Ishte viti 1979, viti kur Çmimi prestigjoz Nobel për Paqë iu dorëzua në Oslo të Norvegjisë, Nënë Terezës, sot Shën Nënë Tereza – e para dhe e vetmja figurë shqiptare në histori me një Çmim Nobel për paqë, një njohje botërore dhe shpërblim për veprat dhe veprimtarinë e saj jetësore, për paqë në botë dhe për kujdesin ndaj më të varfërve.
Për paqë në botë dhe për paqë e pajtim, edhe “për popullin tem Shqiptar”. “Që paqja e Zotit të vijë në zemrat tona, në të gjitha familjet tona”, është shprehur Shenjtja Nenë Tereza ndërsa po dilte nga manifestimi solemn i pranimit të Çmimit Nobel për Paqë, 45 vjetë më parë (1979). Pasi iu dorëzua Çmimi Nobel, në një foto portret të saj, Nënë Tereza ka shkruar këto fjalë: “Unë gjithmonë e kam në zemër popullin tem Shqiptar. Shumë luti Zotin që paqja e Tij të vij në zemrat tona, në gjitha familjet tona, në gjithë botën”, sipas biografit të njohur të jetës dhe veprimtarisë së Nenë Terezës, Dom Lush Gjergji.
Po e kujtoj këtë 45-vjetor të dhënjes së Çmimit Nobel Për Paqë, sidomos fjalët e Nenë Terezës për paqë “në familjet tona”, drejtuar shqiptarëve në atë kohë, si një rast reflektimi sot, pasi bota shqiptare ka aq shumë nevojë sot për paqë, për paqë me njëri tjetrin. “Familja shqiptare” nuk ka sot paqë, paqë me veten e paqë me të tjerët. Unë nuk besoj që shoqëria shqiptare në përgjithsi dhe politika shqiptare në veçanti, të ketë qenë ndonjëherë — në këto pothuaj 35-vite tranzicion të ashtuquajtur “post-komunist” — më konfliktuale, më e acaruar dhe me mungesë respekti e dashurie për njëri tjetrin, se ç’është sot. Thirrjen e Nenë Terezës për paqë e pajtim 45-vite më parë– po e kujtoj dhe si një pjestar i komunitetit shqiptaro-amerikan — prej më shumë se gjysëm shekulli në Amerikë – modestësisht – duke shfaqur nevojën për reflektim në këtë përvjetor, për gjëndjen e krijuar plot konflikte e në çdo nivel, por edhe mungesës së diskursit normal publik me njëri tjetrin, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në diasporën e shpërndarë anë e mbanë botës edhe në mbarë trojet shqiptare, sikur bota shqiptare është në luftë me vet-eveten. Sidomos, diskursi politik, jo vetëm që është keqësuar, por duket se ka vdekur vitet e fundit.
Po përdori rastin e 45-vjetorit të dhënjes së Çmimit Nobel për Paqë Nenë Terezes dhe thirrjes së saj për paqë, dashuri, e pajtim ndër shqiptarët – duke i kujtuar lexuesit se në të vërtetë ishte mrekullia e Nenë Terezës, ajo që 14-vite më parë, për herë të parë, këto tre dekada, që bashkoi politikën shqiptare në një ceremoni të shkurtër në Tiranë në kujtim të lumturimit të saj. Ishte viti 2010 kur është inauguruar e ashtuquajtuara “Rrugë e Paqës”, në Tiranë, simbol i nderimit për Nenë Terezën me rastin e 7-vjetorit të lumturimit të saj – e njohur si, “Rruga e Milleniumit të Paqës”, në hyrje të Liqenit Artificial në kryeqytetin shqiptar.
Me atë rast, afër 30-udhëheqës botërorë i janë përgjigjur thirrjes së Presidentit të atëherëshëm të Shqipërisë, Z. Bamir Topi që të merrnin pjesë në ceremoninë e inaugurimit të Rrugës së Paqës në Tiranë. Një numër i madh liderësh botërorë iu përgjigjën thirrjes së Presidentit shqiptar. Por gjëja më e rëndësishme ishte pjesëmarrja në atë ceremoni e të gjithë përfaqësuesve politikë shqiptarë të asaj kohe, por dhe sot, përfshir ish-Presidentin Topi, ish-Kryeministrin Sali Berisha dhe ish-Kryetarin e Bashkisë Tiranë, njëherësh edhe kryetar i Partisë Socialiste, sot Kryeministër Edi Rama. Për ata që e mbajnë mend, ishte një ecje e lirë e të gjithë liderve politikë shqiptarë së bashku me qytetarë të Tiranës në rrugën që besoj edhe sot mban emrin “Rruga e Milleniumit për Paqën”. Një foto historike kjo që ndoshta ia vlen të nxirret nga arkivat si një simbol paqeje e bashkimi, për të parë – sidomos në rrethanat e sotme të konflikteve aktuale politike në Shqipëri — se çfarë është e mundur, me vullnet të mirë: bashkimi simbolik i politikës shqiptare për një rast me rëndësi për të gjithë — megjithse merita e bashkimit të tyre qoftë edhe për një kohë të shkurtër, ishte meritë e kujtimit të Nenë Terezës.
Siç dihet, “Rruga e Milleniumit për Paqën”, kushtuar Nenë Terezës, është ndër rrugët më të veçanta në kryeqytetin shqiptar, sepse aty gjënden të vendosura në rrugë pllaka me nënshkrime të nja 28 udhëheqësve botërorë kushtuar paqës – duke nderuar, në këtë mënyrë, jetën dhe veprimtarinë e Shënjtores shqiptare, Nenë Terezës, por edhe shqiptarët, në përgjithësi. Ishte një gjest simbolik, por shumë domethënës. Në të vërtetë, ishte në ceremoni natyrale, spontane, asgjë e jashtzakonshme, në nderim të Nënë Terezës, për në një botë normale, ku udhëheqsit politikë të një vendi, pa marrë parsysh ndryhimet politike mdis tyre – kanë gjëra dhe kauza të përbashkëta që mund dhe duhej t’i bashkonin.
Në këtë mënyrë, ky ishte një mesazh simbolik që iu është dhënë edhe qytetarëve shqiptarë në përvjetorin e shtatë të Lumturimit të Nënë Terezës, 14 vjetë më parë. Ishte një rast me të vertetë i bukur dhe i mirëseardhur, megjithse i jashtzakonshëm dhe ndoshta i papritur kur të merren parasysh konfliktet dhe antagonizmat politike midis politikanëve deri në ditët e sotme, midis pozitës dhe opozitës në Shqipëri. Por, megjithkëtë ishte një ditë e bukur, një fotografi simbolike që i mungon shumë sot jetës politike shqiptare. Ishtë një fotografi e politikanëve kryesorë të Shqipërisë, duke i shtërnguar dorën njëri tjetrit, një akt që i pelqen syrit dhe disi qetëson edhe zemrat e shqiptarëve kur shohin politikanët e tyre të merren vesh me njëri tjetrin. Për fat të keq, në këndvështrimin e sotëm të zhvillimeve politike në Shqipëri, por edhe kudo tjetër midis shqiptarëve, paqa për të cilën kishte bërë thirrje Nenë Tereza 45 vite më parë në Oslo, “në të gjitha familjet tona” — pikërisht aty ku e donte Nënë Tereza paqën, midis shqiptarëve, në familjet tona — është vështirë të identifikohet ose të dallohet paqa si e tillë sot në jetën publike dhe politike në marrëdhëniet midis shqiptarëve në nivele të ndryshme. “Rruga e Milleniumit për Paqën” ndoshta e mban gjithnjë emrin dhe na kujton thirrjen për paqë midis nesh të Nenë Terezës, por në jetën e përditshme, të gjithë e dijmë se, kryesisht, nuk ka paqë as dashuri midis njëri tjetrit, ndërkohë që në sallat e qeverisë e të shtetit – aty ku do duhej të ushtrohej respekti dhe paqa midis shqiptarëve për hir të shqiptarëve – aty mbetëron vetëm konflikti, urrejtja dhe mos respekti për njëri tjetrin, e nganjëherë edhe dhuna.
Në fjalimin e tij me rastin e emërimit, “Rruga e Milleniumit për Paqën”, në Tiranë, kushtuar Nenë Terezës, në vitin 2010, Presidenti i atëhershëm Bamir Topi ka folur për modelin e paqës së Nenë Terezes, për një paqe që ndërtohet e kultivohet çdo ditë e çdo kund dhe nga cdo kush. Në një referencë drejtuar klasës politike shqiptare në atë kohë, Presidenti Topi ka thekësuar me atë rast, paqën shoqërore, që sipas tij, është një “detyrë themelore e një shteti demokratik…e që duhet të jetë gjithashtu objektiv parësor i politikës, si fuqi lëndore e demokracisë. Për t’a ruajtur e për ta persosur atë metej, në perputhje me standardet evropiane, duhet angazhim i thellë i të gjithëve”, ka theksuar ish-presidenti Topi, duke nënvijuar “bashkpunimin, bashkjetesën, e tolerancën”, si, “forca morale e kulturore, në dispozicion të së sotmes dhe të ardhmes… në shërbim ndaj demokracisë dhe shtetit.”
Për fatin e keq, ai rast fotografik paqeje më 2010 midis udhëheqsve më të lartë politikë të shqiptarëve, në vend që të kishte simbolizuar një fillim të ri të zhvillimeve paqësore në Shqipëri, konfrontimet politike kanë ardhur duke u shtuar dhe vazhdojne gjithnjë edhe sot, madje janë edhe më të thekësuara se kurrë më parë. Kriza politike nepër të cilën po kalon Shqipëria dhe Kombi shqiptar është një
krizë e madhe morale – një trashëgimi e gjysëm shekulli komunizëm – me besimin se kundërshtari politik është armik dhe si i tillë duhet të zhduket me çdo kusht.
Në ketë periudhë kritike për Kombin shqiptar, vazhdimi i një sistemi të polarizuar politik, jasht kontrolli, dhe dështimi i klasës politike për t’u marrë seriozisht, me problemet madhore të vendit e të Kombit — në të gjithë botën shqiptare pa përjashtim — do të ketë pasoja tragjike afatgjatë për të gjithë shqiptarët. Abraham Lincolni citohet të ketë thenë se, “Një shtëpi e ndarë dhe e perçarë kundër vetvetes nuk mund të qendrojë në këmbë pa u shembur”.
Thuhet se “politika është arti i kompromisit”. Prandaj të ulurit në tryezë me ata që kanë pikepamje të ndryshme për të biseduar, me qellim të mirë dhe në paqe për zgjidhjen e problemeve të përbashkëta, nuk duhet të shikohet si një dobësi, si diçka që nuk është burrënore. Nuk është burrëri as nuk janë burrshtetas ata që interesat partiake e personale i venë mbi përparimin dhe interesat e Kombit, ndërkohë që konfliktin e vendosin mbi kompromisin, në kurriz të paqës në shoqëri dhe në familjen e madhe të shqiptarëve.
U kërkoj falje atyre që këto fjalë mund t’i shikojnë si një predikim apo një pontifikim moral. Por shumë politikanë shqiptarë konsiderojnë se pozita politike që kanë tani është e drejtë e tyre dhe askujt tjetër dhe nuk e shikojne atë –për atë që në të vërtetë është — një përgjegjësi e privilegj qe ua ka besuar atyre, përkohësisht, votuesi shqiptar. Në të njëjtën kohë, edhe elektorati duhet të jetë më i përgjegjëshëm e të perkrahë kandidatë/e për poste politike ata të cilët flasin me respekt e dinjitet për kundërshtarët e tyre politikë dhe qnedrimet e tyre dhe të cilët kanë parasysh, mbi të gjitha, interesin e vendit e të Kombit. Thomas Jeffersoni do tu bënte thirrje udhëheqsve politikë shqiptarë të gjitha ngjyrave, “Ejani e na ndihmoni me talentet tuaja si edhe me peshën e karakterit tuaj, të punojmë së bashku, drejtë vendosjes së demokracisë.” Kombi shqiptar gjendet para një kthese historike dhe është një detyrë urgjente morale dhe kombëtare e këtij brezi politikanësh që t’i japin rrugën e duhur, “Rrugën e Paqës”, fatit të shqiptarizmit dhe shpresës për pranvera të reja për Kombin shqiptar, ashtuqë që shqiptarët të gjejnë sigurinë, paqën dhe rehatinë e vet, në vendin e vet, me bashkombasit e vet.
Momente të tilla si përurimi i “Rrugës së Milleniumit Për Paqën”, në nder të Nenë Terezës në Tiranë në 2010 — një ngjarje kjo që bashkoi klasën politike shqiptare të asaj kohe — do të bënin që të huajt, sidomos miqtë e Kombit shqiptarë të thonin sot — ah sa burra të mirë qenkan këta shqiptarët, kur bashkohen për të mirën e përbashkët. Për fat të keq, duke marrë parasysh zhvillimet aktuale politike dhe shoqërore në marrëdhëniet e politikanëve shqiptarë, me njëri tjetrin, kam drojë se nuk gjëndet kush të pohojë sot një gjë të tillë – pasi duket se është harruar mesazhi i Nenë Terezës i 45-viteve më parë në Oslo të Norvegjisë: Paqë në familjet tona, si parakusht i paqës dhe bashkimit në familjen e madhe shqiptare të përhapur anë e mbanë botës.
Nga Frank Shkreli
Pasi iu dorëzua Çmimi Nobel, në një foto portret të saj, Nënë Tereza ka shkruar këto fjalë: “Unë gjithmonë e kam në zemër popullin tem Shqiptar. Shumë luti Zotin që paqja e Tij të vij në zemrat tona, në gjitha familjet tona, në gjithë botën”, pohon biografi i njohur i jetës dhe veprimtarisë së Nenë Terezës, Dom Lush Gjergji.
“Një shtëpi e ndarë dhe e perçarë kundër vetvetes nuk mund të qendrojë në këmbë, pa u shembur”.
“Nëqoftse nuk kemi paqe, kjo ndodh sepse kemi harruar se i përkasim njëri tjetrit”.
Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Ronald Reagan duke i dorëzuar Nenë Terezës Medaljen Presidenciale të Lirisë (1985), dekorata më e lartë që jep Presidenti i Shteteve të Bashkuara.
29 Nentori i vitit 1944 eshtë promemorje qe ai brez ju kundërvu regjimit me te egër nazifashiste qe pushtoj Europen dhe doli fitimtar.
Kurë thua loja me koloboracionistet sqaro veten ç’janë ata. Pushtimi i Shqiperise krijoj qeverinë te njohur kuislingë me në krye Mustafa Krujën ju njihuni me vendimin e parë te kesaje qeverie.
Qeveria vendosi Të pranoje për nënë e për babë Imperatorinë fashiste dhe mbretin te saje Viktor Emanuelin e 3.
pika 2) Ndalohet veprimtaria komuniste . 3 ) U konfiskohet prona te gjithe atyre qe meren me veprimtari komuniste . etj.
Keta nacionalist Shqipetar koloboracionist në bashkëpunim me nazifashistet nisen luften kunder levizjes Nacional çlirimtare në bashkëpunim me pushtuesin , Nacionalistet Shqipetare ju ersuan syte edhe kure anglo amerikanet ju thanë hapur mos sulmoni partizan në luften e gjurmët dhe në shumë të tjera ishin në llogore me gjermanet. Kur aleatet kërkonin bashkëpunim me levizjen nacional çlirimtare ata bashkëpunuan me pushtuesin dhe si qeveri kuislinge sipas te dhënave të tyre arrestonin dhe vrisnin anëtare dhe bashkëpuntore te Lançit . duke i derguar në burgje te internimit në Itali dhe në Mat’hauzen Gjermanisë si mund te harohet masakra e 4 shkurtit kur qeveria kuislinge me duar nacionaliste shumë vrau mbi 72 vete në Tiranë ajo date është data e rinise se kohes qe ju mbështet aleatit më te madh te kohes kunder nazifashizmit dhe fituan . janë ata qe ju nga urrejtja dhe koloboracioni juaj doni tia mohoni. Periudha totalitare e quajtur komuniste pas luftes nuk ka te bëje me ata qe vendosen jeten per një Shqipëri dhe Europë pa nazifashiste ata janë heronjtë e brezit te vete te Shqiperse dhe përshëndeten nga gjithë Europa . kanë simbolin e tyre në shenjë mirnjoheje për kontribut në kampin e përqendrimit në Mat’hauzen një skulpeture te bërë nga Odise Paskali ku vizitoret vendosin lule për dite kurse ju doni ti hiqni dhe datën përkujtimore Turpi juaj me te gjitha makinacionet qe bëni . Ata dhe ajo date nuk do zgjidhje te re do mirëkuptim për njoheje dhe respek dhe vlerësim te tyre.
Po je avokat mbrojtes i regjimit kriminal te enver hoxhes! Perfiton nga rrumpallhana. Je idiot i çmendur qe shtremberon ato qe kam shkruar. Kriminelet e regjimit diktatorial jane njelloj sikur nazistet. Ky eshte qendrimi i Europes. Nazizem=enverizem
Ti i shtrembëron gjerat po flasim për nje date te vendosur nga Ushtria Nacional Çlirimtare kunder nazifashizmit dhe fitoj.
Nazifashizmit dhe Enverizmi si ryma ideologjike njera para 29 nëntorit 44 dhe tjetra pas 29 nëntorit 44 le ti gjykoj historia dhe historianët por Lufta NÇL ishte me e lavdishme në mbështetje te aleateve perëndimore Amerikës Angli dhe BRSS. dhe fituan e vulosën me gjak ate date 29 nëntor 1944 kur Nacionalistet ju bashkuan nazistëve dhe shkuan edhe në Berlin për të mbrojtur Hitlerin dhe vranë dhe u lanë pa nam e nishan.
Po kam folur per diktaturen. Per luften kam folur, per Qemal Stafën dhe Babain tim qe shkoi 14 vjeç ne lufte e u plagos 3 here. Po sa mbaroi lufta diktatori e deboi Misionet Perendimore dhe i shpalli armiq e gjithe ata qe punuan me ta tradhetare te cilet ose i vrau ose i burgosi.
Edhe nje here per ty qe flet per aleate. Diktatori hoxha kishte aleate diktatorin gjakarar josif Stalin. Ti nuk e di se je injorant kur me 23 gusht 1939 ne moske ministrat e jashtem te hitlerit dhe stalinit nenshkruan paktin ribbentrop-molotov, qe njihet me emrin edhe pakti hitler-stalin ose pakti i mossulmimit reciprok me nje afat kohor 10 vjeçar qe do te skadonte me 1949. Per gati dy vjet komunistet tuaj kishin aleat hitlerin deri kur hitleri permes planit barbarossa me 22 qershor e prishi kete pakt dhe sulmoi Rusine. Per dy vjet rresht konunistet shqiptare nuk kane hedhur asnje arme as kunder italise qe kishte pushtuar vendin me 7 prill 1939. PK de jure lindi ne fund te ’41, pra per gati 3 vjet rresht nuk e kishte hedhur asnje pushke kunder pushtuesit deri kur Gjermania naziste prishi psktin dhe sulmoi brss, duke bere stalinin qe te ndryshonte krah perkohesisht sepse pas mbarimit te Luftes te Dyte Boterore menjehere e shpalli armik Perendimin sikur veproi edhe sateliti i kriminelit stalin, enver hoxha çka u be shkak per ndarjen e Europes me Perden e Hekurt dhe fillimin e Luftes te Ftohte. Per Shqiperine nisi epoka e terrorit te kuq, e izolimit dhe varferise, e luftes vellavrasese, e kampeve te internimit dhe e diktatures te proletariatit. Regjimi hoxhist mbajti qendrim armiqesor te shpallur ndaj Perendimit deri me 1991, ndersa pasuesit dhe militantet e tij e ketij regjimi si puna jote qe nuk heqin dore nga dashnia per kriminelin e kuq s’mund te jene kurre perendimore veç injorante demagoge te peshtire dhe te neveritshem!
Buç papaj injoranca juaj nuk ka kufi dhe nga injoranca kërkon të fyesh dhe të shtrembërosh të vërtetat, Ti nuk e njeh veteveten dhe je pushtuar nga nje ego e pa fre megalomanie pa realizim dhe vertetesi vetëm urejtje deri në shpërfytyrim të fakteve. Kurë thua se Partia Komuniste ishte aleate me nazizmin se nazistët kishin paktin e mossulmimit me BRSS me Stalinin. nuk e kuptoni injorancën tuaj ose ndryshimin me qellim te fakteve çpifje . ky akt propagandistik mossulmimit zgjati dy vjet deri më 22 Qershor 1941 ku 3 milion nacionalist të Gjermanisë Hitleriane ushtarë të Wermatcht-it sulmuan me tersin e armatimit vendet e lindjes .
A e kuptoni se në këtë kohe në Qershor të 1941 në kohen e sulmit ndaj lindjes ndaj BRSS nuk kishte Parti komuniste Shqipëtare, duheshin edhe 5 muaj te formohej të dilte në skenë Partia Komuniste Shqipëtare , një parti që akoma nuk ekzistonte si mund te kishte pakt me Gjermaninë e Hitlerit . Elida Buçpapaj mashtruese fallcifikatore historise me qellim nxitje te urrejtjes kombetare për prishje te unitetit kombetare . e pa denjë per histori e gazetari duke përdorur edhe fyerje , e gjitha vjen nga varfëria e mendimit ku ka zënë vënd injoranca o zot na ruaj nga injoranca e gazetareve dhe historianeve se nuk besoj se e ndryshojnë me qëllim . shpetoje popullin tim nga kjo injorance.
Po je analfabet i kompletuar! Po prej 1939 kur Shqiperia ishte e pushtuar nga Italia per 3 vjet ku ishin komunistet pse nuk e luftonin fashizmin. Sepse fashistet ishin ne aleance me stalinin!
Po kur Stalini ishte ne aleance me hitlerin prej 1939 deri me 1941 ?
Kur enveri pas perfundimit te LDB i deboi Perendimoret , nderpreu marredheniet diplomatike me SHBA, Mbreterine e Bashkuar, Gjermanine dhe burgosi dhe i vrau gjithe shqiptaret qe kishin punuar me ta, ndersa ti demagog analfabet mbron kriminelin !
Po ti analfabet a e de qe BE kujton diten e 23 Gushtit 1939 si Dita e Fjongos te Zeze duke vene shenjen e barazimit midis terrorit nazist dhe atij komunist.
Je mbrojtes i nje krimineli qe ka kryer krime kunder njerezimi i cili per ta pasur mire me titon caktoi si dite çlirimi 29 nentorin dhe pjesen me te madhe te partizaneve dhe bashkepunetoreve i eleminoi.
Tanii hiqju portalit tone qe i je ngjitur sikur m kepuces