VOAL- Andrew Johnson (Raleigh, 29 dhjetor 1808 – Elizabethton, 31 korrik 1875) ishte një politikan dhe ushtar amerikan. Johnson u zgjodh më 1865 si zëvendëspresident i Abraham Lincoln dhe e pasoi atë në postin e lartë kur paraardhësi i tij u vra, duke u bërë Presidenti i 17 i Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Johnson konsiderohet nga shumica e historianëve si ndër presidentët më të këqij të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, për shkak të kundërshtimit të tij të fortë ndaj të drejtave të garantuara federalisht për ish-skllevërit, përleshjeve të tij të shpeshta me Kongresin, për të cilat ai iu nënshtrua një gjyqi fajësimi dhe një joefektiviteti të përgjithshëm si president.
Biografia
Vitet e hershme
Andrew Johnson lindi më 29 dhjetor 1808, në Raleigh, Karolina e Veriut, në një familje shumë të varfër, Jacob Johnson (1778–1812) dhe Mary “Polly” McDonough (1783-1856). Pasi humbi babanë e tij pothuajse 4 vjeç, Andrea i vogël mbeti me nënën e tij; ai nuk ndoqi kurrë shkollën, filloi të punonte si rrobaqepës çirak, duke u zhvendosur në vende të ndryshme në Shtetet e Bashkuara derisa, pasi u bë vetë rrobaqepës, në shtator 1826 u vendos në Tenesi, në Greeneville.
Këtu ai takoi Eliza McCardle, vajzën e një prodhuesi këpucësh, e cila kontribuoi në përmirësimin e njohurive të tij dhe më vonë, më 17 maj 1827, u bë gruaja e tij. Pesë fëmijë lindën në bashkim: Martha Johnson Patterson (1828–1901), Charles Johnson (1830–1863), Mary Johnson Stover Brown (1832–1883), Robert Johnson (1834–1869), Andrew Johnson, Jr. (1852). – 1879).
Fillimi i karrierës së tij politike[redakto | redakto wikitext]
Së shpejti, Johnson filloi të përfshihej në politikë në Tenesi, duke milituar në radhët e demokratëve dhe duke marrë anën kundër pronarëve të mëdhenj të tokave që ende ruanin skllavërinë. Edhe pse kundërshtarët e tij skllevër ishin anëtarësuar në Partinë Demokratike, ai mbeti brenda partisë, megjithëse mbajti një qëndrim të moderuar për çështjen e skllavërisë. Nga viti 1843 deri në 1853 ai ishte deputet demokrat në Kongresin federal dhe më pas u zgjodh guvernator i Tenesit, një post që e mbajti nga 17 tetori 1853 deri më 3 nëntor 1857, derisa fitoi zgjedhjet për Senatin federal, ku qëndroi deri në 1862. .
Një jugor i moderuar, Johnson mbajti një qëndrim të kujdesshëm për problemin e skllavërisë, nga frika se Bashkimi do të ndahej në dy pjesë: për këtë arsye, kur në shkurt 1861 disa shtete jugore u ndanë nga Shtetet e Bashkuara pas zgjedhjes së Abraham Lincoln si president. i njohur për idetë e tij abolicioniste, ishte i vetmi përfaqësues jugor që vazhdoi të merrte pjesë në Kongres edhe pas shpërthimit të Luftës Civile Amerikane.
Ndoshta për këtë arsye, Presidenti Lincoln e emëroi atë, më 12 mars 1862, guvernator ushtarak të asaj pjese të Tenesit të pushtuar nga trupat veriore, ku Johnson rithemeloi qeverinë federale, duke kontribuar, pas Shpalljes së Emancipimit të 1 janarit 1863, gjithashtu. për heqjen e skllavërisë në territoret e saj.
Zgjedhja si zëvendëspresident
Kështu ndodhi që, për shkak të origjinës së tij jugore dhe punës së tij si guvernator, Lincoln e zgjodhi atë si kandidat për mandatin e tij të dytë në biletën e Bashkimit Kombëtar që ai propozoi. Pas fitores së tij në zgjedhjet presidenciale në nëntor 1864, në të cilat Lincoln u rizgjodh, Johnson u bë nënkryetar i Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
Në mbrëmjen e 14 prillit 1865, Presidenti Lincoln u plagos për vdekje në Teatrin Ford në Uashington nga një fanatik jugor, duke vdekur mëngjesin tjetër: për pasojë Johnson u bë president i Shteteve të Bashkuara.
Presidenti i ri u përpoq të inkurajonte një kthim të shpejtë në Bashkimin e shteteve secesioniste dhe të qetësonte shpirtrat e tyre në emër të harmonisë kombëtare, pa u imponuar për këtë arsye mbrojtjen e të drejtave të ish-skllevërve afrikano-amerikanë. Johnson-it i mungonte energjia, mbështetja politike dhe prestigji i paraardhësit të tij dhe pësoi sulme të shumta nga radikalët veriorë, si Edwin McMasters Stanton dhe Thaddeus Stevens. Plani i tij u përplas me atë të Kongresit, i dominuar kryesisht nga Partia Republikane, e cila favorizoi një zgjerim të të drejtave për afrikano-amerikanët dhe për këtë arsye ishte i prirur t’i mbante shtetet secesioniste nën kontrollin ushtarak federal, të paktën për momentin.
Në fund të Luftës Civile, Johnson arriti vetëm të shpallte një amnisti për pjesëmarrësit në shkëputje dhe t’i propozonte Kongresit caktimin e një komisioni për rindërtimin e Jugut. Megjithatë, Johnson u përplas disa herë me asamblenë parlamentare të SHBA-së. vendosja e vetos presidenciale ndaj ligjeve të shumta që, sipas tij, mund të kishin acaruar ndjenjat e jugorëve, shpesh pa pasur sukses. Në fakt, një ligj i vitit 1866 e ristrukturoi thellësisht ushtrinë, duke e transformuar atë në një organ policor ushtarak me detyra të kontrollit të rendit në ish-Shtetet Konfederate dhe në territoret perëndimore.
Kundërshtarët e penguan të zbatonte masa të ndryshme në favor të Jugut.Nën presidencën e tij, më 18 dhjetor 1865, u ratifikua Amendamenti i Trembëdhjetë i Kushtetutës së Shteteve të Bashkuara të Amerikës, i miratuar tashmë nga Kongresi para vrasjes së Linkolnit, ndërsa në 1866 Kongresi miratoi Aktin e të Drejtave Civile (1866), megjithë veton e Johnson, i cili u dha shtetësinë amerikane zezakëve të emancipuar. Kongresi më pas miratoi Aktin Bazë të Rindërtimit në 1867, një ligj për rindërtimin e Shteteve të Jugut, i cili, për t’u ripranuar në Union, duhej të shpallte kushtetuta të reja, të mblidhte asambletë legjislative të zgjedhura me votim universal dhe të ratifikonte Amendamentin XIII të Kushtetutës. .
Në të njëjtin vit, u miratua ligji për qëndrimin në detyrë, i cili, megjithë veton e presidentit, pengoi shkarkimin e zyrtarëve publikë për arsye politike. Për më tepër, më 9 korrik 1868, Kongresi miratoi Amendamentin e Katërmbëdhjetë të Kushtetutës së Shteteve të Bashkuara të Amerikës, i cili, përsëri për të luftuar plagën e ndarjes racore, vendosi një proces të rregullt dhe klauzolën e mbrojtjes së barabartë në ligjet e çdo shteti, pavarësisht të përkatësisë etnike.
Një tjetër ngjarje e rëndësishme e administratës së Johnson ishte blerja e Alaskës, e ceduar në SHBA për 7,200,000 dollarë nga Rusia, një operacion i kryer nga Sekretari i Shtetit William H. Seward; për më tepër, më 1 mars 1867, Nebraska u bë pjesë e Shteteve të Bashkimit. Johnson miratoi gjithashtu një ligj për shpërndarjen e tokës për pionierët, i cili favorizonte kolonizimin e Perëndimit të Largët.
Për shkak të mosmarrëveshjeve të vazhdueshme mbi vijën politike që duhet ndjekur në lidhje me ish-shtetet e Konfederatës, pushtimin e tyre ushtarak dhe trajtimin që do t’i rezervohej klasës politike të këtyre shteteve, presidenti shkarkoi Sekretarin e Luftës Edwin M. Stanton dhe kjo provokoi një gjyq. për fajësim ndaj tij. Kongresi përmendi shkeljet e Aktit të Qëndrimit të Zyrës si arsye kryesore. Megjithatë, kontrasti mes Presidentit dhe Kongresit ishte i fortë edhe para gjyqit të shkarkimit, siç dëshmohet nga numri i lartë i vetos së Presidentit për ligjet që Kongresi shpesh arrinte t’i miratonte me shumicën e parashikuar posaçërisht 2/3. Johnson, megjithatë, u shpall i pafajshëm më 16 maj 1868, duke humbur një votë për të arritur shumicën e dy të tretave të nevojshme për shkarkimin, falë votës së senatorit republikan Edmund G. Ross, i cili u shpreh kështu në kundërshtim me linjën e partisë së tij.
Vitet e fundit
Më 4 mars 1869, kur mandati i tij mbaroi, Johnson u tërhoq në jetën private: pas dy përpjekjeve të dështuara për t’u zgjedhur në Dhomën e Përfaqësuesve dhe Senatit, më 1875 ai u zgjodh përsëri senator, disa muaj para vdekjes së tij më 31 korrik të të njëjtit vit në moshën 66 vjeç. Eshtrat u varrosën në Varrezat Kombëtare në Greeneville, Tennessee.
Ai ishte një nga presidentët e shumtë të Shteteve të Bashkuara që ishin anëtarë të Masonerisë. Wikipedia/eb
Vitet ikin dhe thinjat shtohen, por kujtimet, malli dhe respekti per shoket dhe miqte qe ke perjetuar se bashku kohen e arte te rinise ne bankat e shkolles veç rritet si deti me baticat e tij..tamam si valet e Adriatikut buze pyllit me pisha, ku ju sot jeni mbledhur ne pervjetorin e 70-te te diplomimit….Ju uroj te gjitheve shendet dhe mbarsj…Ndersa mikut dhe shokut tim te kahershem Zeqir, DY urime per dy festat ne nje dite….!GEZUAR!
Zeqo,
Me behet zemra mal kur degjoj se je mire me gjithe familjen tuaj.
Nuk cuditem per fjalet e zgjedhura shokeve te klases. Personaliteti jot, vlerat tuaja bejne krenar cdo mik tendin pra edhe mua.
Ju uroj gjithe te mirat e botes dhe jete te lumtur gjithe familjes tuaj.
Shpresoj se nje dite do vij me keto “pensionistet” e KQ te Rinise e do pime nga ndonje teke raki sebashku dhe te kujtojme “bemat” tona te monizmit e sidomos te demokracise.
Shume respekte e perqafime per Ju e Sabrien,
Desja
Hej ZOT, ne doren tande pca ra :
-Ma merrni ZEQIRIN e ma bani njeriun ma te lumtur ne kete bote jo se nuk eshte por ma bani edhe ma shume.
-Ma merr e ma larteso jo se nuk eshte i lartesuem por e dua larte e ma larte edhe me shume.
-Hej zot bane te me duan mue jo se nuk me don por nuk ngihem me te. Gjysen e botes e ke rrok , por dua qe ta perlajne te gjithe.
A e di ti Zeqir Lushaj qe te gjithe shoket, miqet e jaranat qe ti ka ngjitur i madhi zot ty, te jane borxheli per ate qe ke bere ti per ta.?
Ti je shpirti dhe frymezuesi i gjithe shoqrise .
UNE PA TY JAM JETIM.
Nga zemra ju uroje gezim e lumturi ty dhe Sabries , ciftit ma te mrekullueshem ma te dashur e ma humani te ksaje bote.
ZOTI JU BEKOFTE.
Nga Halit Myftari.
Zeqiri si gjithnje edhe sot eshte shume puntor e vizionar.
Duke e falenderuar per pritjen ate dhe Sabrien, ju urojme nje jete te lumtur, sa me te gjate e plot me energji vitale.
JU UROJ EDHE SA DEKADA TE TJERA TE FESTONI BASHKE DHE GJITHMONE TE LUMTUN!
JU UROJ SHNDET DHE KUSHTE EKONOMIKE PER NJE JETE MA TE MIRE SI PER JU, ASHTU
EDHE PER KE KENI MA PER ZEMER! NDIGJOFSHA GJITHMONE MIRE PER JU!
ME SHUME RESPEKT !
Pershendetje Zeqir !
Vitet ikin por tek ju nuk kane lene gjurme ne asnje aspekte. Ne cdo kohe na jep kenaqesi me shkrimet dhe librat tuaja brilante qe kane lexues te shumte ne gjithe boten nga te gjitha moshat. Me aktivitetin qe organizove tani me shoket e pedagogjikes , nga fotot qe pashe ne takimin tuaj dukeshit te gjithe te lumtur per rrugen qe keni bere nder vite.
Pedagogjikja te beri mesues dhe te hapi rrugen e arte qe pershkove ne vite ,qe vetem ju ditet ta pershkruani aq bukur . Edhe si mesues ne vitet e rinise shkelqeve si mesues dhe si njeri. Ai mesuesi i ri sec kishte nje sharm qe i beri per vete te gjithe ata qe paten fatin ta takonin qofte edhe njehere. Edhe sot pas gjysme shekulli e kujtojne me shume respekt . Dhe s’ kish si ndodh ndryshe se genet mbeten te tilla , nga i jati tek i biri , biles e lartesove me shume ate .
Nuk eshte e lehte te leshe Ameriken qe per cdo njeri eshte enderr qendrimi atje dhe te vish dhe te fillosh edhe njehere nga e para dhe ne ato permasa ,te ndertosh me pune e djerse ate mrekulli qe keni ndertuar ju.
Ju uroj qe te jeni mire dhe t’ na jepni kenaqesi me ato shkrime te bukura qe te lene gjithmone shije te embel .E falenderoj edhe zotin Leke Rica per kete shkrim
Zeqir Lushaj “mbylli sezonin turistik” te keti viti ne menyren ma te mire, duke i bashkuar e gostite ne shtepine e tij, ne Shengjin, shoket dhe shoqet e gjenerates nga Pedagogjikja “Shenjaze Juka”, Shkoder, te diplomuar para nje gjysem shekulli. Kesi evenimenti di, do dhe realizon vetem njeri e miku i madh, zemra dhe shpirti i shoqerise, Zeqir Lushaj, po me perkrahjen dhe punen e palodhshme e pa pertese te fisnikes e zonjes se nderuar Sabrije, bashkeshorte se mrekullueshme te Zeqirit.
Organizohen takime te tilla te gjeneratave neper hotele, restorante e kafiteri, por se organizohen e mbahen ne shtepi, kete mun ta beje vetem kalibri i Zeqir Lushajt, qe ka dhe kultivon traditen e mikpritjes bujare, te trasheguar prej te pareve..
E marr me mend se cfare knaqesie keni perjetuar ne ate ndeje, ate ambient e ate atmosfere mikpritje bujare te qiftit Zeqir e Sabrije Lushaj. Kam pasur nderin te jem mysafir i tyre dhe e di cfare pritje te perzemert e cfare muhabeti e respekti i bejne mysafireve te zotet e asaj Shtepie aq te madhe, por keta e kane edhe zemren ma te madhe se Shtepine, ne ate vend te zgjedhur.
Pershendes qiftin Zeqir e Sabrije Lushaj, gjithe Familjen e tyre, si dhe shoket e shoqet e gjenerates qe ishin mysafire ne ate shtepi.
Falemnderit z.Lek Ndue Rica per kete reportazh me tekst e fotografi nga ai takim i gjenerates. Uroj te takoheni edhe shume here, pa mungua asnjeni.
Isuf Rexhepi Daje Zeqir e lexova ,u prashita , u vadita , e kjo qe vjen pa na pyetur fare ,Duhet respektue , Lute festen more Shosh ……. E vjen nje dite e gjithkush plaket , ……, Falenderoj Zotin per shendetin e mire ne te gjitha pjeste e shqisat e trupit , me 49 vjet pune , 3 vjet ushtri e vazhdoje punen normal ,Te perqafoje daje Zeqiri ,Ju uroje si ty dhe Sabries ,shendet e jetgjatesi , Te lumtur e me dore e kame deri ne fund sic thote populli , Naten e mire,
Isuf Rexhepi Daje Zeqir e lexova ,u prashita , u vadita , e kjo qe vjen pa na pyetur fare ,Duhet respektue , Lute festen more Shosh ……. E vjen nje dite e gjithkush plaket , ……, Falenderoj Zotin per shendetin e mire ne te gjitha pjeste e shqisat e trupit , me 49 vjet pune , 3 vjet ushtri e vazhdoje punen normal ,Te perqafoje daje Zeqiri ,Ju uroje si ty dhe Sabries ,shendet e jetgjatesi , Te lumtur e me dore e kame deri ne fund sic thote populli , Naten e mire,
E lexova me vemendje kte reportazh , e kur arrita ne fund u ndjeva e privilegjuar ,qe edhe une e ze nje vend te vogel ne sofren e miqeve te njeriut te nderuar shkrimtarit poetit e gazetarit , zotit Z.Lushaj e te familjes se Tij. Vazhdova me tej duke lexuar edhe komentet nga te cilat kuptova se: _Jane vlerat dhe virtytet e larta njerezore ato qe e bejne njeriun te shnderrohet ne nje ylle per miqte e tij , duke ndricuar ne te gjithe , dhe kjo ndodhe vetem te njerez tejet te rradhe si Zeqir Lushaj.
Miqte tane te dashur Zeqir e Sabrie,
Jeni me te mire se sa shkruan zoti Rica. Ai paste faqen e bardhe qe shkroi per Ju. Ju rrofshi e trashegofshi te lumtur e te gezuar dhe shume e shume pervjetore te tjere.
Me dashuri, familja Qamili, Tr.