Kjo asht një thanje e vjeter popullore shqipe e ruejtun me shumë kujdes.
Në 100 vjetët e fundit kur u formue Shteti Shqiptar, ruhej në fjalorin e thanjeve të rralla, po shumë të randsishme dhe me vlerë të madhe, aqsa nuk besoj se kemi pasë ndonjë sundimtarë që nuk e ka dijtë këte thanje!
Ka shumë e shumë vite që Shqipninë edhe po e sundojnë hajnat!..
Nuk e kam nder mend me shkrue per ta dhe si e kanë xanë atë kolltuk…
Duhet me kenë i çatrafiluem në tru me shpjegue kush ishte Esad Pasha apo Ahmet Zogu, ose Enver Hoxha e Ramiz Alia apo edhe Edvin Rama..?
Meqë, “asnjeni” nuk njihet per “hajdut, as kriminel barbar e terrorist” atëherë, pse mos me ndjekë rrugen e këshillat e tyne “rilindja ynë” sot?!
Me 31 Mars 1991, terroristi Ramiz Alia ka thanë: “Me fitoren e zgjedhjeve të 31 marsit 1991, PPSH, tregoi se komunistët i do populli dhe se ata e duan popullin, ndaj ju them, se me këtë fitore, PPSH do të vazhdoj rrugën e Enverit dhe të lulëzimit të vendit e begatisë së popullit, duke shkuar nga fitorja në fitore, por duke u përshtatur me modelin e ri ekonomik.” Sot mbas 30 vjetësh pasuesit e tij a janë drejtuesit e shtetit ?!
Madje, edhe tue i pershtatë Shqiptarve edhe “modelin e ri ekonomik”?
Besoj nuk asht nevoja me u zgjatë ma teper: Po krieministri Edi Rama a asht tue shkue mbas porosive t’ Everit: “Nga fitoria në fitorje..!?”
Afrohen edhe në Shqipni votimet! E kush pritet me fitue sivjet atje?!..
Po nuk u hoqën agjentët e sigurimit nga detyrat shtetnore, Shqipnia do të
VORROSET përgjithmonë! “Historia asht mësuese e jetes!”, dhe thanjet e popujve të vjeter, po ndryshojnë themelet e Demokracisë, mbas sa qinda e qinda vjetësh edhe aty ku nuk i ka shkue mendja askujt në Botë..!!
Mos harroni se, komunistët ua kanë mësue tash sa vite sternipave tyne thanjen e vjeter që po zbatohet në Shqipni nga Edi, Luli etj., pasues se: “HAJNIT I KA BORXH EDHE MRETI !”…
Melbourne, 18 Janar 2021.
Pjesa jugore e Shqipërisë së Poshtme thërritet nga shqiptarët me emrin Çamëri. Për të ndeshet edhe emërtesa perandorake romake Epir-us e shekujve I – IV e.s. e marrun prej shprehjes gjeografike në Shqip “Tokat E Pirit” duke i ngjitur prapashtesën perandorake romake perëndimore -us. Rrënojat E Pirit, qytetit arban shumë të lashtë, ndodhen afër fshatit Zhulat të Gjinokastrës. Tokat E Pirit u përvijuan për herë të parë si një rajon shtetëror i Greqisë së Madhe në vitin 1913 duke përdorur për të emërtimin romak Epirus. Përdorimi prej Greqisë së Madhe i emërtimit “Epirus” dhe mëtimi se “Epiri është grek” nuk do të thotë se “Greqia” e krijuar për herë të parë në histori në vitin 1830 bëhet “Greqi e lashtë”.
Në Shqip, Ar bana (e folur veriore) = Ar bëra (e folur jugore). Këto fjali rrënjë përshkruajnë veprimin themelor të bujqëve të paktën që 12’000 vjet më parë. Prej tyre lindin emrat cilësor të njëjtë në thelb dhe pak të ndryshëm në thurje: Arban = Arbër = Arbëresh = Arbëror = Arbanas = Arbanit = Arvanit = Arnaut (osmanisht) = Arnavut (turqisht, sot) = Alban = Albanian (prej të huajve) = Shqiptar = I-lir. Meqenëse germa B në gjuhën kishtare bizantine Katharevousa lexohet V, atëherë emri cilësor Arbanit u shndërrua në Arvanit. Sipas rrobes fetare të besimit, Arvanitët vendas dallohen në të krishterë ortodoksë dhe muslimanë. Gabimisht, dhe mbjellur qëllimisht nga propaganda kundrashqiptare, vetëm arvanitët vendas muslimanë të veriperëndimit të Greqisë së Madhe nënkuptohen nga shqiptarët si çamë.
Pas kryengritjes së arvanitëve të krishterë në vitin 1821, Lidhja e pa çertifikuar Entente e perandorive Britani-Rusi-Francë krijoi më 3 Shkurt 1830, për herë të parë në histori, një principatë fetare jo perëndimore të quajtur “Greqi” dhe me sipërfaqe sa 1/6 e Greqisë së Madhe të sotme. Për tradhti ndaj Europës e Perëndimit, “Greqia” u përvijua si një shtet që do ringjallte perandorinë lindore të krishterë ortodokse të fikur në vitin 1453. Prandaj edhe sot, shtetas “grek” do me thënë jo një njeri më kombësi por një besimtar i krishterë ortodoks, që përdor edhe gjuhën kishtare bizantine Katharevousa të përshtatur për popullin (Dhimotiki), që emrin e ka me prapashtesat fetare bizantine -os e -is, dhe urren muslimanët e çfardolloji.
Lidhja Entente u çertifikua me firmat e vitit 1907 dhe në shekullin XX, për tradhti ndaj Europës e Perëndimit, edhe do zmadhonte akoma “Greqinë” edhe do krijonte tre herë Jugosllavi (Serbi më të Madhe). Me ndihmën e perandorisë Austro-Hungareze, shkollarët e spikatur shqiptarë mbajtën një Kuvend në datat 14-22 Nëntor 1908 në Manastir ku caktuan Abecenë e njësuar shqiptare me germa perëndimore. (Pjesëmarrës në Kuvend qe edhe çifti fisnik amerikan Phineas dhe Violet Kennedy.) Në Tetor 1912, me shtysën e Lidhjes Entente, Serbia e Madhe, Greqia e Madhe, Mali i Zi e Bullgaria ndezën Luftën I Ballkanike për t’u sulur me oreks të shtuar që të kapnin sa më shumë troje shqiptare që kishin mbetur si vilajete osmane. Në kushtet kur trojet shqiptare ishin ose nën ushtrinë turke ose nën ato serbe, greke, malazeze e bullgare, me këshillën e Austro-Hungarisë përfaqësuesit shqiptarë arritën të shpallnin mëvetësinë shqiptare në Vlonë më 28 Nëntor 1912. Tre muaj më pas, ushtria greke pushtoi për herë të parë Janinën më 6 Mars 1913, e ashtu Çamërinë të cilën vazhdon ta mbajë të pushtuar.
Dhuna, zhvendosja nga vendbanimet, tretja dhe ndryshimi i besimit fetar me detyrim, grabitja e pasurive dhe pronave, masakrat dhe dëbimet jashtë vendit binin mbi muslimanët, edhe ata Arbanitë, sa herë që rajoni i tyre i dhurohej Greqisë. Si në Serbinë e Madhe (Jugosllavi), tërë arvanitasve vendas në Greqinë e Madhe iu ndalua edhe shkolla Shqipe. Një gjenocid i ngjashëm Lindor kundër banorëve të besimit të krishter ortodoks mori shtrirje të madhe në perandorinë e rrëgjuar osmane me fillimin e Luftës I Botërore në vitin 1914. Si pasojë, shumica e banorëve osmanë të besimit të krishter ortodoks deri në fund të vitit 1922 qenë ose vrarë ose dëbuar në Greqi.
Konferenca e Paqes në Paris u mbajt në 18 Janar 1919 – 21 Janar 1920. Me shtytjen e kryeministrit britanik David Lloyd George që premtonte se Greqisë së Madhe do i njihej zmadhimi akoma nëse pushtonte territore osmane, ushtria greke zbarkoi në Smirna (Izmir, sot) më 15 Maj 1919 dhe sulmoi në thellësi. Për shkak se perandoria osmane ishte në çastet e fundit të agonisë, përfaqësuesit e saj nënshkruan më 10 Gusht 1920 Traktatin e Sèvres, afër Parisit, kundrejt Britanisë, Francës, Italisë e Japonisë. Traktati i Sèvres që fikte përfundimisht perandorinë osmane i dhuronte Francës, Britanisë, Greqisë së Madhe e Italisë edhe në Anadoll territore të mëdha. Kur komandën e ushtrisë turke e mori Mustafa Qemali dhe pasi mbrritën furnizimet ushtarake nga Rusia bolshevike e Vladimir Iliç Leninit (një urith gjerman), ushtria turke kundërsulmoi në Gusht të vitit 1922. Lufta Greko-Turke mori fund më 11 Tetor 1922 me dëbimin e ushtrisë greke nga Anadolli. Bisedimet e paqes filluan në Lozanë të Zvicrës më 20 Nëntor 1922. Traktati i Lozanës u nënshkrua nga Britania, Franca, Italia, Greqia e Madhe, Japonia e Rumania më 24 Korrik 1923. Ai njihte formimin e Republikës së Turqisë në kufijtë që janë sot.
Një marrëveshje Lindore e nënshkruar që më 30 Janar 1923 si pjesë e Traktatit të ardhshëm të Lozanës qe shkëmbimi i 1.2 milion banorëve të besimit të krishterë ortodoks të mbetur në Republikën e Turqisë me 400’000 banorë të besimit islam në Greqinë e Madhe. Shkëmbimi qe i detyrueshëm, i dhunshëm, i rrëmujshëm, me humbje të panumërta jetësh njerëzish dhe me këputje të shtetësisë nga vinin. Në atë shkëmbim popullatash e pësuan shumë arvanitasit vendas muslimanë e veçanërisht ata në veriperëndim të Greqisë së Madhe, Çamërisë. Qeveria shqiptare u përpoq nëpërmjet organizatës së Lidhjeve të Kombeve që në atë shkëmbim popullatash të veçoheshin arvanitët vendas muslimanë nga besimtarët islamikë të kombeve të tjera.
Me ndihmën britanike, një grusht ushtarak në Greqinë e Madhe rivuri në fuqi më 25 Nëntor 1935 mbretin George II. Ay caktoi më 13 Prill 1936 ushtarakun nazist Ioannis Metaxas si kryeministër (www.metaxas-project.com). Ky, nga ana e tij dhe me firmën e mbretit, vendosi më 4 Gusht 1936 sundimin e tij nazist duke shpërndarë Kuvendin, ndaluar partitë politike dhe përjashtuar Kushtetutën. Dhuna mbi arbanitët vendas muslimanë u shtua dhe menjëherë u urdhërua ndalimi i plotë i përdorimit të gjuhës Shqipe. Më 25 Mars, 2 e 6 Prill 1939 mbreti Zog I nuk pranoi kërkesën e prerë italianë që të pranonte shkrirjen e Shqipërisë me Italinë. Atëherë, Lufta II Botërore në Europë filloi më 7 Prill 1939 kur ushtria italiane sulmoi Shqipërinë dhe përfundoi pushtimin më 11 Prill. Mbas dy ditëve, Britania e Franca u shpallën mbrojtëse të pavarësisë së Greqisë së Madhe. Më 16 Prill Shqipëria u tret si shtet politik duke u bërë pjesë e mbretërisë italiane. Më 3 Qershor 1939, Italia e avulloi Ministrinë e Jashtme shqiptare dhe diplomatët e huaj u larguan nga Tirana. Britania e pranoi zyrtarisht tretjen e Shqipërisë me Italinë më 31 Tetor 1939.
Natën e 28 Tetorit 1940 kryeministri Ioannis Metaxas e ktheu mbrapsht kërkesën e prerë italiane që të pranonte hyrjen e ushtrisë italiane. Mbas disa orësh, ushtria italiane filloi mësymjen në Greqi përgjatë 145 km të kufirit shqiptaro-grek. (Dita e 28 Tetorit, në përkujtim të fjalës së një kryeministri nazist që kishte katër vjet që sundonte si i atillë, www.metaxas-project.com, vazhdon të jetë festë zyrtare në Greqinë e Madhe.) Ushtria greke furnizohej ushtarakisht me çdo gjë nga Britania dhe si fuqi ajrore e saj ishin avionët britanikë. Ndërkohë, zbulimi ushtarak britanik pat zbërthyer kodin e ndërlidhjeve gjermane e italiane që në Prill 1940. Komanda britanike njihte pa ndërprerje imtësisht gjendjen dhe planet e ushtrisë italiane. Si rrjedhim ushtria greke e përballoi shpejt ushtrinë italiane, kundërsulmoi dhe nuk ndaloi në kufirin shqiptaro-grek por vazhdoi dhe pushtoi gjysmën e territorit të Shqipërisë jugore. Edhe ushtria gjermane nga Greqia do ta pushtonte Shqipërinë në Shtator 1943.
Me këshillën britanike, qeverie greke përgatiti dhe mbreti George II firmosi Ligjin e Miratuar Nr. 2636 më 10 Nëntor 1940 (Figura 1). Ai përcaktonte Italinë dhe Shqipërinë si shtete armike dhe shtetasit e tyre, përveç atyre me origjinë greke, si armiq. (Meqenëse Greqia u krijua në vitin 1830, atëherë, bie fjala, nëse disa himariotë janë grekë kur e pse kanë ardhur ata në Himarë pas vitit 1830?) Ligjit të Miratuar i njihej zbatimi që më 28 Tetor 1940. Ndonëse dihej se Shqipëria nuk mund të ishte sulmuese, ai qe një mjet i artë për të vazhduar dëbimet dhe përvetsimet e pasurive shumë të mëdha të tundshme e të patundshme të shqiptarëve që kishin ndodhur që me shpalljen e pavarësisë shqiptare. Ai përkufizonte se si do veprohej ekonomikisht ndaj shteteve dhe shtetasve armiq. Marrëdhëniet ekonomike dhe financiare ndërpriteshin kurse pasuritë e tundshme dhe të patundshme shkëputeshin përkohësisht nga pronarët (sequestration, ang.). Dhe caktohej qeveria greke që t’i shfrytëzonte ato pasuri të tundshme e të patundshme pa iu humbur emrat e pronarëve dhe qëllimet e pronësive (conservative confiscation, ang.). Të ardhurat monetare prej atyre pasurive derdheshin në një llogari të posaçme në Bankën e Greqisë.
Ligji i Miratuar 2636/1940 nuk kishte të bënte me shtetasit e Greqisë, përfshirë edhe arvanitët vendas muslimanë. Ai, pasi përcaktonte Italinë dhe Shqipërinë e tretur si shtete armike, kishte forcën e ligjit ekonomik për raste të tilla dhe nuk i shpallte luftë Italisë dhe Shqipërisë. Ndërkohë, qëllimisht, tradhtisht, pa aftësisht, gabimisht, Ligji i Miratuar 2636/1940 dhe arvanitët vendas muslimanë janë së bashku shartuar shterpë në dijeninë shqiptare si “Ligji grek i Luftës kundër edhe çamëve”. Çamëria nuk u bë pjesë e Shqipërisë edhe me ndryshimet e kufijve gjatë Luftës II Botërore. Arvanitët vendas muslimanë, të cilët qëllimisht e gabimisht quhen çamë e jo grekë në marrëdhëniet shtetnore, qenë pa ndërprerje shtetas të Greqisë së Madhe dhe ndaj tyre u krye gjenocid edhe në Qershor 1944 e muajt në vazhdim.
Ushtria greke kishte ngecur 14 Divizione përballë ushtrisë italiane në jugun e Shqipërisë ndërkohë që i kishin mbetur dy Divizione në kufirin greko-jugosllav dhe katër Divizione përgjatë kufirit greko-bullgar. Më 2 Mars 1941 komanda perandorake britanike zbarkoi në Greqi Brigadën I të Korracuar britanike, Divizionin II nga Zelanda e Re dhe Divizionin VI nga Australia, gjithsejt 62’000 ushtarë të cilët u rreshtuan si skalion i dytë. Më 6 Prill 1941 Armata XII gjermane sulmoi nga ana e Bullgarisë dhe Jugosllavisë, dhe në 10 Prill hyri në Selanik. Po në 10 Prill forca perandorake britanike filloi tërheqjen duke luftuar. Brenda 20 Prillit 1941 Divizionet greke qenë dorëzuar dhe komanda gjermane i lejoi ushtarët e oficerët të ktheheshin në shtëpi bashkë me armët e tyre të lehta; një gabim që do ta vuante më vonë. Pushtimi i Greqisë kontinentale përfundoi në 30 Prill 1941 dhe i kushtoi ushtrisë perandorake britanike 11’840 ushtarë kurse asaj gjermane 5000 ushtarë. Në Greqinë e Madhe të pushtuar, ushtria gjermane mbulonte rajonin e Maqedonisë jugore me portin e Selanikut, Athinën me portin e Pireut dhe disa ishuj. Pjesën në lindje e mbulonte ushtria bullgare dhe të tërë pjesën tjetër e mbuloi ushtria italiane deri në Shtator 1943, më pas ushtria gjermane. Holokausti, me ngazëllimin e shtuar të qeveritarëve grekë, filloi të zbatohet menjëherë pas pushtimit.
Një pjesë e ushtarakëve dhe komisarëve prifta të dorëzuar u rreshtuan menjëherë në formacione të ndryshme në shërbim të forcave të pushtimit. Ndërkohë, me arvanitas të krishterë nga malësia e Sulit në Çamëri dhe komisarë prifta, komanda britanike formoi në Shtator 1941 “ushtrinë” me dy regjimente të emërtuar Lidhja Kombtare Demokratike Helene (?!) e të drejtuar nga Napolon Zerva. Drejtoria Britanike e Operacioneve të Veçanta (Special Operations Executive – SOE, ang.) e paguante 16 stërlina ari/muaj Napolon Zervën kurse rreth 2000 mercenarëve të tij u jepte dy stërlina ari/muaj. Bandat e Lidhjes Kombtare Demokratike Helene (LKDH – EDES, dhim.) vepruan vetëm në Çamëri, jo kundër ushtrive të pushtimit, vetëm kundër njësiteve ushtarake sllavo-komuniste dhe nga fundi i luftës kundër arvanitëve vendas muslimanë të mbetur në Çamëri.
Flota perandorake britanike bllokoi brigjet greke menjëherë pas pushtimit dhe si pasojë edhe një kokërr gruni nuk futej për popullatën e Greqisë së Madhe. Si rrjedhim, Holodomori në dimrin e fundvitit 1941 – fillimvitit 1942 u mori jetën 300’000 shtetasve grekë për shkak të urisë në të ftohtë. Një pjesë tjetër e ushtarëve të dorëzuar dhe rezervistëve i siguroi burimet njerëzore Partisë Komuniste Greke të hidhte në veprim Ushtrinë Liridhënse të Popullit Grek (ULPG – ELAS, dhim.) në Qershor 1942. Meqenëse fuqia e saj rritej, qeveria e Athinës dhe komanda gjermane formuan në Prill 1943 me 22’000 ish-ushtarë e komisarë prifta të dorëzuar Batalionet e Sigurimit (Evzonoi, dhim., sot përbëjnë Rojet Presidenciale). Ata luftuan kundër ULPG dhe kryen tërë llojet e krimeve.
Pas dorëzimit të ushtrisë italiane në 8 Shtator 1943 rajonet e zotëruara prej saj u mbuluan nga ushtria gjermane. Ajo e bëri me dije popullatën se për një ushtar gjerman të vrarë do të pushkatoheshin rreth dhjetë banorë. Më 24 Shtator 1943, partizanë të UPLG vrasin gjashtë ushtarë gjermanë që ishin duke bërë banja dielli në Shkallë të Paramithisë. Në mbajtje të fjalës së dhënë, ushtria gjermane pushkaton mbas pesë ditësh 49 banorë të Paramithisë.
Në Maj 1944, ULPG formon në Çamëri me arvanitë vendas muslimanë Batalionin IV “Ali Demi” si pjesë e Regjimentit XV të saj. Më 27 Qershor 1944, me udhëzim nga Dërgata ushtarake britanike SOE e fshehur, duke e bërë me dije ushtrinë gjermane të pranishme dhe duke mos u penguar prej saj, i quajturi Regjimenti XVI i LKDH filloi masakrën gjenocidale kundër arvanitëve vendas muslimanë në qytetin e Paramithisë. Ajo u pasua nga masakrat, dëbimet, shkatërrimet e djegiet në Parga në 28 Korrik 1944, në Filat, Spatar dhe vende të tjera më 23 Shtator 1944. Të zhgënjyer se xhamitë nuk i shpëtuan, ata që mundën morën rrugët të llahtarisur në këmbë drejt Shqipërisë. Të mbeturit, kryesisht fëmijë, gra e pleq e plaka u mbyllën në burgun e Paramithisë të ruajtur nga bandat e LKDH. Burgu ishte shfarosës sepse me kushtet çnjerëzore të tij vdisnin 7 ose 8 vetë në ditë.
E urdhëruar që në 26 Gusht 1944 të përgatitej për tërheqje, Grup-Armata E e ushtrisë gjermane filloi sipas urdhërit tërheqjen nga Greqia në 3 Tetor 1944. Prapavija e saj perëndimore pasi hyri në Shqipëri e la Sarandën më 10 Tetor 1944 ndërsa praparoja e fundit kaloi kufirin greko-maqedonas natën e 1/2 Nëntorit 1944. Ushtria britanike mbrriti në Çamëri në Nëntor 1944 dhe i mori me makina arvanitët vendas muslimanë që kishin mbetur gjallë në burgun e Paramithisë dhe i dërgoi në Igumenicë. Nga aty, i ngarkuan ata në anije të vogla dhe i zbritën në Sarandë.
Në Dhjetor 1944, brigadat e ULPG shpartalluan bandat e LKDH dhe mbeturinat e tyre u mbartën me anijet britanike në Korfuz. Të joshur, në Janar 1945, arvanitët muslimanë nga Filati u kthyen në shtëpitë e tyre. Në Korfuz, më 15 Shkurt 1945, komanda britanike e shkriu LKDH dhe mercenarët e saj i rreshtoi në njësitet e Rojes Kombtare që kishte formuar për qeverinë greke. Më 15 Mars 1945, njësitet e Rojes Kombtare me ish-banditë të LKDH u sulën dhe masakruan këdo që gjetën në Filat. Të paktë qenë ata që duke vrapuar arritën gjallë në Shqipëri.
Mijëra arvanitë vendas muslimanë u vranë, po aq humbën jetën rrugëve të përzënies, dhe me dhjetra mijëra u dëbuan. Pronat e shtëpitë u dogjën ose u shkatërruan dhe çdo gjë me vlerë u grabit. Veç dëshmive të gjalla, p.sh. nga Sali Bollati, mjafton të lexohen librat ditarë Molla e Sherrit (Apple of Discord, 1948) dhe Diçka e Sprovuar (Something Ventured, 1982) e drejtuesit të Dërgatës britanike SOE në Çamëri, kolonelit Christopher Montague Woodhouse, për të prekur të vërtetën. Për shembull, në një dëftim të tij në 16 Tetor 1945, me citimin arshivor FO 371/48094/18138, shkruhej: “…Zerva, i nxitur nga Misioni Aleat nën drejtimin tim, i përzuri çamët nga shtëpitë e tyre në vitin 1944….”.
Forcat komuniste jugosllave, ato sllavo-komuniste në Shqipëri dhe ato të LKDH në Çamëri u krijuan, u furnizuan, u armatosën dhe qenë imtësisht të drejtuara nga komanda britanike në Kajro të Egjyptit deri në Shtator 1943 e më pas në Bari të Italisë. (Është domosdoshmëri të shfletohet libri “Receta pa komb”.) Sipas porosisë nga Lidhja Entente, urithi britanik Enver Hoxha nuk urdhëroi ndonjë njësit partizan sllavo-komunist që të pengonte gjenocidin kundër arvanitëve vendas muslimanë në Çamëri. As forca sllavo-komuniste ULPG, edhe pse kishte shtatë Brigada në Çamëri, nuk i pengoi masakrat e dëbimet që kryen bandat e LKDH.
Më 13 Tetor 1944, tre Brigada britanike hynë në Athinë ndërkohë që shumica e Greqisë së Madhe ishte në duart e forcave sllavo-komuniste. Më 3 Dhjetor 1944 në Athinë, ushtarët britanikë dhe ish ushtarët e Batalioneve të Sigurimit tashmë policë qeveritarë qëlluan mbi një turmë shumë të madhe përkrahësish të forcave sllavo-komuniste duke vrarë të paktën 28 vetë. Në vazhdim, një luftë me përdorim artilerie, tankesh e avionësh do të përflaktë Athinën. Si përforcim komanda britanike zbarkoi e futi në luftime Divizionin IV Indian të Këmbësorisë. Mbas 37 ditëve forcat sllavo-komuniste u larguan nga Athina. Një luftë civile ndërkombtare do përcëllonte tërë Greqinë e Madhe e popullatën e saj deri në 16 Tetor 1949 kur do përfundonte me humbjen dhe dëbimin e forcave sllavo-komuniste të quajtura Ushtria Demokratike e Greqisë (?!). Mbretëria vazhdoi dhe vetëm në 8 Dhjetor 1974 Greqia do të shpallej Republikë, për herë të tretë.
Në vitin 1947, Italia e Greqia nënshkruan traktatin e miqësisë në të cilin Greqia e Madhe nuk e njihte më Italinë si vend armik. Marrëdhëniet e tyre ekonomike nisën në 4 Maj 1955. Projekti i Lidhjes Entente për të krijuar Federatën Komuniste Ballkanike duke tretur Shqipërinë në Jugosllavi u prish në vitin 1948. Dhe meqenëse përfundimi i Luftës civile ndërkombtare në Greqi dukej qartë, në 13 Maj 1949 botohet në gazetën qeveritare greke Ligji i Miratuar 1138/1949. Ai kushtëzonte që nëse një vend do quhej jo armik duhej të miratohej një ligj i ri i nga qeveria dhe mbreti, dhe të botohej në gazetën qeveritare.
Shqipëria nën regjimin sllavo-komunist ishte vend i mbyllur dhe me Greqinë e Madhe nuk do kishte deri në 7 Maj 1971 as marrëdhënie diplomatike. Domethënë, qëllimisht, arbanitët muslimanë të dëbuar ishin të penguar të ktheheshin në shtëpitë e tyre dhe kërcitjet e pasurive të tundshme e të patundshme të thyera në Greqi të Madhe nuk kishte vesh politik që ta dëgjonte. Në fund të vitit 1952, kishin mbetur 18’622 arvanitas muslimanë të dëbuar nga Çamëria në Shqipëri që akoma kishin statusin e refugjatit me nënshtetësi greke. Ligji Nr. 1654 i datës 19 Prill 1953 i shtetit shqiptar nën regjimin sllavo-komunist u dha atyre shtetësinë shqiptare me detyrim, pa përjashtim, dhe me dijeni se Greqia nuk ua kishte hequr nënshtetësinë. Domethënë atyre u mbulohej me detyrim në mënyrë të njëanshme shtetësia greke dhe njëkohësisht ata bëheshin “qytetarë armiq” sipas Ligjit grek 2636/1940. Po sipas porosisë për t’i tretur e shkëputur nga origjina, qeveria sllavo-komuniste në Shqipëri ndërmori në vitet 1946-1973 një fushatë propagande, burgosjesh, pushkatimesh e degdisjesh familjare kundër arvanitëve muslimanë të dëbuar.
Ditarët e Luftës të Komandës së Epërme të Forcave të Armatosura Gjermane (Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht, 1940-1945) u renditën në tetë vëllime nga një ekip historianësh të kryesuar nga Percy Ernst Schramm në vitet 1961-1965. Në ta nuk përmenden çamë apo arvanitas vendas muslimanë që bashkëpunonin me ushtritë e pushtimit në Greqinë veriperëndimore. Ndërkohë që aty përmenden, bie fjala, marrëveshjet për mos luftim me Napolon Zervën. Banditët e këtij kryen, me porosi, në Qershor-Shtator 1944 e Mars 1945 masakra dhe dëbime mbi arvanitët vendas muslimanë sepse këta të fundit edhe ishin ndër muslimanët e fundit të mbetur në Greqinë e Madhe bizantine edhe mbështetnin ULPG të drejtuar nga Partia Komuniste Greke. Edhe nëse ka patur prej arvanitëve vendas muslimanë bashkëpunëtorë me forcat e pushtimit, numri apo vlera e tyre kanë qenë të papërfillshme. Ata gjithmonë kanë qenë ose nën urdhrat e qeverisë qendrore në Athinë ose janë përdorur në Shqipëri. Për më tepër, veprimet e tyre as nuk mund të krahasohen me numrin dhe krimet e Batalioneve të Sigurimit apo forcave të tjera qeveritare greke ose me 300’000 të vdekurit prej Holodomorit të shkaktuar nga flota britanike në dimrin 1941/1942. Nëse meshkujt dhe tërë popullata do kishin qenë bashkëpunëtorë të pushtuesve, atëherë komanda e ushtrisë gjermane do i kishte penguar bandat e LKDH të kryenin masakrat, dëbimet e burgimet në Qershor-Tetor 1944.
Vetë Ligji grek i Miratuar 2636/1940, vendimi i Ministrisë së Ekonomisë 14882/1947 dhe asaj të Financave greke 3574/1947, si dhe Ligji grek i Miratuar 4506/1966 përjashtojnë shtetasit shqiptarë me origjinë greke nga ndikimi i Ligjit grek 2636/1940. Si rrjedhim, arvanitasit muslimanë që janë vendas në Greqi, me origjinë greke, kur u bënë nënshtetas shqiptarë me Ligjin shqiptar 1654/1953 përjashtohen nga ndikimi i Ligjit grek 2636/1940. Domethënë, pasuritë e tundshme dhe të patundshme të tyre janë atje në vend. Duke kujtuar se regjistrat janë të arshivuar dhe shtetësia greke për arbanitët muslimanë nuk është hequr (Figura 2), dhe ngase kur ata u dëbuan arritën në Shqipëri vetëm me rrobat e trupit, është përgjegjësi e qeverisë shqiptare që bashkë me qeverinë greke të hapi udhën që ata të shkojnë në vend e të marrin dokumentet e tyre, përfshirë edhe pasaportën greke. Që të bjerë rrjeta penguese të paktën në një anë e të hapet udha, mjafton që shteti shqiptar të nxjerrë një ligj i cili zhvleftëson Ligjin e tij 1654/1953. Sepse kjo gjë që u rikthen vetëm emrave të arvanitëve muslimanë të listës përkatëse statusin e refugjatit me nënshtetësi greke. Kjo çkyçje nuk u cënon nënshtetësitë (pasaportat) e tanishme trashëgimtarëve dhe familjarëve të tyre.
Me Britaninë e Francën si shkesë, marrëdhëniet diplomatike Greqi-Shqipëri do të shtyheshin derisa u vendosën në 7 Maj 1971. Shkesët u kujdesën që të mos përmendej çfuqizimi i Ligjit të Miratuar 2636/1940 në Greqi të Madhe dhe të mos bëhej zë për arvanitët muslimanë të dëbuar në Shqipëri. Në 28 gusht 1987, qeveria greke njeh zyrtarisht Shqipërinë si një vend jo armik. Shqipëria dhe Greqia nënshkruan më 26 Mars 1996 Traktatin e Miqësisë, Bashkëpunimit, Fqinjësisë së Mirë dhe Sigurisë. Ay Traktat pasi kaloi hapat e Kuvendeve dhe Presidentëve të dy vendeve hyri në fuqi më 4 Shkurt 1998. Edhe pse ay Traktat mirënjeh të dy shtetet, edhe pse marrëdhëniet shtetërore Greqi-Shqipëri janë të plota, edhe pse Neni 15 i atij Traktati kërkonte heqjen e pengesave ligjore që shtetasit e njërës palë të gëzojnë pasuritë në territorin e palës tjetër, akoma çfuqizimi i Ligjit të Miratuar 2636/1940 nuk është bërë Ligj i Miratuar i botuar në gazetën qeveritare greke.
Arsyeja është se vlera e pasurive shqiptare të grabitura në Greqi të Madhe para dhe në Nëndor 1940 bashkë me vlerën që ato kanë prodhuar nga shfrytëzimi (compound interest, ang.), dhe që duhet të kthehen, është shumë e madhe. Pasuritë shqiptare që u grabitën në Nëndor 1940 ishin hotele, shtëpi, restorante, ndërmarrje të ndryshme, sipërmarrje financiare, troje, toka bujqësore, pyje, kullota, livadhe, pensione, para të ruajtura në banka, etj. Disa shembuj pa llogaritur vlerën e prodhuar nga përdorimi, riqarkullimi e koha jepen më poshtë:
(1) Vila e Hasan Prishtinës në adresën Vasilisis Olgas 32, Selanik, kushton sot të paktën katër milion Euro. Ndërkohë, shteti shqiptar paguan që nga viti 1999 qera për Konsullatën e tij të Përgjithshme në Selanik.
(2) Shteti shqiptar harxhoi 2.5 milion Euro në vitin 2002 për ndërtesë Ambasade Shqiptare në Athinë ndërkohë që 6.3 km më larg në rrugën Vasilisis Sofias është godina e ish-Legatës Shqiptare e grabitur me Ligjin grek 2636/1940 dhe të cilën qeveria greke vazhdon ta shfrytëzojë.
(3) Duke cituar librin “Lufta e Fundit” e autorit Mentor Nazarko, toka shqiptare të shpronësuara me dhunë me “reforma agrare” që nga firmosja e Shqipërisë së pavarur në Korrik 1913 e deri në Nëntor 1940 janë 350’000 hektarë. Duke u nisur nga një llogaritje e bërë në Kuvendin e Shqipërisë në 25 Qershor 1925, tatimet nga përdorimi i atyre 350’00 ha për vitet 1913-1940 të pa derdhura në shtetin shqiptar dalin 456 milion franga ari vlerë e vitit 1940. Dhe tatimet e pa derdhura për vitet 1941-2021 janë (2021-1941) *456 milion /(1940-1913) = 1351 milion franga ari me vlerë të vitit 1940.
(4) Toka të përvetsuara me Ligjin grek 2636/1940 janë 260’000 hektarë. Tatimet nga përdorimi i kësaj sipërfaqe toke për vitet 1941-2021 të pa derdhura në shtetin shqiptar dalin (2021-1941) *456 milion *(260’000 /350’000) /(1940-1913) = 1003 milion franga ari me vlerë të vitit 1940.
Një frangë ari = 0.29025 gram ar i pastër. Në datën 11 Janar 2021 çmimi i arit është 59.56 US$/gram dhe 1 Euro = 1.22 US$. Atëherë, vlerat e mësipërme së bashku janë (456+1331+1003 = 2810 milion franga ari) *0.29025 *59.56 /1.22 = 39’817 milion Euro sot = 39.817 miliard Euro sot.
Duke cituar librin “Lufta e Fundit” e autorit Mentor Nazarko, çmimi i atyre 350’000 + 260’000 = 610’000 ha tokë ishte 203 milion franga ari në vitin 1941. Duke marrë një çmim mesatar toke sot prej 22 Euro/m2 dhe 1 ha = 10’000 m2, atëherë vlera e 610’000 ha është 610’000 *10’000 *20 = 134.2 miliard Euro sot. Gjithsejt, vlerë toke e tatime janë 174 miliard Euro sot.
(5) Pasuritë e luajtshme dhe të paluajtshme të Vangjel Zhapës në shekullin XIX në Rumani e Greqi ishin të jashtëzakonshme. Në 30 Nëntor 1860, ai la me testament që një pasuri e madhe monetare të shkonte tek njerëzit e tij në Labovë të Madhe të Gjinokastrës. Ai i kërkoi komisionit të trashëgimisë të Athinës që, pas vdekjes së kushëririt të tij Konstadinit (i cili vdiq me 1892), të kryente dhurimet sipas testamentit. Ligji grek 2636/1940 e pengoi përsëri zbatimin e testamentit dhe trashëgimive ligjore për njerëzit e fisit të tij. Në vitin 1955, qeveria e Tiranës bëri një përpjekje të ngathët të pafrytshme për të tërhequr në Shqipëri 800 milion US$ (6.36 miliard Euro sot) të cilët Vangjel Zhapa ia kishte lënë në ruajtje Patriarkanës së Krishterë Ortodokse në Stamboll dhe qeveria turke ia kishte ngrirë përkohësisht derisa t’i dilnin trashëgimtarët.
Këto janë veçan nga vlera si dëmshpërblim që Greqia e Madhe duhet t’i paguajë Shqipërisë për dëmet dhe masakrat e ushtrisë së saj gjatë Luftrave Ballkanike, Luftës I Botërore, në Nëntor 1940 – Prill 1941 e Gusht 1949. (Gjygji në Shqipëri për ngjarjet e vitit 1997 nuk është bërë akoma që të dalin hollësitë edhe për këtë.)
Dhe këto janë veçan nga vlera e pasurisë së grabitur plus vlerën e shtuar të tyre (compound interest, ang.) që iu përket arvanitëve vendas muslimanë të dëbuar në Shqipëri më 1944-1945.
E thënë në mënyrë të përmbledhur, e gjithë Greqia përbën borxhin (liability, ang.) tek Shqipëria.
Pasuria e kryebashkiakut – BIRN: Gruaja e Veliajt nuk justifikon dot apartamentin 171 metra katrorë, 88 miijë euro
Një tjetër ‘flamur i kuq’ i identifikuar nga BIRN lidhet me një kontratë sipërmarrjeje për ndërtimin e një apartamenti me sipërfaqe 171 m2 dhe verandë 19 m2 me vlerë 88 641 euro, ku Ajola Xoxa (Bashkëshortja e Erion Veliajt) zotëronte si pjesë takuese 33%.
Akti i shitjes finalizohet në vitin 2016 dhe Xoxa bëhet pronare me 100%, ndërkohë që në deklaratat e pasurisë mungojnë të dhënat për burimin e kësaj prone dhe mënyrën se si ajo është paguar.
Ky raport është prodhuar nga BIRN pas administrimit të deklaratave të pasurisë nga Inspektoriati i Lartë i Deklarimit dhe Kontrolli të Pasurive dhe Konfliktit të Interesit, ILDKPKI.
Ai ka për qëllim bërjen e transparencës mbi pasuritë e kryetarëve aktualë të bashkive të vendit në fund të mandatit të tyre 4-vjeçar.
Skeda grafike e mëposhtme paraqet pasurinë e deklaruar nga kryetari i Bashkisë së Tiranës nga viti 2013 deri në fund të vitit 2017.
Kryebashkiaku Erion Veliaj zotëronte pasuri me vlerë 18.3 milionë lekë në vitin 2013; kur deklaroi për herë të parë interesat e tij private pranë ILDKPKI. Në fund të vitit 2017, pasuria familjare e Veliajt është 46.9 milionë lekë, duke shënuar një rritje mesatare vjetore prej 5.7 milionë lekësh.
Pasuritë e paluajtshme përbëjnë zërin kryesor të aseteve familjare me vlerë 25.2 milionë lekë. Aty përfshihet një apartament i deklaruar nga Veliaj në vitin 2013 dhe një apartament 171.2 m2 me verandë 19.4 m2 në pronësinë e bashkëshortes Ajola Xoxa. Veliaj deklaron gjithashtu familjarisht 20.2 milionë lekë likujditete bankare dhe automjete me vlerë 1.5 milionë lekë.
Të ardhurat familjare për periudhën deklaruese janë 24.7 milionë lekë. Të ardhurat nga paga të siguruara nga Z.Veliaj zënë 26%, ndërsa të ardhurat nga paga e bashkëshortes si konsulente ligjore janë në masën 60%. Ndërkohë, nga aktiviteti privat i bashkëshortes (person fizik) janë siguruar rreth 13% e totalit.
Përveç analizës për rritjen/uljen e pasurisë, strukturën e aseteve dhe të ardhurave, ky raport paraqet dhe kontrollin aritmetik/logjik të deklarimeve të subjektit si dhe ‘flamujt e kuq’ që identifikohen gjatë kontrollit. BIRN kreu kontrollin aritmetik/logjik për 5 vite të deklarimit, të cilat rezultuan pa probleme.
Megjithatë, nga analiza cilësore e deklaratave të pasurisë u identifikuan ‘flamuj të kuq’, që lidhen kryesisht me pasuritë e patundshme në pronësinë e Veliajt dhe të bashkëshortes së tij.
Në deklaratën e tij të parë në vitin 2013, Veliaj deklaron blerjen e një apartamenti në Tiranë me vlerë 5.1 milionë lekë dhe me burim shitjen e apartamentit të prindit dhe kursimet nga paga. Gati tre javë pas blerjes, apartamenti rivlerësohet në vlerën e 12.8 milionë lekëve ose 7.6 milionë lekë më shumë se çmimi i blerjes.
Një tjetër ‘flamur i kuq’ i identifikuar lidhet me një kontratë sipërmarrjeje për ndërtimin e një apartamenti me sipërfaqe 171 m2 dhe verandë 19 m2 me vlerë 88 641 euro, ku Ajola Xoxa zotëronte si pjesë takuese 33%. Akti i shitjes finalizohet në vitin 2016 dhe Xoxa bëhet pronare me 100%, ndërkohë që në deklaratat e pasurisë mungojnë të dhënat për burimin e kësaj prone dhe mënyrën se si ajo është paguar.
Gjithashtu në vitin 2016, kryebashkiaku deklaron marrjen e një kredie prej 6.1 milionë lekësh, pa deklaruar të dhëna mbi qëllimin apo destinacionin e saj.
Po te isha unë Kryetar i PD Demokratike,
Do te krijoja nje Tryeze mbarëkombetare me te gjithe te Djathtet
Te ikurit e te ngelurit ,
Te Djathtet e vertete, Te Larguarit e te Bllokuarit .
Me Mire Kreshnik Spahiu se Fari Balliu
Me mire Jozefina Topalli se Monika Kryemalli
Me mire Myslim Murrizi se Kaçi i Zi
Me mire Astrit Patozi se
Blendi Klosi.
Me mire te Perndjekurit Politik
Se Spiunet dhe Kelyshte e Tyre,
Ka shume gjasa qe kjo gje te mos ndodhi, sepse Basha e ka kap lepurin me qerre,
ka kap lepurin e pushtetit duke bere pakte nen Tavoline me Ramen , dhe kete s’ka si e mohon .
E beri boterisht mbasi doli nga Çadra,
Dhe e vazhdoi per kater vjet duke mos bere asnje proteste ,
Krijoi armiq te brendeshem dhe e hapi deren e PD majtas ,
Shqiperia eshte e vogel dhe gjerat shikohen qarte ,
Gjithandej neper rrethe po afrohen fëmijt e ish Sekretareve te Partise apo deri tek ish Sigurimsa,
Pervec se Rrugen, Simbolet, PD ka humbur edhe Idealin , po vazhdoi keshtu ben mire te nderroi edhe emrin .
Te gjitha levizjet çfarë po shikojme deri tani te lenë te mendosh nje bashkeqeverisje PS+PD,
S’mund te bente kete nqs se ne PD do te ishte Kreshnik Spahiu apo Jozefina Topalli ,
S’mund ta bente kete nqs se do te perfshinte ne sistemet drejtuese te Perndjekurit Politikë e ben kete pa problem me Çunin e Fari Balliut.
I jati e ka ne gjak bashkepunimin me ideatorin e Ngjales ne paktin PS+LSI .
Jam shume i sigurte qe Lulit nuk i kercet shum kush eshte ne pushtet e nuk i kercet aspak per Shqiperi e per Demokratet ,
Edhe pse ne opozite Ai i keputi edhe Dy Vila tek TEGU,
Rames me qetesi i la te gjitha Bashkite e Shqiperise duke i lene demokratet rrugeve , dhe per kete u shperblye ,
Askush nga ne nuk ja kishte borxh Lulzim Bashes 8 Vjet Opozite , per mos te thene 12 ,
Me shume kelyshte e Sigurimsave te strehuar ne PD bejne lufte kunder demokrateve sesa kunder PS
Po marr dy rastet e Fundit
Ate te Kapterit kunder Profesori Gurakuqit nga Shkodra
Dhe ate te asaj Femres qe nuk i hapi deren e PD Doktor Halim Kosoves.
Ky eshte realiteti, nqs se doni te jetoni me enderra vazhdoni enderroni ,
Po te jete ne binare Luli duhet te reflektoje qe demokratet te kapin Trenin e Fundit , po me çfarë shikohet Treni i Lulit per te Djathtet ka mbaruar me Kohe dhe Binaret si hyjne me ne pune.
Ketu do te jemi dhe do ta shikoni .
…..
Kujtim Cekani
Gjermani
Rikthimi i kolaudimit tek shteti.
Fakti qe nje dokument kolaudimi ka me vlere, sot se libreti makines ne shqip(jasht Shqiperise?) do te thote qe shteti duhet te kete te njejtat marrëveshje, biles edhe ma te kompletuara, ndershteterore per qarkullimin e mjeteve motorike.
Privatizimi i kolaudimit monopol ishte nje e keqe e padiskutueshme, si per vendosjen e çmimeve ,ashtu dhe te personelit kolaudatore. Nuk e rriti cilesinë e sherbimeve e as nuk uli kohen e tyre.
Me kujtohet nje dite me makinen time fiat,kur nje punonjes i kolaudimit,futi nje leve ne boshtin e marsheve dhe e levizi me gjithë forcen e trupit per te kontrollu, nuk e di se çka? Fakt asht qe me pas makinen e çova tek mekaniku se kishte rrjedhje, po ne ate vend ku u ushtru force. Nuk e di nese qe faji i konsumit apo kolaudatorit.
Episodi dyte qe nuk me ashtë duk i drejte eshte mosvleresimi i certifikimeve, te subjekteve me licence nga ministria e financave per sa i perket personelit dhe specialistit te autorizuar ne garantimin e riparim lyerje te mjeteve motorike.
Ata impononin vetem nje kurs profesional te tyrin, si dhe nje inxhinier te punesuar ne çdo servis automjetesh te autorizuar e detyrimisht te punesuar ne servise.(Te ndihmuar edhe nga ndonje amendim, dale e firmos me shpejtesi edhe nga ministria transporteve)
Ky ishte abuzim i paster !
Kur flasim per lyerjet dhe riparim korrombolesh ku nje inxhinier nuk ja ka idene…dhe eksperienca eshte precedence kudo ne bote(perderisa autoriparuesit e koromboleve jane artizane). Inxhinierii me i mire qofte, nuk ia ka idene praktikes se riparimeve ne korrombolet e automjeteve.
Perveç kesaj imponomi artificial i kesaj hallke testimi,krijon korrupsion dhe shtrenjtim te sherbimeve ne kurriz te konsumatorit si dhe te personit te autorizuar per riparimin e automjetit.
E ben me te veshtire e me te shtrenjte bashkepunimin me subjektet e sigurimeve, te cilat e kanë per shumë bezdi likuidimin proporcional te demit.
E nese punet kanalizohen tek shteti besoj qe diplomat e autorizuara nga shteti edhe per qendrat private trainuese e certifikuese te njohura e licencuara nga ai duhet te marin vleresimin e duhur.
UROJ QE SHTETI TA MARRE ME SERIOZITET KETË SHERBIM E JO TE BEJE PRAPE KONCESIONE PA GARE, MONOPOL QE NUK BASHKEPUNOJNE AS ME TE.
Miliarderët në Shtetet e Bashkuara e kanë rritur pasurinë për më shumë se 1 trilion dollarë gjatë pandemisë së koronavirusit, përderisa shumë prej punëtorëve të tyre janë përballur me rrezikun e sëmundjes në vendet e punës, ndërsa miliona amerikanë të tjerë janë munduar të mbijetojnë për shkak të papunësisë.
Themeluesi dhe shefi i kompanisë “Amazon”, Jeff Bezos, u pasurua për më shumë se 70 miliardë dollarë gjatë pandemisë së koronavirusit më 2020 dhe pasuria e tij tashmë ka arritur në gati 185 miliardë dollarë, shkruan The Guardian, transmeton Gazeta Express.
Në kohën kur shitjet e kompanisë kanë shënuar rritje të madhe, punëtorët kanë protestuar kundër kushteve të pasigurta të punës dhe kundër presionit për t’iu përgjigjur kërkesës. Disa punëtorë që protestuan kanë thënë se janë shkarkuar nga puna si hakmarrje për veprimin e tyre.
Kompania “Amazon” po përballet me ankesa në nivel federal pas dyshimeve se të paktën dy përjashtime nga puna kanë qenë në kundërshtim me ligjet amerikane të punës.
Fitimi dhe vlera e aksioneve të kompanisë është rritur për miliarda dollarë gjatë vitit të kaluar, por Amazon ka ndarë vetëm një pjesë të vogël të këtij fitimi për pagesë shtesë për punëtorët dhe për pagesa për rrezikshmëri në punë, sipas një analize të Institutit Brookings.
Mesatarisht, punëtorët e kësaj kompanie janë paguar 0.99 dollar në orë më shumë gjatë pandemisë, ndërsa shefi i tyre është pasuruar mesatarisht nga 11.7 milionë dollarë në orë.
Njëzet e gjashtë gazetarë kanë kërkuar që drejtori i Zërit të Amerikës të jap dorëheqjen pas pretendimeve për një numër masash hakmarrëse dhe shkeljes së murit ndarës që arritën kulmin me transferimin e një gazetareje të Zërit të Amerikës.
Një deklaratë e shpërndarë publikisht të enjten akuzon drejtorin Robert Reilly dhe zëvendës drejtoren Elizabeth Robbins, për shkelje të kodit gazetaresk të Zërit të Amerikës duke i dhënë një zyrtari të lartë të qeverisë “një platformë të lirë për të folur drejtpërdrejt në kanalet tona” duke organizuar një transmetim të drejtpërdrejtë të fjalimit të Sekretarit të Shtetit Mike Pompeo dhe më pas duke transferuar korrespodenten e Shtëpisë së Bardhë të Zërit të Amerikës pasi ajo u përpoq t’i bënte disa pyetje Sekretarit të Shtetit në largim.
Projekti për Llogaridhënien e Qeverisë (GAP), një organizatë jofitimprurëse që mbron sinjalizuesit, informoi udhëheqjen e Agjencisë Amerikane të Medias Globale dhe atë Zërit të Amerikës, së bashku me Zyrën e Këshillitarit Ligjor, Zyrën e Inspektorit të Përgjithshëm, Komisionin e Punëve të Jashtme të Dhomës së Përfaqësuesve dhe ligjvënës të tjerë se nënshkruesit e peticionit janë të mbrojtur nga ligjet për mbrojtjen e sinjalizuesve.
Patsy Widakuswara, e cila filloi të punonte te Zëri i Amerikës në vitin 2003, të hënën vonë u njoftua se ajo ishte transferuar, disa orë pasi gazetarja veterane u përpoq t’i bënte disa pyetje Sekretarit Pompeo dhe më pas drejtorit Reilly ndërsa zoti Pompeo po largohej nga selia e Zërit të Amerikës.
Widakuswara ishte në mesin e ekipit të gazetarëve të nderuar me çmimin Burke për punën e tyre në mbulimin e zhvillimeve të ndryshme.
Të hënën, Sekretari Pompeo foli për “unikalitetin amerikan” në një fjalim në Zërin e Amerikës, si dhe për atë që ai e shihte si rolin e duhur të Zërit të Amerikës në promovimin e vlerave amerikane në të gjithë globin. Ajo u pasua nga një seancë e shkurtër pyetje-përgjigje me drejtorin Reilly, i cili nuk i drejtoi pyetjet e paraqitura nga redaksia e lajmeve e agjencisë në lidhje me sulmin e javës së kaluar në Kapitol, ose mbi vendimin e Sekretarit Pompeo atë mëngjes për t’i shpallur grupin Houthi në Jemen organizatë terroriste.
Ndërsa sekretari i shtetit po largohej nga selia e Zërit të Amerikës, Widakuswara u përpoq pa sukses t’i bënte disa pyetje Sekretarit Pompeo Pompeo dhe më pas zotit Reilly, i cili paralajmëroi zonjën Widakuswara se ajo nuk ishte e autorizuar të bënte pyetje.
Deklarata e nënshkruar nga 26 gazetarë të Zërit të Amerikës bën thirrje për dorëheqjen e menjëhershme të drejtorit Reilly dhe zëvendës drejtores Robbins.
“Si gazetarë, puna jonë është të ndjekim të vërtetën, të bëjmë pyetje edhe kur është e pakëndshme ose e vështirë. Ndërsa zoti Reilly hoqi dorë nga kjo detyrë, një gazetare e Zërit të Amerikës, korrespondentja në Shtëpinë e Bardhë Patsy Widakuswara, u përpoq ta bënte punën e saj duke i bërë pyetje Sekretarit Pompeo pas fjalimit”, thuhet në deklaratën e gazetarëve.
Deklarata kritikon gjithashtu transferimin “e papritur dhe të pashpjegueshëm” të Drejtores së Lajmeve Qëndrore të Zërit të Amerikës, Yolanda Lopez, e cila u transferua në një rol të ri të mërkurën në mbrëmje. Ajo u zëvendësua nga gazetari Luis Ramirez, redaktor në redaksinë e lajmeve i cili ka punuar si korrespondent dhe redaktor në zyrat jashtë dhe brenda vendit gjatë një karriere 21-vjeçare me agjencinë.
Drejtori i Zërit të Amerikës ka autoritetin të transferojë stafin sipas nevojave. Por grupet e gazetarisë dhe një agjensi e mbrojtjes së sinjalizuesve e kritikuan lëvizjen si një sulm ndaj lirisë së shtypit. I pyetur mbi këtë ndryshim pune të gazetares, një zëdhënës i Zërit të Amerikës tha të mërkuren se organizata nuk komenton për çështje personeli. USAGM nuk iu përgjigj kërkesës për komente.
Ligjvënësi republikan nga Teksasi, Michael McCaul, dhe ligjvënësi demokrat nga Nju Jorku, Gregory Meeks dënuan, me një deklaratë të përbashkët nga Komisioni i Dhomës së Përfaqësuesve për Punët e Jashtme, vendimin për transferimin e gazetares së Zërit të Amerikës Widakuswara që mbulonte Shtëpinë e Bardhë në një detyrë tjetër.
Në një deklaratë të veçantë të ndarë me Zërin e Amerikës, ligjvënësi Meeks, kryetari i ri i Komisionit të Dhomës së Përfaqësuesve për Punët e Jashtme, tha se “është ironike që Sekretari Pompeo lavdëronte Zërin e Amerikës për luftën kundër propagandës së huaj ndërsa e përdorte atë për të përhapur propagandat e tij. Pompeo në mënyrë të papërshtatshme mbajti gazetarët e Zërit të Amerikës si një audiencë të zënë rob në një diskutim ku pyetjet e vetme të lejuara ishin ato nga të emëruarit e administratës”.
Duke vënë në dukje se zoti Pack është tashmë nën vëzhgim nga komisioni për “përpjekjet për të hequr pavarësinë redaksionale tek Zëri i Amerikës”, ligjvënësi Meeks shtoi se vendimi për të transferuar një gazetare veteran “vetëm u jep municion udhëheqësve autoritarë dhe minon aftësinë tonë për të promovuar fjalën e lirë në të gjithë botën”.
Avokati i të drejtave të medias, Theodore Boutrous akuzoi zotin Pack, drejtorin Reilly dhe sekretarin Pompeo për “bërjen e Amandamentit të Parë (të kushtetutës amerikane) dhe traditës Amerikane të lirisë së shtypit një objekt talljesh në të gjithë botën”.
Zoti Boutrous, i cili punon për firmën ligjore Gibson Dunn, e cila përfaqëson zonjën Widakuswara si dhe zyrtarë të lartë të USAGM-së dhe një gazetar të Zërit të Amerikës në një gjyq të veçantë, paralajmëroi në një letër të mërkurën se transferimi ishte “i paligjshëm dhe antikushtetues” dhe i bëri thirrje drejtorit Reilly që menjëherë ta rikthente gazetaren në rolin e mëparshëm. Gazetarja Widakuswara është transferuar te shërbimi indonezian i Zërit të Amerikës.
Edhe Projekti për Llogaridhënien e Qeverisë (GAP) i ka dërguar letër Shefit të USAGM Pack, Drejtorit të Zërit të Amerikës Reilly dhe Zëvendës Drejtores së Zërit të Amerikës Robbins duke i informuar ata se transferimi i gazetares Widakuswara është një gabim rëndë menaxhimi.
Zoti Pack më parë i ka mohuar akuzat se ai po ndërhynte në pavarësinë redaksionale të Zërit të Amerikës, duke thënë se ai po përpiqet të trajtojë çështjet si pretendimet për gabime dhe të meta në fushën e sigurisë brenda agjencisë.
Në nëntor, një gjykatë amerikane i ndaloi zotit Pack dhe ndihmësit e tij të ndërhyjnë drejtpërdrejt në Zërin e Amerikës derisa të zgjidhet një padi gjyqësore që pretendon shkelje të rregullave mbrojtëse; zyra e Inspektorit të Përgjithshëm i dërgoi letra zotit Pack duke i rikujtuar shefit ekzekutiv mbrojtjen që gëzojnë sinjalizuesit nga veprimet hakmarrëse; dhe Zyra e Posaçme Ligjore e urdhëroi drejtorin ekzekutiv të hetojë akuzat për shkelje nga zyrtarët e agjencisë.
Pico della Mirandola dhe nevoja për intelektualin anti-konformist në shoqërinë shqiptare – Nga Melsen Kafilaj
Ai ishte një erudit,një poliglot (në moshën 20 vjeçare fliste 22 gjuhë ) dhe një mendje epërane e kohës së vet.Një sivëlla i kultit të Intelektit që së bashku me emra rrezatues si Erazmi i Rotherdamit, Thomas Moore,Johan Reuchlin,Nicolla i Kuzës ,Marsilio Ficino etj i dhanë zë Rilindjes Evropiane.
Një emër për të cilin jam plotësisht i sigurt se 95% e shqiptarve të cilëve po ju drejtohem nuk e kanë dëgjuar ndonjëherë më parë .Quhet Pico della Mirandola dhe është nga ata humanistë që Diogjeni i lashtë i kërkonte me kandil në mes të ditës për t’ju dhënë emrin e plotmerituar “Njerëz”.
Jo vetëm mirëedukimi i tij(i shkolluar në 4 universitete)dhe kujtesa e mrekullueshme që dispononte(aq sa sot kur vërejnë një person me kujtesë të fortë ,ka mbetur si shpreheje në Itali ti thonë :”Kush kujton se je,Pico della Mirandola?”) por ajo që e identifikon dhe ia përjetëson emrin këtij intelektuali pansofik është Njeriu dhe dashuria për Lirinë .
Vepra e tij “De dignitate Hominem” (“Për Dinjitetin e Njeriut”) është një nga veprat themelore të antropologjisë rilindase dhe një konceptim esencial i njeriut modern evropian.Aq sa nëse Ficino e vuri njeriun në qëndër të botës (“copula mundi”) përmes doktrinës së vet, Mirandola përmes vullnetit për të zgjedhur, i dha mundësi për tu ngritur në shkallën e Qenies dhe e pajisi me Dinjitet.(një koncept ky fondamental dhe i inkorporuar në pjesën më të madhe të Kartave të Lirive dhe të Drejtave të Njeriut dhe në preambulat e kushtetutave më demokratike perëndimore.)Për të ,njeriu përmes “vullnetit për tu bërë ” është krijues i vetvetes dhe farkëtues i Fatit dhe të ardhmes së tij.”Njeriu,kjo mrekulli madhështore!”-shprehej plot tone mahnitëse Ai.
Intelektuali i vërtetë , ka një marrdhënie të ngushtë dhe simbiotike me Lirinë .Ai e urren kapsulimin nëpër dogma të caktuara fetare apo politike dhe të konservohet ideologjikisht duke vetmohuar Lirinë .Sepse nëse ai vetprivohet nga kjo gjë e shenjtë duke u konformuar, ai pushon së qëni më një qënie autentike duke pësuar metamorfozën e shpejtë e të tmerrshme të Uniformizimit.
Si një mendimtar i lirë dhe një intelektual me respekt të thellë për Njeriun dhe Lirinë Pico della Mirandola përmes kurajos për të qënë dhe guximit të tij intelektual kreu një akt të cilin ngurrojnë ta bëjnë madje dhe sot në postmodernitet qytetarët dhe intelektualët me karton akademik ndaj pushtetit dominues:ngriti krye intelektualisht kundër pushtetit temporal Papal.
Përmes 900 tezash teologjike dhe filosofike për diskutim publik ai i hodhi dorashkën e sfidës një pushteti i cili për nga pesha dhe rëndësia vazhdonte të kurorëzonte ende mbretër dhe që të shtypte me majën e gishtit të vogël. Për ata që nuk e kuptojnë këtë akt, ”ky zjarr prej të marri” ishte një guxim Prometean!-Jetojmë në erën e Demokracisë dhe njeriu prej Frikës fshihet ende pas vetes,lejon ti nëpërkëmbin dinjitetin dhe nuk ngrihet kur e skllavërojnë Demonët egërshanë të Pushteteve.Imagjinojeni pak veten në kohën e Mirandolës?!
-Mendimtari në fjalë jo vetëm që e sfidoi “Fortesën e Shën Pjetrit” por e vazhdoi insistimin e tij qytetar,demokratik dhe intelektual duke qëndruar për një vit në Romë ,në pritje të një përgjigjeje nga ana e Vatikanit.Ky diskutim publik nuk u mbajt kurrë por Ati i Shenjtë mori masa duke e ndaluar për qarkullim libërthin e tij “De omni re scibili”.Por Shpirtrat e Mëdhenj e gjunjëzojnë Frikën! Mirandola nuk u dorëzua por u kundërpërgjigj intelektualisht duke shkruar “Apologia”, një vepër e cila u cilësua si “heretike” prej një komisioni papal dhe u dënua nga Bulla Papale (4/8).Të tjerat janë pak të rëndësishme për tu cilësuar.
Mirandola qe një antikonformist i lindur.Reagimet e tij ishin të një natyre substanciale.Ai ironizonte,kritikonte dhe kundërargumentonte vetëm për gjëra themelore. I tillë është psh ironizimi dhe aludimi që bënte ndaj Krishtërimit kur shkoi dhe i ndezi qiri gravurës së Platonit në Kishë .Me këtë akt donte të tregonte që “Krishtërimi nuk është gjë tjetër veçse Platonizimi i Popullit”. Diçka për të cilën ky religjion duhet ti ishte mirënjohës Platonit për shumë nga konceptet e tij pararendëse.
Ose kur tek vepra “Disputationes adversus Astrologiam” bënte dallimin mes “shkencës fisnike”(astronomisë ) dhe “artit të sharlatanëve”(astrologjisë ) diçka “popullore” në kohën e tij por një fenomen negativ e me rrënjë graminore edhe në kohën tonë .Fallxhorët e djeshëm që gënjenin Mbretërit dhe Masat janë po e njëjta rracë që gënjen Politikanët e Vulgun edhe në ditët tona.Madje si në Perëndim ashtu edhe në vëndin tonë ka sot politikanë të cilët s’bëjnë as edhe një hap nga shtëpia pa u konsultuar me parë me fallxhorët e tyre personalë .
Pico della Mirandola ishte një mendimtar me frymëzim heroik.Ai nuk qe vetëm një kërkues i dijes dhe të vërtetës në kuptimin teorik por edhe kuptimin praktik të saj.Prej këtij bashkëpuntori intelektual të Akademisë Neoplatonike të Firenzes dhe akteve të tij të guximshme duhet të ushtrohemi vazhdimisht sesi të vrasim Frikën dhe të kemi kurajon civile dhe guximin e duhur intelektual për të reaguar,kritikuar dhe sfiduar konstruktivisht diktatin dhe të metat e Pushteteve.
Me shëmbullin e tij ai na tregoi që intelektuali nuk është vetëm përgjegjës i fatit të vet por edhe i shoqërisë në të cilën bën pjesë dhe se përmes lirisë së mendimit njeriu afirmon integritetin dhe dinjitetin e vet.Tek ai kundruam një qytetar dhe një qënie politike në veprim i cili i doli përpara një pushteti të mishëruar dhe i tha: ”Ndal!Ti nuk mund ta nëpërkëmbësh Dinjitetin,të ma këmbesh Lirinë dhe ta ofendosh Inteligjencën time!” Në këtë kuptim,akti i tij për tu ngritur,për të mos u konformuar dhe për tu mosbindur qytetarisht meriton të ketë “ithtarë ” edhe në mesin e intelektualëve shqiptarë .-Sepse mbi të gjitha,ky vend ka nevojë për intelektualë “të lirë” nga epruvetat e Pushteteve!
© Melsen Kafilaj
20/5/2016
Sekretari i Shtetit Pompeo fillon hetime pas ndryshimeve biografike të Presidentit dhe zv. Presidentit – Përkthyer nga Rafaela Prifti
Ligjvënësit në Dhomën e Përfaqësuesve kanë miratuar të mërkurën rezolutën për shkarkim të presidentit amerikan, Donald Trump, për shkak të rolit të tij në sulmin ndaj Kongresit nga një turmë e mbështetësve më 6 janar.
Trump është presidenti i parë në historinë amerikane ndaj të cilit janë kryer dy tentime për largim nga zyra.
Rezoluta për shkarkim është miratuar nga 232 ligjvënës, derisa 197 të tjerë kanë votuar kundër.
Përveç demokratëve, dhjetë republikanë kanë votuar po ashtu në të mirë të shkarkimit të Trumpit.
Pas këtij hapi, Senati do të duhet të zhvillojë një seancë gjykimi, çka potencialisht mund t’ia ndalojë Trumpit edhe kandidimin e sërishëm për president.
Dy të tretat e Senatit, të udhëhequr nga republikanët, nevojiten për të dënuar dhe larguar Trumpin nga zyra, që nënkupton se të paktën 17 republikanë duhet t’iu bashkohen demokratëve kundër presidentit në Senatin me 100 ulëse.
Lideri i shumicës në Senat, republikani Mitch McConnell, i ka thënë demokratit Chuck Schumer se ai nuk ka gatishmëri për të organizuar seancë urgjente për të shqyrtuar largimin e Trumpit nga zyra, pas përfundimit të procedurave në Dhomën e Përfaqësuesve, ka thënë një zëdhënës i McConnellit.
McConnell ka thënë më pas se ende nuk ka vendosur si do të votojë.
“Teksa shtypi është mbushur me spekulime, ende nuk kam vendosur se si do të votoj dhe synoj të dëgjoj argumentet ligjore kur të prezantohen në Senat”, ka thënë ai.
Përgjatë debatit për shkarkim të Trumpit demokratët kanë pyetur disa herë ligjvënësit se në “cilën anë të historisë” dëshirojnë të jenë.
Byroja Federale e Hetimeve (FBI) ka paralajmëruar për mundësi të organizimit të “protestave të armatosura” nëpër SHBA, teksa zhvillohet inaugurimi i presidentit të zgjedhur Joe Biden më 20 janar.
Trump bën thirrje që të mos ketë dhunë
Trump, i cili ka thënë se nuk do të marrë pjesë në inaugurim, vazhdojë të mos pranojë rezultatin e zgjedhjeve.
Teksa është diskutuar për artikullin për shkarkim, Shtëpia e Bardhë ka lëshuar një komunikatë në emër të Trumpit, i cili ka bërë thirrje për qetësi.
“Lidhur me raportimet për më shumë demonstrata, ju bëj thirrje që të mos ketë dhunë, të mos ketë shkelje të ligjit, dhe të mos ketë vandalizëm të çfarëdo lloji”, është cituar të ketë thënë ai.
“Kjo nuk është ajo në të cilën besoj unë dhe as Amerika. U bëj thirrje të gjitha amerikanëve të ndihmojnë në uljen e tensioneve dhe të qetësojnë gjakrat. Faleminderit”, ka thënë mes tjerash Trump.
Kryetarja e Dhomës së Përfaqësuesve, Nancy Pelosi ka thënë se procedura e shkarkimit të Trumpit nuk është e motivuar në bazë partiake.
“Presidenti duhet të dënohet nga Senati, i cili do të sigurojë se republika do të jetë e sigurt nga ky njeri, i cili është kaq i vendosur për të shkatërruar gjërat që i duam dhe na mbajnë bashkë”, ka thënë ajo.
Pelosi ka thënë se i thyhet zemra që është pjesë e një tjetër procedure shkarkimi.
“Ma thyen zemrën. Kjo gjë duhet të na thyejë zemrat të gjithëve”.
“Unë qëndroj përpara jush si zyrtare e kushtetutës, si grua, si nënë, si gjyshe, si vajzë – vajzë, babai i së cilës ka shërbyer me krenari në këtë Kongres”.
Çfarë ndodhi para sulmit në Kongres?
Pak para sulmit të 6 janarit në Kongres, Trump ka bërë një fjalim të zjarrtë, duke u bërë thirrje mbështetësve të tij që të marshojnë në ndërtesë të Kongresit, pas disa javëve që ka bërë deklarata të pabaza se zgjedhjet janë manipuluar.
Fjalimi i tij është bërë teksa në Kongres ka qenë duke u kryer numërimi zyrtar i votave të Kolegjit Elektoral, i cili ka konfirmuar humbjen e Trumpit në garën me presidentin e zgjedhur Joe Biden në zgjedhjet e 3 nëntorit.
Në sulmin në ndërtesën e Kongresit kanë mbetur të vdekur pesë persona, përfshirë në zyrtar policor.
Me qëllim të garantimit të sigurisë në këtë institucion, nata e kaluar ka qenë e para prej Luftës Civile në Shtetet e Bashkuara, që trupat federale kanë fjetur në Kongres për ta mbrojtur atë nga dhuna e mundshme.
Përgatiti: Krenare Cubolli
Lajmet me interesante
-
VALDETE DAKA, TURPI TA MBULOFTË FYTYRËN!! – Nga Binak MAXHARRAJ
By voal.ch | January 12, 2021 -
Ndërroi jetë Esat Bajraktari, i biri i Muharrem Bajraktarit – Nga Mithat Gashi
By voal.ch | January 15, 2021 -
ALBINI ME AKTIVISTËT E LVV KURBANË TË DEMARKACIONIT DHE “ZAJEDNICËS” – Nga IDRIZ ZEQIRAJ
By voal.ch | January 12, 2021 -
Me Vjosën dhe Albinin, me Albinin dhe Vjosën! – Nga Skënder Buçpapaj
By voal.ch | January 14, 2021 -
Një përgjigje për hajvanatin e LDK-së – Nga XHAFER SHATRI
By voal.ch | January 15, 2021
Lajmet e fundit
-
Këndi i humorit: Kur një burrë ka për të marrë një vendim të rëndësishëm
By voal.ch | January 18, 2021 -
Në Shqipëri as prijësi dhe as turmat nuk e dinë ku po shkojnë – Nga SHABAN MURATI
By voal.ch | -
Veriu i persekutuar i Shqipërisë… – Nga Adriatik Riza Dosti
By voal.ch | -
VIRUSI PYET PO KET A E DINI SE: “HAJNIT I KA BORXH EDHE MRETI” – Nga Fritz RADOVANI
By voal.ch | -
Bredhi dhe murrizi – Fabul nga EZOPI – Përktheu Skënder Buçpapaj
By voal.ch | -
Në Zvicër sot hynë në fuqi masat e reja shtrënguese
By voal.ch |
Komentet