe në vitin 2017 duetin “Në përjetësi” të Zhuliana Jorganxhiut

Thonë se #JORGO #PAPINGJI e dha frymën e fundit dhe trupin i’a lëshoi tokës Nga Ilir Çumani

Por, më besoni Miq, Poeti nuk ka vdekur! Ai nuk vdes, sepse poetët si Ai nuk dinë të vdesin kurrë… Ose më mirë, le të themi se nuk kanë kohë të vdesin…
Ngase Poetët e vërtetë si Papingji vijnë në këtë jetë si shërbestarë dhe misionarë të së mirës, të së bukurës…
Ata janë dishepujt e shpresave dhe dashurive të mëdha, por janë edhe mbartës stoik e të qënësishëm të shqetësimeve e dhimbjeve të mëdha njerëzore.
Ata nuk dinë të jetojnë kurrë për veten e tyre, ngase jetojnë vetëm për të tjerët, për JETËN, për NJERËZIT, jetojnë për të shkuarën, për të tashmen dhe për të ardhmen….
A nuk ka ndodhur kështu edhe me Mjeshtërin e Fjalës së këngëzuar Jorgo Papingji…!?
Nuk ka fëmijë dhe të rritur, grua e burrë, gjyshe dhe gjyshër flokëbardhë që të mos e njohin poetin, këtë magjistar të Fjalës së Këngës.
Ai hyri natyrshëm pa trokitur dhe pa zhurmë në zemrat e të gjithë shqiptarëve, duke zënë vend në çdo sofër familjare.
Eeeh, sa bukur e jetove JETËN Poet!
Në Vargjet e tua kishte vetëm dashuri, shpresë, dritë dhe JETË…!
Ndaj edhe nuk ke vdekur, sepse nuk dite kurrë të vdesësh…!
Udhëtove pafundësisht në gjithë universin e kësaj bote që të rrethonte, gjithë gazmend, ndaj vazhdo dhe jeto Miku im Poet, ashtu siç vetëm Ti di të Jetosh!
Sot, në “Ditën e Poezisë”, një poet zgjodhi të shkruaj elegjinë e fundit hokatare të ikjes së tij fizike, si për të na kujtuar se asgjë në këtë botë nuk duhet marrë seriozisht, perfshirë edhe vdekjen….
Ndaj, të gjithëve ne, bashkëkohësit e poetit, që e jetuam prej dekadash mesazhin dhe kumtin e Fjalës së tij, na takon t’i themi “JO” largimit të Jorgo Papingjjt nga bota e të gjallëve….
Të më falësh Poet, por zemra nuk më bindet që të nxjerr nga goja fjalën: LAMTUMIRË!
Të paktën vetëm sonte, ne, të themi: “JO….!”
21 mars, 2024

ELEGJI PËR NËNËN- Nga Albert HABAZAJ

 

Bebesë, Shenjtores sonë, sedërtares së shtrenjtë:
Behire Lushaj Abazi, Tërbaç, 07.12.1940-Vlorë, 07.02.2022 – Tërbaç …

Dy vjet pa ty, Nënë
Lotin derdh në këngë.
Qaj pa lot përbrenda
Sa më dridhet zemra…

Unë në Tërbaç përsëri do të shkoj
Po kush do të më presë me krahë hapur,
“Erdhe, a të keqen!”, kush do të më thotë,
Iku trimëresha me stuhi brengash matur …

Pushon tani në krah të burrit e djalit,
O Nënë, as mali me borë s’ duron sa ti,
Si vallë i sfidove shqiponjat e malit,
O nënë, o mall, lot i patharë, dhembshuri …

13 vjet e prite këtë ditë
Atje ke gjetur qetësinë, o Bebè!
Ta ndjej aromën e ngrohtë me dritë,
Ta shoh imazhin ëmbëlor hënës mbi rè …

Përse e bëre këtë sakrificë sublime,
Le ushqimin, ilaçet me bindje i le,
O zhgabonjë e Tranajoit sa fluturime
Ëndrra dhe dëshira të tuat kemi ne.

Nuk të qaj vitet, po vuajtjet që s’thuhen,
S’ doje të na lëndoje e lotët ke ndrydhur,
Që sot e tutje, nga ti erërat druhen,
Dhemb unë tek gjej portën e shtëpisë mbyllur…

Ai që nënën ka humbur
Më kupton, loton si unë,
Nuk e bën, jo për t’u dukur,
Lot i dhimbjes mbush një lumë…

O Bebè, moj xhanè,
Ç’mal mbi supe që më le…

Tërbaç, e mërkurë, 09.02.2022 – Vlorë, e mërkurë, 07.02.2024

 

LAMTUMIRË KOLEGU DHE MIKU YNË I SHUMËDASHUR, MALUSH GASHI!

Malush Gashi (1944 – 2024)
      Malush Gashi rrjedh nga një familje atdhetare, e provuar përgjatë shekullit të shkuar, në përballje me fqinjtë lakmitarë dhe zullumqarë. Ai trashëgoi atdhedashurinë dhe virtytet më të mira të traditës shqiptare. Njeri me karakter të fortë dhe integritet të plotë. Dhe, këto cilësi dalluese i ruajti deri në frymëmarrjen e fundme, madje me një fanatizëm proverbial, pavarësisht rrethanave dhe vështirësive politike, që ishin të shpeshta dhe të bollshme. Mësues veteranë, rrjedhimisht, mësues i mësuesve.
      Lajmi i hidhur për ikjen Tënde kësaj bote, i shumëdashuri shok Malush Gashi, na lëndoi skajshëm ne, kolegëve dhe miqëve Tuaj të çiltër e besnikë, si dhe komunitetin e komunës të Istogut dhe më gjerë, të cilët aq shumë ju deshën dhe ju respektuan, përgjatë gjithë jetës Tuaj: si edukator, mësues, veprimtar shoqëror dhe politik dhe, mbi të gjitha, si njeri i kompletuar, me të gjithë katalogun e cilësive më të mira njerëzore. U njohëm në vitet `60-a, në Shkollën fillore “Hysni Zajmi”, në Vrellën piktoreske, fshatin më të bukur të Kosovës.
     Ishin vite turbulence, në përpjekjen tonë legjitime, për t`u bërë pjesë e barabartë të një shoqërie të arnuar dhe të bashkuar, dhunshëm, nën slloganin klishe të “bashkim-vëllazërimit”! Edhe pse, në vitet `40-a, shteti jugosllav kishte ekzekutuar, me gjyq dhe pa gjyq fare, mijëra nacionalistë, kombëtarë shqiptarë, për të vazhduar me arrestime, burgosje e dënime drastike, deri në vitin 1965!
     Në këtë rrjedhë të trishtë, u shoqëruam, u bashkuam dhe vepruam me shokun tonë, të mirë e besnik, Malush Gashin. I dashur, i përkorë, imençur, bollshëm i heshtur në veprimtarinë ilegale, dhe i zëshëm në atë legale, e mbi të gjitha, i përkushtuar në misionin e shenjtë të mësuesisë. Një jetë të tërë kushtuar arsimimit të brezave shkollarë dhe çështjes kombëtare. Ishte mik i sinqertë i Presidentit Rugova.
     Mësuesi Malush kishte një korrektësi të pashoqe me kolegët dhe një dashuri të dlirë për nxënësit. Andaj, sot e përjetojmë rëndë shuarjen e Tij fizike, duke i ruajtur kujtimet më të mira të viteve të shkuara.
     Lufta është e frikshme për egërsinë e saj, por ka edhe shenjtërinë, kur ajo motivohet me lirinë. Me kundërthëniet e luftës së fundit, u përballë edhe miku ynë Malush Gashi. Disa aventurierë, të prirur për mujëshi e vetëjakësi, me veprimet e tyre, me shumë sabotuan luftën, se sa i kontribuan asaj. Vrazhdësinë e tyre mafioze, e përjetoi edhe Malushi ynë, duke e tejkaluar mençurisht dhe dinjitetshëm, me përgjegjësinë që e kërkonte koha.
     Krenarë për miqësinë tonë me Malush Gashin.
           I përjetshëm kujtimi i mirë për mikun tonë.
            Kolegët dhe miqtë:
            Binak Ulaj,
            Qerim Spahiu,
            Idriz   Zeqiraj

PËRKUJTIM FAMILJAR! – Kujtojmë sot Xhaxhanë tonë Dr. JANI I.DILO

Kujtojmë sot Xhaxhanë tonë Dr. JANI I.DILO, i cili nderroi jetë në NY 40-të vite më parë, për të ngelur në pavdekësi.
I pa harruar do jetë ndër ne dhe brezat që vinë. 🙏🙏🙏
Një material i shkruar në gazetat Amerikane për Dr. Jani I. Dilo, kur ka ndërruar jetë:
Dr. JANI I. DILO
Më 14 të Kallndorit 1984 ka ndërrue jetë papritmas, nga një goditje zemre, udhëheqësi i shquem i Ballit Kombëtar, mbrojtësi i palëkundun i çashtjes Shqiptare dhe i Shqipnisë etnike, Dr. Jani Dilo.
Vdekja e tij àsht nji humbje e madhe për nacionalizmin. Shokët e tij lindin edhe rriten të rrallë.
I lindun në dhetvjetorin e parë të këtij shekulli, biri i arsimtarit të mirënjohun, Ilia Dilo Sheperit dhe i Save Rucit, Jan Dilo e pau dritën e parë në Sheper të Zagorisë, n’atë vend që lindi dhe rriti poetin e madh, Çajupin, n’atë vend i cili u pat bamë synim i grabitjeve të andartëve grek.
Jan Dilo e fitoi dashuninë për Atdhe e kulturë prej t’et, i cili me librin e tij të përmendun Gramatika dhe Sintaksa e Gjuhës Shqipe, u radhit me lavruesit dhe punëtorët e Shqipes.
Mësimet e para dhe të mesme i mori në vend dhe i kreu me faqe t’bardhë në vjetin 1928. Akademinë ushtarake e mbaroi në Romë të Italisë dhe duel Toger më 1931. I shërbeu Ushtrisë Shqiptare, tue u caktue më 1933 në detyrën e Sekretarit të Shtatmadhorisë. Më 1937 u gradue Kapiten.
Kur Shqipnija u pushtue prej trupave të hueja, më 7 prill 1939, Jani Dilo pa humbë kohë i u përgjegj thirrjes së Mid’hat Bej Frashërit, tue u bashkue me fuqitë vullnetare të Ballit Kombëtar. Aso kohe, Korça ishte kthyer në nji qendër qëndrese. Çetat e Ballit Kombëtar n’atë zonë, kryesoheshin prej heroit të pavdekshëm, Prof. Safet Butkës. Kurse, mbrenda në Korçë, u krijue boshti i qëndresës rreth burrave t’përmendun, Prof. Stavro Skendi, Qazim Prodani, Jani Dilo, Dhimitër Fallo, Selim Mborja etj.
Në Qershor të vjetit 1943, Jani Dilo duel në mal me çetat e Ballit Kombëtar. Qëndroi deri sa sllavokomunistët shqipfolës, me ndihmën e serbëve të Titos e morën fuqinë. Atëherë ai muer rrugën e mërgimit bashk me shumë shokë të tjerë të luftës.
Në Torino të Italisë i filloi pa humbë kohë studimet në Drejtësi të cilat i kreu me faqe të bardhë më 1947. Më 1950, Dr. Jani Dilo emigroi në Shtetet e Bekueme të Amerikës, ku e fitoi bukën me djersën e ballit. Edhe në Mërgim, Dr. Jani Dilo kurrë nuk i u-nda punës për çashtjen e madhe kombëtare.
Lavdi Jetës dhe Veprës
NEW YORK, 1984
SHQIPNIJA SHQIPTARËVE

BALADA PER ILIA DILO SHEPERIN NGA POETI I SHQUAR AGIM SHEHU- Nga Eduard Dilo

 

 

Në vitet ‘90-të poeti i pavdekshëm

AGIM SHEHU, shkroi baladën për

ILIA DILO SHEPERI-N, baladë e bukur, shkruar plot ndjenjë dhe admirim për këtë kolos të patriotizmës shqiptare.

Vargjet rrjedhin sa thjeshtë aq embëlsisht, dhe shpalosin jetën e këtij kolosi.

Buza me fjalët e paka

Te Mëmëdheu i mbeti

Thellë në sy i ndrinte flaka

E qirinjve t’alfabetit.

Gjaku i trimërisë së urtë 

Me dallgë ia mbushte trupin.

Mbi çdo thinjë, i dridhej butë 

Bari i hollë i Çajupit*.

O ju, gjithë armiqtë,të gjithë 

Mjeshtra helmi, hije thike,

Vramëni! Fyti i prerë do klithë 

Germën ”a” të gjuhës shqipe.

Te çdo bulë e kuqe gjaku

Do mbijnë qershi Kokojke.

E ç’ka bota më të dashur

Se një grusht të kësaj toke?!

Alarmet mbi botë binin.

Atij, me librat për dore

Rrudhat përmbi ballë i rrinin

Si vija në katërshore.

Ecte e retë përkëdhelte

Me vështrimin përtej kohe.

Lulja e parë që molla çelte

I ndillte një zile shkolle.

Për kombin, për gjithë shqiptarët 

Grushti i mblidhej si guri.

Gjaku që i frynte damarët

E kish syrin te flamuri.

Botës në kohrat kritike

I pa dhe luanë, dhe kone.

Ai fletët e qerpikve

I mbajti si krahë shqiponje.

Në çdo kollë të pleqërisë 

Tek hapte e mbyllte portën,

I shkundej blozë e shtëpisë,

Nxirmin tym librat që iu dogjën.

Ç’më rëndoi pleqëria,

Paqè, moj jetë, se më lodhe!

Balta, veç, eshtrat e mia

I gatoftë një themel shkolle!

Mbi gjumin e tij te koka,

Dhëmshurisht, një dorë njeriu,

Erë e ëmbël nga Kokojka

I fryn Fyellit të Bariut.

Zbuluar të mbeti balli.

Brezat të shohin në sy.

Mbi Dhëmbel, koha stërrallin

Po e pjek në bronx pèr ty.

*Çajupi-Mal në Zagorie

Është fakt që ashtu si Poeti parashikoi që “ Mbi Dhëmbel, koha stërrallin

Po e pjek në bronx për ty”,

e poqi dhe busti i ILIA DILO SHEPERIT, zbukuron Sheperin e tij, krah Poetit të madh të Rilindjes Kombëtare ANDON ZAKO ÇAJUPIT dhe Luftëtarit të Lirisë, trimit PANO XHAMBALLO.

 

Në Sheper, fshat historik e i shquar, në të ardhmen koha do sjellë buste të tjerë krahas këtyre personaliteteve kombëtarë.

Ndërron jetë papritur gazetari Armin Tirana

 

Gazetari i gazetës “Rilindja Demokratike”, Armin Tirana ka ndërruar jetë mbrëmjen e djeshme në moshën 57 vjeçare krejt papritur. Ai ka qënë në banesën e tij në Tiranë, por në mbrëmje nuk është ndjerë mirë dhe papritur ka mbyllur sytë përgjithmonë.

Armin Tirana ka punuar prej 17 vitesh në gazetën “Rilindja Demokratike” dhe ka qënë një zë i njohur i gazetarisë shqiptare. Shkrimet e tij priteshin me shumë interes nga lexuesi për shkak të tematikave që ai trajtonte. Një interes të veçantë kishin për lexuesit edhe shkrimet “Dossier” me personalitete të huaja dhe ngjarje interesante që Armini sillte në faqet e gazetës RD.

Ikja e parakohshme nga jeta e gazetarit Armin Tirana është një humbje e madhe për familjen e tij, miqtë dhe të afërmit, por edhe për ne, kolegët e tij.

Stafi i gazetës RD i shpreh ngushëllime familjes, miqve dhe të afërmëve të Arminit.

Lamtumirë mik!

Përcjellja për në banesën e fundit bëhet sot më dt. 5 janar në orën 15:00.


Send this to a friend