Telefonata e kryeministrit shqiptar, Edi Rama, me drejtuesin e rrjetit publik italian RAI, ka skandalizuar jo vetëm gazetarët, por edhe politikën e këtij vendi.

Komisioni parlamentar i medias, që njihet edhe si Komisioni për Mbikëqyrjen e RAI-t, e quan këtë telefonatë të Ramës, një ndërhyrje të papranueshme dhe flagrante në lirinë e medias.

Për kryetaren e Komisionit Mbikëqyrës të Rai-t, Barbara Floridia, “është paradoksale që një shef i huaj qeverie ndërhyn drejtpërdrejt tek një menaxher i shërbimit publik pasi është përmendur në një investigim gazetaresk. Edhe nëse kryeministri shqiptar, Edi Rama, do të besonte se ai ishte dëmtuar në një farë mënyre nga investigimi i ‘Report’, kjo nuk mund të justifikojë në asnjë mënyrë ndërhyrjen e tij të drejtpërdrejtë te Rai”.

“Shpresoj që të ketë një konsensus të gjerë të të gjitha forcave politike në luftën kundër ndërhyrjeve të jashtme në informacion në mënyrë që të mbrohet pavarësia e medias”, shtoi ajo.

Akoma më të ashpër ishin tre anëtarë të këtij komisioni, Dario Carotenuto, Dolores Bevilacqua dhe Anna Laura Orrico.

“Sikur të mos mjaftonte presioni i qeverisë së Melonit ndaj transmetimeve të ‘Report’, tani janë përfshirë edhe krerët e qeverive të shteteve të huaja si kryeministri shqiptar Edi Rama. Le t’i bëjmë Giorgia Melonit një pyetje të thjeshtë: a është normale sipas jush që një drejtues i televizionit publik të kontaktohet drejtpërdrejt nga kryeministri shqiptar për t’u ankuar për një raport gazetaresk? A nuk mendoni se duhet të ndërhyni personalisht për të shmangur atë që duket si një ndërhyrje e panevojshme e kryeministrit shqiptar në lirinë e shtypit dhe pavarësinë e gazetarisë italiane? Nëse i intereson vërtet, siç pëlqen ta thotë shpesh, “sovraniteti i kombit”, le t’i flasë mikut të tij Rama dhe t’i thotë se Italia nuk duron dot ngjarje të tilla. Sa i përket RAI-t, kërkojmë që të zbardhet çdo detaj i kësaj çështjeje”, thuhet në deklaratën e tyre.

Drejtuesi i programit të njohur investigativ Report në RAI3, Sigfrido Ranucci bëri deklarata të forta në intervistën ekskluzive për Armela Ferkon në SYRI TV.

Ai konfirmoi telefonatën që ka bërë Edi Rama me drejtuesit e RAI-t, duke thënë se vetëm Kremlini është ankuar si Edi Rama për programin e tyre.

‘Mua më rezulton që ka pasur një telefonatë, por që tonet nuk kanë qenë të ndezura.

Nuk e njoh përmbajtjen, di që ka thënë që do dërgoj një letër proteste me sqarime, nga ato që kam lexuar nga agjencitë e lajmeve.

Neve ende nuk na ka ardhur gjë në redaksi.

I kemi kërkuar intervistë, por për fat të keq nuk na është dhënë mundësia për të pasur këtë.

Është ajo përgjigjja e shkruar nga Agaçi që kemi publikuar në faqen tonë, që ka konfirmuar lajmin që dhamë që ka qenë përfaqësuesi ligjor i disa klientëve të përfshirë në narkotrafik dhe konsulent në marrëveshjen mes Italisë dhe Shqipërisë për emirgantët dhe konsulent për operacionin e atëhershëm të gjeneralit Lisi.

Këtë e tha edhe vetë gjenerali Lisi në mikrofonin tonë. Është diçka që ne e morëm parasysh me shumë korrektesë. Agaçi nuk e pranoi intervistën që i kërkuam,’ tha gazetari italian.

‘Nëse është normale, nuk e di, duhej të më kishte marrë mua në telefon nëse po. Nuk ka ndodhur kurrë një gjë e tillë në të kaluarën.

Edhe Kremlini është ankuar për Report, Lavrovi dikur, ministri i Jashtëm. E ka quajtur armik të Kremlinit pas një reportazhi që kemi bërë për ta.

Kemi pasur të njëjtin sulm, telefonata që janë bërë.

Nëse gjithçka do mbetet në një diskutim në nivel cinik, ndërsa në qoftë se ajo telefonatë ka vlejtur si presion, është diçka tjetër. Dhe nuk është e drejtë sepse liria e shtypit është diçka që nuk ka çmim, të gjitha vendet duhet ta respektojnë,’ shtoi ai.

EMISIONI I PLOTE: 

 

Ajo çfarë mësoi publiku italian dhe një pjesë e publikut shqiptar nga programi investigativ i Rai 3, ‘Hotspot Albania’ është as më pak e as më shumë gjithçka që ne dhe ata pak gazetarë opozitarë në këtë vend kanë thënë e analizuar e faktuar ditë pas ditë e vit pas viti këto 12 vjet, për mënyrën se si është qeverisur ky vend nga ky grupim i dyshimtë politik që ka vendosur të qëndrojë ende, jo prej fuqisë, jo prej demokracisë, jo prej drejtësisë-por sepse janë të dënuar të largohen të vetëshembur nga e keqja e zullumi i tyre.

Nuk është e drejtë për këtë vend, por ama është krejt i merituar ky lloj shpagimi për ta.

Po çfarë thamë ne qysh në krye e për çka u sulmuam, u bëmë ‘cancel’ (u fshimë), u penguam, u shantazhuam, u kërcënuam, u pushuam nga punët, u bëmë ushqim për hijet anonime në bodrumet e godinave publike me tituj, shkrime të porositur e fushata të organizuara në emër të linçimit politik.

 

1. Ne thamë se nëse një televizion kritik mbyllet arbitrarisht e sulmohet me procese artificiale politike si rasti i ‘Agon Channel’, precedenti është tejet i rrezikshëm për demokracinë dhe humbja e një gjyqi ndërkombëtar me shuma marramendëse është e sigurte. Çfarë ndodhi: Sot nga xhepat e shqiptarëve, jo të Edi Ramës, as të Velisë e as të mediave që i mbështesin nuk dalin ato lek. Janë 130 milionë euro të shqiptareve të humbura.

2. Çfare u thamë ne ambasadorëve të momentit e atyre ndërkombëtarëve që janë zgjuar sot: u thamë se ky shtet nuk ka asfare ndërmend dekriminalizimin, përkundrazi, po zgjedh me cilët kriminelë do ndajë shtratin. Se precedentët antidemokratikë po përkeqësohen e se Evropa është larg. Nuk na dëgjuan.

3. Çfarë thamë në këto 12 vjet. Thamë që po kanabizohet vendi me një projekt të paramenduar. Sot pas një Ministri të Brendshëm të dënuar për lidhje me trafikantë, në çdo artikulim ndërkombëtar mediatik e politik, nën zë e nën zë – ky shtet konsiderohet Narkoshtet.

4. Thamë se me lekët e aktiviteteve kriminale po lobohet, po blihet media, partitë, individë, eminenca ndërkombetare-parlamentare, po blihet vota . Sot kemi në burg një agjent të FBI-së si dëshmia me përfaqësuese e një politikëbërje mafioze.

5. Thamë se po ju mbyt propaganda e se në shërbim të saj janë ushtri të tëra të paguara nga aktivitete korruptive të paprecedentë si inceneratorët e PPP-të.

6. Thamë se ka një projekt të sigurtë për zhbërjen e opozitës.

7. Thamë se reforma në drejtësi ka dështuar dhe askush nuk e mohon dot sot këtë..

8. Thamë se nuk ka dëshmi më të qartë për mënyrën se si ka qeverisur ky kryeministër e ky kryetar bashkie sesa dy fakte te pamohueshme. -1 milionë shqiptare të larguar nga vendi si nga një toke lufte dhe kullat e ngritura në kryeqytet.

Keto thamë e me shumë se kaq këto 12 vjet e sot gjithçka është konfirmuar.

Themelimi i Asociacionit të komunave me shumicë serbe – një thirrje e kamotshme e bashkësisë ndërkombëtare për Kosovën – duket se po shndërrohet tani në një lloj kushti për të, për t’u anëtarësuar në Këshillin e Evropës.

Pas marrjes së dritës së gjelbër në Asamblenë Parlamentare të KiE-së, më 16 prill, vendimin përfundimtar për Kosovën pritet ta sjellë Komiteti i Ministrave i kësaj organizate, më 16 maj.

Deri atëherë, Kosova duhet të vazhdojë t’i bindë së paku dy të tretat e 46 anëtarëve të saj përse duhet të jetë në mesin e tyre.

 

Dhe hapa pozitivë në këtë drejtim duket se janë pikërisht ata që çojnë në formimin e Asociacionit të komunave me shumicë serbe.

Presidenti i Francës, Emmanuel Macron, tha të martën se “në kontekstin e rrugës së Kosovës për anëtarësim në Këshillin e Evropës, Franca i kushton rëndësi përparimit të shpejtë dhe të pakthyeshëm të Kosovës drejt formimit të Asociacionit”.

Ambasadori i Gjermanisë në Kosovë, Jorn Rohde, tha po ashtu se Kosova duhet të bëjë hapa të prekshëm, që nënkuptojnë “dërgimin e draft-statutit të Asociacionit në Gjykatën Kushtetuese për shqyrtim”, në mënyrë që t’i bindë qeveritë skeptike që të votojnë në favor të saj për anëtarësim në Këshillin e Evropës.

Themelimi i Asociacionit ka qenë vazhdimisht kërkesë edhe e vendeve të tjera të grupit QUINT, që, pos Francës e Gjermanisë, përfshijnë edhe SHBA-në, Mbretërinë e Bashkuar dhe Italinë.

Radio Evropa e Lirë e pyeti Qeverinë e Kosovës nëse planifikon ta dërgojë draft-statutin në Kushtetuese përpara datës 16 maj, por, deri në publikimin e këtij artikulli, nuk mori përgjigje.

Më 17 prill, zëvendësministri i jashtëm i Kosovës, Kreshnik Ahmeti, tha se themelimi i Asociacionit nuk është parakusht për pranimin e Kosovës në KiE, por shtoi se ai është pjesë e listës së zotimeve në kuadër të raportit të raportueses për Kosovën në Këshillin e Evropës, Dora Bakoyyanis, të cilat Kosova i ka marrë përsipër që t’i zbatojë pas anëtarësimit në KiE.

Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, tha në një intervistë për Zërin e Amerikës, më 23 prill, se dërgimi i draft-statutit të Asociacionit në Gjykatën Kushtetuese është detyrë e Qeverisë së Kosovës.

Ndërsa, njohësit e çështjeve politike dhe diplomatike në Kosovë pajtohen se vendi duhet të bëjë “hapa pozitivë” për të mos rrezikuar anëtarësimin në Këshillin e Evropës.

Belgzim Kamberi, nga Instituti për Politika Sociale “Musine Kokolari” në Prishtinë, thotë se kërkesa ose sugjerimi i partnerëve perëndimorë është i qartë: Qeveria e Kosovës duhet ta dekretojë draft-statutin për Asociacionin dhe ta dërgojë për shqyrtim në Gjykatën Kushtetuese.

“Në rast se dërgohet [në Gjykatën Kushtetuese], atëherë, faktikisht, mund të thuhet se është debllokuar procesi i themelimit të Asociacionit… Deri më tash, ky proces është bllokuar nga perspektiva e vendimmarrjes politike”, thotë Kamberi për Radion Evropa e Lirë.

Sipas tij, praktika e deritashme ka treguar se ministrat e Jashtëm në Këshillin e Evropës, përgjithësisht, i mbështesin vendimet e Asamblesë Parlamentare.

Por, në rastin e Kosovës, thotë ai, marrë parasysh pritjet që i kanë disa vende lidhur me themelimin e Asociacionit, votimi më 16 maj mund të mos jetë fare në agjendën e Komitetit të Ministrave të Këshillit të Evropës.

“Që të mos duket se po votojnë kundër vendimit të Asamblesë Parlamentare, rrezikohet që të mos futet fare në rend dite, si një e formë e refuzimit jo të drejtpërdrejtë”, thotë Kamberi.

Valon Murtezaj, profesor i Diplomacisë në Universitetin IESEG në Paris, thotë se çdo hap që mund ta bëjë Qeveria e Kosovës në drejtim të themelimit të Asociacionit, duhet ta bashkërendojë me kërkesat e partnerëve kryesorë, nga të cilët pret përkrahjen për anëtarësim në Këshillin e Evropës.

“Nëse këto janë pritje nga ata që do të votojnë – dhe Qeveria e di më së miri se cilat janë pritjet – atëherë duhet vendosur në bazë të drejtpeshimit ndërmjet pritjeve dhe gjasave për sukses në votim”, thotë Murtezaj për Radion Evropa e Lirë.

Sipas tij, hap tjetër që mund të bëjë Kosova para takimit të ministrave të Jashtëm të Këshillit të Evropës, më 16 maj, është: dërgimi i garancive të qarta te vendet përkatëse se do të zbatohen të drejtat e komuniteteve joshumicë, si dhe i sinjaleve të qarta se do të avancohet i gjithë korpusi ligjor që ndërlidhet me të drejtat e njeriut.

“Do të ishte e dhimbshme që Kosova ta humbiste anëtarësimin pas gjithë këtij rrugëtimi të suksesshëm deri sot”, thotë Murtezaj.

Në një intervistë dhënë REL-it, më 18 prill, Gerald Knaus, nga Iniciativa Evropiane për Stabilitet, tha se këshillë e tij për Kosovën do të ishte “ta dërgonte draft-statutin për Asociacionin e komunave me shumicë serbe në Gjykatën Kushtetuese” përpara votimit në maj.

Organizata e Knausit publikoi së voni një dokument për rrugën e Kosovës drejt Këshillit të Evropës.

Kosova aplikoi për t’u anëtarësuar në këtë organizatë gati dy vjet më parë – më 12 maj, 2022.

Më 27 mars të këtij viti, Komiteti për Politikë dhe Demokraci i Këshillit të Evropës miratoi raportin e raportueses për Kosovën, Bakoyyanis, e cila tha se vendi i ka plotësuar kushtet për t’u bërë anëtar me të drejta të plota i organizatës, ndërsa Asociacionin e konsideroi si çështje të brendshme të Kosovës.

Më pas, më 16 prill, raporti i Bakoyyanisit kaloi edhe në Asamblenë Parlamentare të Këshillit të Evropës, ndërsa vendimin përfundimtar do ta marrë Komiteti i Ministrave, saktësisht një muaj më vonë.

I përbërë prej 46 shtetesh anëtare, 27 prej të cilave anëtare të Bashkimit Evropian, Këshilli i Evropës është organizata kryesore e kontinentit për të drejtat e njeriut.

Serbia njoftoi së voni se ka ngritur një grup punues për ta penguar anëtarësimin e Kosovës në këtë organizatë. Kjo, përkundër marrëveshjes që ajo ka me Kosovën, për të mos e kundërshtuar anëtarësimin e saj në organizata ndërkombëtare. Radio Evropa e Lirë

Nga rreth 6.000 njerëzit e zhdukur me forcë atëkohë, të pagjetur sot mbeten edhe mbi 1.600. Shumë prej të zhdukurve u gjetën ndër vite në varreza masive në Serbi.

Deklarata për të zhdukurit nuk zbatohet

Familjarët kërkojnë presion më të madh ndërkombëtar

Kontribuoi: Sandra Cvetkoviq

Ish-anëtari i Ushtrisë Jugosllave, Toplica Milladinoviq, u dënua me 20 vjet burgim për krime kundër shqiptarëve të Kosovës në fshatrat përreth Pejës më 1999.

Sipas njoftimit të publikuar në ueb-faqen e Gjykatës së Lartë në Beograd më 24 prill, edhe gjashtë ish-pjesëtar të Ushtrisë Jugisllave u dënuan me krime lufte. Predrag Vukoviq u dënua me 13 vjet burgim, Abullah Sokiq me 12, Sinisha Mishiq me pesë, ndërkaq Lazar Pavlloviq, Sllavisha Kastratoviq dhe Boban Bogiçeviq u dënuan me nga dy vjet burgim secili.

Ndërkaq, Vellko Koriqanin dhe Millan Ivanoviq u liruan nga akuzat.

Sipas aktakuzës, ish-anëtarët e Detashmentit të 177-të të ushtrisë territoriale të Ushtrisë Jugosllave, (të njohur si “Çakallët”), morën pjesë në masakrat kundër shqiptarëve të Kosovës në fshatrat Zahaq, Lubeniq, Qyshk dhe Pavlan gjatë prillit dhe majit të vitit 1999.

Të pandehurit, siç u tha në aktakuzë, morën pjesë në vrasjet dhe në shkatërrimin e pronave të civilëve.

Prokurorët thanë se Toplica Milladinoviq si komandant i detashmentit, kishte urdhëruar dëbimin e civilëve shqiptarë dhe se ai kishte njohuri për vrasjet dhe vjedhjet gjatë zhvendosjes së dhunshme.

Në aktakuzë u tha se vrasjet u kryen në mënyrë mizore dhe tinëzare, teksa në shumicën e rasteve viktimat u qëlluan pas shpine. Më pas, shumica e trupave të viktimave u dogjën, në mënyrë që ata të mos mund të identifikoheshin.

Vendimi i Gjykatës së Lartë të Beogradit mund të apelohet.

Natasha Kandiq nga organizata joqeveritare, Fondi për të Drejtën Humanitare, pas vendimit se jeta e njeriut nuk është e rëndësishme.

“Ndjenja ime, pas 14 vjetësh që nga nisja e gjykimit për vrasjen e civilëve në Qyshk, Zahaq, Lubeniq dhe Pavlan, është se jeta e njeriut nuk është e rëndësishme në procedurat gjyqësore”, tha ajo përmes një deklarate të lëshuar nga Fondi për të Drejtën Humanitare.

Gjykimi për këtë rast nisi më 2010. Vendimi i parë ishte marrë më 2014, por Gjykata e Apelit e Serbisë e kishte shfuqizuar atë më 2015.REL

Ish botuesi i tabloidit “National Inquirer” dëshmoi të martën në procesin penal kundër ish Presidentit Donald Trump se ai u zotua të ishte “sytë dhe veshët” e zotit Trump gjatë fushatës së tij presidenciale të vitit 2016. Ai tha se si i premtoi kandidatit të atëhershëm republikan se do të ndihmonte që të mos bëheshin publike historitë që mund ta dëmtonin atë dhe madje orkestroi blerjen e historisë së një personi pa pasur synimin ta botuar, në mënyrë që ajo të mos bëhej publike.

Me dëshminë e David Peckerit, prokurorët syonin të përforconin argumentet e tyre për miqësinë e ngushtë prej disa dekadash mes zotit Trump dhe ish-botuesit të “National Enquirer”. Kjo miqësi kulmoi me një marrëveshje për t’i dhënë avokatit të zotit Trump informacion mbi mbulimet e mundshme negative në media, në mënyrë që ato të mos publikohen.

Kjo përpjekje, sipas prokurorëve, ishte një mënyrë për të ndikuar në mëmyrë të paligjshme në zgjedhje. Ky është rasti i parë penal me të cilën përballet ish Presidenti amerikan nga katër çështjet me të cilat ai përballet.

Kandidati i pritshëm republikan për President në garën e këtij viti përballet me 34 akuza për falsifikim të të dhënave të biznesit në lidhje me pagesat që dyshohet se janë bërë në këmbim të heshtjes për histori që po të bëheshin publike mund ta dëmtonin gjatë fushatës së vitit 2016.

Ndërsa ish Presidenti Trump ishte i ulur vetëm disa metra larg në sallën e gjyqit, zoti Pecker, dëshmitari i parë në këtë rast, foli me detaje për rolin e tij në prapaskenë në ngritjen e zotit Trump nga një i sapoardhur në politikë në kandidatin që arriti të marrë emërimin e partisë në garën për Shtëpinë e Bardhë. Ai shpjegoi se si ai dhe “National Enquirer” botoi shkrime tabloidësh që njollosnin kundërshtarët e zotit Trump, me të dhëna të dyshimta. Ata gjithashtu përdorën lidhjet e tij për të bllokuar historitë dëmtuese kundër zotit Trump, përfshirë pretendimin e një aktoreje të filmave për të rritur për një marrëdhënie të dyshuar jashtëmartesore me kandidatin republikan për President, vite më herët.

Zoti Pecker tha se origjina e miqësisë me ish Presidentin fillon nga një takim në vitet 1980 në pronën zotit Trump Mar-a-Lago në Florida dhe shtoi se miqësia e tyre lulëzoi krahas suksesit të programit televiziv të zotit Trump, “The Apprentice”.

Lidhjet e tyre u forcuan gjatë një takimi në muajin gusht të vitit 2015 në Kullën Trump gjatë të cilit ish Presidenti, ish-avokati i tij personal Michael Cohen dhe këshilltarja, Hope Hicks, e pyetën zotin Pecker se çfarë mund të bënin ai dhe botimet që ai drejtonte, për fushatën.

Zoti Pecker tha se ai doli vullnetar për të publikuar histori pozitive për zotin Trump dhe histori negative për kundërshtarët e tij. Kjo nuk ishte e tëra, tha ai, duke iu treguar anëtarëve të jurisë së i kishte thënë zotit Trump: “Unë do të jem sytë dhe veshët e tu”.

“Unë thashë se nëse dëgjoj ndonjë gjë negative për ju, ose nëse marr vesh ndonjë gjë për gratë që janë të gatshme të shesin historitë e tyre në lidhje me ish Presidentin, do të njoftoja ish avokatin e zotit Trump, Michael Cohen”, në mënyrë që të drejtat mbi ato histori të bliheshin dhe ato të mos dilnin kurrë publikisht.

“Kjo u bë që ato të mos publikohen?”, pyeti prokurori Joshua Steinglass.

“Po, që ato të mos publikoheshin”, u përgjigj zoti Pecker.

Për të sqaruar më tej këtë çështje, prokurorët shfaqën imazhe të titujve të ndryshëm që “National Enquirer” publikoi për zotin Trump, përfshirë “Donaldi Mbizotëron!” dhe “Ekskluzive: Donald Trumpi siç nuk e njeh askush”. Jurisë iu shfaqën gjithashtu histori nënçmuese dhe të pazakonta për kundërshtarët e zotit Trump, përfshirë ish kandidatët e tjerë republikanë për President si Ben Carson dhe Senatorin Marco Rubio.

Zoti Pecker e karakterizoi ish avokatin Cohen si një redaktor në hije të artikujve pro-Trump në “National Enquirer”, duke e drejtuar tabloidin që gjithashtu të sulmonte kandidatët republikan që tregonin sukses të vrullshëm në garën e brendshme partiake në vitin 2016.

“Michael Cohen me telefononte duke më treguar mua dhe Dylan Howardit me cilin kandidat të merreshim dhe në çfarë mënyre ta trajtonim”, tha Pecker, duke iu referuar redaktorit të atëhershëm të tabloidit.

Ai tha se ia kishte bërë të qartë zotit Howard se marrëveshja me zotin Trump ishte “shumë, shumë sekrete”. Ai tha se donte që përgjegjësit e redaksive të tabloidit të ishin në vëzhgim për çdo histori që përfshinte zotin Trump dhe tha se donte që ata të verifikonin historitë përpara se të njoftonin avokatin Michael Cohen.

“Nuk doja që dikush tjetër të dinte për këtë marrëveshje që kisha dhe çfarë doja të bëja”, shtoi ish-botuesi Pecker.

Michael Cohen e pranoi se ishte fajtor në vitin 2018 në lidhje me akuzat federale për rolin e tij në pagesat e bëra në këmbim të heshtjes së dy grave mbi lidhje të dyshuara jashtëmartesore me zotin Trump. Ai dikur ishte një person besnik i zotit Trump, por marrëdhënia e tyre u përkeqësua. Zoti Cohen pritet të jetë dëshmitari kryesor i prokurorisë, ndërsa publikon rregullisht komente përbuzëse në mediat sociale kundër zotit Trump.

Avokatët e ish Presidentit Trump pritet të sulmojnë besueshmërinë e zotit Cohen. Kjo vlerësohet të jetë themeli i strategjisë së mbrojtjes së avokatëve të ish Presidentit. Por që në hapje të procesit, duke ftuar zotin Pecker si dëshmitarin e parë, prokurorët shpresojnë të përqendrojnë vëmendjen te një dëshmitar që nuk vlerësohet të ketë një histori personale të debatueshme. Përveç pohimit se zoti Trump është i pafajshëm, avokati i ish Presidentit, Todd Blanche u tha anëtarëve të jurisë se zotit Cohen nuk mund t’i besohet dhe se ai “po bën të gjitha përpjekjet për ta dëmtuar Trumpin”.

Dëshmia e zotit Pecker të martën pasoi një seancë tjetër të njejtën ditë, gjatë të cilës prokurorët i kërkuan gjyqtarit Juan M. Merchan që ta dënonte ish Presidentin për mospërfillje të urdhërave të gjykatës. Ata duan që gjyqtari ta gjobisë zotin Trump me 1000 dollarë për secilin prej 10 publikimeve në media sociale që ata thonë se shkelin urdhërin e gjyqtarit për të mos sulmuar dëshmitarët, anëtarët e jurisë dhe të tjerët të përfshirë në këtë rast.

Gjyqtari Merchan nuk vendosi për këtë menjëherë, por nuk dukej i bindur nga argumentet e mbrojtjes të zotit Trump që thonin se përmes publikimeve në media sociale ai po i përgjigjej sulmeve të të tjerëve dhe ishte përpjekur të zbatonte urdhrin.

Prokurorët thonë se zoti Trump u përpoq të ndikojë në mënyrë të paligjshme në garën zgjedhore të vitit 2016 përmes një praktike të deabtueshme të industrisë së tabloidëve sipas së cilës, blihen histori që mund të dëmtojnë dikë jo për t’i botuar por për t’i zhdukur përgjithmonë, përmes marrëveshjeve që ndalonin publikimin e tyre diku tjetër.

Në këtë rast, kjo përfshin një pagesë prej 130,000 dollarësh për aktoren e filmave pornografik Stormy Daniels në këmbim të heshtjes së saj lidhur me për një marrëdhënie jashtëmartesore që zoti Trump e mohon.

Prokurorët përshkruan gjithashtu marrëveshje të tjera, përfshirë dyshimin se i pagoi një ish-modeleje të revistës për të rritur “Playboy”, 150,000 dollarë për të heshtur pretendimet për një lidhje gati njëvjeçare me zotin Trump, i cili ishte i martuar gjatë asaj kohe. Këtë lidhje zoti Trump gjithashtu e mohon.

Zoti Pecker gjithashtu përmendi pagesën prej 30 mijë dollarësh që tabloidi “National Inquirer” për një roje në hyrjen e Kullës Trump për të blerë të drejtën mbi një pretendim të tij se ai kishte dijeni se zoti Trump ishte babai i një fëmije me një punonjëse të Kullës Trump.

Tabloidi arriti në përfundimin se historia nuk ishte e vërtetë dhe gruaja dhe zoti Trump i kanë mohuar akuzat.

Ndërsa zoti Pecker fliste për këtë gjë në gjykatë, zoti Trump tundi kokën.

Ish botuesi Pecker tha kur dëgjoi për pretendimin, menjëherë telefonoi avokatin Cohen, i cili tha se ishte “absolutisht e pavërtetë”, por se ai do të shikonte nëse njerëzit e përfshirë kishin punuar me të vërtetë për kompaninë e zotit Trump.

“Unë mora vendimin që megjithatë të blija historinë për shkak të dëmit që ky thashethem mund t’ia shkaktonte fushatës dhe zotit Trump”, tha zoti Pecker.

Kur ia tha këtë avokatit të zotit Trump, zoti Pecker tha se ai mori falenderim duke i thënë “se shefi do të ishte shumë i kënaqur”.

I pyetur nga prokurori se për kë mendonte kur thoshte shefi, zoti Pecker u përgjigj: “Donald Trumpi”.

Duke shpjeguar pse ai vendosi që “National Enquirer” të paguajë, zoti Pecker kujtoi se i kishte thënë avokatit Cohen: “Kjo mund të jetë një histori shumë e madhe. Besoj se është e rëndësishme që të hiqet nga tregu.”

Nëse ai do ta publikonte këtë, zoti Pecker tha se kjo ndoshta do të kishte ndikim të siguronin “shitjen më të madhe të kopjeve të ‘National Enquirer’ që nga vdekja e Elvis Presleyt”.

Anëtarët e jurisë panë një email të “National Enquirerit” dhe faturën që përshkruante pagesat ndaj rojes në këmbim të heshtjes për pretendimin e tij. Një dokument përshkruan fondet që vijnë nga llogaria e tabloidit. Një faturë i referohet një pagese “të menjëhershme” prej 30,000 dollarësh për “historinë e pabotuar të Trumpit”.

34 akuzat penale kundër ish Presidentit Trump kanë lidhje me rimbursimet që prokurorët thonë se kompania e zotit Trump i ka bërë avokatit Cohen për pagesat në këmbim të heshtjes për këto histori dhe që janë regjistruar në mënyrë të rreme si shpenzime ligjore.

Çdo akuzë ka dënim maksimal prej katër vitesh burg, megjithëse është e paqartë nëse gjyqtari Merchan do të kërkonte ta dënonte ish Presidentin me burgim. Një dënim nuk do ta pengonte zotin Trump që të bëhej përsëri president, por për shkak se është një çështje që po zhvillohet në nivel shtetëror e jo federal, ai nuk do të mund të falte veten nëse shpallet fajtor. Ai vazhdimisht ka mohuar çdo keqbërje.

Gjyqi vazhdon të enjten.