Kanga XXXII
Te kisha varg te ashper e te çjerre,
Siç i ka hije gropes se deshprimit,
Ku kane themel shkambijt e ketij ferr,
.
Une do te mblidhja ajken e mendimit,
Porse te tille mbasi s’e kam une zane,
Jo krejt pa frike jam tue ia hy tregimit,
.
Se s’asht nje pune qe i dilet lehte m’ate ane
T’pershkruhet si asht fundi i dynjase,
S’mjafton nje gjuhe qe thrret veç <<babe e nane>>;
.
Vashat te me ndihmojne si ne ate rase
Kur mbylli Anfjoni Teben mbare ne shkrep,
Qe fjala ime ngjarjes t’i pergjase.
.
O frote e keqe, ra ne kete gazep,
Qe ta permend veç kam veshtiresi,
Ma mire te kishit qene ju dhi e sqep!
.
Kur na u gjetem n’fund te pusit t’zi,
Nen kambet e viganit poshte tue u kredhe,
Edhe te naltin mur po vreja ngri,
.
M’thirri dikush: <<Kamben ku je tue e hjedhe?
Ec ma ngadale, mos t’shkelesh gabimisht
Krena velleznish, oh, te mjere, ne zgjedhe!>>
.
U solla e pashe, perballe e njekohesisht
Nen kambe te mija, akull nje liqe,
– Jo porsi uje, si xhami krejt ai isht.
.
Shtrese ma e dendun asnjehere s’asht nde
Dimnit mbi rrjedhe t’Danojes n’Osterlik,
As ne Tanaj nen qiell acar tane re,
.
Sikur aty; vete mali Tambernik
Ra t’I kish siper ose Pjetrapani,
As n’zgrip te holle ky xham s’do kish ba <<krik>>.
.
Si kryet qet zhaba ujit jashte e zani
I kuakjes ndihet, kur cdo nate te thuesh
Korrjet fshatarja andrron qe diten bani,
.
N’fytyre irnue, ku turpi del per fushe,
Ishin hijet qe vuejshin n’akullnaje,
Dhambet tue krise si sqepin ndo’j kanushe.
.
Seicila poshte e mbante kryet e saj,
Nga goja cingerima, dhe trishtimi
Nga syte u cfrente, mbyte nder lot rrekaje.
.
Si kqyra rretheqark, at’here shikimi
Nder kambe me zbriti e pashe dy aq shternguem,
Sa floket bashke ngatrrue u ishin shqimi.
.
<<Tregoni ju, qe rrini t’perqafuem,
– u thashe, – kush jeni?>>. Qafat tue i kthye,
kah une fytyrat soll’n ata te shuem;
.
t’ujitun mbrende i kishin ata sy,
lotet nder buze u rrodhen e acarija
ne ças i ngriu, qepallat tue mberthye.
.
S’ka lloz qe te mbertheje me grremca t’tija
Dy druj ma fort; si sqep tue e perpjeke,
U ndeshen koke per koke ndeze nga menija.
.
E njani, qe dy veshet ia kish hjeke
Acari I madh, krye ulet zu me thane:
<<Ç’na vren si ne pasqyre? N’se je tue u rreke
.
me I njohte keta te dy te mjere kush jane,
dije: ku zbret Bizenco ate lugine
e paten bashke me Albertin, me babane.
.
Nje barku dolen; mbare ti kete Kaine
Mund ta kerkosh, por s’gjen nje shpirt, jo, ma
Te denje se kta me u fute ne xhelatine;
.
As ate, qe parzmi e hija e tij u ça
Nga heshta e Artus me vrull tek s’ve;
As Fokacjon; e as kete qe n’qafe m’ka ra
.
Me ate krye aty e te shikoj s’me le,
Ky quhej Sasol Maskeroni, por
Ne qofsh toskan e din se cili qe.
.
E qe mos te me bah te flas me zor
Ta dish se qeshe Kamicjon Pacci due,
Karlinin pres te dal ma pak fajtor.>>
.
Pastaj une pashe fytyra mavijue
Nga t’ftohtit; edhe tash me vijne mornica,
E do me vijne, ate akull tue kujtue.
.
Ndersa udhtonim ne t’amshuemet ngrica
Drejt qendres, peshat qe i thith unji,
E kruspull une po dridhesha nga rrica,
.
Per dashje, rast o fat, une nuk e dij,
Por, ja, nder ato krena tue barite,
Shqelm fort i rashe nje shpirti ne turi.
.
<<Ti pse me vret? – me tha tue qa e brite. –
N’mos erdhe me u hakmarre ma me terbim
Per Montapertin, pse po me merzit?>>
.
E une: <<Me prit paksa, mesuesi im,
T’i lyp disa sqarime ma te holla,
Pastaj sa t’duesh te ndjeki me nxitim!>>
.
Prisi qendroi; e shpirtit une iu solla,
Qe shamje e mallkime villte goje:
<<Po kush je ti, qe s’pran tue qitun bolla?>>
.
<<Thuej ti kush je, – m’u gjegj, – qe neper troje
t’Antenores shqelmon ti krena tjere?
Te ishe I gjalle, kaq fort s’do mund qelloje!>>
.
<<I gjalle une jam, – i gjegja menjehere,
– qe t’marr shenim ty duhet te vije mire,
ne qofte se don ti emnit me i dhane vlere.>>
.
E ai ma ktheu: <<Une tjeter kam deshire,
Por hiqmu qafe, koken mos ma çaj,
S’asht vendi ky ku shiten lajkat lire!>>
.
Hijes ia ngjita shi te zverku i saj
E i thashe: <<O po me gjegjesh njitash holle
Ose t’i shkula floket me gjithe rraje!>>
.
Por ai m’u suell: <<Ti kot je tue u lodhe;
S’do çeli goje e asgje nuk te tregoj
Dhe po t’ma bajsh rradaken fare tolle!>>
.
N’sa flokve une ia kishe ngule me thoj
E i shkulja tufe-e-tufe e fije-fije
Dhe ai koke-ule luronte, nje za ushtoi:
.
<<Mos brit ashtu, o Boke, se s’te ka hije!
Ti mjaft me nofulla na cave kryet
Edhe pa lehe! Ç’dreq t’hyni kish ta dije?>>
.
<<Tashti, – i thashe, nuk kam nevoje me t’pyete,
trathtar i mbrapshte! Do dij cka te tham, po,
ne tjetren bote per ftyren tande t’ndyte!>>
.
<<Thyej qafen, – tha, – e çka te duesh trego!
Por, n’dalsh kendej, mos rri pa ma permende,
Kete shokun gojecthurun ma kujto!
.
Qan, se mbas arit t’Frances ai pat rende.
– E pashe ate nga Duera, – ka per t’thane, –
atje ku i mbajne per fresk mkataret mbrende. –
.
Ne qofte se ty te pyesin ke kish prane,
Thuej afer Bekerine ati’ i kam gjete,
Qe fiorentinet qafes n’sharre i rane.
.
Ma tej Xhian Soldanieri besoj t’jete
Dhe Geneloni e Tebaldeli rrine,
Dyeret ia çeli ky Faences fjete.>>
.
Na tutje ishim shty n’ate akulline,
Kur pashe une dy te mardhun ne nje grope,
Koken mbi koke si ksula mbi kaptine;
.
Si hahet nga urija buka cope,
Ashtu ai siper tjetrit iu lshue drejte
Mes truve e qafes, e nuk kish te ngope.
.
Ma fort Tideu besoj nuk ia ka brejte
Dy tamthat Menalipit nga inati,
Se ky qe i grinte rrashte e tjera krejt.
.
<<O ti qe shfren siper ketij te ngrati
gjithe ate urrejtje e je tue e lane pa krye,
tregome arsyen, cfare faji ky te pati?
.
N’se me te drejte, – i thashe, – ti je tue shfrye,
Tue dijte kush jeni e pse keshtu ju gjeta,
Ne boten lart une kam me ta shperblye,
.
Ne qofte se nuk me thahet gjuha e shkreta.”
Komentet